1,592 matches
-
gâdilă nările. Piciorul se Încruntă. Chipul său capătă o expresie zeflemitoare. Stomatologul dădu să se apropie de dulap, dar piciorul Îi bară trecerea. „Încă un dop de Alexandrion”, spuse, „și apoi fiecare Își poate vedea de drumul lui...” Turnându-i coniac În păhărelul Întins, Noimann Își aminti că În urmă cu câteva zile citise În 24:ore o știri care l-a amuzat destul de mult. Știrea suna În felul următor: „Mulți dintre ieșenii care se aflau În jurul orei 13.00 pe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
de sus În jos și de jos În sus, ba crescând, ba micșorându-se, În funcție de gândurile lui Noimann. Încheindu-și, chipurile, halatul, medicul făcu o mișcare bruscă și Împunse arătarea cu degetul În burtă. Dinăuntrul pântecelui țâșni o dâră de coniac. Piciorul făcu o grimasă, scuturând din tricorn. Stomatologul Îl străpunse și cu celelalte degete, făcând, cum se spune, din picior strecurătoare. Lichidul arămiu, cu damf nu tocmai plăcut, țâșnea acum din toate părțile. Piciorul scădea În dimensiuni văzând cu ochii
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
Noimann scăpase de ele. În locul lor, acum fâlfâiau În jurul lui fluturi de lumină. Bucuria de a trăi ce se revărsa din cer asupra lui trebuia sărbătorită. Noimann Își duse mâna spre buzunarul de la piept, unde se afla sticluța plată de coniac, pe care o folosea, de obicei, În situațiile de criză. Dar se răzgândi: mahmureala Îi trecuse aproape cu totul. Noimann reînviase. Pe stradă pășea acum un alt Noimann. Prospăt ca un nou-născut. Stomatologul Își privi din nou umbra. Umbra sa
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
privi din nou umbra. Umbra sa degaja lumină. Bucurie de a umbla, dimineața, hai-hui, pe stradă. Un gând, totuși, nu-i dădea pace. În sufletul lui mai exista un lest. O urmă de neliniște ce trebuia eliminată. O picătură de coniac, un strop, un singur strop de alcool putea să-i șteargă din memorie această pată de neliniște ce se numea Mathilda. Mathilda plecase, dar lumea nici nu Începea și nici nu se sfârșea cu ea. Noimann apucă din nou sticluța
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
-se pe stradă propriul lui sistem circular, alcătuit din vene și artere, legate strâns Între ele, În mijlocul cărora pulsau aorta și venea cavă. Pe măsură ce mergea, desenul creștea, ridicându-se pe verticală. Conștientizându-și criza, medicul mai trase o dușcă de coniac, pentru Îmbărbătare. Trupul său, Îmbrăcat În costum alb, de vară, fu străbătut de convulsii. Acum, zornăind prin venele și arterele sale, golite de vlagă, În locul stropilor de lumină se rostogoleau niște zaruri. Noimann se clătină ușor, dar nu se dădu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
mai ușor. Piciorul continuă să marcheze drumul. Grilaj după grilaj. Stâlp după stâlp. Distanța dintre el și medic nici nu crește, nici nu se micșorează. Merg unul În spatele celuilalt, ca și cum ar fi legați de un cordon ombilical prin care curge coniac sau sânge. Sau și coniac, și sânge. Sunt ca două vase comunicante umplute cu același lichid arămiu, pe care piciorul caută să-l elimine În afară. În urma lui copacii și gardurile se Înroșesc. Mathilda, Mathilda! Lilith, Lilith! Paul, Paul! Unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
marcheze drumul. Grilaj după grilaj. Stâlp după stâlp. Distanța dintre el și medic nici nu crește, nici nu se micșorează. Merg unul În spatele celuilalt, ca și cum ar fi legați de un cordon ombilical prin care curge coniac sau sânge. Sau și coniac, și sânge. Sunt ca două vase comunicante umplute cu același lichid arămiu, pe care piciorul caută să-l elimine În afară. În urma lui copacii și gardurile se Înroșesc. Mathilda, Mathilda! Lilith, Lilith! Paul, Paul! Unde sunt eu, unde ești tu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
Mâinile sale mici se oglindesc În băltoacele altor mâini. Chipul său plutește deasupra altui chip, legânându-se deasupra și dedesubtul lui. Păianjenii, păianjenii... Noimann lunecă pe stradă. Costumul său are și el rigiditatea sticlei. Tot ce-a mai rămas e eticheta. Coniac Alexandrion. Bergenbeer. Tuborg. Dopul a sărit, spuma s-a revărstat În stradă... „Lilith, Lilith!” Ochelarii fumurii maschează cearcănele. Și ochii aflați Încă În derivă, care ar vrea să se ascundă undeva În fundul capului. Curaj, hai, priviți Încă o dată În jur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
