1,621 matches
-
prin a-l plasa pe Sofocle în spațiul și timpul său, Atena epocii lui Pericle. Potrivit exegetei, dramaturgul reprezintă plenar Elada cuprinsă între cer și marea văzută ca întinsul cunoașterii și al libertății (p. 6) . Este vorba de spațiul Kalokagathiei, îmbibat de valorile etice și estetice care lucrau asupra sufletului grecesc, purtând semnele ordinii și măsurii (p. 7). Acest loc unde arta se integrează armonios în natură are în centru omul care răspunde față în față cu forțele lumii, la întrebările
În dialog cu anticii by Alexandra Ciocârlie () [Corola-publishinghouse/Journalistic/836_a_1585]
-
pietre funerare sculptate cu chipuri de hîrci și de copii fără buze și fără privire, care duhnea a moarte, siluetele a vreo douăzeci de adulți pe care nu mai izbuteam să mi-i amintesc decît ca pe niște costume negre Îmbibate de ploaie și mîna tatei strîngînd-o pe a mea cu prea multă putere, ca și cum astfel ar fi vrut să-și reducă la tăcere lacrimile, În timp ce cuvintele goale ale unui preot cădeau În groapa aceea de marmură În care trei ciocli
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
ieșind În lumină și să simt pe gît lama cuțitului. O privire s-a fixat Într-a mea și, În timp ce vălul conștiinței Își lua zborul, am recunoscut zîmbetul știrb și supus al lui Fermín Romero de Torres. M-am trezit Îmbibat Într-o sudoare care Îmi opărea pielea. Două mîini mă susțineau ferm de umeri, așezîndu-mă pe o laviță pe care am crezut-o Înconjurată de lumînări, ca Într-o cameră de veghe. Chipul lui Fermín s-a ivit la dreapta
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
un viciu pozitiv, prisosul spiritului ne îndeamnă spre antipodul lui. Așa apare dorința tainică a uitării și vrăjmășia cugetului împotriva cunoașterii. Omul este atât de alipit de vidul existenței, că pentru el și-ar da oricând viața, și atât de îmbibat de infinitul plictiselii, încît martirajul viețuirii îl suferă ca pe un deliciu. Cu cât ești mai lămurit de puținul totului, cu atât te atașezi mai mult de el. Și moartea-ți pare prea puțin ca să-l salvezi. Numai astfel se
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
Acele nopți crude, lungi, de o vitregie surdă, cu furtuni înecate în apele moarte ale gândurilor - pe care le înduri din setea curioasă de a ști cum vei răspunde întrebării mute: "oare mă voi omorî până în zori?" Materia s-a îmbibat de durere. Când cugetul ți-a crescut peste crestele lumii, strâmtoarea vieții îți dă fioruri de elefant în seră. Ce valuri nebune de mări necunoscute îmi izbesc pleoapele și-mi cotropesc mintea? - Câtă măreție nu ascunde oboseala de a fi
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
era instrumentul torturii Domnului, iar ei predicau renunțarea la lume și descurajarea căsătoriei și a procreației. Idee veche, tipică pentru multe erezii din primele secole, care va trece la catari - și există o Întreagă tradiție care pretinde că templierii erau Îmbibați de catarism. Așa că era de Înțeles motivul sodomiei, fie ea și simbolică. Admitem cazul că respectivii cavaleri intraseră În contact cu acești eretici: ei nu erau, desigur, niște intelectuali mai din neștiință, mai din snobism și din spirit de grup
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
mîinile cu un prosop. — Desigur, trebuie să vă așteptați, spuse el pe un ton blînd dar detașat, la un anume disconfort. Regret, dar nu se poate altfel. Sei Întoarse cu spatele, dar după aceea aduse un burete sau o cîrpă Îmbibată cu un lichid cu miros pătrunzător, cu care Începu s-o tamponeze. Ea Își săltă capul și Încercă să vadă. Nu-i zări decît fața; Își pusese din nou ochelarii aceia de scafandru, de sudor sau de pietrar. Pe un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
sperie În mijlocul nopții? Mie mi-ar fi frică să nu se repeadă la gambă În timp ce-aș trece. Se uită la prosopul pe care stătea Viv și rîsul i se stinse, dar fața Îi rămase blîndă. Prosopul era stacojiu, Îmbibat cu sînge. Își puse mîna pe frunte și-i zise bărbatului Încet: Pielea e cam rece. — N-am putut să-l fac să se oprească, bîigui Viv. Bărbatul stătea ghemuit În fața ei. Îi dezgoli brațul și prinse o bandă În jurul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
