1,478 matches
-
lui, începuse să plîn-gă, și plânsese o mulțime. Știa fiecare bancă, acum goală pentru atâta vreme... Ce-aveau să facă băncile-astea timp de trei luni lungi de vară? Cum aveau să suporte atâta singurătate? Lumina soarelui se filtra prin castani și umbre neclare se agitau peste marea tablă neagră, încă acoperită de caligrafia nesigură a copiilor. Mircea își iubise colegii, pe toți, și pe cei buni, și pe cei răi. Gândul că o dată aveau să se despartă, că vor trăi
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
să scrie articole mai tîrziu? Unul ca Dunăreanu avea să-i facă numai X-un roșu de sus până jos. Se ridică de pe bancă, își puse ghiozdanu-n spate și-o luă spre casă, dar înainte trecu iar pe la țâșnitoarea de sub castan. Câteva crengi ale castanului, aplecate mai spre pământ, își lăsau umbra ciudat de precisă pe asfalt: puteai vedea acolo fiecare frunză, mare și zimțată, ca și nodulii cu țepișori moi din care-aveau să se facă, spre toamnă, castanele. Puse piciorul
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
tîrziu? Unul ca Dunăreanu avea să-i facă numai X-un roșu de sus până jos. Se ridică de pe bancă, își puse ghiozdanu-n spate și-o luă spre casă, dar înainte trecu iar pe la țâșnitoarea de sub castan. Câteva crengi ale castanului, aplecate mai spre pământ, își lăsau umbra ciudat de precisă pe asfalt: puteai vedea acolo fiecare frunză, mare și zimțată, ca și nodulii cu țepișori moi din care-aveau să se facă, spre toamnă, castanele. Puse piciorul pe mica adăpătoare de
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
Și Mircea rămânea adesea cu ochii în gol, exact ca tatăl lui, și trebuia uneori zgâlțâit ca să revină pe lume. Aveau să meargă la circ, ce grozav, aveau să-l vadă pe Yoga Omul Șarpe! Fiindcă pe noul panou dintre castani, din fața Aleii Circului, între urșii pe monociclu și acrobatele cu pulpe groase, în ciorapi de plasă, primul nume de atracție dintr-o lungă listă era al acestui Yoga Omul Șarpe, scris cu litere mari și groase. Yoga era și el
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
scoasă de-un cot, cu mâinile depărtate de trup ca un titirez. Încerca să prindă-n gură cât mai mulți stropi din ploaia cu soare, venită din senin pe alee și de care, ca să se adăpostească, copiii fugiseră sub marele castan de sub țâșnitoare. Fiecare strop era mare cât un bob de strugure și când izbea asfaltul praf os crăpa într-o coroniță de apă sclipitoare. În câteva secunde părul și fața plină de pistrui a lui Jean, ca și bluza lui
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
am sărit dup-aia din pat și mi-am scrântit piciorul..." Atunci râsese Jean de el și ieșise-n ploaie ca să strige porcăriile alea către Dumnezeu. Lui Mircișor, care acum se chinuia să rupă o bucată de iască de pe scoarța castanului, nu-i plăceau deloc înjurăturile, dar se gândea că, de vreme ce Dumnezeu oricum nu exista, n-avea nici o importanță. Deja între frunzele copacului se formaseră ciorchini de castane mici, verzi, cu țepișorii încă moi. Ploaia dăduse jos câteva crenguțe, și Luci
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
beton și sticlă din capăt, cu cupola văluntă ca o ciupercă. Copiii erau nenumărați în mulțime, alergîndu-se și țipând, oprindu-se să-și cumpere vată de zahăr și, deși nu le era cu adevărat sete, făcând coadă la țâșnitoarea de sub castani. Ajunși în dreptul celor trei stejari bătrâni, impresionant de groși, aflați chiar în fața Circului, oamenii se opreau uimiți, iar copiii dădeau cu toții năvală pe iarbă până lângă scoarța copacilor uriași. Așa ceva nu mai văzuseră și nu mai văzuse nimeni, nici măcar bătrânele
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
la cer prin geamurile colorate ale marchizelor. Coca se scutură energic de praf, scoase bereta și îi trase și ei câteva palme, o puse la loc peste păru-mbîcsit și-o făcu la dreapta pe Corbeni, aproape de marea intersecție cu bulevardul. Castanii de pe strada umbroasă reușeau să filtreze bine praful, așa că aici, ferit de zăpușeală, puteai să respiri mult mai ușor și chiar, printre frunzele palmate, leneșe, puteai vedea câțiva stropi tremurători de cer azuriu. Pe partea stângă a străzii erau case
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
o casă cu desăvârșire flamandă, cu fațada de cărămidă smălțuită, înălțată pe trei nivele, dintre care ultimul se țuguia în trepte și se-nfigea în cer ca un ferăstrău. Ferestre cu obloane deschise, având tăiate-n ele inimioare, răsfrângeau frunzișul castanilor din față. Astfel de case, toate țuguiate, lipite unele de celelalte într-o fațadă continuă, colorată pestriț și sobru în același timp, se-nșiră de-a lungul apelor leneșe ale Țărilor de Jos, împingînd o aripă virtuală în valurile moi