tresară din contemplație: „Vai, ce duhoare, iar am călcat peste niște franjuri de grad Înalt! Asta Înseamnă noroc.. Să trăiți...” „Vai de norocul nostru”, șoptește ca pentru sine șeful de gară, sorbindu-și pe Îndelete ceșcuța de cafea dreasă cu coniac și privind melancolic pasarela... Văzându-l că se uită fix la el, Noimann făcu gestul că-și ridică pălăria, salutându-l pe omul În uniformă aflat dincolo de geam. De altfel, șeful de gară i se păru a fi o figură
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
pe mijlocul șinelor de cale ferată cu pași de somnambul. Vântul Îi flutura poalele hainei, răcorindu-i trupul asudat și obosit de arșița zilei. În mână ținea o cupă aurită, plină cu o licoare rubinie. Nu era Însă vin, ci coniac Alexandrion. Lilith nu era Însă prea Încântată nici de coronița Împletită din flori proaspete a lui Noimann, ce-i luneca mereu Într-o parte, nici de cupa aurită de razele lunii, În care se clătina greu o licoare arămie, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
aceștia Noimann Îi ignora cu totul ori se prefăcea că În locul lor vede niște halate, pijamale, papuci de casă, ciorapi, chiloți, cravate sau costume. Uneori pijamalele se enervau sau chiloții Își ieșeau din pepeni; atunci medicul ridica un păhărel de coniac În cinstea lor. Sau vărsa peste maldărul de rufe o cupă de șampanie... Noimann Îngenunchea pe șine și trenul trecea prin el ca printr-un tunel. „De pământ n-aduce vorbă, nici de văzduh și nici de apă”, completă Noimann
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
din Khayam. Apa era un element dăunător, n-avea nici un sens s-o invoce. Apa era bună doar pentru acvariu, unde Înotau cei doi pești, dar și acolo, pentru a-i Întări esența, Noimann era nevoit să adauge votcă sau coniac Alexandrion. Peștele mare Îl Înghite pe cel mic sau viceversa. Universul În care viețuia doctorul Noimann evolua după legi cu totul stranii. Aici formele Înlocuiau fondul, de aceea uneori tavanele se Învârteau, iar treptele pe care urca Îl trăgeau mereu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2337_a_3662]
-
îi atârnă un stetoscop în timp ce rostește cuvinte precum duoden și peritoneu. Nu cu gura plină. În film, întinde o mână cu palma în sus, și cere: „Scalpel!”. În versiunea bazată-pe-o-poveste-adevărată, fierbem apă. Îi dăm domnului Whittier să bea înghițituri de coniac, să muște un glonț. Îi tamponăm Sfântului fruntea cu un burețel în vreme ce un ceas ticăie sonor tic-tac, tic-tac. Victimele cu suflet nobil salvând personajul negativ. Așa cum am alinat-o și pe Lady Zdreanță. În realitate, stăm locului. Fluturând din mâini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1877_a_3202]
-
și nu de puține ori am avut aprobarea și posibilitatea de a pescui și umbla cu undița în spate pe digurile și canalele aproape sălbatice ale fermei. L-am servit cu un pachet de cafea, țigări și o sticlă de coniac, toate străine. - Mergeți spre digul de la balta șaisprezece, apoi intrați pe canalul ce face legătura cu apa Prutului. Sunt sigur că aici o să aveți recoltă bogată și pește de mai multe feluri și dimensiuni. În aceste locuri puteam să dosim
Locurile natale by NECULAI I. ONEL () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83211_a_84536]
-
putina cu varză, pentru că mi se pare că au o importanță mai mare În raport cu alte mărunțișuri enumerate În carte, din care nu lipsește nici stofa cu furnituri pe care i‑am cumpărat‑o din prima mea leafă, nici sticla cu coniac „Martel“ pe care el o va bea Într‑o singură seară. Enciclopedia morților nu se Îngrijește numai de bunurile materiale, doar nu este un registru de contabilitate sau de inventar, nu este un indice de nume, precum Cartea regilor ori
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
apucat serios de treabă, picta neobosit, zile Întregi, tot timpul cu țigara În colțul gurii (când era liniște, din plămânii lui se auzea un șuierat ca de foale). Decora cu floricele tot felul de lăzi scorojite, porțelanul abajururilor, sticle de coniac, vaze din sticlă ordinară, borcanele de nescafé, caseta de lemn pentru țigări. Pe un sifon mai mare a Încondeiat pe fundalul acvamarin numele unor cafenele belgrădene, cu caligrafia lui de pe albumașele cu insule: Brioni, Boka, Pescărușul, Marinarul, Zori de zi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1958_a_3283]
-
