121,510 matches
-
un dificil echilibru între ceea ce am experimentat deja și ceea ce urmează să experimentăm, acceptând să ne mișcăm, cu un discernământ acut, între provizoriu, experimentare și autenticitate, cu îndrăzneală și curaj. PROVIZORATUL: CARISMĂ REGENERABILĂ A trăi în provizorat nu înseamnă să «trăiești de pe o zi la alta», ci înseamnă să-ți contextualizezi propria trăire și fidelitate la un nivel din ce în ce mai amplu. Trebuie să ciulești urechile, ca și cum ar fi două ferestre: una deschisă spre trecut, iar cealaltă îndreptată spre viitor, lăsând ca aerul
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
nemulțumiți de această fidelitate cotidiană nu înseamnă altceva decât să-ți plângi de milă. De fapt, la momentul potrivit, rutina și continuitatea vor deveni temelia de pe care vom putea să ne relansăm elanul. Una nu poate merge fără cealaltă: înflăcărarea trăită în provizorat și continuitatea prin speranță». Perspectiva provizoratului și continuitatea prin speranță necesită o reconsiderare a «carismei». Redescoperirea carismei și întoarcerea la propriile origini, într-un context istoric precis - atât la vremurile inițiale, cât și la cele ale actualizării - i-
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
și pe care trebuie să-l administrăm cu inteligență și dibăcie. Ar fi bine să începem să ne gândim în termeni de «carismă regenerabilă», pentru a nu cădea în ispita de a reanima în mod artificial carismele care și-au trăit viața și nu mai au un impact profetic asupra istoriei ori o incontestabilă șansă de a vivifica frații și surorile. Există carisme care se extind, din diferite motive, pe o durată istorică de o anume amplitudine și există altele care
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
ori mai lipsită de har. În niciunul din cele două cazuri nu se cuvine să răsturnăm ordinea factorilor. Nu persoanele trebuie să țină în viață carisma, ci carisma trebuie să țină în viață persoanele și să permită fiecăruia să-și trăiască viața din plin. Lăsând la o parte conjuncturile istorice, succesele și falimentele, subzistența și apusul anumitor expresii carismatice, nu trebuie să uităm că veșnicia nu caracterizează carismele - benedictine, dominicane, franciscane... -, ci persoanele care, printr-o trudă spirituală, personală și comunitară
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
expresii carismatice, nu trebuie să uităm că veșnicia nu caracterizează carismele - benedictine, dominicane, franciscane... -, ci persoanele care, printr-o trudă spirituală, personală și comunitară, dar și prin exercitarea mijloacelor puse la dispoziție de o anume tradiție spirituală, sunt chemate să trăiască și să moară împreună cu Cristos, pentru Cristos și în Cristos. Nu cred de fel că în paradis ar putea să existe pavilioane speciale în care să ne putem bucura de veșnicia carismei. Ceea ce rămâne este prezența Duhului care îi va
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
existențială a laicilor. Există un nivel de intimitate ce nu poate fi comunicat, altfel se ajunge la trădarea legământului ce există înlăuntrul comunității sau a altor legăminte, precum cel de căsătorie. Există pericolul ca laicii să se amăgească că pot trăi experiențe care nu aparțin stării lor de viață, dar și ca persoanele consacrate să se ocupe de aspecte care nu sunt de folos consacrării lor. Desigur, nu avem pretenția că, în doare câteva rânduri, suntem capabili să dăm sfaturi și
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
întâmplă ca «promiscuitatea» dintre laici și consacrați să fie un mod de a încuraja și de a susține calea unora sau a altora. Această nevoie de integrare se datorează nevoii de a scăpa de sensul de sufocare ce unii îl trăiesc înlăuntrul anumitor structuri de viața consacrată, dar și necesității de a scăpa de sentimentul de neîmplinire spirituală ce poate fi perceput în viața laicală. Tovărășia și sprijinul reciproc pot fi utile și bune, însă nu trebuie să pierdem din vedere
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
pe care trebuie să le acceptăm cu generozitate și onestitate în viață este aceea a limitei, care face parte din orice opțiune ce, în mod necesar, comportă limitări de ordin ideal, imposibil de evitat, și care, la nivel concret, sunt trăite prin acceptarea faptului că orice alegere, de obicei, limitează atât bucuriile cât și truda. Această propensiune spre tovărășie este și semnul care, uneori, indică dificultatea consacraților și a consacratelor de a se simți cu adevărat în largul lor în propriile
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
