1,938 matches
-
a unui mesaj transcendent, adică în măsura în care reprezintă suprastructura valorică universală și colectivă. Ea coboară în concretul situațional bifurcându-și influența după o altă dihotomie revelatoare: cea între cerințe permanente (atașabile oricărei situații și constant implicate în programul individual) și cerințe circumstanțiale (care asumă o integrare particulară și temporară, limitându-se la un singur segment evolutiv). Dacă joacă rolul unei cerințe permanente, norma cheamă activarea disponibilităților adânc înrădăcinate în constituția etică individuală și fixează prin apelul ei constant o structură interioară traductibilă
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
norma cheamă activarea disponibilităților adânc înrădăcinate în constituția etică individuală și fixează prin apelul ei constant o structură interioară traductibilă în limbajul virtuților, determinând prin condiționare calitativă o orientare statornică și prilejul desăvârșirii de sine. Dacă rămâne la o cuprindere circumstanțială, ea se înscrie în ecuația evenimențială a momentului și asigură participația conjuncturală la un crâmpei de absolut, oferind o vizare indirectă către înălțimi abordabile fără continuitate și fără metodă, dar în legitimă autenticitate și cu garanția unei virtualități oricând preluabile
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
intimă a eticului face din capul locului tranșabilă o altă distincție: cea între cerințe imperative și cerințe opționale. Ea pare operabilă la nivelul economiei curente a adaptativului, dar inutilizabilă în dimensiunea moralității, întrucât tot ce este normă etică (inclusiv cea circumstanțială) se arată a fi de ordinul comandamentului necesar. Și ea solicită conștiința de sine pe linia unei identificări a disponibilității active de adecvare și aplicare și pretinde subiectului actant o adevărată vocație distributivă, atât de necesară unei prize eficiente la
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
de sine, treaptă și moment necesar în dezvoltarea conștiinței absolute"52). Daimonul "judecă" situația existențială și alertează subiectul într-un sens sau altul, el devine, ca partener interior păzitor, un virtuoz al "abținerii" ca modalitate privativă de raportare la complexul circumstanțial. De la el pornind, eticul transgresează condiția comună a opțiunii către o versiune încărcată de misterul unei aparent incontrolabile alterități interiorizate, vizând mai curând excepționalul naturii gânditoare și angajate atitudinal, chiar în elementul obișnuit al răscrucii conjuncturale. Firea morală este constant
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
al conduitei este interioritatea, atunci dispersia referențială în câmpul comunitar este un fenomen deplin explicabil. De aici și pâna la idealul integrator nu se poate face decât un pas calculat (de lideri, de reprezentanții decantării tradițiilor și de eroul social circumstanțial). De aceea expresia stabilă a ecuației sociale este un rezultat (parcurs în două etape) al contribuției fiecăruia, iar schimbarea cu adevărat eficientă vine de la nivelul fiecărei entități conștiente în parte. Schimbarea se reflectă în fiecare, dar și pornește de la fiecare
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
interior pentru a institui apoi o altă stare de fapt, mult îmbunătățită și mai adecvată scopului noetic. Acesta este modelul după care funcționează toate demersurile reflexive "de succes" (cele care aplică principiul anticipației inteligente în dauna unei acuități a atenției circumstanțiale). Mai mult, în perspectivă diacronică, maniera în care a fost condus procesul formativ ține de o strategie metodologică de tip cognitiv ale cărei caracteristici intra-elementare se răsfrâng în întregul parcurs. Și aici armonia progresivă se grefează decisiv pe rezultatul
Conştiinţa de sine. Eseu despre rolurile multiple ale reflexivităţii by Vlad-Ionuţ Tătaru [Corola-publishinghouse/Science/929_a_2437]
-
