13,218 matches
-
singurul moment În care râde sau zâmbește: când le spune gluma asta. Când clubul nu e aglomerat - și, de o vreme acest lucru se Întâmplă rar la parter -, Flora Îi ține uneori companie domnului Go timp de trei sau patru melodii. Pentru un dolar, Îl călărește pe o singură melodie, dar mai stă Încă un cântec ori două pe gratis. Acesta este unul din lucrurile care, În mintea domnului Go, o recomandă pe Flora. Nu e tânără Flora, dar are pielea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
spune gluma asta. Când clubul nu e aglomerat - și, de o vreme acest lucru se Întâmplă rar la parter -, Flora Îi ține uneori companie domnului Go timp de trei sau patru melodii. Pentru un dolar, Îl călărește pe o singură melodie, dar mai stă Încă un cântec ori două pe gratis. Acesta este unul din lucrurile care, În mintea domnului Go, o recomandă pe Flora. Nu e tânără Flora, dar are pielea frumoasă, netedă. Domnului Go i se pare sănătoasă. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
1933, o voce fără trup Îi vorbise bunicii mele printr-o gură de aerisire. Acum, la patruzeci și doi de ani după aceea, o voce deghizată Îi vorbea tatălui meu la telefon. ― Bună dimineața, Milton. Din nou se auzea muzica, melodia În surdină. ― Am făcut rost de bani, spuse Milton. Acum să-mi dai fata. ― Mâine seară, spuse răpitorul. Și apoi Îi explică lui Milton unde să lase banii și unde să aștepte eliberarea mea. Dincolo de câmpia din josul râului, În fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
a doua zi că mașina lui Milton făcea parte din cele zece mașini care se ciocniseră În lanț pe pod. Stând comod În scaunul său de piele, Milton Stephanides vedea apropiindu-se contururile orașului. La radio se auzea muzică, o melodie veche de Artie Shaw, de ce nu?, și Milton privi lumina roșie de pe clădirea Penobscot, care se tot aprindea și se stingea. După mai multe Încercări ratate, Învăță să conducă mașina zburătoare. Nu trebuia să răsucească volanul, ci numai să vrea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
cuvînt foarte des Întrebuințat de Hardy este heathen, „păgîn“. Cuvîntul de la mijlocul ultimului vers din fiecare strofă a imnului Statelor Unite (O’er the land of the free and the home of the brave), care marchează cea mai Înaltă notă a melodiei. Saluki - ogar persan, cu o siluetă de o mare frumusețe, folosit la vînătoarea de gazele. Dorothy Hamill - triplă campioană a Americii, campioană mondială și campioană olimpică la patinaj artistic, personaj care pentru americani Întruchipează frumusețea, grația și măiestria artistică. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
centrul orașului. întreaga mea lume rămăsese aceea a mamei mele, care, femeie simplă venită de la țară, își stabilise precis zona de acțiune între Obor și Dorobanți, cu o ramificație în Floreasca, zonă delimitată de cele trei cinematografe unde mergeam: Volga, Melodia și Floreasca. Rarisim ieșeam de acolo și atunci mă cuprindea un sentiment de stranietate, de nesiguranță metafizică, de parcă aș fi coborât pe celălalt tărâm. Pentru nimic în lume mama n-ar fi mers la un film în centru. Până și
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
și ochi magic, și televizor rusesc "Rubin 102". Apoi un televizor alb-negru românesc, apoi unul color, în camera surorii mele era cel mai bine. Erau zugrăviți acolo, tot cu rolul, palmieri roșcați. Ne jucam ore-n șir. Ascultam la radio melodia "Nu mai fi rea, Sanda", despre un puști ce visează să devină arhitect, și construiam și noi castele și cetăți din jocul "Arco". Era o cutie de placaj în care, când glisai capacul, găseai, frumos așezate, bucățele de lemn colorat
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
mai important decât valoarea lor estetică. Scame adunate de peste tot și strânse într-un ghemotoc aspru și multicolor, iată, dacă vreți, o imagine a volumului. Fetița Simona adună senzații pentru mai tîr-ziu, frânturi de lume convertite în frânturi de cuvinte. Melodia cântată la xilofon nu e melodie, nu cunoaște armonia și contrapunctul, dar sunetul (al amintirii curate) are spontaneitatea și limpezimea, și imprevizibilul pe care 147 nu trebuie să le cauți într-un recital de pian. Limbajul Monicăi este simplu, lucrurile
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