ambiente. Pentru a tăia din rădăcină această tendință de a «fugi», ar fi bine să repunem pe primul loc în viața comunității persoana, obișnuindu-ne să dăm întotdeauna precedență comuniunii, pentru a edifica comunități dinamice în care să se poată trăi. În mod paradoxal, doar prin inversarea ordinii priorităților, punând pe primul loc trăirea fratelui sau a sorei - care sunt dispuși să accepte o comuniune reală, riguroasă și de durată, va putea asigura un viitor sustenabil pentru o viață comunitară. Însă
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
ce, uneori, devine un cerc vicios, în detrimentul unei vieți virtuoase. Comuniunea, ca semn al vieții Bisericii la toate nivelurile, a fost una dintre redescoperirile Conciliului Vatican al II-lea. Acest principiu este valid înlăuntrul colegiului episcopal, care este dator să trăiască în comuniune și nu în supunere față de episcopul Romei. Este valid pentru calea ce duce spre unitate, printr-o pasiune față de diversitate și nu doar printr-o tolerare a diferențelor. Este valid înlăuntrul tuturor formelor de viață consacrată, acolo unde
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
formarea persoanei, printr-un proces ascetic de eliberare de pasiunile care înclină spre egoism, permițând construirea neîncetată a unor punți de comuniune, printr-o ascultare umilă, fără a fi vreodată țel, ci doar calea prin care fiecare să-și poată trăi propria identitate și vocație în mod comunional. Pentru ca aceasta să se întâmple, trebuie să fim deschiși spre noi forme de viețuire ce, în provizoratul și în dinamismul formelor, sunt în măsură să ajute orice consacrat și orice comunitate să se
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
provizoratul și în dinamismul formelor, sunt în măsură să ajute orice consacrat și orice comunitate să se confrunte cu truda de a discerne binele fiecăruia, spre bucuria tuturor. AUTENTICITATE: PERSOANA ESTE MAI IMPORTANTĂ DECÂT FUNCȚIA Găsirea unui mod de a trăi și de a mărturisi viața consacrată a fost marea trudă - uneori plină de un admirabil entuziasm - a acestor ultimi ani. Un criteriu din ce în ce mai satisfăcător a fost acela al autenticității care pune mereu în discuție, într-un mod critic și creativ
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
ani. Un criteriu din ce în ce mai satisfăcător a fost acela al autenticității care pune mereu în discuție, într-un mod critic și creativ, fidelitatea față de o tradiție bazată pe reguli și servicii cu ceea ce orice persoană și comunitățile pot și trebuie să trăiască, la nivel profund și existențial. Întâietatea creativă și autentificatoare a comuniunii asupra comunității necesită și o întâietate a persoanei asupra funcției. Însă când se vorbește despre primatul persoanei, este nevoie de o atenție purificată de orice formă de ingenuitate, căci
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
să considerăm interdependența plecând mai degrabă de la încrederea reciprocă decât de la suspiciune, bazând-o mai degrabă pe relațiile de alianță decât de forță. Încrederea reciprocă și alianța sunt acelea care îi permit fiecăruia să devină cu adevărat autonom, adică să trăiască o interdependență care să-i permită să se realizeze și să-și dezvolte propriile capacități. Astfel, votul ascultării ne ajută să găsim echilibrul față de o altă tensiune specific omenească: tensiunea dintre urmărire și debarasarea de urmărire. Orice acțiune ce ar
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
dobândim o temelie pentru a reflecta asupra unei forme de conducere și de acțiune colectivă ce nu se bazează pe neîncredere și pe exercitarea puterii». Deși ascultarea specifică vieții consacrate nu este o ascultarea militărească, prin profesarea voturilor alegem să trăim în mod constant în relație cu ceilalți, nu atât prin prisma afecțiunii și a sentimentelor, așa cum se întâmplă într-un cuplu ori în alte relații afective, ci plecând de la un proiect de viață recunoscut, împărtășit și subscris. Profesarea voturilor se
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
intelectuală ce se nutresc zilnic prin ascultarea cuvântului lui Dumnezeu și prin confruntarea deschisă cu frații. Viitorul vieții consacrate, nu atât din perspectiva supraviețuirii, ci din punctul de vedere al profeției, are nevoie de frați și surori care să-și trăiască cu pasiune responsabilitatea personală în ordine și structuri de viață consacrată din ce în ce mai maleabile și din ce în ce mai greu de anticipat. Orice individ devine persoană prin intermediul relației. Nu se pune problema să devenim o garnizoană - chiar dacă am făcut referință la legea marțială - ci
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