tradiționale (cum se întâmplă în genere la moderni și în particular la avangardiști), ci, conștiință sensibilă și tragică, el înregistrează eșecul umanului, al visului himeric și al sacrului în contemporaneitate. Se întâlnește la T. și o poezie sarcastică, așa-zicând circumstanțială (pe tema războiului), dar protestul vizează deriva în totalitatea sa și la un nivel cosmic. Soarele „se decapitează în stepă” (amintind celebrul „soleil, cou coupé”), Luna (scrisă mereu cu majusculă), „răsărind demonic”, e „ca un ficat însângerat” sau „fumegă”, lumina
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/290224_a_291553]
-
Popescu-Neveanu, P., Zlate, M., Crețu, T., 1987, p. 321). Privit astfel, caracterul este un subsistem relațional-valoric și de autoreglaj al personalității și se exprimă, în principal, printr-un ansamblu de atitudini-valori. Pentru definirea caracterului avem în vedere nu manifestările atitudinale circumstanțiale, variabile, ci atitudinile stabile și generalizate, definitorii pentru persoana în cauză, și care se întemeiază pe convingeri puternice. Atitudinea exprimă o modalitate de raportare față de anumite aspecte ale realității și implică reacții afective, comportamentale și cognitive. Nu totdeauna între cele
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
personalitatea unui elev (mai ales a celui de vârstă mică). De cele mai multe ori asistăm la comportamente convenționale ce alcătuiesc o „mască” ce poate varia în funcție de situație. Doar situațiile neobișnuite pot provoca reacții care ne pot ajuta să diferențiem între atitudinile circumstanțiale, reacțiile convenționale și cele care exprimă „nucleul” stabil și autentic al personalității în formare. De asemenea, motivele (uneori foarte diferite) ce fundamentează atitudinile și comportamentele elevilor cresc dificultatea interpretării și valorizării morale a acestora. Având în vedere plasticitatea deosebită a
[Corola-publishinghouse/Science/2106_a_3431]
-
în absolut. Trecut prin ontologia banalității sufocante a simboliștilor, încercat de fiorul metafizic expresionist, poetul recuperează romantismul printr-un proces de o specială clasicizare a atitudinii. Simptomatice sunt unele texte din Visuri în vuietul vremii, unde se abandonează declarat elementul circumstanțial, ocazional, în favoarea unei viziuni supratemporale. Poezia cantonată în cadre conjuncturale, aleatorii este repudiată: „Silită poezie-a vremii noastre,/ Într-adevăr, prea mult a vremii noastre/ Și prea puțin a vremurilor toate.” Impulsul poetic se orientează spre vechi și etern valabil
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288805_a_290134]
-
funcționari, 87 muncitori, 34 elevi și studenți, 20 liber profesioniști, 28 țărani, 40 minori din Institutul de reeducare”. Tot în acest document extrem de important, am aflat și componența nominală a Comitetului Județean al uniunii tineretului comunist, mascat nedibaci de firma circumstanțială a Tineretului Progresist: „...Bălteanu Vasile (secretar), Bardeș Constantin (responsabil organizatoric), Weissenberg Isac (responsabil cultural), Baciu Gheorghe (responsabil administrativ-financiar), Vojniver Iancu (responsabil financiar), Maftei Anton (responsabilul Tineretului Plugăresc), Fotache Constantin (responsabilul Tineretului Sindicalist), Daiciu Jan (responsabilul artistic), Luca Mihai (responsabilul Secției
Întâmplări din vremea Ciumei Roşii by Paul Zahariuc () [Corola-publishinghouse/Science/1230_a_1931]
-
tulburările psihice cu substrat organic (epilepsia, traumatismele craniocerebrale, infecțiile cerebrale, intoxicațiile, alcoolismul etc.). Asemănările clinice ale acestor tulburări organice cu schizofrenia au fost demult sesizate, dar fără a se putea stabili o relație de cauzalitate, ci doar una de favorizare circumstanțială. Fondul organic evolutiv nu exclude instalarea unei schizofrenii, dar există frecvent tendința ca, sub "umbrela" acestei forme clinice tardive, să fie incluse mai multe entități, cu particularități clinico-evolutive diferite (Predescu et al, 1989; Gorgos et al, 1992). 3. Asocierea cu
Particularităţi în debutul schizofreniei : strategii de evaluare şi abordare terapeutică by Andrei Radu () [Corola-publishinghouse/Science/1840_a_92284]
-
