1,629 matches
-
DEMOLĂRILE DAU LA IVEALĂ O ÎNTREAGĂ POPULAȚIE DE ȘOBOLANI. Întregul cartier era caracterizat drept „Împuțit și infestat de șobolani”. Infestat e un cuvînt interesant. Oamenii obișnuiți nu infestează, n-ar putea infesta nici dac-ar vrea. Singurii care infestează sînt țînțarii, șobolanii, evreii. CÎnd infestezi, pur și simplu ți-o cauți cu lumînarea. Într-o zi, vorbeam cu un tip Într-un bar, și el m-a Întrebat cu ce mă ocup. I-am răspuns : „Infestez”. Mi s-a părut o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1976_a_3301]
-
La o baladă a drumarilor Stau drumarii lângă drum Ca țânțarii lângă fum. Unii beau câte-un lichior, Alții sforăie cu spor. Câte unii stau senini Și se uită la mașini, Făcând bancuri, bunăoară, Când se rupe-o planetară. Iar când drumul este gata Și le face șeful plata, Iată, a
La o balad? a drumarilor by VASILE FILIP () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84156_a_85481]
-
și în șosete, iar alți câțiva am rămas în paturi, distrîndu-ne fiecare cu ce nimeream. După ce dansatorii au ieșit grămadă pe ușă, puțind respingător a deodorant prost, imbecilul de Măgălie a înșfăcat sprayul și a început să prăjească muștele și țânțarii de pe pereți. Se cățăra prin paturi, se așeza în patru labe sub 91 chiuvetă, se târa de-a bușilea pe podea, cu chibritul zornăindu-i în stânga și cu tubul de metal în dreapta. Unde vedea așezată vreo muscă, aprindea un chibrit
Travesti by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295574_a_296903]
-
sale. Degetele îi ajunseseră de peste treizeci de centimetri lungime. Rășchirate, cuprindeau întreaga claviatură. Frânghii groase, întretăiate, de mușchi le mișcau falangele, contractîndu-se și relaxîndu-se cu o viteză incredibilă. Abia puteai vedea vârfurile degetelor lui alergând ca niște picioare nervoase de țânțar pe clapele reci. Cu acele mâini monstruoase, Emil Popescu executa concerte întregi din Beethoven și Ceaikovski, fără să le fi ascultat vreodată, reinventîndu-le într-o stare de continuă halucinație. Când se întrerupea din cântat, degetele care-i ajungeau până la genunchi
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
Am ajuns la destinația noastră și am început să ne pregătim corturile, căci se înnopta. Era frumos, era liniște, răsărise și luna. Ne-am culcat! Dimineața am pornit cu bărcile la pescuit. Fetele se zbenguiau. Cu lăsarea serii apăreau și țânțarii. Am intrat în corturi. Eu mă odihneam liniștit, când am auzit certuri în cortul lui Dani. Cineva a ieșit plângând, una din fete, nu știam care. Am auzit un plescăit puternic și o zbatere în apă. Curios cum sunt din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
Oare cine s-o fi îngrijit de aceste lucruri? Totul era de o mare frumusețe. Gustă câte puțin din ceea ce cumpărase, apoi se ridică alene și intră, cu aceeași cheie, în dormitor. În urma lui auzi un zgomot era plasa de țânțari ce-l despărțea de grădină. Ușa era, deci, și fereastră. O lăsă larg deschisă, încercă plasa bine închisă în pardoseala terasei. Verifică totul, deși știa că n-ar fi putut intra nimeni în acest loc frumos și straniu. Patul era
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
fost mai greu, dar a trecut. Arăți foarte bine, subțirică, drăguță. Mi te închipui în halat alb. Ai picioare frumoase, ca maică-ta. Și s-ar putea să te măriți cam repede. Vezi, pe aici să porți blugi, primăvara sunt țânțari... Da, tată, nici o problemă, am și blugi în bagaj. Ea înțelesese despre ce e vorba, se sculă și, după puțin timp, reveni îmbrăcată în blugi. Așa da, fata tatei. Aici suntem într-un sat, chiar dacă oamenii s-au mai modernizat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1564_a_2862]
-
au ochii înroșiți și iritați. Și asta îi face vulnerabili? — Foarte vulnerabili, pentru că, de obicei, atunci vântul suflă cu mai multă putere, zburătăcind nisipul și orbindu-i; iar ei sunt atât de transpirați, obosiți, nervoși și asaltați de nori de țânțari, că nici cel mai bun țintaș nu e în stare să nimerească un elefant de la zece metri. Niciodată n-am dat atenție acestor amănunte. Ar fi momentul să începi s-o faci, întrucât prima obligație a unui imohag este să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
transforma una după alta într-o infinită gamă de cenușiuri ce puneau stăpânire pe lume ca niște paladini și căpetenii de oști ale adevăratului lor domn și stăpân, negrul, ale cărui armate își fluturau deja stindardele în zare. Milioane de țânțari se înălțau dintr-o foarte veche salină ce se profila spre nord-est și veneau atrași de mirosul sângelui ce plutea de trei zile ca o mantie invizibilă deasupra bătrânilor munți. Niciodată, în mii de ani, nu avusese loc un asemenea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
