13,153 matches
-
cursiv și lizibil. Într-adevăr a sosit, spuse cineva. Poți pleca. Îi vei conduce înapoi în colegiu după ce termin eu cu ei. Prea bine, se auzi vocea călăuzei noastre care se întoarse și plecă, închizând ușa în urma lui fără să salute într-un mod mai oficial. Vladimir se așeză pe un fotoliu din apropiere și părea foarte captivat de unul dintre tablourile de lângă el. Nu mai era nimeni în cameră. Ia un loc, zise din nou vocea. De data aceasta mi-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
când iadul se va dezlănțui! Data viitoare când ne vom întâlni, vom fi în tabere opuse! Nu-i răspunsei, dar ultima sa propoziție îmi răsună în minte. Încă nu știam dacă să am sau nu încredere în el. L-am salutat scurt printr-o înclinare a capului și ne-am despărțit dând mâna. M-am îndreptat spre subsol, unde știam că undeva mă așteaptă un pat în care să mă odihnesc. Pe drum, am observat baricadele din bănci și table ridicate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
privirii lunii. Copacii începeau să-și schimbe culoarea și în vreo lună nu avea să mai fie nici o frunză pe ramurile lor. Mergând agale pe strada principală, ici, colo mai vedeam câte o față cunoscută, dar nu îndrăzneam s-o salut căci era fie prea departe, fie aveam dubii în privința ei. Nu se prea cuvine să mergi pe stradă și să saluți oamenii nefiind sigur dacă îi știi sau nu. Mă simțeam teribil de rușinat după ce încurcam chipurile oamenilor în minte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
lor. Mergând agale pe strada principală, ici, colo mai vedeam câte o față cunoscută, dar nu îndrăzneam s-o salut căci era fie prea departe, fie aveam dubii în privința ei. Nu se prea cuvine să mergi pe stradă și să saluți oamenii nefiind sigur dacă îi știi sau nu. Mă simțeam teribil de rușinat după ce încurcam chipurile oamenilor în minte și salutam pe cineva pe care nici măcar nu-l cunoșteam. Am ajuns, într-un târziu, acasă. Intrând în apartament, un frig
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
era fie prea departe, fie aveam dubii în privința ei. Nu se prea cuvine să mergi pe stradă și să saluți oamenii nefiind sigur dacă îi știi sau nu. Mă simțeam teribil de rușinat după ce încurcam chipurile oamenilor în minte și salutam pe cineva pe care nici măcar nu-l cunoșteam. Am ajuns, într-un târziu, acasă. Intrând în apartament, un frig îmi intrase în oase și nu înțelegeam de ce. Am picat ca mort în patul mare și pufos după ce am mai îmbucat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
la etaju' 3! Ne atacă!" Iar ne atacă? Cu ce? Și noi de ce nu ripostăm dacă suntem asupriți? Am urcat rapid scările din colțul din față al clădirii și l-am găsit pe Vladimir așteptându-mă la capătul lor. Mă salută înclinându-și capul. Era ceva ciudat în felul în care a făcut-o. Din clasa din stânga a ieșit furtunos Sergheiov. Se oprise brusc când mă văzu. Parcă zărise ceva ciudat la mine. Pe unde naiba ai umblat? Știi că suntem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
nu-l mai încânta. Își aducea aminte de senzația plăcerii doar atunci când simțea timpul cum se scurge. Trebuie să mergem! Nu-mi terminasem cina, dar și așa nu mai mâncam cu poftă. Ne grăbim? Nu chiar. Ieșind din cantină, a salutat pe François, care tocmai intra. Era urmat de Marcela Plumbariu și de prietena sa niponă. Se uită lung la mine și un zâmbet începuse să-i îmbujoreze fața, dar fu înghiontită pe ascuns de Marcela, care îmi adresase o privire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1464_a_2762]
-
firesc și limpede și, după fizionomia lui râzătoare, am înțeles că totul s-a terminat cu bine. Autoritatea dascălului era covârșitoare și asupra părinților. După convorbiri misterioase în spatele ușilor închise, nu mai îndrăznea nimeni să lipsească de la școală. Părinții îl salutau de la distanță cu adâncă plecăciune: „Să trăiți, domnule director!” El era directorul tuturor, trăitori în acel cartier mărginaș al Iașului, fie că aveau sau nu copii la școală. Destinul a vrut să merg, doar la propriu, pe urmele dascălului meu
ARC PESTE TIMP 40 ANI 1972 – 2012 by Loredana Ţară () [Corola-publishinghouse/Imaginative/288_a_583]
-