Scame adunate de peste tot și strânse într-un ghemotoc aspru și multicolor, iată, dacă vreți, o imagine a volumului. Fetița Simona adună senzații pentru mai tîr-ziu, frânturi de lume convertite în frânturi de cuvinte. Melodia cântată la xilofon nu e melodie, nu cunoaște armonia și contrapunctul, dar sunetul (al amintirii curate) are spontaneitatea și limpezimea, și imprevizibilul pe care 147 nu trebuie să le cauți într-un recital de pian. Limbajul Monicăi este simplu, lucrurile trec direct în cuvinte: "O cană
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
său prodigios, Zavaidoc încercă mai întîi să-l învingă cu mijloace nobile. Pierdu nopți întregi la pianul hodorogit din odaia unde locuia, la "Gavrilescu", încercînd să mai facă vreun cântec de succes. Pradă unei dezolante lipse de inspirație, fură o melodie de la Sinatra și fu prins. Când mai ieșea pe scenă, avea acum parte mai mult de cotcodăceli și fluierături. Atunci apelă la Borilă de la Bariera Vergului. Tâlharul, cu un canin de aur și înțolit cu vestă cadrilată cum nu mai
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
alte cuvinte, mi se face dor de Dorohoi, în toată splendoarea lui.Am oprit mașina lângă centrala termică a cartierului, lipită de blocul alor mei. Bucuria revederii urbei o puteți înțelege mai bine dacă ascultați pasajul cu metamorfoza orașului din melodia „Trecea fanfara militară“ - de Dan Spătaru. În casa scării blocului, toate erau la locul lor: avizierul, cutiile poștale, becul palid. Dar când am început să urc hotărât spre etajul patru am început să primesc semnale de SOS din partea nasului. La
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2187_a_3512]
-
când mă Întâlnesc cu Charlie. Kitty ridică geamul. — Mulțumesc! Abia aștept să văd ce față o să facă Charlie când o să audă povestea cu biletele de avion! zise Desert Rose și ochii Îi sclipiră vesel. Telefonul lui Diane Începu să cânte melodia din Pantera Roz și toate Începură să râdă. Răspunse, mormăi ceva, după care trase pe dreapta și frână brusc, proiectând-o pe Desert Rose direct cu capul În parbriz. — Dumnezeule, Diane, ce faci? Cred că tocmai mi-am spart capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
îi dau drumu’, o ia din nou la fugă, da’ să creadă el că mai alerg io după proști ca el. Lasă-l mă că e ofticos, zice și Migu, fricosu’ ofticosu’!, Pipiță se dă mare, dansează din buric pe melodia fricosu’ ofticosu’, încearcă să ne enerveze, să vezi ce capace-i trag, zice iar Migu, n-alerg io după toți proștii zic și eu, s-a plictisit și Pipiță, pace, băi, pace, hai să jucăm un La Mălai, ceva, da
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
priceput cine și de ce trage cu pistolul. Lumea din jur a râs în hohote, iar primul episod al serialului (nu o telenovelă, nu un sitcom, nici o soap-opera) s-a încheiat brusc, pe fondul muzical al vremii, să zicem pe-o melodie de-a lui Giani Morandi sau de-a Pompiliei Stoian. Din genericul de final, putem afla că rolul fetei brunete și subțiri a fost interpretat de mama, pe-atunci în vârstă de 18 ani, iar cel al tipului scund și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
la ceafă și zece bărbați care păreau să-și fi lăsat viorile, acordeonul și țambalul cine știe pe unde. Erau mătușile și unchii lui Giani, veniți să salveze ce se mai putea salva. Dup-aia, Giani a continuat să fredoneze melodiile lui Toto Cutugno și Celentano, iar mie a continuat să-mi curgă sânge din nas, oricând și oricât, din senin. Îmi curgea în autobuz, pe stradă, când citeam sau dormeam, odată mi-a curs în cada de baie, când moțăiam
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
Încă...?” Sorbind paharele cu o sete contagioasă, având În vedere nopțile nedormite, borfații se cam chercheliră. Începură să depene glume În care se râdea cu gura larg deschisă uitând repede de buzunarele lor goale - În timp ce cap de mort, fredona o melodie. Gică picior de lemn, comentă: „Doctorul, ne-a curățat el acum dar, vai de pielea lui ce va păți data viitoare...!” Deodată, veselia le fu Întreruptă, de câteva ciocănituri În ușa dela intrare. „Intră...” - tună Gică picior de lemn. Spre
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
mai văzuse...?! Îi era atât de familiar Încât făcu un mare efort de voință să-și reamintească de el, În timp ce muzica care era emisă de creierul mic, Îi producea o stare de hipnoză, de plutire În spațiu...! Cu siguranță, acordurile melodiei Îi erau cunoscute dar, nu-și mai amintea cu ce ocazie a mai ascultat’o! Oare, a rămas fără memorie...? Deodată, balansul gheții luă proporții amenințătoare șuierând Înfricoșetor, iar pe alocuri se despica În uriașe părți de diferite dimensiuni, provocând
