121,510 matches
-
unul din obiectivele concediului/ vacanței petrecute este eliberarea de tensiune, de stresul acumulat în timp, efectuarea, în această perioadă, a unei activități ca cea de jogging nu poate fi decât extrem de benefică pentru stările psihice și fizice generale și specifice, trăite de individ. Susținem acest lucru și pentru faptul că 30-40 minute de alergare, efectuate dimineața, înainte de programul special de vacanță/concediu (vizite la diferite locații, alte activități planificate) sau după amiaza / seara (după ce s-a finalizat activitățile propuse) nu pot
JOGGING De la A la Z by Alexe Dan Iulian () [Corola-publishinghouse/Science/1593_a_3043]
-
de persoane există și în alte părți ale unei localități, unde de regulă este liniște. Aceleași articole au scos în evidență existența, în anumite state ale lumii sau localități, a unor aspecte negative de conviețuire urbană (probabil că și experiența trăită de cititorii acestei lucrări o confirmă), unde cartiere întregi sau localități au un indice ridicat de infracționalitate. În acest caz, o parte a populației din aceste zone sau din zonele învecinate nu pot practica joggingul în orice condiții, decât dacă
JOGGING De la A la Z by Alexe Dan Iulian () [Corola-publishinghouse/Science/1593_a_3043]
-
vieții bisericești de pe ambele maluri ale Prutului. În 1936 G. a fost înlăturat din scaunul mitropolitan în urma unui conflict, expus cu lux de amănunte în cartea Procesul și apărarea mea. Denunțarea complotului apocaliptic (1937). Ultimii ani de viață i-a trăit la mănăstirea Cernica, unde și este înmormântat. SCRIERI: Carte de învățătură despre legea lui Dumnezeu, Chișinău, 1908; Bucoavnă moldovenească, Chișinău, 1909; Carte de cetire cu științe din gramatica moldovenească, Chișinău, 1910; Istoria Novo Neamețkogo sveatovozneseskogo monastâria [Istoria mănăstirii Noul Neamț
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287373_a_288702]
-
cu o dublă ipostază, una istorică, reală și una mitică, fantastică. Eul-narator este în același timp un om obișnuit, „istoric”, dar și un contemporan al tuturor timpurilor, al zeilor hawaiieni ori al voievozilor și vechilor călugări din mănăstirile românești. El trăiește simultan în basm, în mit și în realitate, asemenea lui Făt-Frumos din poemul dramatic, cu o vagă înțelegere a statutului său de „ne-muritor” ori de „înviat”. Străinii din Kipukua se plasează într-un spațiu exotic: insulele hawaiiene, cu mirajul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285344_a_286673]
-
în realitate, asemenea lui Făt-Frumos din poemul dramatic, cu o vagă înțelegere a statutului său de „ne-muritor” ori de „înviat”. Străinii din Kipukua se plasează într-un spațiu exotic: insulele hawaiiene, cu mirajul unei culturi arhaice, care încă își trăiește poveștile despre zei (moolelo). Personajele centrale: domnul Martin, matematician ratat, și soția lui, Diana Kovalski, fosta elevă a naratorului, profesor în America într-o „primă” existență, prietenul profesorului, primarul orașului Kipukua, David Stevenson, și fetele sale, Kaena și Unauna, prințul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285344_a_286673]
-
care nu au făcut mâncare de frupt. Lingurile de lemn,după ce erau opărite cu apă fierbinte erau puse la streșina casei ca să se geruiască și nu mai erau folosite în post. Tot postul nu se folosea mâncare de frupt ,oamenii trăiau mai liniștiți, nu se mai faceau hore sau nunți. În apropiere de Crăciun fiecare om mergea la biserică se spovedea și se împartășea. Casele se pregăteau de sărbătoare. Dar, frumos era pentru noi în ajunul Crăciunului când tăiau părinții porcul
Filosofia şi istoria cunoaşterii by Găină Emilia () [Corola-publishinghouse/Science/1124_a_2058]
-
o reprezinte printr-un fel de derealizare-obiectivare, într-un scenariu labirintic, din care, de obicei în versul sau versurile finale, se desprinde, fulgurantă, viziunea. Jurnalul din Carnete maro (I-II, 2001-2003) este un document emoționant, prin felul în care omul trăiește în „realitatea” unei vieți mediocre, dăruindu-se neîncetat, înzestrând-o cu acel nimb de frumusețe numit poezie. D. își scrie jurnalul la persoana a doua; linia de dialog, care precedă fiecare dintre paragrafele acestui jurnal, cum se întâmplă și în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286906_a_288235]
-
lumea ca macrosemn (text/discurs) al creației sale [Stănciulescu, 1995: 218-220]. Ne confruntăm, în acest moment, cu două puncte de vedere aparent opuse: • cel care susține, cum procedează Leibniz, de pildă, că fiind creație a perfecțiunii divine, lumea în care trăim este prin excelență cea mai bună; • cel care argumentează că lumea actuală nu este cîtuși de puțin cea mai bună posibilă, de vreme ce în ea a existat și există încă răul. Cu riscul de a-l contrazice pe Leibniz va trebui
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
