3,155 matches
-
Fuseseră toate demontate, iar Petru, cu un aer absorbit și conștiincios, ungea cu vaselină arămie, pe care o scotea ceremonios dintr-o cutie de tablă cu ajutorul unei așchii de lemn, balamalele astfel eliberate. Îi plăceau locurile promiscue, mai cu seamă cârciumile de cartier, cu ciment murdar pe jos, cu miros de bere stătută, cu ospătărițe șleampete și soioase, cu proletari zgomotoși, cu fum de țigară să-l tai cu cuțitul, cu înjurături peste mese. Acolo se retrăgea, la o masă sordidă
Ahile sau Despre forma absolutã a prieteniei; Ariel sau Despre forma purã a libertãþii by Petru Creţia () [Corola-publishinghouse/Science/1373_a_2881]
-
privirea împăciuitoare a unui episcop ghiftuit, un popă lumeț și șugubăț vorbea mirenilor de virtutea scăpătăciunii. Prin boscheți, zăceau haimanale trândave duhnind a transpirație. În șanțurile din preajma tavernelor, sforăiau bețivi. Erau bâzâiți de muște, atrase de putoarea țuicii. În apropiere, cârciuma mazacă se afunda sub apăsarea depravării. Un miros rânced răzbătea dinăuntru. De pereții ei, se rezemau muieri deocheate. Țineau în brațe pisici jigărite și aruncau ocheade. Își ascundeau chipul neîngrijit, boindu-se. Erau văpsite cu un strat gros de sulemeneală
[Corola-publishinghouse/Science/1509_a_2807]
-
substanța personajului, comportamentul și limbajul său indică fără dubii cine se află în spatele conului Fănică. Nu este lipsit de semnificație că întruna dintre evocări, I. D. Gherea dezvăluie posibilul punct de plecare al nuvelei: ,,Era pe atunci în dosul Cișmigiului o cârciumă, cu o crâșmăriță grozav de frumoasă, coana Marghioala. Ne țineam de ea și îi făceam curte, eu și alți băieți. O «tachinam» cât puteam. Odată i-am zis uitându-mă lung și galeș la dânsa: «Fie, că strașnici ochi ei
Fantasticul în proza lui Ion Luca Caragiale by Elena Deju () [Corola-publishinghouse/Science/1278_a_1923]
-
metodă și de exhaustivitate „științifică”: o nuntă (în Nuntă cu bucluc), un priveghi și o înmormântare (în nuvela Soare cu dinți, de pildă) dau prilejul desfășurării unui ritual consfințit de tradiție, iar adunările de veselire colectivă ori de taifas, în cârciumă sau în alte locuri, comportă și ele „ritualul” lor, mai lax, cuprinzând cântece, strigături, ca și vorbe de spirit spontane, inedite, motivate contextual. Toate acestea sunt „consemnate” de narator ca observator avizat al acestor manifestări. Interesul e dat în primul
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/287615_a_288944]
-
Quasimodo din următoarele ediții. În Și pe data e seară, publicat în 1942, ce a beneficiat mai târziu de nenumărate reeditări, si care conține secțiunea Ape și pământuri în varianta cea mai răspândită, nu mai regăsim titluri precum: Pomană, Întâlnire, Cârciuma, Coborâre, Adolescență, Piețe, Furtună, Cruci, Creaturi, Soare și multe altele.221 În opera de debut, dar și în Oboi scufundat din 1932, Quasimodo a dovedit nu numai o capacitate ieșită din comun de a integra influențe literare din epoca, ci
Leopardi în secolul XX : cazul Quasimodo by Aurora Firţa [Corola-publishinghouse/Science/1445_a_2687]
-
o triplă oglindire a oamenilor, străzilor, lucrurilor încărcate de amintiri. Materialitatea orașului ocupă un loc important în această reprezentare a Bucureștilor: fie ca materialitate apăsătoare, greoaie a mobilelor din saloanele lui Pașadia, fie ca materialitate pestilențială, viciată a mahalalelor, a cârciumelor, a bolgiei Arnotenilor. Povestitorul parcurge calvarul acestei lumi labirintice, ca spațialitate și temporalitate deopotrivă, spre o biruință decisivă a visului: cei trei Crai, însoțiți de măscăriciul Pirgu, slujesc „vecernia de pe urmă“, pentru a dispărea apoi „în purpura asfințitului“. Imaginea Bucureștilor
City Lights: despre experienţă la Walter Benjamin by Ioan Alexandru Tofan () [Corola-publishinghouse/Science/1346_a_2383]
-