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
dea alarma dar nu reuși să scoată decât unele sunete nearticulate, abea perceptibile. Noțiunea timpului nu mai avea importanță iar În momentul când nu mai aștepta nimic dela viață, se pomeni Într’o pajiște cu Înfățișare grotească...!! Acompaniat de sunetele melodiei binecunoscute ce ajungeau până la el parcă venind din adâncul de necuprins al lacului, ori din imensitatea de necupris a spațiului cosmic, avu ideia să se apropie, așezându-se pe un scaun fantomatic, În aplauzele altor specii de reptile cu capete
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
de necuprins al lacului, ori din imensitatea de necupris a spațiului cosmic, avu ideia să se apropie, așezându-se pe un scaun fantomatic, În aplauzele altor specii de reptile cu capete diforme care valsau În jurul său În acordurile unei alte melodii plăcute și totuși iritante...! Apoi, programul de virtuozitate fiind terminat, reptilele făcură o pauză privindu-l cu ochii lor puternic dilatați, Îngrozitor de congestionați după care dispăreau În abisul Întunecos...! Era sigur, acest spectacol Îi este cunoscut și, privind la o
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
o dezordine greu de precizat, la această anomalie contribuind În suficientă măsură, puzderia de sticle golite. Apăru orchestra localului. Dirijorul ei, când Îl vazu pe omul său se apropie făcând o plecăciune. „Bine v-am găsit, să ne trăiți...Ce melodie preferați...?” „Nu am preferințe. Totuși, un cântec de pahar ar fi bine venit...” Cu o dexteritate demnă de profesia sa, solistul acordă vioara scoțând unele sunete plăcut auditive, făcând semn orchestrei să-l acompanieze, aplecându-se către urechea Șefului de
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
de exprimare În germană și engleză.Ei bine...Pot afirma cu convingere: germana o socotesc imposibilă datorită consoanelor ei dure dar mai ales, lungimii propozițiilor. La Polul opus se află engleza, ce datorită vocalelor exprimate, rivalizează cu acordurile unor plăcute melodii Însă, denaturează alfabetul...! De aceea, pentru a elimina o armată Întreagă de translatori din sutele de dialecte și feluri de exprimare,pentru o mai corectă Înțelegere și colaborare Între toți locuitorii acestei planete În folosul progresului,a Încrederii reciproce,socotesc
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
adânci bătrâneți”. Evident, se face referire în primul rând la activitatea de compozitor a lui Laurențiu Duță îndreptată către soliste de succes cum ar fi Elena Gheorghe sau Andreea Bănică. Deocamdată să spunem că regretăm reunirea atât de târzie, fiindcă melodia “Emoții” ar fi avut mari șanse să câștige selecția națională Eurovision... Pagina de Veronica NAE
Reunire by Veronica Nae () [Corola-publishinghouse/Journalistic/83400_a_84725]
-
și l-a desfăcut În bucăți. S-a jucat și a vorbit cu el ore Întregi și, Într-un final, a făcut să funcționeze toate clapele. După aceea, a petrecut vreo două ore cu el În poală În fotoliu, Încropind melodii cu două degete. „Streets of Laredo” și „Swanee River”. Apoi l-a pus jos pe podea și m-a lăsat să mă joc cu el. Îmi plăcea acel pian, iar el o știa și nu l-a dat nimănui. Cel
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
Am rostit În minte cuvîntul ÎNVIERE și l-am lăsat să licărească. M-am așezat la pian și m-am jucat cîntînd cîteva refrene vesele, doar ca să-mi dezmorțesc degetele bătrîne, În așteptarea pașilor de pe scări ; apoi am atacat o melodie de Cole Porter, „Miss Otis Regrets” și „My Heart Belongs to Daddy”. Dac-ar fi să aleg, aș prefera să fiu Cole Porter decît Dumnezeu. Apoi am trecut la Gershwin și la „I Got Rhythm” și curînd m-am lăsat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
Dumnezeu?! se întrebă el. Oare, ca să putem îndura nesfârșitele nedreptăți, ne-ai promis, Doamne, Raiul și cu Iadul?!... Ne-ai oferit un vis, ceva care vine după... adică, ”viața de dincolo”, care nu se vede!... La...”Anotimpurile” lui Vivaldi ori melodia morții Isoldei, sau, Antigona ori Andromaca... de ce, Doamne, vibrez eu atât de tare la auzul lor?!... Care-i Taina?!... Sunt venite de undeva!... Numai Tu, Doamne, puteai face să se întâlnească în simțurile mele, și ale multor alții, o potrivire
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]