13,367 matches
-
din doage, în care intră praful și umezeala. Alături stă împachetată, tot cu fața ascunsă de paie, mama. Figuranți de ghips scoși afară o dată pe an, pentru suflete călduțe și mincinoase ca al meu. Priveam dezamăgit ieslea, ca unul din turiștii în pantaloni scurți și sandale care intră într-o biserică să se adăpostească de zăpușeală și trag cu ochiul, plini de curiozitate, la locul acela de tămâie și rugăciuni, sub privirea mâhnită a unei bătrâne bigote cu trupul aplecat pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2069_a_3394]
-
de lichior din sat, așa că a aranjat să ne întâlnim cu toți la aeroportul East Hampton — e mecanic de zbor acolo. O să jucăm în hangar, abia aștept. O să fie dublă sărbătoare fiindcă sărbătorim sfârșitul verii și sfârșitul Marii Invazii de turiști — cel puțin până anul viitor. Leigh clătină din cap. Poate că toate zvonurile și articolele din ziarele de scandal erau adevărate, iar Jesse chiar își pierduse mințile. Cu câțiva ani în urmă făcea turnee internaționale pentru lansări de carte, răsfățându
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
dar ești extrem de talentată și cred că cititoarelor noastre le-ar plăcea să afle și ele. Ei da, asta chiar că era o chestie interesantă și neașteptată. Adriana era obișnuită să fie rugată pentru a se lăsa fotografiată de diverși turiști care o considerau o frumusețe exotică, iar în seara aceasta n-ar fi prima dată când un redactor o considera destul de frumoasă pentru a apărea în paginile unei reviste. Dar un articol despre priceperea ei înnăscută în materie de bărbați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
trece peste asta. Și Dumnezeu știe că lui Henry nici nu i-ar fi păsat, numai manuscrisul să fie gata la timp. Am vorbit la timpul trecut pentru că deja mi-am dat demisia. Ieri. — Încetează! strigă Emmy. Un grup de turiști de vârstă mijlocie se întoarse să se uite la ele. Glumești, șopti ea. — Mie de ce nu mi-ai spus ieri când am fost la cumpărături? întrebă Adriana, apucând-o pe Leigh de braț. Ai uitat pur și simplu să menționezi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2011_a_3336]
-
itinerarii mai pline de fior, în care un îndrăgostit, cuprins de delicata neliniște a amintirii, putea să spună celei care îl însoțea: În acest loc, în acea vreme mi-a fost dor de tine, și tu nu erai aici". Acești turiști ai pasiunii se puteau atunci recunoaște : ei formau mici insule de șoapte și de destăinuiri în mijlocul tumultului prin care mergeau. Mai mult decât orchestrele de la răscruci, ei erau cei care anunțau adevărata eliberare. Căci aceste perechi în culmea fericirii, înlănțuite
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85074_a_85861]
-
să Încalece băuți caii și așa prea nărăvași. Mai fumau, bandiții, ierburi interzise, chiar dacă nu toți; se mai Îmbolnăveau de boli rușinoase unii, dar, una peste alta, aveau stil. Nu prea elegant, nu asta vroiau, dar apreciat, mai ales de către turiștii străini; fără motocicliști, orașul ar fi fost mai sărac. Mai ridicau puțin adrenalina celor stătuți, un plus de agitație era binevenit. Thomas conducea tot mai rar motocicleta; avea mașină, una oarecare, pe care o folosea mai mult pentru tîrguieli, mersul
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
că e sătulă de presă, Thomas a zis că plătește interviul, e ceva serios și, totodată, confidențial, nu vor fi publicate nume, era necesară o discuție; să nu Închideți aparatul, doamnă!... Zărea trecînd pe unul din canale un vas cu turiști, bărbați tineri Își sărutau iubitele, perechile mature priveau luminile orașului, clădirile vechi; se gîndeau. Thomas ar fi vrut să fie pe vaporaș, fie și singur; dintr-odată Îl cuprinsese teama, nu se recunoștea, era la un pas de reușită, a
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
auziți doar de el, aveau să-l cheme tot mai insistent; nevăzuți, așteptau; exista, poate, cum se tot spunea, acel glas al sîngelui. Nici un glas; viziuni; vizionări: un fel de ciné-vérité În care el avea un rol incert, părintele-nepărinte, un turist spectral, o umbră ce căuta alte umbre, fiii-nefii, fiicele-nefiice. Iar morala din concepte doar Îl atingea, un contact profesional; Thomas cîștiga bani din acest frecuș, nu-i displăcea situația, chiar se dovedea conștiincios. CÎt dinspre Ingrid, nu venea o primejdie
După Sodoma by Alexandru Ecovoiu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/869_a_1561]
-
