16,386 matches
-
dintre România și Germania În perioada celor 10 ani trebuia să se țină seama „la formarea raporturilor de politică comercială dintre cele ouă țări de faptul că piața germană să rămână asigurată cu un debușeu sigur, cu prețuri adecvate și dependente de crizele economice și că importanța pieței României În schimbul cu Germania să meargă mereu crescând”15. Plecând de la această prevedere apar firme specializate În activitatea de import-export dintre cele două țări. Prin aceste firme Germania dorea să aibă produse la
SIMPOZIONUL JUDEŢEAN REPERE ÎN ISTORIE by Spiridon Lucian () [Corola-publishinghouse/Science/91758_a_93563]
-
și psihice ale copilului încep să se exprime și să provoace acestuia o autodezvăluire a posibilităților, situație care îl mulțumește pe copil și-i creează conștiința unei mari independențe. Stadiul se diferențiază de următorul prin faptul că operațiile mintale rămân dependente și limitate de conținutul pe care-l pot prelucra și anume materialul concret. Specificul creativității la vârsta micii școlarități Ca activitate psihică în structura fenomenelor psihice creația nu apare doar pe treptele mai înalte ale ontogenezei ci, în forme specifice
Creativitate şi îndemânare by Amalia Farcaş. () [Corola-publishinghouse/Science/689_a_1281]
-
Trăsături comune Din marea diversitate care afectează partidele ce apără periferia se desprind cîteva trăsături constante. Caracteristicile lor majore sînt: răspîndirea geografică, orizontalitatea și anti-centralismul. 1. Răspîndirea geografică. Dacă se poate determina zona de răspîndire a centraliștilor metropola și ariile dependente sarcina este mult ușurată pentru determinarea zonelor cu formațiuni periferice. Electoratul lor se află în zone precise și limitate. Mediul lor transparent poate veni în sprijinul sociologilor pentru a localiza regiunile care constituie periferia, căci aria lor geografică se limitează
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
1989-1994 și la Strasbourg, strînge în jur de 15% din voturile basce și conduce primăriile. 3. Tipul neo-centralist. Atunci cînd vorbim de raporturile centru / periferie, necunoscătorul își imaginează un centru dinamic și puternic care domină o periferie marginală, săracă și dependentă. Aceasta a fost situația întîlnită, mutatis mutandis, pînă în prezent. Or, istoria are simțul umorului și îi place să dejoace pînă și schemele cele mai stabile. S-a întîmplat ca centrele militare să se impună, înaintea revoluției industriale, periferiilor mai
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
În primul rînd, se pune problema capitalismului fără capitaliști și fără capital. Rămîne capitalul străin, dar acesta nu are un caracter filantropic și, neînțelegînd să cumpere totul și la preț mai bun, economia de piață riscă să rimeze cu economia dependentă. În al doilea rînd,se impune necesitatea unei duble revoluții culturale: pe de o parte, abandonarea unei mentalități birocratice pentru a ajunge la un spirit întreprinzător și pe de altă parte, ruperea cu această "apatie socială" și înlocuirea cu un
by Daniel L. Seiler [Corola-publishinghouse/Science/1118_a_2626]
-
și de procese ce ajută la înțelegerea funcționării normale și patologice a psihicului. Pentru a înțelege mai bine această poziție, să luăm exemplul personalității narcisice. McWilliams precizează că indivizii cu acest tip de personalitate pot utiliza diferite apărări, dar sunt dependenți mai cu seamă de idealizare și de depreciere, două apărări complementare, în sensul că, atunci când imaginea de sine este idealizată, ceilalți sunt depreciați, și invers. Prezența acestor două mecanisme constituie un important reper diagnostic, oferind, în același timp, o bază
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
pe altcineva» caracterizează o relație ce ține de nevoie prin opoziție cu o relație ținând de dorință”. Tot astfel, nevoia excesivă de ceilalți - servind drept public pe care individul încearcă să-l cucerească și de care el este exagerat de dependent - caracterizează personalitățile isterice. Dar nici în acest caz nu avem de-a face cu o apărare, ci cu o atitudine constantă. Vom face în cele ce urmează unele precizări cu privire la consecințele benefice ale afilierii și la principalele sale modalități de
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
adunări diverse, traversate de o inexprimabilă și irezistibilă pulsiune animală, proclamând necesitatea LEGĂTURII, a constrângerii care mă leagă de celălalt. Dar a unei legături care nu mai este transcendentă. A unei reguli care nu mai este universală, ci va fi dependentă de moment, de oportunitate. De Kairos în tragica lui finitudine! Trebuie să fim atenți la o astfel de "deontologie". Desigur, ea nu proiectează energia diverșilor protagoniști către niște depărtări mai bune. Fie că sunt politice și/sau religioase. Dar condensează
by Michel Maffesoli [Corola-publishinghouse/Science/1042_a_2550]
-