timpul, destinul. Universul acvatic, prezent prin "fantomele peștilor-spadă", este și el unul al morții, toate semnele sunt de rău augur, dar asta nu înseamnă că textul alunecă în tragic. Finis coronat opus desfășoară aceleași imagini ale universului decăzut și falsificatoriu. "Cârciuma strivită/ și-nfundată în pământ/ se-nfundase cu bețivii și toți măsluitorii/ și odată cu ei o bucată -/ o bucată din chipul satelitului palid". Sugestia afundării, a coborârii și a prizonieratului în adâncuri este prezentă și aici. Adâncul cuprinde totul, atrage
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
-nfundase cu bețivii și toți măsluitorii/ și odată cu ei o bucată -/ o bucată din chipul satelitului palid". Sugestia afundării, a coborârii și a prizonieratului în adâncuri este prezentă și aici. Adâncul cuprinde totul, atrage atât umanul, cât și divinul, idealul. Cârciuma, motiv al peregrinărilor boeme, devine aici un receptacol al lumii, un loc de întâlnire al tuturor, o matrice fundamentală. Imaginile sunt cu atât mai tragice, cu cât nu se observă aici nicio posibilitate de evadare, nicio încercare măcar. Repetițiile sunt
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
dar tratarea ei ca un element al cotidianului nu poate să nu surprindă, nu e nicio revoltă aici și nicio încercare de scăpare, nu se simte nici măcar disperarea pe care o asemenea evoluție sufletească ar trebui s-o provoace: În cârciuma aceasta Ziua și Noaptea/ erau amestecate în pahare/ în timp ce un gramofon cânta răgușit/ "Sonata Diavolului" sau așa ceva,/ dar nimeni, nimeni nu asculta". Ceea ce surprinde este imposibilitatea de a scoate lumea din inerția în care este prinsă. Motivul sonatei triste e
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
exaltate/ cum sub fruntea prințului planeta respiră". Textul se închide iarăși în intertext, sugerând pierderea în marea literaturii universale. Tot cu imagini desprinse din sfera închiderii se deschide și Cules de rod, universul se micșorează, totul se reduce la imaginea cârciumii. Tragicul devine și aici banalitate: "Tavanul se lăsase mai jos apăsând peste noi", divinul nu mai face parte din misterele lumii. Totul pare a fi joc, se întârzie asupra amănuntelor, se inserează elemente care trebuie să fie vizibil contrastante cu
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
virgulă COGNAC IMPORTAT/ și pe poză o creolă zâmbește cochetă". E o modalitate de a ridica kitschul la rang de artă. Detaliile se dezvăluie ca în urma unei analize atente, hiperbolizatoare. Întreg universul, inclusiv spațiul cosmic se restrâng la cel al cârciumei și al sticlei. Cauzalitatea este și ea luată în derâdere, "Sticla e plată. Asta pentru a intra în buzunar". Propozițiile scurte vor să redea starea de ebrietate, marcând pauzele așa cum versul în care se prezintă ce scrie pe sticlă sugerează
[Corola-publishinghouse/Science/84975_a_85760]
-
cotidianului, a notației autobiografice, a tristeților provinciale, totul privit din perspectiva epatantă a boemului, a „poetului blestemat”: „Pe strada Griviței, /poetul renegat de intelectuali / colindă toate străzile și se salută / cu hingheri, căruțași și hamali”. Mediul surprins de el e cârciuma sordidă, unde „Toți bețivanii sunt murdari, soioși / Toți poeții au păduchi și sunt pletoși”. Mesajul tânărului scriitor e limpede: poeziile nu se mai scriu pe mătase și în odăi de lux, ci „Le urli când te întorci beat, târziu, sau
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286855_a_288184]
-
a unui material de inspirație autohton. Menținându-se în universul rural, tradiționaliștii semnalează cu stăruință în acesta constituenți ce nu atrăseseră în chip deosebit privirile sămănătoriștilor. În versul sămănătorist apar în prim-plan câmpuri, holde, munți, ciobani, hore, nunți, lăutari, cârciumi, hanuri; lirismul tradiționalist decorează peisajele cu biserici, schituri, troițe, înfățișează preoți, monahi, ceremonii cultice, datini de sărbători, procesiuni religioase, coboară pe pământ îngeri, înlocuiesc strigătura și chiotul cu melosul de colindă, cu formule de incantație magică. Modalitățile expresive diferă de la
