2,926 matches
-
apei din fântâni și i se atribuie și descoperirea sifonului. Matematicianul, astronomul și geograful Ptolemeu (ale cărui concepții pornesc de la cele ale lui Aristotel), în lucrarea Almageste a înregistrat peste 1.000 de stele pe care le-a clasificat în constelații, fiind unul dintre precursorii mecanicii cerești. Respingând ideile lui Aristarh din Samos, Ptolemeu a adoptat teoria geocentristă, considerând că toate corpurile cerești gravitează în jurul Pământului, teorie care a fost învinsă definitiv abia peste 14 secole de către Copernic. Pe lângă lucrări referitoare
Istoria mecanicii clasice () [Corola-website/Science/334776_a_336105]
-
Ptolemeu, a inclus un catalog de 1022 stele în opera sa, Almagest, dând locația, coordonatele și luminozitatea. În secolul al 10-lea, Abd al-Rahman al-Sufi a efectuat observații cu privire la stele și le-a descris poziția, magnitudinea și culoarea, desenând fiecare constelație în cartea sa intitulată "Cartea" "stelelor fixe." Ibn Yunus a observat mai mult de 10.000 de intrări pentru poziția Soarelui un timp de îndelungat, folosind un astrolab mare, cu un diametru de aproape 1.4 metri. Observațiile sale asupra
Astrometrie () [Corola-website/Science/296584_a_297913]
-
(δ Cep / δ Cephei) este o stea din constelația Cefeu. este prototipul cefeidelor, în latină "Cepheidus Prototypus". Variabilitatea sa a fost descoperită de John Goodricke în 1784, fiind a doua Cefeidă căreia i-a fost observată variabilitatea, după Eta Aquilae, descoperită mai devreme, în același an. Spre deosebire de Algol, o
Delta Cephei () [Corola-website/Science/333433_a_334762]
-
calendarul Gregorian și una dintre cele patru luni gregoriene cu o durată de 30 de zile. Septembrie începe (astrologic) cu soarele în semnul Fecioarei și sfârșește în semnul Balanței. Din punct de vedere astronomic, luna septembrie începe cu soarele în constelația Fecioarei și se sfârșește cu soarele în constelația Balanței. Numele lunii septembrie (latină: September) vine de la cuvântul latinesc "septem", șapte, pentru că luna septembrie era a șaptea lună în calendarul roman. Grecii numeau luna septembrie Boedromion. În România, luna septembrie, popular
Septembrie () [Corola-website/Science/296720_a_298049]
-
gregoriene cu o durată de 30 de zile. Septembrie începe (astrologic) cu soarele în semnul Fecioarei și sfârșește în semnul Balanței. Din punct de vedere astronomic, luna septembrie începe cu soarele în constelația Fecioarei și se sfârșește cu soarele în constelația Balanței. Numele lunii septembrie (latină: September) vine de la cuvântul latinesc "septem", șapte, pentru că luna septembrie era a șaptea lună în calendarul roman. Grecii numeau luna septembrie Boedromion. În România, luna septembrie, popular, se numește Răpciune. Luna septembrie este luna cea
Septembrie () [Corola-website/Science/296720_a_298049]
-
de-a dreptul bizare: plante necunoscute pe pământ, figuri feminine, majoritatea nud, ce par a se scălda în bazine de forma unor organe interne umane, legate între ele, prin ciudate conexiuni tubulare, semne zodiacale complicate si reprezentări ale unor posibile constelații sau grupuri stelare necunoscute. Deși s-a vehiculat des numele călugărului franciscan Roger Bacon, ca autor al manuscrisului Voynich, identificarea a două plante „americane” printre desenele misterioase: floarea soarelui și piperul „chayenne”, face imposibilă datarea sa, mai devreme de 1492
Manuscrisul lui Voynich () [Corola-website/Science/309602_a_310931]