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
acel moment, cineva contemplă, cu nespusă-ncîntare, tabloul, în grea ramă barocă, înfățișînd o casă flamandă de cărămidă smălțuită, colorată portocaliu și stacojiu, al cărei fronton în trepte se conturează pe cerul înalt, pictat neglijent cu cuțitul. Casa e-ncadrată de doi castani bătrâni, cu contururile contorsionate și-ngroșate cu un negru cam artificial. În fața ei, limpede ca o imagine proiectată de-o lanternă magică, evident din alt timp și alt loc, stă o femeie voluptuoasă, văzută din spate, în rochie stil Marilyn Monroe
Orbitor by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295572_a_296901]
-
servicii cantonale, dar și colecționari particulari. După o vizită făcută dimineața la Muzeul Roman, societatea s-a întâlnit la o masă de prânz comună, în sala ornamentată a unui restaurant, în grădina căruia părinții mei șezuseră pe timpul războiului la umbra castanilor, tata își bea berea, iar arheologii proslăveau miturile întru apărarea țării. Și miturile astea - cel mai înrădăcinat fiind acela al pașnicei populații strămoșești, care, în condiții geografice ostile, încercase să supraviețuiască în locuințe lacustre - continuau să apară în manualele școlare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2294_a_3619]
-
din isprava asta, decât cu o alergătură leșinată prin căldurile Bucureștiului. O vară fierbinte din care ții minte un fel de probe, sau proiecte de cadre pe care vrei să le faci numai și numai la Ploiești, pe bulevardul cu castani care leagă Gara de Sud de centru. De unde ideea asta, habar n-ai, și nu este grav. Grav este că ți-ai ales ziua de 20 iulie, când se transmite la televizor aselenizarea americanilor, asta e grav, că este seară
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2020_a_3345]
-
praf. CHARLES: Emma, te mai rog o dată... Te iubesc... Tu ai fost idealul meu. EMMA: Dacă mai spui o dată cuvîntul ăsta sau orice altă vorbă răsuflată, chem poliția! CHARLES: Și ce să fac? EMMA: Du-te să-l îngropi! Sub castan. Lopata e în dreapta ușii. În curînd se face ziuă. CHARLES: Nu am putere. Cheamă pe cine vrei! Tu ai strigat, eu l-am ucis! Facă ce-or vrea! EMMA: Bine! (Stă în fotoliu și-și amestecă zahăr în ceai o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
Treaba ta. CHARLES: Și ai să taci? EMMA: Poate... CHARLES: Tu ești, de fapt, criminala. De ce-ai tăcea? EMMA: Ca să te chinuiesc cît mai mult timp. De aia. CHARLES: Nu știu ce să fac... EMMA: Ia-l în spinare și direcția castan! CHARLES (Îl urcă pe Ion în spate): Cît sînge a curs! EMMA: Măcelarule! Mai zici că ești subchirurg. Nu m-aș da pe mîna ta! CHARLES: Ștergi tu aici? EMMA: Adică să-ți fiu complice? Ștergi tu, cînd te întorci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
intra pe poarta larg deschisă, cu grilaj având închipuit complicate motive florale din metal, ce se continuă cu un zid împrejmuitor înalt din fier, pe coama căruia se sprijină crengile unor molizi. De la poartă, mașina străbate o lungă alee de castani, oprind silențios în fața intrării casei somptuoase, cu două nivele, construită în stilul anilor 1890, cu ziduri bogat ornamentate și antablamente opulente. Ai condus perfect, spune Marius. Adaugă la mulțumirea din glasul său și un bacșiș generos. Zâmbetul larg al șoferului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
care toate regulile moralei vor fi înlocuite cu cinicul "fac doar ce vreau eu"? În sfârșit, ajunge în fața blocului. Cu gândurile ce zboară deja către plăcerea voluptoasă a dușului, nu observă silueta măruntă care se strecoară silențios în umbra uriașilor castani de pe partea cealaltă a străzii, parcă legată cu un fir invizibil de el. Peste un sfert de oră, relaxat și răcorit, iese din baie fluierând bine dispus, înfășurat într-un halat imens și pufos. Face câțiva pași prin camera luminată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1514_a_2812]
-
ca răsplată pentru un gest caritabil din timpul unei catastrofe pe care acum nu o mai recunoștea. În sala lui de așteptare găseam la fiecare vizită aceleași reviste Highlights ferfenițite. ― Puteți găsi obiectele ascunse? Întreba jocul dinăuntru. Și acolo, În castanul răsfirat, se vedeau cuțitul, cățelul, peștele, bătrâna, sfeșnicul - toate Încercuite de propria mea mână În timp ce tremuram de la durerea din ureche, cu mulți, mulți ani În urmă. Mama mea evita și aspectele trupești. Nu vorbea niciodată deschis despre sex. Nu se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