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290235_a_291564]
-
a Anei, soacra lui Ghiță, cizmarul doritor de înavuțire care va cădea pradă patimii înrobitoare a banului și își va pierde în ochii comunității, dar mai ales ai familiei, onorabilitatea și încrederea, prevăzuse încă dintru-început că luarea în arendă a cârciumii de la Moara cu noroc nu putea aduce nimic bun. Glasul bătrânei pare a anticipa tragedia unei familii încă din începutul nuvelei. Ea le recomandă copiilor să se mulțumească cu puținul pe care îl au pentru că liniștea unui cămin este mult
Femeia în viziunea creştină by pr. Ioan Cârciuleanu () [Corola-publishinghouse/Science/1163_a_1936]
-
acest sens, rememorările lui pariziene, din mirobolanta „împărăție a Boemei” de pe malurile Senei, mișunând de figuri aparte. Ratați, trăsniți, fanfaroni, firi melancolice și apariții funambulești, vagabonzi de geniu și alte ciudate, ieșite din comun specimene se perindă prin birturi, berării, cârciumi, cu iluziile și eșecurile lor, dispuși la spovedanii care mai că îi transformă în personaje de proză scurtă. Sunt prinse în ramă și personalități cum ar fi Georges Clemenceau, Aristide Briand, André Antoine, Jules Romains, Jean Moréas, Jules Renard, Max
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/286293_a_287622]
-
poreclit astfel, ci acest un fel de cognomen amintea de un toponim, Ciudica, de unde mai venise cândva unul Ciubucă (Bleojul) și care a avut aici familie din care făceau parte nu mai puțin de cinci fete. Acest Ciudican avusese aici cârciumă unde opreau căruțașii care duceau bârne la Fabrica de Cherestea a lui Lomaș și beau câte un rachiu sau două. Îi spuneau: Măi Ciudicanule, dă-mi și mie un deți(100 gr) de rachiu. Îi cam cereau de băut trecătorii
GĂLĂUȚAŞUL by IOAN DOBREANU () [Corola-publishinghouse/Science/1183_a_1894]
-
zi un prieten îi zise: Măi Gheorghe, tu spui aceste vorbe: „Mă tem că...” tocmai unde nu trebuie și nu le spui tocmai acolo unde trebuie! Ei, cum asta? răspunse Gheorghe. Uite așa, bine! Când aprinzi țigara, când intri în cârciumă, când zici vorbe rele, când înjuri, când nu lași nevasta și copiii la biserică, și în alte astfel de prilejuri, nu zici niciodată: „Mă tem că...”, cu toate că tocmai atunci ar trebui să le spui și nu numai să le spui
Istorioare moral-religioase by Valeriu Dobrrescu () [Corola-publishinghouse/Science/851_a_1786]
-
birui pe sine, căci iată, zise el, îmi asupresc femeia. Pe când ea este bună, eu sunt rău. Pe când ea se roagă, eu înjur. Pe când ea e cuminte, eu sunt un stricat. Pe când ea stă acasă, eu stau mai mult la cârciumă; eu sunt risipitor, ea-i strângătoare. Și tot ce fac ca să mă birui și să fiu ca ea nu pot să izbutesc. Preotul îl ascultă și apoi îi zise: Ferice de tine, omule că-ți dai seama de asta. Un
Istorioare moral-religioase by Valeriu Dobrrescu () [Corola-publishinghouse/Science/851_a_1786]
-
făcut-o. Dar mândrie, clevetire, vorbă deșartă? Mai rar, dar și acestea am făcut. De îmbătat, niciodată? Ba da, dar numai de câteva ori. Jurământul nu ți l-ai călcat niciodată? De vreo trei ori nu l-am îndeplinit. La cârciumă te duci? Destul de des. Dar la biserică? Foarte rar. La botez, la câte-o cununie sau înmormântare. Păi vezi, dragul meu, toate acestea ce sunt altceva decât grele și urâte păcate? Prietenul tăcea, tulburat. Atunci am adăugat: Ce? Crezi că
Istorioare moral-religioase by Valeriu Dobrrescu () [Corola-publishinghouse/Science/851_a_1786]
-
Carol, și lucrau pe față în toate compartimentele statului: de la marea industrie, prin Auschnit, până la „concesionarii” de magazii din toate stațiile CFR-ului, care cumpărau recoltele țăranilor la prețuri derizorii. Comerțul en gros și en detail era în mâinile lor. Cârciumile cu băuturi alcoolice preparate chimic umpleau satele Moldovei și ale Transilvaniei ca ciupercile otrăvite. Munții și pădurile intrau în mâna exploatatoare a acestor omizi nemiloase. La Ploiești și Buzău firmele cele mai mari de manufactură, încălțăminte, librăriile, restaurantele, erau în
