121,510 matches
-
îndeplinise funcția de director în Prefectura de Poliție a Bucureștiului. Mai târziu avea să fie ajutor de primar al Capitalei. Din 1866 până în 1877 colonelul S. este comandantul Legiunii a IV-a de Gardă Civică. În ultimii ani ai vieții trăiește mai mult retras. Om politic și publicist, S. se dovedește un temperament combativ, chiar pătimaș, preocupat de binele obștesc. A militat cu multă ardoare, în versuri sau în articole de presă (în „Reforma”, „Steaua Dunării”, „Dâmbovița”, „Românul” ș.a.), pentru cauza
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289646_a_290975]
-
sunt date de imaginea fermei, satului și a spațiului rural, acestea constituind și principalele motive pentru care turiștii vin să își petreacă vacanța la țară . Ferma, este un simbol pentru orășean. Ea este casa fermierului, a țăranului, a celui ce trăiește în armonie cu natura. Este locul unde se succed generații fără a se schimba radical modul de viață. Satul semnifică dimensiunea umană, intimitatea socială, animația locală. S-a conturat o definiție, acceptată si în alte țări, conform căreia satele turistice
VALORIFICAREA POTEN?IALULUI TURISTIC AL ZONEI RURALE by Alexandru NEDELEA () [Corola-publishinghouse/Science/83106_a_84431]
-
un prozator matur, stăpân pe mijloacele de expresie. Nuvelele cuprinse aici - reluate în volumul Oameni și oameni (1973) - se axează pe diverse întâmplări din viața soldaților. Concepute cinematografic, ca niște secvențe de film, ele creează prin succesiune senzația de viață trăită în momentele ei cele mai semnificative: iluzia dragostei împlinite (Visul soldatului), gustul amar al iubirii înșelate (Erika), speranța în supraviețuire (Speranța), certitudinea sfârșitului iminent (Dincolo de așteptare). Varietatea modalităților narative, finețea analizei, autenticitatea întâmplărilor relatate dovedesc calități ce nu vor fi
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289114_a_290443]
-
se concentrează asupra unor trăiri limită, ocolind cotidianul banal. Modalitatea narativă este însă firească, evitându-se deliberat patetismul, chiar când acesta, datorită subiectului, s-ar fi impus. Este cazul doctorului din nuvela Noaptea, care, cunoscându-și diagnosticul de canceros, își trăiește ultimele clipe cu demnitate și decență și evită compasiunea semenilor. Cea mai izbutită carte a lui R. rămâne romanul Păsările mari nu cântă (1976). Tot excursul narativ este alcătuit din amintirile disparate ale unui medic care suferă un puternic traumatism
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289114_a_290443]
-
un mare dar al expresiei. Virtuți literare caracterizează de altfel întreaga operă a lui I., ceea ce este explicabil de vreme ce în concepția savantului „pentru a fi istoric, trebuie o natură de artist”. Mare istoric e acela care transmite cititorului „iluzia că trăiește în timpul cu care se ocupă, între oamenii pe care îi studiază”. E performanța pe care o realizează el însuși prin iscusința de a nara, descrie și portretiza, prin nota de umor introdusă, când e cazul, în relatare, prin comentarii ironice
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287605_a_288934]
-
totdeauna tolerat în nestatornicie printr-o bună credință care se simte, N. Iorga apare masiv privit de departe, prin numărul uriaș de tomuri scrise și prin multiplicitatea preocupărilor. Totuși imensa operă e ocupată mai mult cu personalitatea și omul va trăi mai ales la modul eroilor din istorii și în măsura în care va fi evocat. Istoricului i se aduc învinuiri din ce în ce mai vehemente, în fond de puțină importanță. Este foarte adevărat că N. Iorga citează uneori din memorie (așa făceau și vechii erudiți), că
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287605_a_288934]
-
reverbereze aceleași obsesii, accentuate și acutizate în versurile din urmă. M. scrie o tragică poezie a existenței, cu rădăcini în experiența bacoviană, din care răzbat inițial câteva reminiscențe intertextuale: „Vecinii, colegii, bârfa și îndrăzneala de a ți se spune că trăiești/ La periferia societății./ Dar seara-i adâncă și ploaia violetă, amurgul violet,/ Cerul violet, boala și groaza viorii violete, marea violetă...” (Provincie veche). Aidoma precursorului său, poeta își păstrează un timbru monocord, influențat doar întâmplător de diverse mode lirice, de
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288038_a_289367]
-
a lui S. își găsește expresia în câteva volume: Întoarcerea Euridicei (1970), Desen sonor (1978), Aripi în timp (1994). În versuri de factură clasică (prin motive, prozodie) sunt convocate mituri și imagini care definesc universul rustic. „Exilat” de aici, poetul trăiește cu gândul întors spre locurile de odinioară (În orele tăcerii) și, nostalgic, își simte adeseori „aripile” frânte (Zbor). În cea de-a doua ediție a volumului Aripi în timp, apărută în 1996, este inclus un nou grupaj de versuri, Cutremur
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289799_a_291128]
