121,510 matches
-
caz Prima dată când Veronica a avut un atac de panică a fost când ea lucra la un restaurant. Era cu două zile înainte de a-și sărbători cei 20 de ani. În timp ce ducea unui client un meniu rece, ea a trăit cea mai urâtă experiență din viața ei: pământul părea să se surpe sub picioarele ei, inima i-a început să bată foarte tare, a simțit că se îneacă, că o trece o transpirație puternică și a fost sigură că urmează
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
unui atac de panică. Agorafobia poate să apară și la oameni care nu au avut atacuri de panică, dar majoritatea oamenilor cu agorafobie au avut de asemenea atacuri de panică complete, atacuri moderate sau diverse fobii sociale în care au trăit și simptome ale atacurilor de panică, precum simptomele în situații sociale (Barlow, 1988)228. În cele mai multe cazuri, agorafobia începe într-un an în care au apărut atacuri recurente de panică. Viața oamenilor cu agorafobie poate fi grav perturbată. Doar gândiți
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
simptomele în situații sociale (Barlow, 1988)228. În cele mai multe cazuri, agorafobia începe într-un an în care au apărut atacuri recurente de panică. Viața oamenilor cu agorafobie poate fi grav perturbată. Doar gândiți-vă ce dificil v-ar fi să trăiți viața cotidiană fără a putea urca în autobus, mașină sau avion; să nu poți merge într-un magazin; să nu poți fi în mijlocul unei mulțimi sau înconjurat de mai mulți oameni. Cazul Lianei ilustrează cât de epuizantă poate fi agorafobia
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
și rămân închiși în casă. Unii dintre ei recurg la alcool sau alte substanțe pentru a-și potoli simptomele de anxietate. Agorafobia se declanșează încă din tinerețe. Într-un studiu mai amplu, mai mult de 70% din subiecții cu agorafobie, trăiesc această tulburare înainte de vârsta de 25 de ani și 50% înainte de vârsta de 15 ani (Bourden, Boyd, Rae & Burns, 1988)229. În ultimii ani s-a fost făcut un progres imens în înțelegerea panicii și agorafobiei. Aceste tulburări sunt probabil
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
indus ușor prin angajarea acestora în activități care stimulează schimbările psihologice inițiale a reacției luptă-sau-fugă. De exemplu, când oamenii cu tulburarea de panică respiră intenționat într-o pungă de hârtie sau inhalează o cantitate mică de dioxid de carbon, ei trăiesc o creștere a anxietății subiective și mulți vor experimenta un atac de panică (Rapee, Brown, Antony & Barlow, 1992)231. În mod diferit, oamenii care nu au trăit niciodată atacuri de panică vor reacționa la acel stimul cu un disconfort fizic
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
pungă de hârtie sau inhalează o cantitate mică de dioxid de carbon, ei trăiesc o creștere a anxietății subiective și mulți vor experimenta un atac de panică (Rapee, Brown, Antony & Barlow, 1992)231. În mod diferit, oamenii care nu au trăit niciodată atacuri de panică vor reacționa la acel stimul cu un disconfort fizic și foarte rar se poate întâmpla să experimenteze un atac complet de panică. Dar, cum reușesc aceste proceduri să declanșeze atacuri de panică oamenilor predispuși la acestea
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
o vulnerabilitate biologică la o reacție luptă-sau-fugă mai sensibilă. Cu doar puțini stimuli externi, inima acestora începe să bată accelerat, respirația lor devine mai rapidă și palmele lor încep să transpire. Cu toate acestea, ei în mod normal, nu vor trăi un atac de panică sau o tulburare de panică înainte ca ei să se angajeze în cogniții de catastrofare a simptomelor lor. Aceste cogniții vor crește intensitatea simptomelor minore la nivelul unui atac de panică. Acestea îi va determina de
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
primul rând, ele provoacă dependență fizică (și psihologică). Oamenii clădesc o toleranță la aceste medicamente de aceea ei au nevoie să crească doza de medicamente pentru a simți un efect pozitiv. În consecință, când nu mai folosesc aceste medicamente, ei trăiesc simptome precum: iritabilitate, tremur, insomnie, anxietate, senzație de agitație și foarte rar chiar atac și paranoia. Aceste simptome de sevraj pot apărea chiar dacă oamenii încheie administrarea medicamentului gradual. Al doilea dezavantaj major al benzodiazepinelor este că ele pot interfera cu
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