Dumnezeu, căci fără de rău nu este nici virtute"; sau, așa cum se întreabă Sfîntul Simeon Noul Teolog: "Ce viață și ce petrecere ar fi avut [omul] dacă s-ar fi păstrat nestricăcios și nemuritor, într-o lume nestricăcioasă, dacă ar fi trăit o viață fără de păcat și fără supărări, fără griji și fără osteneală?" [cf. Țuțea, 1992:259]. Însuși darul libertății de alegere făcut omului a proiectat ca necesară existența răului în lume, existență pe care s-au întemeiat ulterior multe din
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
de fapt și cu protopărinții. De la șarpe ei au aflat că nu vor muri, așa cum ar fi trebuit să se întîmple potrivit predicției divine. Într-adevăr, în urma păcatului făptuit omul nu va muri în sensul propriu al cuvîntului. El va trăi ca pămîntean hărăzit să ignore în ce măsură existența sa este îndatorată mai degrabă adevărului decît minciunii, binelui decît răului. Într-o atare situație ontologică, nici Dumnezeu, nici Satan nu minte. Spunînd că (nu) vor muri, fiecare dintre cei doi oponenți s-
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
și răului? În consens cu accepțiunile hermeneuticii religioase, semnificațiile simbolice ale actului căderii pot fi urmărite din trei perspective și anume [Popescu, Costache, 1997:162-177]: teologică, antropologică și cosmologică. • Perspectiva teologică acreditează ideea că în ciuda faptului că "a ales să trăiască diabolic (dezbinat, înșelat în propriile obsesii), fără Dumnezeu", că a ales trufia de a "ieși din înrudirea cu Dumnezeu" omul nu s-a rupt niciodată definitiv de divinitate. Din punct de vedere teologic, căderea este în primul rînd o "cădere
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
grijă asigurat, pîinea pe care o va produce va fi mîncată permanent în sudoarea frunții, simbol al înlocuirii situației edenice, de minim efort și maxim de beneficii, cu una total inversată; în locul vieții veșnice pe care putea să o aibe trăind în "sînul lui Dumnezeu", Adam va fi hărăzit să se întoarcă prin moarte la pămîntul din care a fost modelat; simbolic, eternitatea este înlocuită cu efemeritatea; în locul "celestei" existențe paradisiace, lui Adam i se va oferi "temnița pămîntului"; faptul că
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
acestui risc este explicit prezentă în textul biblic: "Iată Adam s-a făcut ca unul dintre noi, cunoscînd binele și răul. Și acum nu cumva să-și întindă mîna și să ia roade din pomul vieții, să mănînce și să trăiască în veci!... De aceea l-a scos Domnul Dumnezeu din raiul cel din Eden, ca să lucreze pămîntul din care fusese luat" [Facerea, 3:22, 23]. Cît să fi durat "temporal" vorbind (să ne amintim, totuși, că timpul pe care noi
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
țeapă a înșelătorilor de către Vlad Țepeș nu mai par deloc a fi prea aspre. Pe de altă parte, însă, să ne amintim și faptul că fără de înșelăciunea primordială nu am fi fost nici acum conștienți de noi înșine, că am trăi încă într-o dulce stare edenică sau poate am fi încă în stadiul animalității lipsite de frămîntări psihice. Să ne amintim că, fără șiretenia lui Ulysse de a folosi celebrul cal de lemn, războiul troian ar mai fi durat cine
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
Ca întotdeauna, însă (vezi din nou principiile lui Murphy), la o afirmație care permite o anume opoziție sau informare, aceasta nu va întîrzia mult să apară. Astfel, cercetările etnologului Stephen Philips asupra boșimanilor din deșertul Kalahari denotă că aparent aceștia "trăiesc într-o pace eternă, în care nu există zile, nu există ore și, mai mult decît orice, nu există noțiunea de rău (s.n., T.D.S.). Chiar și limba ciudată a acestora este lipsită de cuvinte care să denumească noțiunile de rău
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
desfășoare. De aici, poate, fericirea biblică a "celor săraci cu duhul". În această ipostază, însă, ipoteza dualistă a "potențialității" care devine performanță doar în condițiile unui anumit mediu social (cu care boșimanii se vede că încă nu s-au confruntat, trăind încă "în sînul lui Avraam") rămîne în întregime valabilă. * CE ESTE MINCIUNA, totuși, în contextul lumii actuale și ÎN CE SE CONCRETIZEAZĂ manifestările sale propriu-zise? iată întrebarea căreia îi vom căuta răspunsul în cele ce urmează. O definiție de dicționar
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
de vedere complementar, minciuna (competența de a minți) ar putea fi considerată unul dintre "fundamentele culturale ale personalității" [Linton, 1968]. Pentru că, dincolo de posibila ei natură înnăscută, competența minciunii este cert dobîndită în contextul cultural (mediu social) în care subiectul uman trăiește. Disputa dintre inneismul chomskyan și constructivismul piagetian își găsește și aici expresia unei mediatoare soluții [Stănciulescu, 1996:17]: făcînd parte din "nucleul dur" al ființei umane, minciuna devine performanță numai în contextul socio-cultural din care individul provine. Acest context poate