-și pot permite să locuiască în casele lor imense și frumoase decât dacă le țin deschise publicului larg. Un indicator, de obicei maro inscripționat cu alb, este plasat de-a lungul autostrăzii celei mai apropiate în scopul de a orienta turiștii către casă. De regulă, indicatoarele maro au un mic desen simpatic simbolizând o clădire cu statut de monument istoric. Doar casele foarte mari au astfel de indicatoare, deoarece, dacă ai o casă mică, înseamnă că îți poți permite să o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
tapițerii înflorate din secolul al XVIII-lea, ceea ce, evident, e aproape imposibil.) O servitoare în uniformă ne aduse ceai pe o tavă de argint. Având în vedere că nu mai era mult până la petrecere, Muffy era la fel de hiperactivă ca un turist japonez într-un magazin care vinde articole Louis Vuitton la preț redus. Își tot făcea de lucru cu ciucurii de la pernițele de pe sofa. —Dumnezeule mare! Petrecerea-i mâine! M-am asigurat că vin invitați de supermarcă, prinți, milionari, producători de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1879_a_3204]
-
stalinistă”, nici despre soldați puși pe găinării și violuri. Am înțeles frica părinților mei, dar n-am împărtășit-o niciodată. Mie nu mi-a vârât nimeni sovietici pe gât și cred că n-am văzut picior de rus decât ca turiști la Marea Neagră. Sunt tot atât de empatică în raport cu experiența mamei sub stalinism pe cât era ea în raport cu a bunicii sub Imperiul Austro-ungar. Înțeleg rațional răul produs de stalinism cam la fel cum înțeleg occidentalii la sfârșitul secolului XX răul produs de comunismul totalitar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2152_a_3477]
-
ca țintuită locului. — Îmi cer scuze. Mă grăbesc să-l ajung din urmă. E un loc incredibil de frumos ! Nici nu mi-am dat seama până acum. — E drăguț. Simt în tonul lui o urmă de mândrie. Cam plin de turiști, dar... Ridică din umeri. — Habar n-am avut ! Pornim mai departe, dar eu nu mă pot opri să nu mă uit în jur, cu ochii mari. Ia uite la pârâul ăla ! Ia uite, ce bisericuță superbă ! Mă simt ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
așa, apropo, zice el. — A, mersi. Îi zâmbesc nonșalantă. Nu e mare lucru. Fâl. Trecem podețul și ne oprim să privim râul. Potârnichile albe se scufundă în căutarea hranei, iar soarele presară apa cu pete de chihlimbar. Un cuplu de turiști se fotografiază unul pe altul și mă cuprinde un sentiment de mândrie. Eu nu sunt în trecere prin locul ăsta, îmi vine să le spun. Eu locuiesc aici. — Și unde mergem ? îl întreb când pornim din nou. — La pub, zice
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
elegant... Mă uit în jur la pub-ul înțesat de lume. În fundal, dincolo de zarvă și de râsete, cântă muzica. Un grup de clienți de-ai casei se salută unii pe alții la bar insultându-se amical. Un cuplu de turiști americani în vârstă, în tricouri cu Stratford discută cu un barman roșcat, cu ochi ageri. În colțul opus al localului, a început un joc de darts. Nu-mi amintesc când a fost ultima oară când am fost într-un loc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
pentru Ultimele comenzi și, o oră și ceva mai târziu, ultimii câțiva clienți răzleți se îndreaptă spre ușă, unde se opresc să-și ia la revedere. — Pa. — Salut, Nathaniel. I-am urmărit pe toți în timp ce părăseau pub-ul - și, în afară de turiști, cu toții l-au salutat pe Nathaniel de plecare. Cred că se cunoaște cu toți cei din sat. Strângem noi, spune Eamonn apăsat, în clipa în care Nathaniel începe să adune paharele, câte cinci o dată. Dă-le-ncoa’. Să vă bucurați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2362_a_3687]
-
necontestată a lui Tezeu e de a pricepe că, neînfruntînd primejdiile, zadarnic ar striga: sînt curajos! Un labirint fără nici un pericol, abordat cu un fir al Ariadnei În mînă, ar semăna foarte bine cu plimbările pe care le fac astăzi turiștii cu telefericul deasupra Vezuviului. Or, problema se pune altfel daca vorbim de Îndrăzneală. Clădiți-vă casele pe Vezuviu, i-a Îndemnat Nietzsche pe filosofi. Aici Începe frica și tot aici Începe curajul; chiar dacă Tezeu Încă nu cunoaște toată grava seriozitate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2102_a_3427]
-
ani, a devenit clarvăzătoare practicantă într-o zonă cu vad din Marché aux Puces. Din cauza concurenței foarte mari din capitala Franței și a unei anchete nefondate a poliției, a mai emigrat o dată. De data asta pe Valea Loarei, unde abundă turiștii cu viitor. Pe care aceștia vor să și-l cunoască anticipat. Deși freelancer prin vocație, ca toată nația ei, a militat pentru înființarea asociației nonprofit Sorcières de France. Ca membră fondatoare, s-a bătut ca o drăcoaică pentru recunoașterea vrăjitoriei
Funeralii fericite! by Adrian Lustig () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1316_a_2717]
-