să coincidă atâtea vieți... Și atâtea morți. Sute de vulturi, zeci de hiene și șacali și aproape douăzeci de oameni își împărțeau un spațiu rezervat dintotdeauna câtorva antilope famelice și capre sălbatice. Și hoiturile puțeau. O grămadă de hoituri! Pentru țânțarii din uitata salină, acela era, fără îndoială, minunatul ospăț pe care-l așteptau de secole. Pentru eternele muște, o inimaginabilă orgie. Bruno Serafian își scoase ochelarii care nu-i mai erau de trebuință, se frecă la ochi de mai multe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
și erau pe deplin conștienți că aveau de-a face cu un dușman care nu greșea ținta niciodată și că, prin urmare, riscau ca într-o fracțiune de secundă să nu mai respire, să moară. Vântul se înteți, spulberând nisipul. Țânțarii se îmbuibau din fiecare centimetru de piele rămasă neacoperită. Ca prin minune, ajunseră pe creastă și începură să înainteze printre primele stânci fără ca cineva să-i urmărească, ceea ce le dădu curaj, făcându-i să spere că poate beduinii hotărâseră ca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
convertești în limbaj cinematografic umorul atât de aparte al autorului ieșean, umor care aparține textului, și nu poveștii. Gândirea înceată a tuturor personajelor, mania lor de a se crampona de inutilități, de a scoate un armăsar din fiecare bâzâit de țânțar fac din Teodorovici un prozator veritabil, deținător de tehnică și de limbaj personal. Poate prea personal ca să devină atât de ușor limbaj cinematografic. În romanul foarte bine scris al lui Teodorovici (aici, unanimitatea exegeților a avut dreptate), limbajul este vehiculul
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2201_a_3526]
-
de aspirații, de vârstă sau de pregătire. De-a valma, au dispărut cu toții într-o perioadă foarte scurtă de timp. Tragedia lor a fost aceea că s-au aflat cu toții în același timp și spațiu pe aceeași vale infestată de țânțari, care inițial li s-a părut un paradis verde. În istoria omenirii nu numai aici moartea și-a spus cuvântul. De-a lungul timpului au existat 10 epidemii necruțătoare, care au devastat și mai devastează încă omenirea, dar cu îndârjire
Impresii de călătorie by Victor Geangalău () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1217_a_1939]
-
de locuitor foarte mare! Hipismul, acest joc tradițional al britanicilor a fost adus și în Hong Kong, prima cursă de cai având loc în 1845. Acest eveniment s-a desfășurat în Happy Valley, după ce terenul mlăștinos al unui râu infestat de țânțari a fost drenat, curățat și a fost construit hipodromul. Locul a avut o istorie cumplită. În contrast cu denumirea ulterioară de Happy Valley, aici s-au produs mai multe epidemii de malarie, holeră și dizenterie, care au decimat în timp populația locală
Impresii de călătorie by Victor Geangalău () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1217_a_1939]
-
sclipind verzi-negre în lumină. Ce chilipir mai căutase și Mironescu-tatăl făcându-și casa aici, tocmai la mama-dracului, lângă Șosea ! Sigur că iarna își ispășește cărpănoșenia trezindu-se cu lupii în curte și vara șomoiogind cu cârpe arse, ca să mai potolească țânțarii ! Și nici după patruzeci de ani locul nu a ieșit din sălbăticie. Din fericire se trezise tocmai la timp ca să l împungă pe muscal cu vârful bastonului. Iar acesta smucise hățurile și intrase cu roata în vreo două hârtoape până
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
zile de viață galantă ? Da, mi-amintesc că ați avut rezerve când v-am propus o vizită acolo numai pentru câteva ceasuri... Da, da, știu că v-ați întrebat ce frumos din natură ar compensa lipsa de confort și năvala țânțarilor... Dar pe urmă ați insistat să mergem... Ei, din surse demne de crezare, am aflat că există înlesniri speciale ale oficialității, de conivență cu poliția secretă, pentru acele locuri... Că există o listă foarte pusă la punct a persoanelor ce
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
un gol. — Mie mi s-a părut un om cinstit. — Adevărul e că așa-i. Poate că prea cinstit pentru binele lui personal. PÎnă la urmă, toți preoții cu stofă de sfînt sînt trimiși În misiuni, doar-doar i-or mînca țînțarii sau peștii piranha. N-o mai fi chiar așa. — Binecuvîntată inocență mai ai, Daniel. Crezi pînă și În ZÎna Măseluță. Iar de nu, iacătă un exemplu: baliverna asta despre Miquel Moliner pe care ți-a debitat-o Nuria Monfort. Mi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