simptome similare ca cele de catastrofare resimțite de pacienți. În timp ce experimentează aceste senzații și gândurile iraționale legate de acestea, terapeutul îl ajută să "colecteze" oarecum aceste gânduri. În al treilea rând, pacienții practică exercițiile de relaxare și de respirație în timp ce trăiesc simptomele de panică, provocate în ședința de terapie. Dacă atacurile de panică vor apărea pe parcursul ședințelor, terapeutul va vorbi pacientului în timpul "desfășurării" acestora, îndrumându-l în practicarea exercițiilor de relaxare și respirație, notând succesele acestuia în folosirea acestor deprinderi. În
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
a atacurilor de panică și teama exagerată că vor avea un nou atac. Pacienții predispuși la atacurile de panică pot avea preocupări exagerate de a primi tratamente (medicamente); dar numai cei care își catastrofează reacțiile fiziologice pot fi pe cale să trăiască frecvent atacuri de panică. Antidepresivele și medicamentele împotriva anxietății pot reduce temporar simptomele de panică. Terapiile cognitiv-comportamentale sunt mult mai eficiente în a reduce panica și agorafobia pentru o perioadă de timp mai mare. 10.3. Fobiile specifice și fobia
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
de animale sau insecte, iar când sunt în apropiere de acestea încep să se sperie brusc și să se îndepărteze cât pot de repede. Mulți dintre acești oameni pot să nu fi fost diagnosticați cu o fobie, pentru că ei nu trăiesc cu teroarea de a întâlni un șarpe sau un scorpion, netrăind în locuri unde aceste animale pot fi întâlnite des și astfel nu își organizează viața de zi cu zi în scopul de a le evita. Oamenii cu aceste fobii
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
încep să se sperie brusc și să se îndepărteze cât pot de repede. Mulți dintre acești oameni pot să nu fi fost diagnosticați cu o fobie, pentru că ei nu trăiesc cu teroarea de a întâlni un șarpe sau un scorpion, netrăind în locuri unde aceste animale pot fi întâlnite des și astfel nu își organizează viața de zi cu zi în scopul de a le evita. Oamenii cu aceste fobii parcurg distanțe foarte mari pentru a evita obiectele fricii lor. Studiu
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
acestea, femeia are o frică atât de mare de păianjeni încât rămâne vigilentă la orice fir de păianjen în apartament. Ea refuză să intre în clădiri mai vechi pentru că ea consideră că acolo este foarte posibil să întâlnească păianjeni. Pentru că trăiește într-un oraș cu multe clădiri vechi, ea nu poate merge acasă la mulți prieteni sau locuri unde ar trebui să ajungă. Fobiile față de mediul înconjurător sunt centrate pe evenimente sau spații înconjurătoare, precum furtuni, înălțime sau apă. Asemeni fricii
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
Micul Albert ar fi fost după aceea expus unui șoarece alb de mai multe ori fără ca să fie izbită bara de metal lângă el, frica lui pentru șoareci putea fi "stinsă" conform cu ceea ce știm din condiționarea clasică. Cei mai mulți oameni care trăiesc cu o fobie, vor încerca în orice fel să evite a fi expuși la obiectul fricii lor. Astfel, ei evită expunerea care ar putea să le înlăture fobia. În plus, dacă ei se confruntă brusc cu obiectul de care le
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
încerca în orice fel să evite a fi expuși la obiectul fricii lor. Astfel, ei evită expunerea care ar putea să le înlăture fobia. În plus, dacă ei se confruntă brusc cu obiectul de care le e frică, ei vor trăi o anxietate extremă și vor fugi de acolo cât mai repede cu putință. Scăparea sau evitarea este întărită de către următoarea reducere a anxietății. Astfel, comportamentele care ajută la menținerea fobiei sunt susținute. De exemplu, Andrei, pacientul cu fobie prezentat anterior
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
salveze propria familie. Un veteran cu PTSD al războiului din Vietnam a spus "Sunt un ucigaș. Nimeni nu mă poate ierta. Trebuia să fi fost împușcat. Ar trebui să fie o închisoare în Nuremberg pentru noi". Mulți supraviețuitori ai holocaustului trăiesc sentimente de vină pentru că au supraviețuit, iar familiile lor au murit sau pentru că nu au luptat îndeajuns împotriva sistemului nazist (Krystal, 1968)275. Copiii pot experimenta PTSD în mai multe feluri decât un adult, dar ei pot avea propriul lor
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
scurt timp după, 60% dintre cei 193 de supraviețuitori ai inundației sufereau de PTSD. După 15 ani, 25 % dintre aceștia încă sufereau de stres post-traumatic (Green, Lindy, Grace & Leonard, 1992)276. Un studiu realizat în Florida pe copiii care au trăit consecințele Uraganului Andrew (1992) a demonstrat că aproape 20% dintre aceștia încă sufereau de PTSD la un an după eveniment. Traumele pentru care sunt responsabili oamenii, precum violurile sau atacurile, atacurile teroriste și războiul, pot juca un rol și mai