făcutului cu ochiul. Adormise cândva, pierdut în stratosferele nopții. Avionul se leagănă lin, domnul se apleacă puțin în stânga, spre mica fereastră. Scaunele vibrează ușor, un scurt curent de alarmă frisonează pântecul de știucă metalică al avionului. Pasagerii privesc spre distinsul turist, ca și cum comportarea acestuia ar fi, de fapt, adevăratul test al zborului. Își consultă, agitați, ceasurile, se uită îngrijorați unii la alții. Elegantul străin nu dă, însă, nici un fel de semne de neliniște. Privește spre vecinul său, un tânăr îngust, tuciuriu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
se și aplecase să-l servească. În rochie lungă de voal, în mâini cu o tavă de argint. Goală, sub voalul violaceu. Mâini lungi, albe. Bust bronz, buzele roșii. Cearcăne de fard vânăt. Se apleacă spre urechea de curcan a turistului. Rochia de voal flutură. Sânii sticloși, bobul bec din mijloc. Senatorul nu pare să observe, însă. Zâmbetele infinitului, a cărui muzică o ascultă, pierdut, la casca prinsă peste urechile clăpăuge... Se trezise Tolea, readormise, cine să mai știe. Orașul în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
care nu se citea nimic. Costum cu batistă albă la rever,cravată, gâtul lung, ridat, ochii holbați. Scaunele vibrează ușor, neliniștea trece, subțire, prin pasageri. Se întorc cu toții spre domnul elegant și occidental, să ghicească, pe importanta sa figură, primejdia. Turistul e calm, nici o grijă. Avionul se leagănă lin, domnul se apleacă spre stânga, spre mica fereastră. Scaunele vibrează din nou, scurt curent de alarmă prin pântecul de știucă metalică al avionului. Pasagerii privesc iar spre distinsul pasager, ca și cum comportarea acestuia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
țării este și secretarul general al partidului unic,cu 20% din totalul populației. Contactele cu străinii sunt interzise prin lege. Moneda echivalează 0,15 ruble și 0,2 dolari. Universități, biblioteci, presă cotidiană, radio. Televiziune națională, patru ore pe zi.“ Turistul pălăvrăgește fără voce, însoțitorul aprobă din mâini și din sprâncene, ba chiar și răspunde ceva, se pare, fraze fără sunet. „Relieful armonios. O treime munți, o treime dealuri, o treime câmpie. Râuri, aspect radiar. Vegetație forestieră pe un sfert din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
nu observă. Manechinul se tot apleacă, sânii goi pe tavă, cu butonul electric în mijloc... Mustăciosul din dreapta pensionarului nu mai suportă secvența. Smulge de pe măsuță, din teancul de cartonașe, un pătrat galben, îl ridică, la vedere, să-l trezească pe turist și se întoarce, enervat, spre subalternă. — N-aude, bre, fetițo, și-a uitat bateriile de la aparat acasă! Nu-i funcționează aparatul de auzit, fă. Degeaba, ține dietă, fă, ține dietă și la sâni, fă. Domnul se trezește, însă, încearcă să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
însă, nimic, erau prea obosiți. Năbădăiosul nu se lăsa, continua bombănelile. Agresiv, arogant, să-l iei la palme, nu alta... Un picior pe scară, pardesiul larg deschis, valize în fiecare mână, valize spectaculoase, piele adevărată, groasă, zeci de etichete colorate, turistul venea de la Monte Carlo. Asta îi și intimidase, probabil, pe toți, îi amuțise, nu răspunseseră jignirilor. Pardesiul elegant, stofa moale, păr de cămilă, culoarea cămilei... La gâtul dromaderei flutura o eșarfă lungă DIOR, carouri roșu verde, ciocoiul scuipa invective, contra
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
spre vecin. Un tânăr îngust, tuciuriu, cu o cicatrice peste sprânceana stângă. Leit șoferul de autobuz! Cicatricea, zâmbetul umil și rău, ochii iuți. Bătrânul se apleca, îi spunea ceva, dar vocea nu i se auzea. Tânărul aproba, răspundea, repetând spusele turistului, dar sonorul nu pornise. Se rotiră acum, amândoi, spre stewardesă. Dreaptă, în rochie lungă, de voal, transparentă. Goală, sub rochia transparentă. Aștepta, cu tava întinsă. Sticle colorate, pahare colorate, etichete colorate. Dreaptă, goală. Bucle blonde, mâini lungi, albe, chip suav
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]
-
de voal, transparentă. Goală, sub rochia transparentă. Aștepta, cu tava întinsă. Sticle colorate, pahare colorate, etichete colorate. Dreaptă, goală. Bucle blonde, mâini lungi, albe, chip suav, de băiat. Cearcăne de fard vânăt. Un trup lung, de efeb. Domnul cel cărunt, turistul, zâmbi androginului. Buzele sale ritmau cuvinte cuvinte cuvinte, dar fără sunet, nici un sunet. Chipul roz al bătrânului, gulerul țeapăn, cămașa de azur, cravata bordo, botul batracian deschis închis deschis, fără sunet, gura amfibie clămpănind vorbe fără sunet. Ritmic se mișca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2121_a_3446]