1,895 matches
-
sînge" naționale, reprezintă, în ambele cazuri, o angoasă acută în fața viitorului, o nevoie patologică de refugiere în trecut. Astăzi eu, omul matur, vin zilnic în contact cu evenimentele prin intermediul mediilor de comunicare în masă. Urmăresc știrile la televizor consternat și îngrijorat. Cât de departe sânt acum de mine adânca reverie a copilăriei (spațiu pur oral, în care trăiam prin vocea mamei poveștile despre niște Balcani binecuvântați de Dumnezeu, ținut feeric în care leul și gazela trăiau în veșnică armonie), ca și
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
venit vorba de Charlie. Am avut o dispută serioasă, răspunse Desert Rose, uitându-se fix la cele două perechi drăguțe de papuci. — Unde ți-e bagajul? Întrebă Kitty. — L-am lăsat la ea, până văd ce fac. Kitty devenea din ce În ce mai Îngrijorată: prin urmare nu exista nici măcar un plan. — Unde dormim În noaptea asta? — În San Francisco. — San Francisco? Stai puțin, abia am ajuns În L.A.! — Păi și ce? Plecăm În câteva ore! spuse Desert Rose neluându-și ochii de la pantofii expuși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
sigur, răspunse. — Sunteți sigur că e drumul cel mai scurt? sări Desert Rose din spate. — Da, doamnelor, e drumul cel mai bun! zise taximetristul pe un ton răstit. Încă un strop de mâncare ateriză aproape de Desert Rose, care se gândi Îngrijorată că un drum mai lung ar fi putut Însemna mai multe pete pe bluza ei. — Domnule, am fost de nenumărate ori la San Francisco, minți ea, și am senzația că ne duceți pe un drum mai lung, ca să ne luați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
etaj, găsiră expoziția, bărbatul de la intrare le perforă biletele și Începură să se uite la primul tablou, „P-Poate“, În ulei și magna pe pânză, din 1965. Pictura de mari dimensiuni imita stilul benzilor desenate și Înfățișa o tânără blondă, Îngrijorată, iar deasupra scria „P-Poate că s-a Îmbolnăvit și nu a putut ieși din casă“. — P-poate că și Charlie s-a Îmbolnăvit, glumi Kitty, dar Desert Rose nu era amuzată. Apoi sună, din nou, telefonul. Întâlnirea lui Charlie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
În ultima săptămână, m-a insultat, a urlat la mine, m-a amenințat cu poliția, ce mai... un adevărat coșmar! — Îmi pare rău, te pot ajuta cu ceva? Întrebă Kitty. Niciodată nu o mai văzuse pe Desert Rose atât de Îngrijorată. — Nu, mulțumesc, mă descurc eu cumva. Coboară, te așteptăm ca să luăm micul dejun. Kitty se dădu jos din patul cald, traversă camera, se opri la fereastră și trase perdelele. Se uită la magnolia imensă, superbă, despre care Îi vorbise Charlie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
Era veselă și arăta uluitor În ținuta ei foarte teatrală, care i se potrivea ca o mănușă. Își puse o pereche de pantofi Înalți cu model de leopard și-i aruncă lui Kitty o privire radioasă, care Însă deveni brusc Îngrijorată. — Ce faci? Nu te Îmbraci? Grăbește-te! Kitty stătea În picioare, fără să scoată un cuvânt. — Haide, petrecerea va fi minunată, zise ea strălucind. Lui Kitty nu-i surâdea deloc ideea de-a se găti pentru o petrecere pretențioasă, la
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
Poți să mi-o dai, te rog, pe Kitty? E urgent! Diane Îi Întinse telefonul lui Kitty, ridicând din sprâncene a mirare. — E Desert Rose, plânge, n-am Înțeles nimic din ce spunea. — Ce s-a Întâmplat? o Întrebă Kitty Îngrijorată. Charlie? — Ne-am certat foarte rău. S-a terminat. S-a terminat tot... Charlie părea genul de bărbat care-și stăpânește foarte bine sentimentele, prin urmare ideea că se certase cu Desert Rose părea un scenariu destul de improbabil. O ceartă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
Într-un sărut. Era un sărut ușor neterminat. — M-am Întors la bar după tine, zise el. — Am fost afară să te caut. Mi-a fost dor de tine, șopti el. Am luat numărul de telefon al prietenei tale. Era Îngrijorată, nu știa unde ești. O luă de mână și o conduse spre bar. — Iată-te! zise Diane. Ne Întrebam unde ai dispărut. Eu aș vrea să-mi termin paharul și să plec. Ted se Întoarse spre Kitty. — Hai să ieșim
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
Matthew. O să fim din nou Împreună! Desert Rose o privi cu o umbră de invidie În ochi. — Cred că pe mine cineva acolo sus mă urăște. Se duce naibii totul. Excursia asta s-a transformat Într-un coșmar. Văzând privirea Îngrijorată și fața umflată a prietenei sale, lui Kitty Îi păru imediat rău de explozia ei nerușinată de bucurie. — Îmi pare rău, zise și se aplecă peste masă, luând mâinile lui Desert Rose Într-ale sale. Dar nu sunt chiar atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
