2,340 matches
-
din ochii lui Papa, fetița aleargă să se vâre sub gheridon. De acolo scoate din când în când capul poznaș printre ciucurii mătăsoși ai fețișoarei de masă, așteptând ca Papa să îi facă Bau ! Și el abia apucă să se încrunte fioros, că ea a și dispărut în patru labe pe dedesubt, cu o iuțeală de vietate sălbatică, râzând ascuțit până începe să sughițe. Astfel sughițând, a apărut din nou și stă în genunchi, murdărindu-și ciorăpeii ajurați și fustița de
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
dat nas acestei femei de care e practic imposibil să scapi. Pentru că de atâta vreme de când îl curtează pe Niki și nu se lasă... O alta s-ar fi lăsat, dar ea nu dezesperează... Ivona stinge apăsat țigara, uitându-se încruntată în scrumieră. Vica se scoală de pe scaun și se așază mai aproape de ea. — Și io care ziceam că te place ! încă parcă și-acu aș zice... Da nu se uită domnu Niki la una d-asta ! Păi n-o vezi
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
Încă de pe vremea Cleopatrei, proporțiile frumuseții au rămas aceleași și că poți chiar să faci un calcul științific ca să vezi cît de frumoasă ești. Faci toate măsurătorile astea... — Aha ! spun interesată. Și cît ți-a ieșit ? — Acum fac calculul. Se Încruntă iar la pagină. Deci asta face 53... scădem 20... și asta Înseamnă... O, Doamne ! Privește pagina, necăjită. Mi-a ieșit 33 ! — Din cît ? — Dintr-o sută ! 33 dintr-o sută ! — Ce idioțenie ! — Știu, spune ea serioasă. SÎnt urîtă. Știam. Adevărul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
un platou. — Scuze, spun și mă dau Într-o parte. Spune, mamă, cu ce să te ajut, să fac și eu ceva ? — Să-i dai de mîncare lui Sammy, spune ea, dîndu-mi o cutiuță cu mîncare pentru peștișori aurii. Se Încruntă Îngrijorată. Știi, sînt un pic Îngrijorată În legătură cu Sammy. — A, zic, cu o tresărire de alarmă. Ăă... de ce ? — Nu știu, parcă nu e În apele lui. Îl privește cu atenție prin sticla bolului. Tu ce zici ? Ție cum ți se pare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
lui Jack Harper, cînd Îmi amintesc de promisiunea pe care am făcut-o. E doar... un tip care a venit În inspecție, zic vag. — E vreunul dintre șefi ? — E... da. Se poate spune că e șef. — Ce porcărie. Lissy se Încruntă, rămînÎnd cîteva clipe pe gînduri. Și ce contează ? Ce importanță are dacă știe cîteva lucruri despre tine ? — Lissy, nu e vorba doar de cîteva lucruri. Simt că mă Îmbujorez ușor. Știe absolut tot. I-am spus că am mințit În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
E sîmbătă dimineață, sîntem ca de obicei la ora asta În halate, bem cafea și Încercăm să ne dregem după mahmureala din ajun. Sau, În cazul meu, după despărțirea din ajun. Îți dai seama că-ți mînca din palmă ? Se Încruntă la unghia de la picior, pe care tocmai și-o dă cu ojă roz bebe. În maxim șase luni, te vedeam cu o piatră adevărată pe deget. — Parcă ziceai că, atunci cînd am acceptat să mă mut cu el, mi-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
secretele ? Mă privește de parcă tocmai aș fi anunțat-o mîndră nevoie mare că ies În oraș cu un criminal În serie. Ce naiba vrei să spui ? — Am stat lîngă el În avion și i-am spus absolut tot despre mine. Mă Încrunt la imaginea mea din oglindă și-mi pensez alt fir din sprînceană. E ora șapte. Am făcut baie, mi-am uscat părul cu foehnul, iar acum sînt la faza machiaj. — Și tipul a invitat-o În oraș, spune Lissy, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
Imediat apare un chelner să mă ajute să mă așez și, În clipa În care stau jos, Îl arunc lui Jack cea mai caldă și mai Înțelegătoare privire de care sînt În stare. — S-a Întîmplat ceva, Jack ? El se Încruntă. — De ce spui asta ? — Păi, pentru că una-două dispari. M-am gîndit doar că poate... vrei să-mi spui despre ce e vorba. — E OK, mi-o taie scurt. Mersi. Tonul lui spune limpede „am Închis subiectul“, dar n-am de gînd
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
aceea nici nu-l iubeai. Trăiai doar o continuă căutare. Știi că m-ai vindecat de el prin gestul acela brutal, cînd mi-ai pus să ascult Sonata lunii? întreabă Liliana. Asta mi-a și fost intenția. Ochii Lilianei se încruntă, țintuindu-l: Mi l-ai luat pe Andrei, mi-ai luat momentul de zbucium, plînsul de după plecarea lui... Dar ce mi-ai dat în schimb? O durere ascuțită strînge pieptul lui Mihai. Își simte răsuflarea înghețată în gît, ca un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