noapte și un halat, dar omul de la ARP Îi pusese o pătură pe umeri să-i fie mai cald. Kay strînse pătura mai mult, apoi căută altceva În jur. Găsi ceva ce semăna cu un prosop de baie, dar era Îmbibat de apă și plin de funingine. Îl aruncă; apoi văzu o pernă: umplutura ei din păr de cal se risipise printr-o gaură din catifeaua Învelitorii. O puse Într-o parte a fetei, acolo unde credea că marginile ascuțite ale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]
-
în apa de ploaie. Îl va ocroti pentru că e forma sub care i se arată Dumnezeu și, chiar dacă i-au înghețat și oasele de frig, peștișorul năzdrăvan e un semn că va supraviețui. N-au venit după ea. Apa a îmbibat palanchinul, draperiile și pernele, scurgându-se în șiroaie pe cadrul de lemn. Amrita nu are șal, iar sariul subțire i se lipește de piele și n-o protejează deloc. Nu se așteaptă să vină s-o ia de aici. Moti
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
biliard. Începu asaltul noaptea, în timpul consumării ultimelor etape ale unei despărțiri de un coleg de polo, care schimba regimentul. În pofida avantajului oferit de faptul c-o luase prin surprindere, slăbindu-i astfel vigilența, precum și a faptului că Charlotte fusese bine îmbibată cu câteva pahare de crușon înăsprit, Privett-Clampe era pus pe fapte mari. După ce o înmuie cu câteva fraze învățate la bordel despre frumusețea lumii sălbatice și despre miresmele serii, maiorul își imagină că și-a făcut suficient de clare intențiile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
făceau nici un secret din faptul că se considerau (si parva liceret componere magnis) mai competenți decât „bătrâna morsă“ și observau (pro pudor!) semnele inconfundabile de delirium tremens, în timp ce aceasta se lupta să-și aprindă pipa la ședința de dimineață. Bine îmbibată cu whisky-ul casei, morsa renunțase, de asemenea, să mai lupte și împotriva tendințelor sale sexuale. Ba chiar ajunsese la un nivel superior, permițându-i lui Flowers - bărbatul pe care-l detesta, pentru că se înscria în cea mai nesuferită specie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
nu mai poate dormi. Aude zgomote la marginea taberei, la început dintr-o parte, apoi din cealaltă, și devine tot mai convins că i-au încercuit cortul. În loc să-l deschidă, sau să iasă cu revolverul, stă foarte liniștit sub pătura îmbibată de sudoare, cu ochii larg deschiși, cu brațele întinse pe lângă corp și îi invită: veniți. Dar ei nu vin, și de dimineață când se trezește constată că i-au fugit și hamalii. Păturile lor se mai află lângă cenușa focului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2322_a_3647]
-
de fum? râse cu poftă Magicianul. L-am descoperit mai devreme. Stai liniștit, nu mai are baterie. Mai împroșcă o dată spre tavan cu alcool. Deodată, în mâna sa apăru o batistă albă. O flutură exact sub nasul lui Rhyme. Era îmbibată cu gaz. Vaporii îi afectară criminalistului vederea și mirosul. Magicianul ținu în aer batista cât timp îl desfăcu la bluza de pijama pe Rhyme și apoi îi dădu drumul pe gâtul acestuia. Bărbatul merse apoi la intrarea în cameră, deschise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
Rhyme. E evident. - De unde știi? întrebă Bell. - E un detonator, spuse Sachs solemn. - Așa zic și eu, confirmă Rhyme. - O bombă cu gaz? întrebă Cooper, arătând spre batista pe care Weir o lăsase drept suvenir noaptea trecută și care era îmbibat în gaz. - Probabil. - E obsedat de foc și are o provizie de gaz. Va da foc următoarei victime. Focul l-a omorât - vechea identitate - și prin uciderea altcuiva se simte mai bine; reduce anxietatea pe care furia i-o creează
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
data aceasta al circurilor Frații Ringling și Barnum & Bailey. Abia începuse numărul de cățărare la înălțime al familiei Wallenda, că un mic incendiu se iscase în partea de sud-est a cortului și se extinsese foarte repede, cuprinzând pânza, care era îmbibată cu gazolină și parafină. În câteva minute, 150 de oameni au murit arși de vii, asfixiați sau călcați în picioare. Chicago, Hartford și câte altele. Mii de victime ale acestor accidente teribile în teatre sau corturi de-a lungul vremii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2103_a_3428]
-
dar cum spun latinii: Via recta, gloria mundi! 9. COMPOZIȚII ȘTIINȚIFICO - FANTASTICE Dincolo de anul 2000 Era o zi urâtă de toamnă, toamna anului 1994. Totul era scufundat într-o ceață adâncă. Ploua. Frunzele copacilor cădeau una câte una pe pământul îmbibat de apa ploii. Cerul livid, obosit ca după o noapte de veghe, era brăzdat de limbi de foc și de ape verzi. Norii erau adunați deasupra orașului nostru pregătindu-se să-l scufunde în apă. Ploaia m-a prins pe