pe copaci, până spre vârf. Florile, troscotul, pătlagina și mușețelul creșteau la fel de sălbatic spre soarele păsărilor de sus. Dincolo de merii de când lumea, spre margine, alunecând peste pietrele verzi, un pârâu curgea atât de liniștit, încât părea că ascultă, iar apa saluta ținutul ca și cum s-ar fi închinat celei mai frumoase femei dintr-un burg. Era o libertate strălucitoare în grădina frumoasă doar prin sălbăticia ei pură. Noii stăpâni ai pământului s-au gândit că trebuie făcută ordine acolo, că trebuie o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
Maestrului e acoperită cu afișe de la spectacole, toate sunt de-ale studenților, se apropie toamna, dar nici unul dintre profesorii din Facultate nu a ajuns pe aici. E vacanță încă. Doar Maestrul venise dimineața la birou, Nicu Ciot încercase să îl salute academic, vă salut, Maestre!, ce faceți mereu, în vacanță, pe-aici?, deși îl sunase doamna Loredana înainte de a ajunge bărbatul ei acolo, vorbiseră una-alta, vine și astăzi Maestrul!!!, a dracului muiere, toată ziua e cu telefonul după el!, el
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
cu afișe de la spectacole, toate sunt de-ale studenților, se apropie toamna, dar nici unul dintre profesorii din Facultate nu a ajuns pe aici. E vacanță încă. Doar Maestrul venise dimineața la birou, Nicu Ciot încercase să îl salute academic, vă salut, Maestre!, ce faceți mereu, în vacanță, pe-aici?, deși îl sunase doamna Loredana înainte de a ajunge bărbatul ei acolo, vorbiseră una-alta, vine și astăzi Maestrul!!!, a dracului muiere, toată ziua e cu telefonul după el!, el îi spusese că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
gâtul extrem de lungi, ești ca o balerină!, îi spusese acum o săptămână, când o cunoscuse, , în fața Teatrului „Cișmeaua Roșie”, o văzuse pe o bancă și ea se ridicase în picioare, ca și cum ar fi vrut să-i spună ceva, să-l salute, bună ziua, Maestre! Au intrat în vorbă, Tina mă cheamă, una-alta, și întrebarea venise imediat: unde stai?, la... hotel, am venit să dau la teatru, se apropie admiterea de toamnă, cum îi zic eu. Se uita atentă la construcțiile din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
de scena pe care joc, de celebritatea mea, nu de mine, că acum sunt bun să-l joc pe Trahanache, s-a dus vremea lui Tipătescu. Dar tu știi că gloria e un bun afrodiziac. Codrescu era în cabinet. Vă salut, ea e actrița aia tânără despre care v-am telefonat, a terminat teatrul la mine la Facultate, încă nu s-a angajat, n-a sărutat scena, dar o botezăm noi, vedem, în viitor, acuma o dor picioarele, articulațiile, zona inghinală
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1975_a_3300]
-
erau singurele clădiri mai de Doamne ajută din sat și mergeam așa, privind în gol, foarte preocupat de noua postură în care trebuia să intru în cel mult o jumătate de oră. Am tresărit vizibil surprins, când m-am trezit salutat cuviincios de câțiva săteni care-și ridicau respectuos căciulile, privindu-mă cu vizibilă curiozitate. Ba chiar când unul mi-a spus „Să trăiți dom’ profesor!”, cu toate că eram fecior de țărani și binecrescut de felul meu, am simțit că parcă mă
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
cum zice țăranul nostru că schimbarea regilor e bucuria nebunilor! Ne-am mai bucurat ceva vreme de hâtroșenia domnului director și am plecat. Ieșind pe poartă, vreo cinci-șase cumetre de pe cealaltă parte a străzii și-au întrerupt conversația. Le-am salutat politicos și după vreo câțiva pași, aud: - Iaca na, c-ați văzut amu cu ochii voștri! Vam spus eu câ nu să poati așa ceava? Unde-o ci văzut nebuna ceea di Maranda ochinci cu tocuri! I-adivarat câ samânâ, câ
Privind înapoi fără mânie by Gheorghe Bălăceanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91574_a_93568]
-
ambele sexe ? — Cu ce altceva mai pot să te ajut ? spun, presărând mâncare de pește din belșug deasupra apei, pentru a-i obtura privirea. — De restul ne-am ocupat noi, spune Kerry cu blândețe. — De ce nu te duci să-l saluți pe taică-tău ? zice mama, strecurând niște mazăre. Masa e gata peste vreo zece minute. Îi găsesc pe tata și pe Nev În sufragerie, În fața meciului de cricket de la televizor. Barba căruntă a tatei e frumos aranjată, ca Întotdeauna, și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
Întrebător. — Vrei să-mi spui ceva ? — Da, zic. Femeia aia e mangă. În clipa În care Îi Întâlnesc privirea, nu-mi pot reprima un mic chicot, și Îl văd cum mustăcește. Deci ce facem, ne așezăm ? Sau mai ai de salutat și alți vechi prieteni ? Mă uit Împrejur cu mare atenție. Nu, cam ăștia ar fi. Dacă zici tu. Te rog, nu te grăbi. Ești sigură că domnul acela În vârstă de acolo nu e bunicul tău ? — Nu prea cred... — Cred