-
a dus la unificarea statului francez și implicit la nașterea poporului francez. Monarhia a fost cea care a stat la baza formării națiunii și identității franceze, însă acest proces s-a dezvoltat destul de lent. La început francii se considerau popor ("Trăiască Christos Cel ce-i iubește pe franci" spunea un vechi slogan salian 3). Iar lucrul acesta a facut loc ideii de "teritoriu", astfel încât regele nu era ales de către popor, ci era stapânul unui teritoriu Franța. Până spre mijlocul secolului al
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
Anglia contemporană lui. Dar probabil că figura care a influențat cel mai mult Revoluția viitoare și organizarea teritorială a statului modern francez, a fost Jean Jacques Rousseau (1712-1778), chiar dacă el însuși e posibil să fi fost surprins, dacă ar fi trăit mai mult, la ce aveau să servească ideile sale. Ideile pe care le-a dezvoltat au fost: noțiunea de "contract social" cu referire la fondarea societății (omul este responsabil de construirea societății după propria sa alegere), faptul că toți oamenii
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
și suspicioasă în privința a tot ceea ce se apropria de regionalism și "particularism" lingvistic și cultural, care erau privite ca aducând prejudicii Republicii. În același timp, ei nu puteau să ignore faptul că milioane de francezi, poate chiar marea majoritate, își trăiau stilul lor de viață tradițional țărănesc din moși-strămoși și nu vorbeau franceza pariziană, ci "patois"-ul local (adică, limbile regionale) pe care ei le disprețuiau atât de mult. Aceasta a generat a doua mare campanie a celei de-a Treia
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
referire mai sus, prefectul și anturajul acestuia încă ocupă o poziție centrală cheie în aceea că, după cum a afirmat Pierre-Étienne Bisch, el însuși prefect, "l'ensemble de la vie administrative locale vit et s'organise... autour des préfectures" ("totalitatea administrației locale trăiește și se organizează... în jurul prefecturilor")27. Așadar, cum joacă prefectul acest rol? Chiar dacă își menține funcția tradițională prin care reprezintă statul și prin care asigură ordinea și legea, nu face aceste lucruri ca și cum ar fi "guvernator", ci mai mult ca
by John Loughlin [Corola-publishinghouse/Science/1032_a_2540]
-
Povestea vorbii”, supliment al revistei „Ramuri”, fiind prezentat de Miron Radu Paraschivescu (1966). Colaborează la „Gazeta literară”, „România literară”, „Luceafărul”, „Vatra”, „Steaua”, „Tribuna”, „Familia”, „Echinox”, „Secolul 20” ș.a., precum și la publicații din SUA, Germania, Franța, Anglia, Italia etc. Din 1986 trăiește în Germania, iar din 1988 în Statele Unite ale Americii, unde ajunge ca bursier Fulbright. În 1999 primește cetățenia americană. Din 1989 este profesor la Bard College (New York), iar din 1996 ocupă poziția de profesor titular la Catedra „Francis Fournoy” in
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287978_a_289307]
-
ultimul cuvânt inexorabil asupra experienței noastre pământești. Însă fără o conștiință acută a densității corupției care ne pătrunde și ne formează, devine aproape imposibilă căutarea unor căi de eliberare și forme alternative de viață. Dacă nu îmi dau seama că trăiesc o realitate complet distorsionată, atât din punct de vedere al motivațiilor, cât și al valorilor, voi sfârși prin a gândi că această realitate complet falsificată este unica adevărată. Este una din învățăturile faimosului mit platonic al peșterii. În acest caz
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
obiectelor dar și a legăturilor, ca pe un fapt pozitiv! Este vorba despre o răsturnare epocală. Pentru izvoarele din care își trage seva cultura noastră occidentală, corupția a reprezentat o caracteristică prepotentă a răului de a fi și de a trăi: pentru noi corupția a devenit în schimb o caracteristică de sperat, de stimulat și chiar de procurat. Gândirea unică a consumismului se susține de fapt pe perisabilitatea și coruptibilitatea tuturor realităților, inclusiv a legăturilor noastre. Nimic nu trebuie să dureze
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
acest aspect. În acest sens, prima urgență ce se impune constă în reprezentarea și explicitarea izvoarelor morale care, deși supuse acestui atac puternic al consumismului, sunt ceea ce constituie limfa vitală pentru cercetarea noastră despre o viață bună, despre o viață trăită cu autenticitate. În felul acesta vom lua din nou la conștiință că prima mare amenințare împotriva autenticității la care aspirăm este corupția. Trebuie să trecem deci printr-o pedagogie populară, la activarea și explicitarea cadrului de bază al vieților noastre
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