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
căsătorie, adulter etc.) pînă la cele ale vizitatorului la un bolnav internat în spital, căruia i se spune: "Sînt sigur că în curînd te vei (însănătoși și) întoarce acasă", în timp ce se gîndește, de fapt: "Săracul, nu mai are mult de trăit". • În viața publică a individului se pot constata tot atîtea tipuri de minciuni cîte tipuri de relații interumane pot fi definite: între parteneri, între subordonați și șefi sau invers etc. Alianțele la înșelătorie, tendința oamenilor de a se comporta într-
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
aceea, studiile asupra procesului prin care copiii învață cînd să spună adevărul și cînd să-l ascundă nu sînt numeroase (cf. Bok 1978:298). Cu toții sîntem nevoiți să ne însușim aceste abilități pentru a ne putea integra comunităților în care trăim, ca membri pe deplin capabili să se adapteze. Acasă, la școală, și mai tîrziu la serviciu sau în patul conjugal, învățăm cînd ar fi imprudent, neindicat sau nepoliticos să spunem adevărul gol-goluț. Este regretabil, însă ușor de înțeles, că psihologii
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
politicieni, la începutul secolului al XVIII-lea în Marea Britanie, cît și în general, în zilele noastre, sînt desigur demne de încredere, și uneori chiar adevărate; oricare nouă proclamație poate fi astfel, chiar dacă contrazice vreo declarație precedentă. Speranța ne ajută să trăim. În viața politică există norme specifice pentru campaniile electorale. Cînd au loc alegeri, fiecare partid le acuză pe celelalte că induc electoratul în eroare. Alegătorul, sufocat de valuri de propagandă care îl asaltează din toate părțile, nu mai poate face
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
Kuna, din nord-estul regiunii Panama, se spune că "le place să se păcălească unii pe alții" (Howe și Sherzer 1986:684). De asemenea, Basso (1987:355-356) scrie despre "preocuparea pentru înșelăciune" existentă în cultura populației Kalapalo, un grup amerindian care trăiește în centrul Braziliei, și despre modul în care acestor oameni chiar le place să fie păcăliți. Unul dintre primii etnografi care au acordat mai multă atenție tipurilor de minciună a fost Bruno Gutmann, care a lucrat în mijlocul populației Chagga din
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
ale acestui gen de minciuni, însă du Boulay oferă exemple de situații în care acestea apar și în interiorul comunității. Descoperirile lui du Boulay cu privire la insula grecească Euboea sînt descrise pe scurt de o frază des auzită în sat: "Nu poți trăi fără minciuni" (ibid.:191; cf. Sciama 1981:102-105). Însă chiar și în această comunitate în care "talentul de a spune minciuni este foarte dezvoltat", "mincinosul incorigibil nu mai este luat în serios" (du Boulay 1974:77,192). O situație similară
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
comunitate în care "talentul de a spune minciuni este foarte dezvoltat", "mincinosul incorigibil nu mai este luat în serios" (du Boulay 1974:77,192). O situație similară pare să se fi instaurat și într-o comunitate din nordul Greciei, care trăia în condiții ecologice diferite, însă care respecta aceeași tradiție a creștinismului ortodox. Acolo se întîlneau diferențe în nevoia și înclinația spre minciună la femei și bărbați, tineri și bătrîni, rude și străini. Campbell, care a studiat crescătoria de oi Sarakatsani
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
Kovar scrie din punctul de vedere al psihanalistului, iar Becker (1973:51 ) consideră că psihanaliza se dedică ideii de autoamăgire. El spune: Ostilitatea față de psihanaliză în trecut, prezent și viitor va fi întotdeauna o ostilitate față de acceptarea faptului că omul trăiește prin minciunile pe care și le spune despre sine și despre lumea sa, precum și faptului că personalitatea lui... este o minciună vitală. Goleman (1985:16, 22), scriind dintr-un punct de vedere psihologic mai ortodox, afirmă aproape același lucru, susținînd
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]
-
fi conștient de faptul că acestea sînt contradictorii și a crede în ambele" și este un proces conștient și inconștient în același timp. Totuși, în ciuda acestor similarități, există diferențe semnificative între procesele mentale definite ficțional de Orwell și conflictele interioare trăite în viața reală de către femeile consultate de Werth și Flaherty. Orwell afirmă că "acțiunea esențială a Partidului este de a folosi minciuna conștientă, păstrînd fermitatea scopului care însoțește sinceritatea absolută". Fermitatea scopului este departe de a se regăsi în starea
by J. A. Barnes [Corola-publishinghouse/Science/1068_a_2576]