rațiunii, putea fi realizată doar prin înălțarea spre Dumnezeu. Era o înălțare în care lumina sufletului se vedea prin adevăruri științifice, estetice și morale. Paradigma gândirii psihologice se completează aici dintr-o nouă perspectivă, în care viața sufletească este făcută dependentă în întregime de divinitate. Pentru a exista, sufletul se folosește de corp, adevărul din operațiile matematice ale minții este un produs al intervenției divinității, al înțelepciunii acesteia. Grație unei experiențe interioare a fost admis că sufletul se poate întoarce spre
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
subiective renascentiste au avut loc importante prefaceri. Locul "grădinarului" ascet, meditativ și contemplator al spontaneității și al liberului arbitru propus anterior ca novator de credința creștină este luat acum de un altul activ, interesat de cunoașterea fenomenelor naturale, a celor dependente de voința și dorința acțiunilor sale transformatoare, cu interes deschis față de exploatarea resurselor naturale. Paradigma explicării vieții sufletești se completează cu un nou element structural, bazat pe o altă putere statală, diferită și complementară celei bisericești. Această putere era distinctă
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
producă, au fost formulate condițiile prealabile, cele necesare existenței unor "forme" sau structuri (apriorice) care să se raporteze la subiect, la intuiția sensibilă, pe de o parte, și la gândirea acestuia, pe de altă parte. Reflectarea conștientă a fost considerată dependentă de existența prealabilă a acestei realități, ca fiind existentă "în sine" și diferită de cea reflectată, gândită ca "pentru sine". De asemenea, intuiția sensibilă a subiectului a fost considerată oarbă fără vreun concept, fără intervenția cuvântului, după cum și gândirea, fără
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
fundamentale pentru nașterea și dezvoltarea ulterioară a psihologiei în care inițiatorul acestui raționalism, I. Kant, nu a crezut niciodată. Cu respect însă pentru istoria milenară a societății omenești, acestui "eu", I. Kant i-a recunoscut dimensiunea eternă și absolută, ca dependentă de un imperativ moral, de cel dumnezeiesc. Acest raționalism s-a completat ulterior cu un altul, de sorginte hegeliană, pentru care reflectarea conștientă este un produs natural, rezultat al unei construcții cognitive individuale, a unui "sine" elaborat în raport cu obiectele pe
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
Bohr, Albert Einstein ș.a. Viața psihică nu mai putea fi explicată doar după un mecanicism simplist, mașinist. Când în neurofiziologie s-a descoperit că viteza de deplasare a impulsului în nerv este limitată, diferită de cea a luminii, ca fiind dependentă de proprietățile structurale ale celulei nervoase (Hermann von Helmholtz), contribuția a fost ascunsă o vreme "sub preș". Fără a se mai întoarce atât de drastic împotriva descoperitorului, "prezicerile" au deschis de fiecare dată o poartă spre conștiința omului, spre credința
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
traseul de evoluție, care să se poată înscrie pe o altă linie decât cea dreaptă pe care o admite din rațiuni etice. Răspunsurile la schimbările stimulative din mediu sunt spontane, dar acolo se află și germenii libertății de răspuns voite, dependente nu doar de starea persoanei, ci și de ordinea externă a lucrurilor. Aici voința se completează cu gândirea, punând în avantaj o anumită substanță în raport cu alta. Plierea rezultată se produce în relație cu legile care guvernează în natură, legi de
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
acestea corespund unei ordini logice. Astfel, Aristotel a demonstrat cum unele din mișcările corporale pot fi înnăscute, cum, sub influența agenților lumii externe, se pot lega unele de altele (condiționare) și că această împreunarea (asociere) dintre elemente este o funcție dependentă de gradul lor de asemănare, de diferențiere sau de succesiune temporală. Prin formularea principiului condiționării, Aristotel a ajuns să explice producerea cauzală a senzației și pe cea a imaginației (fanteziei) sau a reprezentării. Prin aceste contribuții, el i-a depășit
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
el încetează să fie anonim, pentru a pretinde să se expună celor mai furtunoase și schimbătoare evenimente sociale. De aici a rezultat un individualism caracteristic, care în timp s-a întărit, s-a însuflețit cu înțelepciune, făcându-se mai puțin dependent de jocul forțelor externe de diferite feluri. În secolul al V-lea î.I.C. Grecia se identifică cu perioada de după războiul persan, care a corespuns atât unei înfloriri economice, științifice și culturale, cât și unei întăriri a democrației sclavagiste. De
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
autonomă, el continuând să depindă de ceea ce se întâmplă în corp, de influențele ce acționează asupra corpului. Sufletul a rămas pur și simplu o proprietate a organismului. Cu acest mod de gândire, peripateticii voiau să dezvolte o concepție despre suflet dependentă de organism, ca aparținând naturii. În opoziție cu discipolii platonicieni, peripateticii negau caracterul invizibil sau imperceptibil al sufletului. Astfel, Teofrast se plângea că-i este foarte greu să-și imagineze sufletul în afara mișcării. Spre deosebire de Aristotel, el afirma că sufletul are