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
am să mor dacă nu știu. Și zi... v-ați Împăcat ? Nu știu, zic, Îmbujorându-mă. Poate. — Lissy ! A fost de vis ! Lângă ea tocmai au apărut două fete În taior. Îi zâmbesc și mă Îndepărtez grăbită, iar ea le salută. Nici urmă de Jack. Oare să mai Încerc s-o sun pe Jemima ? Îmi scot pe șest telefonul, apoi, În clipa În care aud În spatele meu o voce care strigă „Emma !“, Îl pun Înapoi. Mă Întorc și tresar, surprinsă. În fața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2128_a_3453]
-
Bacău și spre Iași când maiorul spuse rigid și exact: Laserele! Plutonierul adjutant, Ghiță Asoltanei execută o manevră pe un minicomutator, În locul farurilor sclipeau cu intermitență două mici raze laser care anunțau pe cei de la Miliția rutieră că trebuie să salute discret și să nu-i oprească din misiune și În același timp spuse scurt: ’Trăiți, ’nțeles, tovarășe maior! ’Trăiți pe mă-ta, „tovarășe” cumetre! Ce dracu Gică, doar ți-am spus de atâtea ori, nu? Dacă ăștia au glumit serios
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
Înainte ca „dulcea mea fetiță” să devenină majoră! Avu timp să-și Îmbrace costumul cel elegant cu care atrase atenția celor prezenți, tineri veseli și frumoși care lăsaseră dansul pentru momentul solemn când șampania va spumega În pahare. Rozina Își salută tatăl cu entuziastm și iubire, În stilul său propriu: Tati! Ai grijă, inimile colegelor mele sunt fragile, se sparg și cedează ușor pe când eu sunt chinuită de certitudinea că sunt fata ta! Imediat m-aș Îndrăgosti de tine ... Adonisul meu
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
fata (fata lui!) făcu un semn cu mâna ridicată și rosti scurt: Atenție! Pe platou Își făcuse apariția profesorul acela frumos spre care se Îndreptase Xenia după ce au dansat „Tango d’amore”. Xenia se Îndreptă către el, se opri și salută ca utc-iștii și rosti: Tovarășe comandant de tabără, tabăra Poiana Uzului cu un efectiv de 298 de elevi, prezenți toți, este gata de Începerea activităților, raportează șefa de unitate, eleva Xenia Popescu. Bună dimineața, elevi! Mereu la datorie! răspunseră În
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
Marie, se făcea că am mers să inspectez, așa de departe, locul unde am găsit chiupul cel mare și când am Întors capul l-am văzut pe moș Ștefan a Măndiței care mă privea cu o față blajină. Eu am salutat și el parcă a Început treptat să se dezbrace de surtuc și de pantalonii din azugă bazonați și parcă din văzduh au apărut patru Îngeri strălucitori care Începură să-l Îmbrace cu o mantie aurie tivită cu azuriu, cu falduri
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
problemă grea? Eu, niciuna! Aștept să vină nepoata mea și cum nu aveți o băutură mai serioasă, vin, rom, secărică, mă amăgesc cu sucul acesta. Sorina mergea fără a realiza pe unde calcă, cu cine se Întâlnește sau cine o salută. Intră val vârtej pe poarta spitalului, merse În camera de gardă unde Îl găsi pe „el”, care se Întâmplă să fie de gardă, un noroc Își zise fata. Doctorul Obreja era un bărbat frumos, trecut de patruzeci de ani, un
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
de vară se instalase binișor, Victor Olaru se trata cu un pahar de vin rubiniu când auzi În spatele său bătăi puternice În ușă și o voce puternică: Deschide, imediat! În numele legii! Victor deschise și În sălița scundă intrară, fără să salute, un maior de miliție corpolent, pădurarul Zota și șeful de post Botezatu. Ultimii au schițat o umbră de salut către gazda care Înțelese totul din prima clipă și nu mai aștepta alte explicații. Tăria sa de jandarm Încercat Îl părăsi
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]
-
sosesc În zece minute. Peste fix zece minute, În dreptul lui opri un Fiat 1800, grena și iubita sa Îl invită lângă ea. Într-o oră și ceva opreau la recepția unui hotel exclusivist din stațiunea Slănic Moldova. După ce Gertrude se salută cu recepționera iar Rică Își Înclină doar capul, aceasta formă un număr de telefon și peste numai un minut, un domn bine, cincizeișaizeci de ani, Îi săruta mâna afectuos și o strânse În brațe afabil spunând: Mare bucurie Îmi faci
Învierea pământeană by Val Andreescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1269_a_1901]