-
de ani. Această revoluție este cunoscută în limbajul științific ca an galactic al sistemului solar. Apexul solar, punctul spre care Soarele se deplasează în mișcarea lui prin Calea Lactee, se află în apropierea stelei strălucitoare Vega, dar la zona mărginașă dintre constelațiile Lira și Hercule. Planul eclipticei se află la un unghi de aproximativ 60° față de planul galactic. Localizarea sistemului solar în galaxie este factorul care a determinat evoluția vieții pe Pământ. Orbita sa este aproape circulară, și vitezele orbitale din apropierea Soarelui
Sistemul solar () [Corola-website/Science/296587_a_297916]
-
înaltă ceea ce sugerează că a fost produsă recent de unele supernove. Sunt relativ câteva stele aflate la mai puțin de zece ani lumină (95 de trilioane de km) de Soare. Cel mai apropiat este sistemul triplu stele Alfa Centauri, din constelația Centaurul, aflat la 4,4 ani lumină distanță și compus dintr-o pereche de stele (Alfa Centauri A și B) asemănătoare Soarelui, în jurul cărora gravitează la o distanță de 0,2 ani-lumină pitica roșie Alfa Centauri C, de o luminozitate
Sistemul solar () [Corola-website/Science/296587_a_297916]
-
binar care conține o gaură neagră stelară și o stea din secvența principală, aflate pe orbită una în jurul celeilalte. Gaura neagră din obiectul "GRO J1655-40" este probabil cea mai apropiată de Soarele nostru. Zeta Puppis, care s-a născut în constelația Velele, iar de atunci s-a deplasat cu peste 400 de ani-lumină în raport cu această regiune, este un alt bun exemplu de "stea fugară".
Stea fugară () [Corola-website/Science/334843_a_336172]
-
inventat și Brahe determina poziția stelelor și planetelor cu ajutorul unui compas și al unui cvadrant / „cadran” special conceput de el, constatând multe greșeli în datele existente. Aici descoperă el în anul 1572 o stea necunoscută până atunci ("stella nova") în constelația "Cassiopeia" (supernovă SN 1572). Frederic al II-lea, rege al Danemarcei și Norvegiei, îi pune la dispoziție mijloacele financiare pentru construirea unui observator astronomic pe insula Hven (1576), unde Brahe își face observațiile timp de 20 de ani și care
Tycho Brahe () [Corola-website/Science/298345_a_299674]
-
planeta Jupiter a respins de atunci periheliul cometei dincolo de orbita terestră, intensitatea ploii de meteori poate fi modificată puternic. În 2008 cometa s-a reînvecinat cu Pământul. "Pi puppidele" își au denumirea din faptul că radiantul lor este situat în constelația Pupa, la câteva grade spre sud de steaua Pi Puppis, la o ascensie dreaptă de circa 7h 20m și o declinație de -45 de grade. Acest fapt o face vizibilă doar observatorilor cerului austral. Aceste ploi de meteori au fost
Pi Puppide () [Corola-website/Science/334139_a_335468]
-
Triunghiul (lat. Triangulum) este o constelație mică din emisfera boreală. Triunghiul figura deja în lista celor 48 de constelații repertoriate de Ptolomeu în lucrarea sa "Almageste", una din rarele constelații antice (împreună cu Balanța care nu provin dintr-un mit și singura care este descrisă printr-o
Triunghiul (constelație) () [Corola-website/Science/306256_a_307585]
-
Triunghiul (lat. Triangulum) este o constelație mică din emisfera boreală. Triunghiul figura deja în lista celor 48 de constelații repertoriate de Ptolomeu în lucrarea sa "Almageste", una din rarele constelații antice (împreună cu Balanța care nu provin dintr-un mit și singura care este descrisă printr-o figură geometrică. În epoca greacă, această constelație purta numele de "Deltotron", "Delta" (verosimil