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
statului. Era societatea care pretindea membrilor ei unele aptitudini aparte: să fie organizatori de întruniri, unde să ia cuvântul în fața celorlalți cetățeni din cetate, să le cunoască nevoile sociale și să le insufle o anumită ideologie. Așadar, conducerea societății devenea dependentă de persoana conducătorului, a leader-ului. În accepțiunea sofiștilor, fenomenele sociale sunt diferite de cele naturale, care sunt exterioare. Prin intermediul oamenilor, al comportamentului lor, sufletele ajung să fie înțelese. În atenția preocupărilor filosofice ale sofiștilor intră condițiile sociale de viață ale
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
unele lucrări de gramatică și lingvistică ale lui Protagoras, lucrări care au clarificat multe probleme legate de clădirea vorbirii, ordinea logicii ș.a.m.d. Pe de altă parte, Hypias si Georgias au fost cei care s-au ocupat de gândire dependentă de relațiile sociale, determinate de cuvintele rostite. În privința raportului om natură, principala problema a sofiștilor nu era aceea a aflării locului omului în natură sau în lume, ci aceea de a descoperi convingerile oamenilor, modurile lor diferite de comunicare. Orice
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
-lea, până la întemeierea frenologiei. Până atunci a dominat învățătura lui Erastostratos, în acord cu care activitatea psihică se raportează nu la încăperi, ci la suprafața masei cerebrale. Galenus a mai făcut considerații asupra proprietății lucrurilor reflectate senzorial, asupra mișcării ca dependentă de schimbările de tensiune în circulația sanguină. Pneuma era materia și substanța sufletului. Teoria generală a pneumei s-a împărțit în două: cea a pneumei vieții și cea a pneumei sufletului, o diviziune făcută în raport cu despărțirea sufletului de corp. Ambele
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
ca un vehicul al unei puteri supranaturale, unde există un Dumnezeu prin care sufletul transcende peste generații. Dumnezeul lui Philon este imaterial, aflat în afara timpului și spațiului. El nu se confundă cu lumea și nici cu sufletul însuși, nu este dependent de nimic, este neschimbător. Nici o imagine vizibilă nu-l poate cuprinde, cuvintele nu ajung la perfecțiunea sa. Despre acest Dumnezeu Philon spunea că este imuabil, imens, etern și omniprezent în tot ceea ce există. Dacă nu îl vedem, el ne vede
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
să devină un suflet conștient. Această concepție a susținut că suflete fără conștiință au doar plantele și animalele. Conștientizarea a fost redusă la actul de gândire al unui singur suflet omenesc în raport cu corpul său. Mai târziu, această reflectare va ajunge dependentă de intervenția Atotputernicului, care permite să aibă loc doar prin credință. Golit de determinarea și substanța sa naturală, sufletul înceta să mai aibă o determinare cauzală. Sufletul rezonabil, după Thomas d'Aquino, se manifestă prin lucrurile sensibile reflectate cu ajutorul proprietăților
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
aceste replici senzoriale se nasc nu ca rezultat al activității individuale, ci ca produs ales, lăuntric, al conștiinței dumnezeiești, al intervenției unei intenționalități lăuntrice divine, prin care ele se actualizează, ies la vedere. În filosofia tomistă, replicile senzoriale sunt elemente dependente de o activitate intențională divină. La acea vreme, Th. d'Aquino a făcut distincție între replicile intenționale senzoriale (species sensibilitis) și replicile inteligente (species intelligibilis). Din perspectiva sa, sufletului omenesc i-au fost conferite însușiri deosebite, nedemne de a fi
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
a tendințelor subiectiviste și indeterministe, care s-au completat cu cele mecanicist-naive. Progresele timpului în domeniul cunoașterii vieții sufletești s-au realizat în nota dualistă caracteristică. Alături de explicația deterministă era pusă în paralel și cea în care fenomenele sufletești erau dependente de intervenția forțelor divine, a Atotputernicului. Începând din Evul Mediu, soluția dualistă s-a perpetuat până la începutul secolului al XX-lea. La ea se recurgea asemenea unui ritual, care presupunea mereu intervenția unor forțe ascunse aflate în spatele fenomenelor sufletești, a
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]
-
observă și de ceea ce se spune ca adevărat despre orice în general. Este o judecată permisivă, de a pune la îndoială adevărurile din lucruri, ceea ce mai înainte nu era posibil pentru a nu intra în conflict cu divinitatea, cu adevărul dependent de aceasta. O judecată a îndoielii pe care de atunci omului nu i-o va mai putea anula nimeni. Prin asta el există ca om: gândesc, deci sunt (om )Cogito, ergo sum. Cu acest punct de plecare, într-un compromis
by MIHAI -IOSIF MIHAI [Corola-publishinghouse/Science/970_a_2478]