că tocmai acolo „slava sa coboară ca să umple mâinile noastre goale” ( D. Hameline). Biserica, doar atunci când se consideră o servă săracă, când își dorește să stea aproape de cei umili și excluși, ei bine tocmai atunci Biserica lui Cristos în care trăiește Duhul. Trăirea efectivă a propriei vieți, împărtășirea propriilor suferințe și slăbiciuni: iată, și prin acestea ne putem lăsa să fim călăuziți de la sfințenia dorită spre sărăcia dăruită». UN SECOL DE RODIRE: SĂMÂNȚA LUI CHARLES DE FOUCAULD Peregrinarea pe care o
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
față ne aflăm în fața unei mari provocări: fie contribuim la creșterea neînțelegerilor, fie punem bazele unei posibile înțelegeri între oamenii care nu sunt pe deplin umanizați, deși ei se consideră cât se poate de civilizați. În realitate, față de frații care trăiesc de cealaltă parte a așa-numitei mare nostrum, avem multe datorii, și nu putem să subestimăm acest fapt: fratele Charles a înțeles acest lucru cu mai bine de un secol în urmă, iar noi încă n-am ajuns să-l
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
istoriei și ale inimilor care devin tot mai împietrite în lumea noastră globalizată și tot mai post-modernă? Papa Francisc a spus-o în prima sa audiență generală, cu ocazia iminentei pregătiri pentru primul său Paște ca episcop al Romei: «A trăi Săptămâna sfântă urmându-l pe Isus înseamnă a ieși din noi înșine - așa cum spuneam duminica trecută - pentru a merge în întâmpinarea celorlalți, pentru a merge spre periferiile existenței, pentru a fi noi cei care ne mișcăm primii către frații și
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
tău, trecând prin mijlocul creaturilor ca într-un vis». Miezul spiritualității și al idealului de viață religioasă a fratelui Charles este viața ascunsă de la Nazaret. Această perioadă a vieții lui Isus l-a atras atât de mult încât voia să trăiască la Nazaret, îmbrățișând modul de viață și truda pe care Isus a îmbrățișat-o de-a lungul vieții pământești. Fratele Charles descrie vocația sa prin icoana vieții de la Nazaret, nu pentru că ar fi considerat că alte forme de viață nu
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
de zi cu zi a tuturor oamenilor, exprimată prin muncă și relații familiare, caracterizate de iubirea lui Isus, prietenul tuturor. Aceasta îl ajută să adopte o fidelitate creativă, ajungând să mărginească Regula benedictină pe care a profesat-o și a trăit-o în Trapă. Experiența și moștenirea fratelui Charles este o dovadă existențială a celor nouă puncte pe care le-am enumerat până acum (cele nouă capitole din cea de-a doua parte) și, într-un mod cu totul special, a
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
indicat ca fiind reformatare și de-monahizare. Iată ce scrie: «Sunt cu mintea la Regula Sf. Benedict și, de aceea, în multe privințe mă conformez la litera Regulii, însă nu în toate privințele. [...] „Voi veți fi cu adevărat monahi atunci când veți trăi din truda mâinilor voastre, asemenea părinților noștri și apostolilor”, spune Regula Sf. Benedict; aici văd o mare revizuire a ceremoniilor externe, ca la monahii din vechime, pentru a da mai mult spațiu rugăciuni și vieții interioare și, în același timp
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
de viață monahală claustrală, mai întâi la Notre-Dame des Neiges, iar mai apoi la Akbès, unde fratele Charles a înfăptuit exodul său interior de purificare și de axare pe esențial. Solitudinea asistată a vieții monahale l-a făcut capabil să trăiască dura solitudine a pustiului, considerată ca o renunțare la orice fel de protecție pentru a se expune în mod radical în fața riscului părtășiei. Familiile care au apărut din «carisma» fratelui Charles riscă să cunoască puțin faza monahală care a pregătit
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
ar putea fi sintetizată în acești termeni: să rămâi fără euharistie, însă să stai acolo unde a stat, și precum a stat Isus; să te lipsești de sacrament, însă să nu te lipsești de perspectiva sa. Și Sf. Benedict a trăit timp de trei ani la Speco din Subiaco fără împărtășanie și fără spovedanie, și a fost pentru el inițierea la viața creștină în forma specifică vocației sale monahale. Și-n ziua de azi, în care nu lipsesc forme nostalgice de
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]
-
până ce dispare complet. Din acest motiv se poate întâmpla ca propensiunea spre euharistie să nu se concretizeze în euharistie celebrată, iar această situație nu micșorează fidelitatea față de evanghelie. Într-o epocă a Bisericii precum aceea pe care, slavă Domnului, o trăim, apropiatul centenar al morții fratelui Charles, care cade la cincizeci de ani de la încheierea conciliului Vatican al II-lea, este o ocazie ce nu trebuie pierdută. Pentru ca aceasta să se poate realiza cât mai deplin cu putință, este necesar ca
Nu perfecţi, ci fericiţi : pentru ca profeţia vieţii consacrate să aibă sorţi de izbândă by Michael Davide Semeraro () [Corola-publishinghouse/Science/100999_a_102291]