Triunghiul (constelație) () [Corola-website/Science/306256_a_307585]
-
Triunghiul (lat. Triangulum) este o constelație mică din emisfera boreală. Triunghiul figura deja în lista celor 48 de constelații repertoriate de Ptolomeu în lucrarea sa "Almageste", una din rarele constelații antice (împreună cu Balanța care nu provin dintr-un mit și singura care este descrisă printr-o figură geometrică. În epoca greacă, această constelație purta numele de "Deltotron", "Delta" (verosimil Delta Nilului), identificată prin litera grecească Δ. Romanii au păstrat această
Triunghiul (constelație) () [Corola-website/Science/306256_a_307585]
-
deja în lista celor 48 de constelații repertoriate de Ptolomeu în lucrarea sa "Almageste", una din rarele constelații antice (împreună cu Balanța care nu provin dintr-un mit și singura care este descrisă printr-o figură geometrică. În epoca greacă, această constelație purta numele de "Deltotron", "Delta" (verosimil Delta Nilului), identificată prin litera grecească Δ. Romanii au păstrat această denumire prin "Deltotum". Astronomul Johannes Hevelius a mai creat și un "Mic Triunghi" chiar alături de acesta, pe care l-a denumit, logic, "Marele
Triunghiul (constelație) () [Corola-website/Science/306256_a_307585]
-
un "Mic Triunghi" chiar alături de acesta, pe care l-a denumit, logic, "Marele Triunghi"). Ele au fost contopite într-unul singur de Friedrich Wilhelm Argelander în 1843 la publicarea lucrării sale "Uranometria Nova". Așa cum a fost precizat la secțiunea "Istorie", "Constelația Triunghiul" este una din rarele constelații cunoscute în Antichitate care nu provine dintr-un mit. Triunghiul este o constelație de slabă strălucire (magnitudine 4), dar bine adunată, iar reperarea ei nu pune vreo problemă deosebită îndată ce condițiile de vizibilitate sunt
Triunghiul (constelație) () [Corola-website/Science/306256_a_307585]
-
pe care l-a denumit, logic, "Marele Triunghi"). Ele au fost contopite într-unul singur de Friedrich Wilhelm Argelander în 1843 la publicarea lucrării sale "Uranometria Nova". Așa cum a fost precizat la secțiunea "Istorie", "Constelația Triunghiul" este una din rarele constelații cunoscute în Antichitate care nu provine dintr-un mit. Triunghiul este o constelație de slabă strălucire (magnitudine 4), dar bine adunată, iar reperarea ei nu pune vreo problemă deosebită îndată ce condițiile de vizibilitate sunt suficiente. Este situat sub diagonala Andromedei
Triunghiul (constelație) () [Corola-website/Science/306256_a_307585]
-
unul singur de Friedrich Wilhelm Argelander în 1843 la publicarea lucrării sale "Uranometria Nova". Așa cum a fost precizat la secțiunea "Istorie", "Constelația Triunghiul" este una din rarele constelații cunoscute în Antichitate care nu provine dintr-un mit. Triunghiul este o constelație de slabă strălucire (magnitudine 4), dar bine adunată, iar reperarea ei nu pune vreo problemă deosebită îndată ce condițiile de vizibilitate sunt suficiente. Este situat sub diagonala Andromedei, între piciorul Andromedei și stelele din Constelația Berbecului. În afară de forma sa curioasă, nu
Triunghiul (constelație) () [Corola-website/Science/306256_a_307585]
-