în cabinet, să-mi zici vreo două și pe urmă să bem o cafea... Cîte vagoane de hîrtie îți trebuiau? Vagoane! Vreo zece tone, din ce pică de la export, care să fie dirijate tipografiei, în afara cotei de repartiție. Săteanu se încruntă: Ia stai! Parcă mi-e cunoscută situația asta... Cineva... o femeie... m-a rugat să pun o vorbă... Cei la care am apelat n-aveau zece tone, și-atunci au dirijat tipografiei un vagon de treizeci și două, sau treizeci și cinci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
aceeași. "Care Liliana?" Rîsul ei se curmă brusc. Întoarce privirea și-l vede pe Mihai cu ochii în jos, întunecați de tristețe. Slăbește strînsoarea degetelor, menținînd atingerea mîinii, ca o mîngîiere. Știu! îi șoptește. Am trecut deja dincolo. Unde?! se încruntă Mihai. În celălalt univers; am devenit personaj. Măcar ai lucrat cu spor? Abia am început. Cred că-mi place cum merge. A! Crezi... De fapt, de la întîlnirea cu Vlad, n-a mai așternut pe hîrtie nici un rînd. A recitit mereu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
bucurie. Are impresia că-n minutele următoare ea va intra în încăpere, aducînd cafeaua, sau gustări... Mă bucur că v-ați însănătoșit și că, măcar, delegația asta ați acceptat-o! continuă să-i strîngă mîna bărbatul în vîrstă. Mihai se încruntă: Dar n-am fost bolnav. Două săptămîni am rămas acasă cu copiii, că soția a fost plecată; de-aceea n-am putut veni mai repede... Și astă-vară? Astă-vară ce? Cînd să plecați în străinătate... ați refuzat pe motiv că sînteți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Un roman, redus deja la jumătate, nu poate fi discutat între două ședințe. Bine că veniși, coane Mihalache! întinde redactorul mîna spre el, cînd se întîlnesc pe-aproape de ora două. Uite partea întîi, cu tăieturile propuse de mine. Altele?! se încruntă Mihai, șoptindu-și vorbele. Dar timiditatea care i se relevă tot mai mult ca un cumplit cusur îl oprește să protesteze; partea întîi e ce-a mai rămas după tăieturile propuse în septembrie. Acum vrea altele! La hotel, cele peste
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
fetiță. Asta o lăsăm, ca să zic așa, pentru romanul următor. Tot așa cum alții lasă chestiunea fericirii și-a bunăstării noastre pentru viața viitoare. Simona e derutată. Ar vrea să zîmbească, dar aerul trist al lui Mihai o face să se încrunte, învăluindu-l în privirea ei scrutătoare. Nu-mi placi! hotărăște ea. Nu mai sînt la vîrsta cînd voiam să plac și nici poze frumoase nu mai pot să-mi fac. Încep să mă întreb cît pot fi de folositor. A
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
într-unul din momentele ei de bucurie renăscută. Cine a spus asta? Zău că-i grozavă expresia! O doamnă, răspunde Mihai sec, dar cînd vede că tonul lui a oprit-o pe Simona din rîs și-o face să se încrunte, parcă să-l certe că a spus că mai există și alte doamne în afară de ea, simte nevoia să șarjeze: Una, la înălțimea căreia nu a ajuns, ulterior, niciuna... Nici măcar Teona? întreabă Simona pe un ton calm. Teona este personajul central
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
lui. — Polițiștii care-s băieți de bani gata sînt niște cretini, dar eu cunosc un tip simpatic care e interesat de tine. — Pe bune? Cine? — Unul pe care-l cheamă Ellis Loew. E adjunctul procurorului districtual. Joan zîmbi, apoi se Încruntă. — L-am auzit o dată, cînd a ținut un discurs la Rotary club. Nu e evreu? — E, dar uită-te la partea bună a lucrurilor. E republican și e de viitor. — E drăguț? — Normal. E un dulce. Joan scutură pomul. Zăpada
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
de ori și a doua zi dimineața o purtă cu el pe tot traseul de acasă pînă la Inmaculado Corazón. CÎnd intră În clasă. Del Castillo Îi spuse: de ce te legi de mine și nu de Fernandito? și el se Încruntă cumplit și-i plesni o palmă zdravănă. Se Încruntă apoi și mai tare ca să obțină un efect psihologic de tip Fernandito, dar Del Castillo nu era un fricos și, cu toate că Sánchez Concha Îl bătuse de trei ori pînă atunci, se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