Calabria, din sud, unde erau foarte săraci, la Milano, unde se Îmbogățiseră peste noapte. — Oamenii se mai Îmbogățesc, să știi, nu-i nimic rău În asta, zise Matthew ironic. — L-am Întrebat pe Stefano dacă făceau parte din Mafia, eram Îngrijorată, voiam să știu În ce mă bag. Nu mi-a zis decât: „Noi nu facem parte, dar suntem În relații bune cu ei“. — Și ce s-a Întâmplat? Întrebă Matthew râzând. — Am plecat În toiul nopții, am rupt pagina cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
făgaș bun cu Charlie. — Încă o ceartă? Întreba Kitty siderată. Cam ciudat mod de-a te apropia de cineva, nu crezi? — Da, Încă o ceartă și mă va săruta. Sunt sigură, spuse Desert Rose. — Și unde vei dormi? Întreba Kitty, Îngrijorată. — La verișoara mea. — Păi, nu te-ai certat rău cu ea ieri? Și, În plus, stă departe. — E mai bine decât să vin la Matthew. Charlie s-ar supăra. — Mai e acolo? — Nu, a plecat după-amiază la New York, zise Desert
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
De când iei Prozac? — Aaa... de vreo zece ani, cam de când aveam vârsta ta. — Cât iei? — Patruzeci de miligrame pe zi. Poate de aceea alegea Desert Rose interpretările cele mai optimiste pentru nepăsarea lui Charlie. E cam mult, nu? Întrebă Kitty, Îngrijorată. — Mă rog, am Început cu mai puțin, dar pe măsură ce trece timpul trebuie să mărești doza, se obișnuiește organismul cu el. — Adică ești deprimată de zece ani? Nu trece cu medicamente și cu tratament? — Nu, la mine e moștenire genetică, zise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
să geamă, fără să țipe, împroșcând cioburi, nu polimeri. Părinții Țăcănitului tocmai divorțaseră, iar taică-su plecase la mare cu o cercetătoare creață, aflată la început de drum. 3. când multe, multe chipuri sunt aplecate asupra ta, când auzi voci îngrijorate și când simți răceala pardoselii întinsă în tot spatele, observi mai clar ca niciodată pâlpâielile becului din tavan. Nu știi cine sunt oamenii care te privesc, nu deslușești ce spun, nu înțelegi de ce ești lungit pe mozaicul înghețat, dar constați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1982_a_3307]
-
poate unde avea multe alte probleme pe cap, poate nu-i acordase atenția cuvenită cert era de fapt - nu descoperise nimic deosebit... Împreună cu maistrul Polipeanu, Tony Pavone merse la directorul Întreprinderii unde era așteptat, atrăgând atenția fetei să nu fie Îngrijorată: Se vor Întoarce repede. Directorul Însă, avea chef de vorbă. Întoarse planurile construcției pe toate fețele Încercând să aducă unele modificări proiectului, ce Însă nu mai erau posibile din moment ce lucrările deja Începuseră. Însfârșit, după câteva ore de discuții inutile, directorul
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
ferind vinovații de anumite penalizări!! În mod sigur, ei mituesc pe toată lumea Încercând să evite un public scandal...!! Vă promit: voi bate la toate ușile dela orice nivel, nu voi avea odihnă până ce nu aflu adevărul, adevărat...!!” Atena Îl Întâmpină Îngrijorată. „Care-i situația, ai reușit...?” „Nimic, să-l i-a dracul de excroc...!!” „Ce-i de făcut...?” „Mă voi adresa procuraturei. Le arăt eu excrocilor de cine Își bat joc...!!” Fu nevoit să explice procurorului În amănunt toată pățania dela
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
Ne având altă soluție, cumpăni situația: dacă mai rămânea aici, putea aștepta mult și bine deoarece șansele erau minime. Deci, se Îndreptă către Cișmigiu, cu ochii pironiți pe partea carosabilă a drumului, cu gândul la Atena care-l aștepta desigur Îngrijorată, mai mult gata congelată. Deodată ochi un taximetru liber, care făcuse ocolul statuei Mihail Kogălniceanu: Îi făcu semne disperate cu mâna Însă, cum șoferul nu avea de gând să oprească, Îi bară drumul riscând accidentarea. Șoferul puse o frână bruscă
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
care tremura de frig pe lângă mașină, Înjurând la adresa nimănui. Mai scoase din portofel Încă o banknotă de douăzeci dollars, oferindu-le pe amândouă șoferului. „Să fi-i sănătos...!” Tony Pavone grăbi pașii către Atena care-l aștepta, aflând’o destul de Îngrijorată din cauza apsenței prea Îndelungate. O liniști ascuzându-i adevărul, Începând să care bagajul la ușa accensorului. Fiind nervos se străduia să pară cât mai vesel, totuși, inima sa distribuia sângele În sens contrariu, prevestind parcă, imensa greșeală făcută părăsind o lume