dintr-un mit. Triunghiul este o constelație de slabă strălucire (magnitudine 4), dar bine adunată, iar reperarea ei nu pune vreo problemă deosebită îndată ce condițiile de vizibilitate sunt suficiente. Este situat sub diagonala Andromedei, între piciorul Andromedei și stelele din Constelația Berbecului. În afară de forma sa curioasă, nu prezintă niciun alt interes. α Trianguli (cunoscută și sub diverse denumiri tradiționale ca "Metallah", "Mothallah", "Ras al Muthallah", "Elmuthalleth", "Caput Trianguli" și "Atria") nu este steaua cea mai strălucitoare din constelație, dar poziția sa
Triunghiul (constelație) () [Corola-website/Science/306256_a_307585]
-
și stelele din Constelația Berbecului. În afară de forma sa curioasă, nu prezintă niciun alt interes. α Trianguli (cunoscută și sub diverse denumiri tradiționale ca "Metallah", "Mothallah", "Ras al Muthallah", "Elmuthalleth", "Caput Trianguli" și "Atria") nu este steaua cea mai strălucitoare din constelație, dar poziția sa în vârful Triunghiului (în limba arabă numele său înseamnă chiar acest lucru) l-a condus pe Johann Bayer să-i dea denumirea α. De magnitudine aparentă 3,14, este o subgigantă alb-galbenă aflată la distanața de 64
Triunghiul (constelație) () [Corola-website/Science/306256_a_307585]
-
în jurul ei în doar 1,74 de zile și nu pare să se afle la o distanță mai mare de circa 0,04 u.a. β Trianguli, cu o magnitudine aparentă de 3,00, este steaua cea mai strălucitoare din constelația Triunghiului. Este o subgigantă, de 4 ori mai mare decât Soarele , de 70 de ori mai strălucitoare, înconjurată de un disc de praf. Și ea este o stea dublă, companionul său (asemănător Soarelui) orbitând la 0,3 u.a., în
Triunghiul (constelație) () [Corola-website/Science/306256_a_307585]
-
de 70 de ori mai strălucitoare, înconjurată de un disc de praf. Și ea este o stea dublă, companionul său (asemănător Soarelui) orbitând la 0,3 u.a., în medie în 31,8 zile. γ Trianguli, a treia stea a constelației (de magnitudine aparentă 4,03), închide Triunghiul. Este o stea albă, de vreo 2 ori mai mare decât Soarele, care se rotește extrem de rapid, în 12 ore, cu cel puțin 200 km/s la ecuator. γ Trianguli, δ Trianguli (magnitudine
Triunghiul (constelație) () [Corola-website/Science/306256_a_307585]
-
galbenă și o alta albastră. Fiecare dintre ele este, la rândul ei, dublă. R Trianguli este o stea variabilă de tip Mira (ο Ceti) și oscilează între magnitudinile 5,30 și 12,6, într-o perioadă de 266,9 zile. Constelația Triunghiului conține galaxia spirală M33, denumită, pe drept cuvânt, "galaxia Triunghiului". Este vorba de cea de-a treia galaxie mai mare din Grupul Local (celelalte două fiind Calea Lactee și Galaxia Andromeda). Această galaxie adăpostește nebuloasa NGC 604 (situată în M33
Triunghiul (constelație) () [Corola-website/Science/306256_a_307585]
-
cunoaște, cu un diametru de de ani-lumină, roiul deschis C0147+270, galaxia spirală NGC 925, precum și NGC 672 și IC 1727, două galaxii aflate la de ani-lumină de noi, dar separate de doar de ani-lumină. Quasarul 3C 48, în nordul constelației, a fost unul dintre primii descoperiți.
Triunghiul (constelație) () [Corola-website/Science/306256_a_307585]
-
cea mai mare rafinărie din Moldova, cu o instalație de distilare atmosferică și în vid și o stație de desalinare electrică a țițeiului. Construirea și punerea în funcție a Rafinăriei Onești în anii 1955-1956 este descrisă în romanul "Martor în constelații" a lui Ion Ruse, publicat în 1964. Materia primă provine de pe întreaga vale a Trotușului, mai ales Moinești. În perioada 1960-1964 la rafinărie au fost introduse o serie de procese noi de prelucrare a țițeiului. Astfel s-au construit două
RAFO Onești () [Corola-website/Science/310684_a_312013]