vă mai arăt care erau distracțiile noastre dinaintea sosirii în bloc a "personajului principal". Cei mai mulți dintre noi nu ieșeau practic niciodată din perimetrul zonei din spatele blocului. Lipit de fabrica de pâine Pionierul, ieșind parcă direct din ea, se afla un castan bătrân și chinuit, cu o scorbură zidită cu ciment și un piron ruginit înfipt oblic în scoarța plină de furnici. Pe el puneam piciorul Sandu, Luci și cu mine ca să ne suim în copac, unde ne simțeam în largul nostru
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
roșii și verzi, butoiașe roz-transparente, broaște țestoase și girafe cu gâtul lung și coada mobile. Cu o seară în urmă nu fusese acolo nimic, iar noi veniserăm de dimineață. Nici în zilele următoare nimeni în afară de noi nu a dat târcoale castanului. Pur și simplu, am conchis noi, ascuțitorile crescuseră acolo, se desfăcuseră ca o mirifică inflorescență a copacului, așa cum cactușii sau trestia de bambus înfloresc o dată la un veac. Le-am luat acasă. Până și sub iepuri sau sub căprioarele cele
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
o mirifică inflorescență a copacului, așa cum cactușii sau trestia de bambus înfloresc o dată la un veac. Le-am luat acasă. Până și sub iepuri sau sub căprioarele cele mai blânde se ascundea lama fermă, neiertătoare, a cuțitului de oțel. În castan, asemenea unor bătrâni indieni, stăteam la sfat. Când Luci se plictisise să mai vorbească despre cai, după ce îi îmbrăca în atâta fir de aur, rubine și mătăsuri grele încît nu mai știa ce să inventeze (el pretindea că are într-
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
îmi imaginasem niciodată o femeie. "Asta e douăzeci și cinci de lei, nu e de nasul vostru", încheiase bărbatul, râzând. După ce se duseseră aproape toți acasă, pe la nouă și ceva seara, am mers cu Luci în spatele blocului și ne-am suit în castanul bătrân în scorbura căruia găsiserăm ascuțitorile. Am mai stat vreun sfert de oră comentând cele întîmplate - venirea negustorului de fleacuri - și privind tot timpul, la lumina palidă a neonului din curtea morii, cesulețele noastre de tablă aurie. Luci tocmai începuse
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
a terminat povestea, în liniștea nopții se auzeau vuind tramvaiele care treceau pe Ștefan cel Mare. A doua zi a fost ultima zi. În dimineața rece m-am întîlnit cu Luci și Sandu, prietenii mei, și ne-am suit în castan. Copacul făcuse fructe mari și țepoase. Am dezghiocat toată dimineța castanele lucioase. Sandu a găsit atunci, și îmi amintesc țipătul lui de surpriză, sub o coajă verde cu țepi, un cristal mare și greu, sclipitor. Era ca un ou de
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
toată dimineța castanele lucioase. Sandu a găsit atunci, și îmi amintesc țipătul lui de surpriză, sub o coajă verde cu țepi, un cristal mare și greu, sclipitor. Era ca un ou de sticlă prin care lumina trecea lin. Când un castan face asemenea fructe, m-am gândit atunci, nu e bine. Pe la douăsprezece, cum la Scara Unu Mendebilul nu apărea și totul părea să lâncezească, ne-am gândit la un joc vechi, dinainte de Vrăjitroacă, numit Exploratorii. La jumătatea blocului se afla
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
asta ar putea trăda niște sentimente ascunse, sau l-ar putea face pe celălalt să le bănuiască la mine . Din acea perioadă îmi amintesc niște ierni grele, cu omătul ajungând până la ferestrele școlii, cu amurguri coborând în valuri roșii-cenușii peste castanii din curte și peste depozitul nostalgic, de cărămidă, de lângă școală. Aerul devenea cafeniu și, în zloata de la ieșirea din școală, băieții care așteptau cu bulgări în mâini și mănușile fleașcă să treacă pe-acolo fetele aveau ochii purpurii, scânteietori ca
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]
-
am luat un aer profesoral și m-am apucat să-i explic că Sandburg este un mare poet, dar Gina a continuat să-l nege cu indignare. Altă dată am însoțit-o până acasă, în jos pe Taras Sevcenco. Din castanii aproape cu totul desfrunziți cădeau uneori fructele lucioase, iar casele cenușii aveau pereții uzi. Mirosea puternic, nostalgic a fum de prin curțile cu grilaje de fier forjat. Ea purta o haină de ploaie dintr-un material lucios, galben-citron și se
Nostalgia by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295571_a_296900]