121,510 matches
-
mult". Există o strictă interdependență între regimul economic și regimul financiar. Ce constată în economia românească la acel moment: "Afară de activitatea țăranului și a brumei de cîțiva meseriași care îi avem și noi, o sumă de lume, dacă nu toată, trăiește nu din schimbări de formă, ci parte din schimbări de loc, parte din transmisiuni, care amîndouă se confundă uneori. În locul seriei firești de schimbări de formă, singurele producătoare, vine seria de schimbări de loc și nesfîrșite schimbări de posesiune. Tot
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
prezența, prin a-și cere drepturile de cetate, nu este pierdut din vedere de sarcasticul și sagacele inscriptor și descriptor al ideilor gingașe. Femininul, atît de înfloritor astăzi, împlinește ceea ce observa încă din fașă ironicul eseist: "Ca toți dezmoșteniții, femeia trăiește, în cutele obscure ale sufletului său, din resentiment; este radical prepuielnică, totdeauna la pîndă, și fricoasă de a fi păcălită. Ca toți cei tiranisiți și înșelați, ea bănuiește în acele activități care se afirmă ca inutile ori ca caraghioasă născocire
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
mersului acesteia. Istoria acestui popor este un lux strălucitor, o risipă romantică de fapte surprinzătoare, excesive, ceva deosebit de colorat, frumos și emoționant. European judecată istoria politică și socială a Germaniei este, din contră, nulă, poate chiar negativă: oamenii aceștia au trăit, politic și social, numai lor înșiși. Antipatia latentă ori patentă de care se bucură această închisă și întunecată ginte la cele mai diverse popoare, ușurința cu care această antipatie se dezlănțuie furios uneori se va fi sprijinind și pe această
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
flori de stil patriarhale despre blîndețea ireductibilă și concilianta fără margini a "poporului" nostru". În Trepte istorice, observînd atrocitățile partidelor de stînga și a celor de dreapta sub dictaturile roșii și brune, ne propune un adevăr cît un aforism: "Mulțimile trăiesc de azi pe mîine, se bucură, cît se poate, de favorurile momentului și disprețuiesc, fără pic de spirit creștin, necazurile și păcatele vecinului. Este fără îndoială firesc și sănătos să te bucuri de pace, cu toate bunurile pe care ți
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
mincinoase. Ideea excelentă pe care fiecare o are despre propria persoană rămîne, în acest caz, nealterată, ori înflorește chiar; fiindcă din fiecare injurie a dușmanului scoatem, prin răsturnare, o laudă. Dar în afară de cazul de vrăjmășie pe față fiecare din noi trăiește închis într-un cerc de reticențe și disimulări, pe care-l întrețin natural cu o foarte mare grijă toți ai noștri, începînd de la cei mai de aproape. Este conspirația esențială fără de care traiul împreună n-ar fi suportabil. În jurul fiecăruia
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
de cărți, pitit undeva, la un colț de masă, stă ore întregi și citește, adnotînd, cu zeci de fișe întinse în fața și cu vrafuri de cărți alăturea. Nu mai e viu parcă. Se topește în sufletul larg al cărților și trăiește prin ele. Cînd urci sus și-l găsești așa, te jenezi parcă să-l deranjezi. Ai vrea s-o iei îndărăt. Dar stai așa, înlemnit în tăcerea bibliotecii pînă cînd ridică ochii el să te vadă. - Aicea erai? Bată-te
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
dar nemetodică, și că n-ar fi adus și contribuții personale, tot atît de nedrept, cum procedează autorul menționatei lucrări cu înaintașii săi, cari de aproape jumătate de veac s-au silit să refacă acea viață, spirituală, așa cum și-a trăit-o poetul, mai ales ca să-i lumineze opera, și numai cu secundar accent, cînd acesta ar veni să descopere o taină din poezie, pe cea a omului Eminescu. Știința înseamnă de multe ori metodă, și metoda este omul - spunea N.