cu el pe tot traseul de acasă pînă la Inmaculado Corazón. CÎnd intră În clasă. Del Castillo Îi spuse: de ce te legi de mine și nu de Fernandito? și el se Încruntă cumplit și-i plesni o palmă zdravănă. Se Încruntă apoi și mai tare ca să obțină un efect psihologic de tip Fernandito, dar Del Castillo nu era un fricos și, cu toate că Sánchez Concha Îl bătuse de trei ori pînă atunci, se repezi la trîntă, luîndu-l prin surprindere pe cînd stătea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
dreapta, unde se auzea glasul lui Fernandito și-l văzu cînd Îi cerea mănușa de basse-ball lui de los Heros. De los Heros nu pricepea pentru ce-i trebuia, dar nu era cazul să-l Întrebe fiindcă Fernandito era din ce În ce mai Încruntat și cîțiva se Întorseseră să vadă ce se petrece. Îi aduse mănușa și i-o puse pe bancă și atunci se Întoarseră toți să vadă ce se petrece. Toți În afară de Cano, care nu mai plîngea și umerii nu i se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
partidă de golf? îl întrebă Barry pe Calvin după ce ea plecă. Mi-ar plăcea, dar nu pot. Trebuie să ajung la Dublin pentru a intervieva candidați pentru celelalte posturi. —Cine este redactor-șef la Dublin acum? întrebă Barry. Calvin se încruntă. Barry ar trebui să știe asta. Un tip pe nume Jack Devine. —A, el. Un pic cam independent. Eu nu cred. Calvin nu era deloc de acord cu rebelii. Cel puțin, ar face bine să nu fie. Lisa încerca să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
era al ei. E vorba despre o singură revistă. —Și de ce pleci de la Woman’s Place? Caut o nouă provocare, explică Ashling agitată, urmând sfaturile lui Sally Healy. Ușa se deschise și intră omul mușcat de deget. — Ah, Jack, se încruntă Calvin Carter. Dânsa este Ashling Kennedy. Ash ca scrumul de la țigări și ling care rimează cu sing. —Cum merge? Jack avea alte probleme pe cap. Era prost dispus. Petrecuse jumătate de noapte negociind cu tehnicieni și cu posturile de televiziune
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
gurile căscate, dar abținându-se să nu izbucnească într-un hohot de râs penibil. Nu mai auziseră niciodată ceva atât de nostim. —Lunare! spuse Dervla neîncrezătoare. —Săptămânale! se controlă Kelvin ceva mai bine. Apoi Dervla observă felul în care se încrunta Lisa și se grăbi să calmeze spiritele: Nu, bianuale, în principal. The Catholic Judger era săptămânal, dar toate celelalte apar primăvara și toamna. Doar dacă nu intervine vreun dezastru. — Îți amintești toamna din 1999? se întoarse ea către Kelvin. În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
în caz că Lisa nu observase. Ea și Lisa se uitară o vreme una la alta pe sub sprâncene. Deci eu câștig! Ashling nu știa ce o apucase. Uimită, Lisa mârâi la Ashling, la fața ei care făcea eforturi considerabile pentru a se încrunta. Fusese învinsă. Și, spre surprinderea ei, i se părea amuzant. Lisa începu să râdă. —Bravo ție, chicoti ea. A durat un moment înainte ca Ashling să se adapteze la schimbarea de dispoziție, după care a început și ea să râdă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
sprijini într-un cot, arătă către fruntea lui și întrebă: — Ți se pare că ăsta e un coș? Nu era nimic pe fruntea lui. Era la fel de fină ca fundul unui bebeluș, precum coaja unei piersici, ca laptele... A, da, se încruntă ea. Unul destul de urât, nu? Pare infectat. El scoase un sunet disperat și luă o oglindă, în care evident se inspectase cât timp ea fusese la baie. Lisa râse, amuzată. — Ce film avem în seara asta? întrebă ea. Nu voia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]
-
propriu-zisă, deci, în ciuda supărării ei, nu putea să nu fie încântată și curioasă. Niall, fotograful, și asistenta lui ajunseseră deja. Și fata de la machiaj la fel. Chiar și Dani, modelul, era acolo. Ceea ce a făcut-o pe Lisa să se încrunte - modelele adevărate ajungeau mereu cu o jumătate de zi întârziere. — Cine e stilistul aici? întrebă Niall. —Eu, spuse Lisa. Mercedes părea că își dorea să o ucidă. Ea era editorul de frumusețe, ea trebuia să se ocupe de styling. Lisa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2243_a_3568]