Manual de compunere pentru clasele II - VIII by Luminiţa Săndulache () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1636_a_2907]
-
de lumină tulburie-cețoasă zăcea pe pardoseala de lespezi albe a salonașului de rezervă, la picioarele celor două paturi de fier. Pe fereastra unică se uitau în odaie ramurile negre ale unui păr bătrân, dârdâind în gerul sfârșitului de februarie. Pereții, îmbibați de gemete și dureri, își amestecau respirația cu mirosul apăsător de spital și cu căldura sobei de teracotă din dosul ușii. În paturile curate cei doi ofițeri, în halaturi cenușii, stăteau lungiți, cu ochii în tavanul înalt. La căpătâi, în
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
cutele patrafirului și izbucni într-un hohot de plâns înăbușit. Pieptul i se umflă sub puterea loviturilor inimii rănite în care sângele se zvârcolea ca într-o temniță de plumb. Șiroaiele de lacrimi curgeau pe florile de aur ale patrafirului îmbibat cu miros de tămâie, ca un râu desfundat de o furtună năprasnică. Printre gemetele lui sacadate, glasul preotului, moale și mângâietor, i se strecura sfios în suflet, cu vorbe simple, nemeșteșugite, din care, încetul cu încetul, se închegă acolo o
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
mergea la muncă. Era conțopist la poliție. Și astăzi face același lucru, doar că e cu douăzeci de ani mai în vârstă și are craniul neted ca o banchiză. Nu e mai deloc greu un trup de zece ani, pe deasupra îmbibat de apă, iarna. Berfuche a tras de un colț al păturii, apoi și-a suflat în palme pentru a se încălzi. Se ivi chipul lui Belle de jour. Câțiva corbi au trecut fără nici un zgomot. Semăna cu o prințesă din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
din prima zi, dar în tonuri de toamnă și de pădure, tivită cu o dantelă de Bruges care-i dădea o gravitate religioasă. Primarul se împotmolea în nămolul de pe străzi. Dar ea, ea pășea cu picioarele ei micuțe pe pământul îmbibat de apă, ocolea bălțile și rigolele. Ai fi putut spune că se juca, sărind ușor, trasând în noroi urmele unui animal blând, iar sub trăsăturile ei netede, de femeie tânără ghiceai copilul jucăuș care trebuie să fi fost până nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2242_a_3567]
-
unește oamenii, eu tac, am lăsat-o în urmă pe Gheula, nu mă uit înapoi, nu pot decât să îmi imaginez câte eforturi disperate se depun în jurul ei pentru a-i salva viața, medicul acela tânăr se apleacă deasupra trupului îmbibat de fum și durere, iar în timp ce mă gândesc la dragostea aceea sufocantă a ei, la viața aceea plină de amărăciune și otravă, nici nu mai știu ce anume să îi doresc. Când ajungeam acolo, în primele zile, se ascundea de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
se aude, uită-te la tine, strigi ofensată la tine însăți, iar el nici măcar nu te vede, tocmai aceasta este problema acum, restul este o nimica toată, mă stăpânesc din nou, mă prăbușesc pe marginea căzii, ieri plutea aici spuma îmbibată de dragostea noastră, astăzi, doar un gard de sârmă ghimpată între el și mine, un zid ridicat în timpul nopții ne-a tăiat cu imparțialitate trupul în două, la comanda unui stăpân necunoscut. Draga mea, îl aud strigându-mă pe tonul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
spus că va fi cald și uscat, spunea ea și ieșea cu ligheanul plin, în semn de protest, dar după numai câteva ore alerga înfrântă la sforile cu rufe, pentru că cerul începea să se înnegrească, iar hainele ei dragi se îmbibau cu apă. Acelea erau clipele lui de satisfacție, sub privirile ei uimite își sărbătorea victoria asupra previziunilor meteo, acel adversar misterios, care îl provoca zi de zi, ca și când ar fi fost doi rivali pentru dragostea mamei, atât de dragi îi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]
-
îi zâmbește, nu îți face griji, spune ea pe un ton liniștitor, sigur că se va însănătoși, sănătatea se află înăuntrul său, el nu trebuie decât să o găsească. Noga răsuflă ușurată, se așază pe genunchii mei, grea și caldă, îmbibată de somn, iar Zohara se apropie de ea, dacă tot te-am întâlnit, aș vrea să verific ceva, de ce, este contagioasă boala lui tati? Dar ea răspunde, nu, nu îți face griji, vreau doar să văd în ce fel te
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2360_a_3685]