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
după moartea Zulniei n-a renunțat cum își promitea la cele lumești, la nuri și alte cele, poezia, subliniază autorul Scriitorilor români de azi, poezia în vicleana ei indeterminare, rămîne însă fidelă pasiunii unice, dumnezeiești pentru ibovnica slăvită. După ce a trăit ca un Don Juan, Conachi are inteligența să moară (în poezie) ca un Tristan. Sînt trecute în revistă și alte numeroase figuri poetice la care apelează poetul în războiul său de cucerire a inimii ibovnicei slăvite, care iscodesc și luminează
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
Operația de seducție prin poezie e condamnată (E.S.). Finul Pepelei' cum îl numea Eminescu în Epigonii, este și cel care esteticește întemeiază Cîntecul din lume, îl va reintroduce în literatură. Anton Pann pare a fi primul scriitor român care a trăit din scris. Eugen Simion citează din cel care a scris Povestea vorbei două propoziții lămuritoare asupra scriitorului Anton Pann: ""scriind cîte ceva, mi se pare că-mi petrec vremea foarte dulce" și: "m-am obicinuit a nu ședea fără lucru
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
negrul mortuar al lui Trakl. Ca violetul din Amurg violet. Aici: "Violetul este rezultatul morții, deci mai mult decît însăși moartea. Fără a fi mort, se descopune totuși, tortura este tocmai aceea de-a nu putea muri, de a-și trăi moartea pe picioare, de-a dura, de-a rămîne". Și este decelată cauza impactului: "Secretul este că amîndouă, și plumbul ca și violetul, au rădăcini comune, nu în natură, ci în metafizică, însemnînd descompunerea". Analizînd Poemă în oglindă constată, dar
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
la omul secolului douăzeci. Fenomenul Bacovia constă tocmai în contemporaneitatea sa naturală cu Occidentul, fără decalaj, ținînd cont de faptul că Moldova a fost orientată mereu spre Occident. Contemporaneitate naturală căci Bacovia este "o existență" ceea ce vrea să însemne a trăi în fiecare moment cu conștiința istorică a timpului său și de aceea temeiul poeziei sale rezidă în timp și în muzică. Or, la el s-a produs o mutație. La Max Picard omul moare în dezagregare, urîțit; în viziunile sumbre
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
noastre, o operă cu adevărat definitivă și importantă este o operă de specialist" (M.W.). Cine nu se va dedica cu totul acelui domeniu strict care îl preocupă e sfătuit să se țină departe de știință: "El nu va putea trăi niciodată ceea ce se numește "experiența" științei. Fără acea stranie beție, ridiculizată de cei rămași în afara științei, fără acea pasiune, fără ideea că "milenii au trebuit să treacă înainte să vezi lumina zilei, și alte milenii așteaptă în tăcere" pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
cunosc principiile lor de funcționare - extrem de puțini; știu doar să îl folosească, să apeleze la aceste mijloace pentru nevoile lor, multe artificial create. "Intelectualizarea și raționalizarea crescîndă nu înseamnă deci o sporire generală a cunoașterii condițiilor de viață în care trăim. Ele înseamnă altceva, și anume cunoașterea sau credința că am putea afla oricînd cu condiția să vrem că, în principiu, nu există forțe misterioase imprevizibile care să joace un rol important în viața noastră; dimpotrivă, toate lucrurile - în principiu - pot
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
vrem că, în principiu, nu există forțe misterioase imprevizibile care să joace un rol important în viața noastră; dimpotrivă, toate lucrurile - în principiu - pot fi stăpînite prin calcul" (M.W.). Cel mai important efect este desacralizarea, dezvrăjirea lumii în care trăim. Noi nu mai avem nevoie să apelăm la mijloace magice pentru a domina spiritele sau a le implora, așa cum făcea sălbaticul pentru care aceste forțe existau. Acele mijloace au fost înlocuite de mijloace tehnice și de calcule. Iată care este
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
Weber apelează la Lev Tolstoi și meditațiile sale asupra problemei morții și dacă moartea are sau nu un sens. Răspunsul scriitorului, în cazul contemporanilor, este că nu: "Viitorul, imaginea a ceea ce va fi, nu trebuie să existe pentru omul care trăiește cu înțelepciune"; Sînt tot mai conștient, îmi dau seama de imposibilitatea de a trăi în numele viitorului" (fraze din Jurnalul lui Tolstoi - noiembrie, 1908). Sociologul argumentează în favoarea viziunii tolstoiene privind lipsa de sens a morții: "Nu, deoarece viața individuală a omului
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
are sau nu un sens. Răspunsul scriitorului, în cazul contemporanilor, este că nu: "Viitorul, imaginea a ceea ce va fi, nu trebuie să existe pentru omul care trăiește cu înțelepciune"; Sînt tot mai conștient, îmi dau seama de imposibilitatea de a trăi în numele viitorului" (fraze din Jurnalul lui Tolstoi - noiembrie, 1908). Sociologul argumentează în favoarea viziunii tolstoiene privind lipsa de sens a morții: "Nu, deoarece viața individuală a omului civilizat este integrată în "progres". În infinit, iar o asemenea viață, potrivit sensului ei