un factor de protecție pe termen scurt. Forma de condiționare (depôt sau instant) nu pare a avea o prea mare importanță protectivă, ci mai curând corectitudinea prescripției și administrării...Factorul medicație nu se constituie însă într-unul decisiv, ci doar circumstanțial: o serie de variabile de ordin individual și general (social) par să-i moduleze eficacitatea... Relația activitate profesională/frecvența recăderilor. Pe durata perioadei de studiu doar 112 (23.9%) din subiecți au menținut o încadrare într-o activitate remunerată, 166
Particularităţi în debutul schizofreniei : strategii de evaluare şi abordare terapeutică by Andrei Radu () [Corola-publishinghouse/Science/1840_a_92284]
-
redus de 1-2 prieteni 138 (29.4%), 135 (28.8%) cazuri menținând mai mult sau mai puțin aparent aceleași relații. Pentru restul de 104 (22.2%) din cazuri datele sunt destul de neclare: contacte marginale, ocazionale, vagabondaj cu stabilirea unor relații circumstanțiale etc.. Ele au fost încadrate la rubrica “altele”, deși o astfel de catalogare este cel puțin vagă. Corelarea cu frecvența recăderilor în primul an de studiu a arătat, în general o variație statistică semnificativă a acestui indicator în legătură cu capacitatea sa
Particularităţi în debutul schizofreniei : strategii de evaluare şi abordare terapeutică by Andrei Radu () [Corola-publishinghouse/Science/1840_a_92284]
-
neurolepticele pot fi reduse sau chiar întrerupte. 3. Asistare unică sau duală? Există practicieni care-și însoțesc pacientul pe un dublu versant: medicamentos și psihoterapeutic - în funcție de evoluția sa pe care o apreciază dintr-un dublu punct de vedere: general și circumstanțial. Astfel ei vor diminua progresiv neurolepticele care au fost prescrise în momentele de decompensare și vor interveni gradual asupra tulburărilor anxioase sau depresive, de exemplu, dacă ating un nivel critic. Pe de altă parte, asemenea specialiști vor fructifica mai bine
Particularităţi în debutul schizofreniei : strategii de evaluare şi abordare terapeutică by Andrei Radu () [Corola-publishinghouse/Science/1840_a_92284]
-
psihologia socială merge mai departe și consideră că simbolul este un obiect, imagine sau entitate grafică care desemnează sau exprimă altceva decât ceea ce este el. Legătura dintre simbol și semnificația lui se stabilește pe baza unor convenții, având un caracter circumstanțial, fiind valabilă fie pentru grupuri mai restrânse de oameni, fie pentru perioade mai scurte de timp297. Înțelegerea simbolurilor presupune cunoașterea convențiilor culturale, pătrunderea semnificațiilor care au intrat în fizica lucrurilor spre a le conduce spre o lume sacră. Studiul simbolurilor
by CORINA DABA-BUZOIANU [Corola-publishinghouse/Science/1013_a_2521]
-
interne temporale ale verbelor nu pot fi determinate decât contextual și ținând seama de structura întregii predicații, nu numai a verbului. Există mai multe elemente care contribuie la determinarea trăsăturilor temporal-aspectuale: proprietățile semantico-referențiale ale argumentelor subiect și obiect direct, determinările circumstanțiale și aspectul gramatical. Astfel, prezența unui obiect direct cu trăsătura [+Delimitat] recategorizează o activitate într-un eveniment cu rezultat final (engl. accomplishment). Verbul a alerga desemnează "primar" o activitate dinamică, durativă și atelică (6a): (6a) Ion aleargă. În urma asocierii cu
[Corola-publishinghouse/Science/85018_a_85804]
-
și ieșind de nenumărate ori. (proces iterativ) Când exprimă proprietăți de tipul "a avea capacitatea văzului/auzului/mirosului etc.", verbele de percepție nu participă propriu-zis la opoziția unic-iterativ. În contextele de acest tip, în care verbului i se asociază un circumstanțial instrumental sau temporal, se produce și o modificare a calității proprietăților desemnate - acestea se recategorizează din proprietăți inerente în proprietăți dobândite contextual: (42) Vede să conducă doar cu ochelarii de distanță ("Vede să conducă ori de câte ori/de fiecare dată când poartă
[Corola-publishinghouse/Science/85018_a_85804]
-