de peșteră al cărui miros Îmi aminti de tunelele de la metrou. Coridorul era flancat de niște cadre lipsite de uși, dincolo de care se zăreau săli iluminate de lumînări, cu șiruri de paturi rezemate de perete și acoperite cu plase Împotriva țînțarilor ce se ondulau ca niște lințolii. Îndărătul perdelelor se auzeau jeluieli și se Întrezăreau siluete. — Pe aici, indică maica Hortensia, care ținea avanpostul cu cîțiva metri Înaintea noastră. Am pătruns Într-o Încăpere boltită, unde nu mi-a venit prea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
din Însărcinarea diferitor mîini negre și că era moartea personificată. Aldaya și el s-au recunoscut pe dată În fumul cafenelei Novedades. Aldaya era bolnav, mistuit de o stranie febră pentru care Învinuia insectele din junglele americane. „Acolo pînă și țînțarii sînt niște nemernici“, se lamenta el. Fumero Îl asculta cu un amestec de fascinație și repulsie. El venera țînțarii și insectele În general. Le admira disciplina, puterea și spiritul de organizare. La ei nu exista lene, obrăznicie, sodomie ori degenerarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
fumul cafenelei Novedades. Aldaya era bolnav, mistuit de o stranie febră pentru care Învinuia insectele din junglele americane. „Acolo pînă și țînțarii sînt niște nemernici“, se lamenta el. Fumero Îl asculta cu un amestec de fascinație și repulsie. El venera țînțarii și insectele În general. Le admira disciplina, puterea și spiritul de organizare. La ei nu exista lene, obrăznicie, sodomie ori degenerarea rasei. Specimenele sale predilecte erau arahnidele, cu rara lor știință de a țese o capcană În care, cu o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2276_a_3601]
-
și acum treizeci de ani, și nu se putea deloc împăca cu stridența și independența caracterului ei. Printre altele, a făcut observația că „se pare, ei acolo, după cum li-e dintotdeauna obiceiul, au cam prea luat-o razna făcând din țânțar armăsar; că, oricât de atentă a fost la cele povestite, nu s-a convins câtuși de puțin că li s-a întâmplat într-adevăr ceva serios; că ar fi mai bine să aștepte să iasă ceva; că prințul, după părerea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
a apucat graba? Ce-a ieșit? Oricât m-aș uita, nu pot nicidecum trage concluzia că într-adevăr a ieșit ceva! Așteptați până o să iasă! Parcă puține lucruri i se puteau năzări lui Ivan Feodorovici? Doar n-o să facem din țânțar armăsar!“ etc., etc. Reieșea, deci, că e cazul să se calmeze, să privească lucrurile cu sânge rece și să aștepte. Dar, din păcate, sângelui rece i-a fost dată o lovitură prin vestea despre ceea ce se întâmplase în timpul când mama
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2007_a_3332]
-
obiecte de cult, pe care până atunci le neglijasem. Am găsit niște prăvălioare aproape secrete și bazaruri ticsite cu statui și cu idoli. Am cumpărat perfumadores cu tămâie de-ale zeiței Yemanjá, mici piramide mistice de afumat, ca acelea pentru țânțari, cu parfum Înțepător, bastonașe de tămâie, flacoane de spray dulceag, botezate Sfânta Inimă a lui Isus, amulete de trei parale. Și am găsit multe cărți, unele destinate credincioșilor, altele celor care-i studiau pe credincioși, toate puse laolaltă, cărți cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
c’est bien dit ça”, sughiță francezul, „c’est de la brocanterie...” „Să privim lucrurile În adevărata lor lumină. A fost o dezbatere asupra a ceea ce am putea numi formalități liturgice, spiritele s-au cam Înflăcărat, dar să nu facem din țânțar armăsar. Vezi, dragă Pierre, nu exclud deloc prezența În casa dumitale a unor entități stranii, e lucrul cel mai firesc din lume, dar, cu un minim de bun-simț, s-ar putea explica totul printr-un poltergeist” „A, asta nu exclud
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2112_a_3437]
-
și Încerca să asculte fără jenă. Îi făcu semn Juliei cu mîna să tacă. „Pune curul la treabă!“ Îl auziră pe om - era o expresie care-i plăcea și-o folosea des. Apoi se auzi un bîzÎit plîngăreț ca de țînțar - era tot ce ajungea la ele din răspunsurile nevestei. Dă-o-ncolo, Helen! spuse Julia dezaprobator. Helen reveni supusă În cadă. Uneori, dacă țipetele Începeau cînd era singură, mergea pînă acolo Încît Îngenunchea pe covor, Își ținea părul cu mîna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2284_a_3609]