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
argumentează în favoarea viziunii tolstoiene privind lipsa de sens a morții: "Nu, deoarece viața individuală a omului civilizat este integrată în "progres". În infinit, iar o asemenea viață, potrivit sensului ei imanent, n-ar trebui să aibă sfîrșit. Căci, pentru cine trăiește în cadrul progresului, există întotdeauna un alt progres la orizont; nici un om care moare nu ajunge pe culmea situată în infinit. Avraam sau țăranii din vechime mureau "bătrîni și sătui de viață" deoarece se aflau în circuitul organic al vieții, deoarece
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
sensul ei ultim, pe care putem să-l acceptăm sau să-l respingem, potrivit concepției noastre ultime despre viață. Sînt încă multe alte întrebări și presupoziții, inclusiv dacă lumea merită să existe: dacă are un "sens" și dacă merită să trăiești în ea. În final, trebuie să fim de acord cu Max Weber: "Științele nu-și pun astfel de întrebări". Așa cum medicina nu-și pune întrebări dacă viața merită trăită și în ce condiții. Singura problemă care încearcă să o rezolve
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
asemănător într-o altă disciplină sportivă), atunci el e un simplu profesor și atît. Nici unui tînăr american nu i-ar trece prin minte că profesorul său i-ar putea vinde "concepțiile sale de viață" sau reguli pentru cum să-și trăiască viața. Desigur, astfel formulat, respingem și noi acest lucru. Dar se pune întrebarea dacă în acest mod de a vedea lucrurile, prezentat, intenționat în chip exagerat de mine, nu se află un sîmbure de adevăr". Un adevăr și o situație
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
de care nu putem scăpa dacă ne rămînem fideli nouă înșine. Și acum, dacă puneți din nou problema în chip tolstoian și întrebați: Cine răspunde, de vreme ce știința n-o face, la întrebarea: ce trebuie să facem și cum trebuie să trăim?" sau dacă puneți problema în termenii folosiți în această seară: "Pe care dintre zeii aflați în luptă trebuie să-l slujim? Sau poate ar trebui să slujim, unui alt zeu, dar care anume?" - atunci vă spun: adresați-vă unui profet
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
nu există. În plus, o veți împiedica să sesizeze întreaga semnificație a acestei absențe. Sînt sigur că nu-i facem nici un serviciu unui ins care "vibrează" la religie dacă îi ascundem, lui și altora, că destinul său este de a trăi într-o epocă lipsită de Dumnezeu și de profeți sau dacă-i ascundem această situație fundamentală prin acele surogate reprezentate de toate profețiile făcute de la înălțimea unei catedre universitare". Este discutată și teologia, definită ca o raționalizare intelectuală a inspirației
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
sau participînd la diverse manifestații civice - gen Salvați Roșia Montană, sau la alte proteste publice etc. A treia categorie sînt politicieni ca ocupație secundară, unde-i aflăm pe toți oamenii de încredere sau membrii conducerii unor partide politice care nu trăiesc, nici material, nici spiritual, în primul rînd de pe urma acestei ocupații, exercitîndu-și aceste funcții - cum se întîmplă de regulă - numai în caz de nevoie. În aceeași situație se află și acei membri ai consiliului de stat și ai altor organisme consultative
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
ai altor organisme consultative care-și exercită funcția numai la cerere, ca și un mare număr dintre parlamentarii noștri care se ocupă de politică numai în perioada sesiunilor. Două sînt modalitățile de a face din politică o profesie: fie să trăiești "pentru" politică, fie să trăiești "din" politică. Cele două poziții nu sînt obligatoriu antagoniste, ele se pot manifesta și în concomitență în plan spiritual, dar nu rareori și în plan material. "Cine trăiește pentru politică, conchide Max Weber, își face
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
-și exercită funcția numai la cerere, ca și un mare număr dintre parlamentarii noștri care se ocupă de politică numai în perioada sesiunilor. Două sînt modalitățile de a face din politică o profesie: fie să trăiești "pentru" politică, fie să trăiești "din" politică. Cele două poziții nu sînt obligatoriu antagoniste, ele se pot manifesta și în concomitență în plan spiritual, dar nu rareori și în plan material. "Cine trăiește pentru politică, conchide Max Weber, își face din ea, în sensul cel
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]
-
face din politică o profesie: fie să trăiești "pentru" politică, fie să trăiești "din" politică. Cele două poziții nu sînt obligatoriu antagoniste, ele se pot manifesta și în concomitență în plan spiritual, dar nu rareori și în plan material. "Cine trăiește pentru politică, conchide Max Weber, își face din ea, în sensul cel mai adînc al cuvîntului, un scop în viață, fie din pura plăcere de a poseda puterea pe care o exercită, fie pentru că exercitarea puterii face să-i crească
[Corola-publishinghouse/Science/84998_a_85783]