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
-se un nătărău.Iubita lui Românie pe care o lăuda cu atâta plăcere și mândrie În cercurile de afaceri grecești nu mai corespundea cum o știa el cu ani În urmă.Locuitorii acestei minunate țări,Tony Pavone Îi vedea triști,Îngrijorați,preocupați Într-o continuă alergătură pentru procurarea alimentelor și mai degrabă posibilitatea de-a face bani prin orice mijloace: salariile oferite de Dictatura Comunistă erau derizorii in timp ce darea de mită circula nestingherită.O simplă cutie de chibrituri n-
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
de tine, mă jigodie Împuțită...!” Îl mai privi câteva secunde În poziție agresivă, apoi ieși trântind ostentativ ușa!! Vestea altercației izbucnită Între Tony Pavone și fiorosul anchetator Lc.Col.Tudose Ion se răspândi ca fulgerul. Toți colegii de birou era Îngrijorați așteptând cu Înfrigurare cele ce aveau să urmeze, copleșindu-l cu sfaturi referitoare la atitudinea ce urma s’o adopte. Unii mai timorați erau de părere ca Tony Pavone să plece capul cerându-și scuze În timp ce alții Îl sfătuiau să
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
școlii și care mai mult ca sigur nu Înțelegeau nimic ba mai mult unii se străduiau să-și pondereze căscatul de somn ori de plictiseală. Jumătate din noapte trecuse iar Tony Pavone Își aduse aminte de Atena care desigur era Îngrijorată. Ceru permisiunea să dea un telefon favoare ce-i fu refuzată amenințător. “Atâta timp cât ești În cercetări penale, nu ai voie să contactezi pe nimeni...! Răspunde la Întrebare ori vrei să pierdem toată noaptea cu tine...!?” - se rățoi primul milițian. “Tony
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
trotuare, iar locuințele lor Într-o mizerie greu de imaginat, Încât te Întrebi: care e ocupația lor, cum au apărut pe aceste meleaguri și cine-i subvenționeză...?” „Crede-ți oare, mai pot fi Canibali printre acești oameni...!” - interveni Atena evident Îngrijorată. Tony Pavone o privi, zâmbind. „Strămoșii lor au mâncat atâta carne de om alb rumenită la flacără și cărbuni Încât, s-au intoxicat profilându-se În prezent numai pe produse vegetale, deci...nu te Îngrijora!” „Așa poate fi Însă, nimeni
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
-l descopere. Se cutremură la gândul unei situații neprevăzute. Poate era lume multă la caserie ori poate, terminaseră fisele de călătorie așteptând să aducă altele ori poate i s-a Întâmplat ceva...! Dar, ce putea să i se Întâmple...? Profund Îngrijorată, pârăsi vitrina auriferă și strecurându-se cu greu prin mulțimea de vizittori asiatici ce circulau În toate sensurile și direcțiile, Atena se opri câteva momente la intrarea În subteran, fulgerând rugătoare În adâncime privirea sperând să-l vada venind către
Legea junglei by Dumitru Crac () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1624_a_3102]
-
este ”ieșirea ” din gară. La un moment dat, observă că nu mai are bastonul, îl pierduse. Ce să facă, unde să-l caute în învălmășeala aceea! -Nu-i nimic!.. își zise el resemnat, de- aș găsi măcar ”ieșirea”... Fata mă așteaptă îngrijorată, acasă.. Doamne, ce se face Fata fără mine!”. Ceasul arăta orele trei si douăzeci... dimineața. Isi sterse lacrimile adevărate, cu dosul palmelor si se pierdu năpădit de gânduri. -Ce să însemne, oare, visul ăsta?!.. întunecime si ceață, învălmășeală de lume
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
Ai o perioadă de pasiune adâncă, îi spuse Gaskell în timp ce dirija haotic vasul înspre o ecluză. Gaskell avea pe cap o șapcă de căpitan și purta ochelari de soare. — Dragule de clișeist, îi spuse Sally. — Ajungem la o ecluză, spuse îngrijorată Eva. Sunt și niște bărbați acolo. — Bărbați? Nu-i băga-n seamă pe bărbați, draga mea. Nu suntem decât eu cu tine și cu Ge, iar Ge nu-i bărbat. Nu-i așa, Ge, dragule? — Ei, mai am și eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2233_a_3558]
-
de război ale Celui Mai Mare Imperiu își făceau apariția, și-și ocupau pozițiile, În consecință, se părea că dușmanul mai avea și-un al doilea plan. Pentru că încetase orice agresiune și începuse să transmită mesaje în care se arăta îngrijorat și confuz, cei de la bord vrând să lase să se-nțeleagă că nici ei nu știu unde se află. Primiseră de la ei un mesaj suspect: Haideți să negociem!" Era o concesie nemaipomenită din partea străinilor și, deci suspectă. Dar Gosseyn Doi era pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85127_a_85914]