vieților noastre, al intuițiilor morale și spirituale care susțin existențele noastre, pentru ca acestea să nu se rostogolească înspre lipsa de sens. Această atitudine este provocată de faptul că, acțiunea consumistă a transformării nonvalorii corupției în valoare nu ne ajută să trăim nici mai bine, nici bine. Noua suferință umană tipică zilelor noastre, de fapt, pare provocată tot mai mult de acceptarea și promovarea coruptibilității întregului: ne aruncă într-o angoasă continuă care se autoalimentează, deoarece, când nu a mai rămas nimic
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
fapt, pare provocată tot mai mult de acceptarea și promovarea coruptibilității întregului: ne aruncă într-o angoasă continuă care se autoalimentează, deoarece, când nu a mai rămas nimic care să fie incorupt, totul devine inconsistent și nu mai merită să trăim. Chiar și legăturile, în special cele de iubire, sunt copleșite de vârtejul corupției, astfel încât nu ne mai angajăm prea mult să le cultivăm, sfârșind prin a nu mai avea încredere în nimeni. Dar a nu ne încrede în nimeni transformă
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
nu se limitează la relația dintre darurile individuale, dar se extinde la o relația mai vastă ce interesează întreaga societate. Schimbul, deci, este înțeles ca un circuit de daruri și nu ca o acțiune economică și comercială. Schimbul de daruri trăiește din alternanța dintre a da, a primi și a da înapoi, și trimite la crearea și existența unei relații sociale a cărei origine se găsește în însăși practica dăruirii, cu cele trei momente ale sale: a da - a primi - a
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
impune atenției noastre: „Corupția, din păcate, este un fenomen mondial. Există - a declarat - șefi de stat în închisoare tocmai din această cauză. M-am întrebat mult, și am ajuns la concluzia că atâtea rele cresc mai ales în timpul schimbărilor epocale. Trăim nu doar o epocă în schimbare, ci o schimbare de epocă care alimentează decăderea morală, nu doar în politică, dar și în viața financiară sau socială”. De fapt nu mai putem să ne prefacem că nu vedem și că nu
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
războiului cu alte mijloace. Deregulation care devine ilegalitate mondială și violență armată se alimentează reciproc, se întăresc reciproc și își trag vigoarea una din alta”. Sociologul polonez este cel mai lucid în a analiza de fiecare dată lumea în care trăim, având grijă să amintească și să evidențieze date și fapte care mărturisesc cum idolul dereglementării globale a devenit o realitate a ilegalității, a corupției și a lipsei răspândite a drepturilor. În aceste aspecte se concentrează fluxul globalizării necontrolate a capitalului
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
liberalizare fără control ce a culminat cu o stare de ilegalitate globală, în care „este lăsat să facă”... cu rezultatul că astăzi corupția însăși a devenit globală și într-o oarecare măsură a devenit și structura globalizării negative în care trăim. Și e bine să ținem cont de ceea ce spunea recent Guido Rossi, cu privire la acest sistem de ilegalitate globală, care a creat consecințe ce merg în aceeași direcție: creșterea inegalităților și a corupției, „fie în sectorul public, fie in cel privat
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
reușit în puțin timp, în numele postulatului după care individul este autosuficient, să provocăm trei mari reinterpretări de valori: a atrofia, în însăși interiorul conștiinței noastre (a „inimii” noastre), autoritatea idealului altruist, a dezvinovăți egoismul și a legitima dreptul de a trăi doar pentru sine însuși; - de când am devenit insensibili la costurile umane ale așa zisei „raționalizări” a cheltuielii sociale, sfârșind prin a gândi că reducerile sociale ar contribui la prosperitatea globală și, indirect, ar sluji bunăstării noastre individuale; - de când am început
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
prosperitatea globală și, indirect, ar sluji bunăstării noastre individuale; - de când am început să considerăm că dacă cineva este sărac este din cauza sa, și dacă pierde serviciul, înseamnă că nu are chef de muncă, deoarece nu se străduiește, ci vrea să trăiască din asistență socială; - de când am început să prezentăm viața umană ca pe o acoperire utilă, în timp ce ea nu are valoare reală, ci eventual ceva de cheltuit pe dublul altar al principiului producției și al principiului performanței. Producție și performanță, adică
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]
-
constituie și o adâncire sau, mai bine spus, un discernământ antropologic, etic și spiritual. Primul dintre acestea merge la inima problemei: „Corupția nu este un act, ci o stare, o stare personală și socială, în care omul se obișnuiește să trăiască. Valorile (sau non valorile) corupției sunt integrate într-o adevărată cultură, cu capacitate doctrinală, limbaj propriu și mod particular de a proceda”. Întreaga distincție între păcat și corupție se bazează pe această determinare inedită a corupției, ca un rău ce
Corupţia by Lorenzo Biagi () [Corola-publishinghouse/Science/100970_a_102262]