În plus, gîzuliță, că are să ți-i pună viața. Mai mulți cenacliști și-au murmurarat asentimentul. Barceló i-a făcut semn unui ospătar ce arăta de parcă tocmai urma să fie declarat monument istoric să se apropie să ia comanda. — Un coniac pentru amicul meu Sempere, din acela bun, iar pentru vlăstar un lapte bătut, că are de crescut. Ah, și aduceți cîteva feliuțe de șuncă, dar să nu fie ca acelea de mai Înainte, da, că pentru cauciuc există casa Pirelli
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
a fost informat de cele Întîmplate de angoasata mamă a unuia dintre băieții rătăciți din ospiciu, presupusul creier al evadării, Pepet Guardiola. Așa stînd lucrurile, notabilul inspector, care, pe cît se pare, vîrÎse În el la cină douăsprezece cafele cu coniac Soberano, s-a decis a intra În joc. După ce a studiat circumstanțele agravante ale balului, Fumero s-a grăbit să-i indice sergentului de gardă că o asemenea (și citez vocabula În cea mai descărnată literalitate a sa, În pofida prezenței
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2275_a_3600]
-
enormitățile ei, care pe undeva mă ungeau totuși, la inimă. 11 noiembrie 2009, Sydney Ne așezăm toți trei pe canapea, eu de o parte, Silvia de partea cealaltă, Mihai în mijloc. Silvia se uită galeș la Mihai prin paharul de coniac în timp ce soarbe haiducește din el. Mă interesează la această cină să aflu cât mai multe despre Australia, impresii de la fața locului, nu dintr-un ghid turistic, și mai ales informații despre viața aborigenilor. Ceea ce știu este extrem de sumar. Aveam să
by Ana Luduşan [Corola-publishinghouse/Imaginative/1103_a_2611]
-
steaua roșie în frunte, că nu mai aveai loc de ei. Ieșeau din cazărmi, umplând cârciumile, străzile de promenadă, parcurile și restaurantele, unde comandau patetic: davai, davai vino! davai, davai koniac! Răsturnau în ei la stacane cu vino și cu coniac ( nota bene! În recentul și greoiul comerț socialist incipient, încă nu se lansase, pe atunci, votka sovietică sau alte spirtoase din astea). Turnau voinicii în ei, până când se uitau cu ochii cruciș și li se împleticeau ciubotele. Bucureștenii și mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1512_a_2810]
-
umblam în costum, dimineața într-o ținută sport și la prânz, în general, blugi, ciocate. Mă îmbrăcam ceva asemănător cu rockerii, cum era dispoziția de moment, și depinde cu cine intram în contact, unde mergeam. Preferam să merg la un coniac Napoleon. Bine, era original atunci, pe vremea aia. Era sticla ștanțată și bronată. Acuma nu mai cred că-i așa ceva. Asortam cu Marlboro și Camel. Căutăm să nu fiu în distonanță cu persoana respectivă, ca să nu-l stingheresc și nici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
persoana care știa de faptă și deja începuse să se discute prin ziare și s-a dat anunț. Și ăsta care a știut de faptă... a știut de omor și ne-a dat. Dar eu nu știam nimic, beam un coniac cu ei în cameră. Îl văd că se scoală și a zis: „Gigi, vezi că mă duc și eu să dau un telefon, să vorbesc cu nevastă-mea“. Dar Gigi... știa, dar noi nu ne-am prins... Face... i-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
pe geamuri, pe ușă, au dat năvală peste noi: „Mâinile sus! Mâinile sus!“. El deja începuse: „Dom’le, eu nu știu nimica, eu nu știu nimic“. Le-am zis la ăștia: „Stop - halt, să-mi beau și eu paharul de coniac. Să-mi iau țigări cu mine“. Trădările astea Și ne-a dus la poliție. Și-am zis: „Ce le-ai spus?“. Pe urmă să aflu că deja el știa de faptă, trebuia să fi mers la faptă cu ăsta, dar
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
fel, altă culoare. Nu purtam costum întreg, nu mi-a plăcut costum întreg - eram obsedat d-ăla de la școală. Nu, nu mi-a plăcut. Purtam pantalonii vișinii, ăsta, apăruse deja culorile astea vii, sacourile muștar, se purtau pantofii cu cataramă coniac. Mergeam și făceam la comandă, de costa de 5-6 ori mai mult decât e-n magazin; talpă de talpă, piele-piele. Da, am avut un croitor care l-am preferat eu, așa. Aveam frizerul preferat. Purtam o freză, așa zic eu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]
-
DE ÎNTÎMPLĂRI PARANORMALE. FAPTAOCTOMBRIE 1995-OBȚIN DE LA FIRMA AMERICANĂ GENERAL DYNAMICS UN ÎMPRUMUT DE 10. 000USD ÎN VEDEREA DERULĂRII UNEI AFACERI. DECEMBRIE 1995 -VICTIMELE VERII MEI GHERBĂLUȚĂ GHEORGHE ȘI GHERBĂLUȚĂ ADRIANA ÎMI FURĂ BANII+ URMAREA FIIND CRIMA PT. CARE SÎNT CONDAMNAT. TABIETURICAFEA, CONIAC FRANȚUZESC, TRABUC-CUBA. FRICĂ-DE ÎNĂLȚIME Crima PĂUN Partener de crimă cu gavrilă. Și-a dorit țigări și ness „Păi, nu v-a spus Gavrilă ce știa el? Nu am fost și nu sunt homo.“ A crezut că, dacă spune așa, e
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2286_a_3611]