analiza polisemiei verbale, Evseev aduce în discuție importanța contextului pentru detașarea sensului cuvintelor, susținând că, între unitățile limbii, verbul este cel mai dependent contextual, fiindcă semantica sa depinde în mare măsură de tipurile de constituenți selectați, dar și de determinările circumstanțiale. Referindu-se la importanța contextului pentru determinarea sensului, autorul împarte sensurile verbelor în: (i) sensuri indepedente de context; (ii) sensuri contextual-determinate56. Sensurile indepedente de context sunt cele care "domină" structura semantică a cuvântului. Simpla lor enunțare, fără a adăuga indicații
[Corola-publishinghouse/Science/85018_a_85804]
-
contextual-determinate se actualizează în anumite configurații sintactice sau doar la anumite forme din paradigma verbului. Acestea depind de tipul de regim verbal, de exprimarea sau neexprimarea complementelor, de natura semantică a referentului din poziția subiectului, de asocierea cu diferite determinări circumstanțiale. De exemplu, sensul "a se convinge de ceva cercetând, examinând" se actualizează când argumentul intern al verbului se realizează propozițional, introdus de un cuvânt relativ: a vedea ce face, a vedea cum se simte. Alte sensuri se actualizează, precizează Evseev
[Corola-publishinghouse/Science/85018_a_85804]
-
percepția vizuală - a vedea. În DLR, delimitarea sensurilor verbului de percepție a vedea 68 se face prin corelarea unui criteriu sintactic - disponibilitatea verbului, într-o anumită utilizare a sa, de a primi sau nu obiect direct, selectarea argumentelor și a circumstanțialelor, regimul prepozițional - cu un criteriu semantic: statutul categorial al complinilor verbului, clasa semantică căreia îi aparțin. Modul de separare a sensurilor în dicționar se observă mai jos69: • a vedea I 1. intranz., a avea simțul văzului; a avea capacitatea de
[Corola-publishinghouse/Science/85018_a_85804]
-
de percepție. Revenind la discuția din Pustejovsky (1995) (vezi supra, 2.2), se observă prezentarea unor contexte sintactice în care poate apărea verbul ca extinderi 71 ale unui anume sens. Semnalăm în acest punct al descrierii faptul că adăugarea determinărilor circumstanțiale nu conduce la o deplasare a sensului, ci adaugă o informație semantică care caracterizează procesul de percepție. Considerăm astfel că utilizarea verbului într-un context ca Văd aproape, dar nu văd departe nu trebuie înțeleasă ca o extindere sau o
[Corola-publishinghouse/Science/85018_a_85804]
-
dicționar și nu vor fi exploatate aici, însă acest tip de analiză ne conduce la observația că modalitatea de prezentare lexicografică, pornind de la glosarea sensului prin parafraze sau prin sinonime contextuale, înregistrând toate contextele sintactice și toate determinările de tip circumstanțial pentru fiecare sens în parte, nu este economică și nu stabilește o corelație între configurația sintactică și configurația semantică a verbului. Având în vedere modelele de analiză prezentate, avantajele și dezavantajele acestora, propunem în lucrarea de față alternativa de a
[Corola-publishinghouse/Science/85018_a_85804]
-
perceput: (169) Cu toții mă priveau ca și cum s-ar fi întâmplat ceva. (170) Priveau către mine, dar nu mă vedeau. Lipsa componentei de focalizare - privirea nu este orientată către o anumită țintă, este difuză, "dispersată" - permite folosirea verbului și fără determinări circumstanțiale: (171) Păstorii privesc și ascultă./ Printre lacuri de munte stăm și privim 131. * Verbul a asculta permite utilizarea absolută când se asociază cu alt verb de percepție. Realizările obiectului direct sunt în acord cu sfera semantică a verbului, saturarea referențială
[Corola-publishinghouse/Science/85018_a_85804]
-
imaginară - "a-și imagina, a-și închipui" sau din zona cognitivă - "a aprecia", "a se gândi", "a-și aminti"- se dezambiguizează contextual. În astfel de utilizări, verbul are "o citire" subiectivă, evaluativă, primind determinări modale - adjuncți modali (178) sau complemente circumstanțiale de mod (179): (178) Privește ("se gândește la") oamenii ca tine [cu multă admirație]. (179) Privește ("își reprezintă"; "se gândește") călătoria [ca pe o nouă provocare]. În poziția obiectului direct pot apărea nominale cu referință abstractă, verbul actualizând un sens
[Corola-publishinghouse/Science/85018_a_85804]