Imn pentru crucea purtată – abecedar duhovnicesc pentru un frate de cruce by Virgil Maxim () [Corola-publishinghouse/Memoirs/863_a_1818]
-
Explicația rezidă în faptul că minoritarii evrei acaparaseră comerțul, conform unei vechi tradiții, (inclusiv cu cereale) unde țăranii puteau fi ușor păcăliți, dar și o parte importantă din servicii ca: stoleria, binalele, geamgeria, și altele. Nu trebuie uitate nici numeroasele cârciumi care împânzeau ca o adevărată pecingine localitățile mai răsărite numite în epocă „târgușoare” (Negrești, Codăiești, Pungești, Ivănești, Vutcani, Băcești, ș.a., care erau reședințe de plăși), precum și orașele-reședință de județ. Pe parcursul acestui mic studiu vom afla la ce samavolnicii și șiretlicuri
Fălciu, Tutova, Vaslui : secvenţe istorice (1907-1989) : de la răscoală la revoltă by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1235_a_1928]
-
de județ. Pe parcursul acestui mic studiu vom afla la ce samavolnicii și șiretlicuri se dedau crâșmarii evrei atunci când era vorba de deschiderea unor conturi de băutură pe datorie. De altfel, vom demonstra cu documente originale (publicate) că proprietarii semiți de cârciumi sătești „lucrau” mână în mână cu arendașii de aceeași nație la ruinarea totală a țărănimii sărace, prin „umflarea” conturilor. De aici și o altă nemulțumire a oamenilor care, adăugată celorlalte, a condus la izbucnirea revoltei și scăparea ei de sub controlul
Fălciu, Tutova, Vaslui : secvenţe istorice (1907-1989) : de la răscoală la revoltă by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1235_a_1928]
-
amvonul destinat rabinilor și i-a gratulat pe evreii din sală cu apelativul „dragi tovarăși evrei pe drumul democrației românești”. În treacăt, a amintit că va lua ființă o „organizație evreiască reprezentativă”. Zis în Templul Coral și făcut prin cine știe ce cârciumi sau chiar la CC al PCR. Așa a luat naștere la 25 aprilie 1945, la Adunarea evreiască de la Templul Coral, abominabila făcătură comunistă, Comitetul Democratic Evreiesc, „calul troian” al comuniștilor în sânul acestei comunități. Primul președinte al acestei organizații extrem de
Fălciu, Tutova, Vaslui : secvenţe istorice (1907-1989) : de la răscoală la revoltă by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1235_a_1928]
-
feșe tifon, vată, antinevralgice, etc. Pe verso, bine-nțeles, avizase competenta doctoriță Lucia Galin. Dacă din punctul de vedere al cazării se stătea mai prost în acele timpuri la Bârlad, atunci restaurantele erau excedentare. Pe 24 ianuarie 1945, proprietara de cârciumă unde se servea și mâncare, Rica Grumberg de pe strada Regală (acum, str. Republicii) emisese o factură spre decontarea prefecturii prevăzută și cu un desfășurător: „...8.500 lei pentru masa ce am dat la 3 cetățeni sovietici timp de 3 zile
Fălciu, Tutova, Vaslui : secvenţe istorice (1907-1989) : de la răscoală la revoltă by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1235_a_1928]
-
Asta era mâncarea pe care o acorda lunar partidul, devotatei sale clase muncitoare! Cei de la țară nici măcar atâta nu aveau considerându-se că le dădea preaplinul pe dinafară! Prin toate grupurile umane mai mari de două persoane, în special prin cârciumi, roiau informatorii de la secu’ iar lucrătorii „onorabilei” instituții erau în alertă maximă. a. „Peste câteva momente vom difuza un comunicat important pentru țară!” Vineri, 22 decembrie 1989. În biroul meu se afla Dorin Bojoagă căruia tocmai îi tăiam chitanță pentru
Fălciu, Tutova, Vaslui : secvenţe istorice (1907-1989) : de la răscoală la revoltă by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1235_a_1928]