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
ca sigur. În al doilea rând, dezastrele provocate de oameni adesea afectează indivizii și mai puțin comunitatea, iar a suferi o traumă singur crește riscul de incidență al PTSD. Studiile asupra supraviețuitorilor răpirilor au dovedit că aproape 95% dintre aceștia trăiesc simptome ale stresului post-traumatic atât de sever încât acesta poate fi diagnosticat în primele două săptămâni după incident. Un procent de aproximativ 50% încă sunt diagnosticați după 3 luni de la răpire (Rothbaum, Foa, Riggs & Murdock, 1992)277. Holocaustul a lăsat
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
este la veteranii european-americani (Schlenger, Kulka, Fairbank & Hough, 1992)280. Multe studii sunt făcute acum pentru a determina "cicatricile", efectele lăsate de traumele extreme pe care le-au suferit acești oameni. 10% dintre refugiații vietnamezi, hmonghezi, laoțieni și cambodgieni care trăiesc în California îndeplinesc criteriile tulburării stresului post-traumatic, cei mai mulți dintre aceștia fiind din Cambodgia (Gong-Guy, 1987)281. PTSD poate fi consecință și pentru evenimente comune precum: accidente de circulație sau alte accidente grave, moartea subită a unei persoane iubite, vestea că
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
cineva are un copil cu probleme grave pentru tot restul vieții sau observând pe altcineva fiind grav rănit sau omorât. Un studiu a concluzionat că adulții care și-au pierdut copii sau soțul (soția) în accidente fatale de mașină, au trăit înalte nivele de anxietate și depresie de la 4 până la 7 ani după aceste pierderi, iar cei care și-au pierdut copiii au fost mai predispuși decât cei aflați într-un lot de control care erau implicați să divorțeze (Lehman, Wortman
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
decât cei aflați într-un lot de control care erau implicați să divorțeze (Lehman, Wortman & Williama, 1987)282. După cum ilustrează aceste studii, simptomele de PTSD pot dura o lungă perioadă de timp de la trăirea traumei. Aproape jumătate din oamenii care trăiesc o traumă se refac din această tulburare pe parcursul a trei luni după traumă, dar mulți alții continuă să trăiască stresul post traumatic pentru cel puțin 12 luni după eveniment sau chiar mai mult (APA, 1994)283. 10.4.2. Teoriile
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
ilustrează aceste studii, simptomele de PTSD pot dura o lungă perioadă de timp de la trăirea traumei. Aproape jumătate din oamenii care trăiesc o traumă se refac din această tulburare pe parcursul a trei luni după traumă, dar mulți alții continuă să trăiască stresul post traumatic pentru cel puțin 12 luni după eveniment sau chiar mai mult (APA, 1994)283. 10.4.2. Teoriile vulnerabilității la tulburarea de stres post-traumatic Cauza pentru apariția PTSD este evidentă: trauma. Dar se poate pune întrebarea: cum
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
285. Această credință poate fi distrusă de evenimente care pot părea lipsite de sens, nejustificate, sau chiar demonice, precum un atac terorist într-un centru de îngrijire a copiilor. A treia ideea este că oamenii care sunt buni și care trăiesc "conform regulilor", nu vor fi supuși la evenimente rele. Victimele traumelor vor căuta adesea explicații la ce au făcut pentru a explica trauma, pe de o parte pentru că ei vor să afle cum să prevină în viitor un astfel de
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
toate acestea, este evident că în traumele cele mai severe, există răspândite diferențe între reacțiile psihologice ale fiecărui individ la situație. Deși mulți oameni pot să simtă că toată concepția lor despre lume sau viață a fost spulberată și să trăiască simptomele stresului post-traumatic imediat după, severitatea și durata acestor simptome variază foarte mult. Ce îi face pe unii oameni mai vulnerabili decât pe alții? și să trăiască simptome severe de PTSD? Cel mai bun predictor al reacțiilor oamenilor la traumă
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]
-
că toată concepția lor despre lume sau viață a fost spulberată și să trăiască simptomele stresului post-traumatic imediat după, severitatea și durata acestor simptome variază foarte mult. Ce îi face pe unii oameni mai vulnerabili decât pe alții? și să trăiască simptome severe de PTSD? Cel mai bun predictor al reacțiilor oamenilor la traumă îl constituie severitatea și durata traumei și proximitatea individului față de aceasta. De exemplu, veteranii de război au fost mai predispuși să sufere de PTSD dacă au fost
by Camelia Dindelegan [Corola-publishinghouse/Science/1025_a_2533]