2,100 matches
-
dezvoltării, până la D. Vatamaniuc el stăruind asupra a trei etape ale gazetarului și Mihai Dorin, care propune "cinci stadii" de manifestare gazetărească. Mult mai interesantă este însă trecerea în revistă a modului în care a fost discutată în timp concepția doctrinară a gazetarului, exegetul punctând câteva repere în această direcție: Eugen Lovinescu, cel care considera "opera politică" eminesciană ca aparținând unui "reacționarism radical"; Șerban Cioculescu lansând ideea "vocației paralele" a lui Eminescu și evaluându-i modernitatea gazetăriei prin "prisma permanenței naționale
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
satira, care dincolo de avizul tematic, de subiectul abordării, se desăvârșește prin procedee retorice rafinate, pe care Eminescu le utilizează cu firescul mânuirii lor de către un deplin cunoscător al capacităților acestora de exprimare. Nu mai puțin supuse regulilor retoricii sunt articolele doctrinare aici analiza se face pe Icoane vechi și icoane nouă, în care "polemica împotriva liberalilor capătă accente dionisiace, ținând de hybris". Sunt urmărite, deci, strategiile satirice ironia, caricatura, șarja, agresiunea verbală ș.a. pentru a concluziona: "Valoarea satirei eminesciene rezidă în
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
între ele într-un context social dat". În ceea ce privește abordarea chestiunilor de Economie politică, Eminescu, ne asigură Mihai Cimpoi, "eminescianizează și în acest domeniu, luând din tratate tot ce "îi convine", adică "tot ce e sănătos ca idee", conform orientărilor sale doctrinare și imperative în studiul sociologic al realităților românești". La rândul său, Religia, e considerată în sensul că "substratul religios al creației lui Eminescu nu se limitează doar la precreștinismul și creștinismul ei, ci este văzută într-o raportare specifică, de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
substratul religios al creației lui Eminescu nu se limitează doar la precreștinismul și creștinismul ei, ci este văzută într-o raportare specifică, de natură ontologică, la Divinitate". Cât privește ideile pedagogice (Pedagogia) promovate de Eminescu, acestea "derivă din organicismul său doctrinar", astfel încât modul în care concepe persoana și personalitatea, "ne trimite la paradigma postmodernă în educație care "formulează ca obiectiv esențial dezvoltarea integrală a personalității umane". O atenție aparte se acordă Limbii și limbajului, Mihai Cimpoi selectând din vocabularul acestuia o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1482_a_2780]
-
devenit încă independentă de partidele politice, de procesul politic și de interesele personale ale proprietarilor săi; jurnalismul este mai mult sau mai puțin neprofesionist, fiind bazat doar în mică parte pe dovezi și fapte, lipsindu-i echilibrul și imparțialitatea, fiind doctrinar și dominat de interesele proprietarilor. Mass-media postcomunistă est-europeană nu s-a dovedit o variabilă independentă, care să-și poată controla contribuția, sau lipsa acesteia, la procesul de democratizare. UE rămâne deosebit de interesată de mass-media și jurnalismul românești (a se vedea
1989-2009. Incredibila aventură a democraţiei după comunism by Lavinia Stan, Lucian Turcescu [Corola-publishinghouse/Administrative/882_a_2390]
-
Ilie Bădescu, își ia anumite precauții, menționând pe lângă „mofturi” și „marea comedie”, dar alternativa fatală e dată : mitul sau zeflemeaua, respectiv Blaga sau Caragiale, Entweder...oder ; polaritatea e redusă la alternativă : Noica îl recuza pe Caragiale de dragul lui Eminescu ; noul doctrinar face același lucru în avantajul lui Blaga. Nu vreau să afirm că articolul e scris încâlcit, deși mie așa îmi pare, dar poate că e prea teoretic pentru înțelegerea mea ; respingerea lui Caragiale nu e formulată ritos, ci mai mult
Despre lucrurile cu adev\rat importante by Alexandru Paleologu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/827_a_1562]
-
a dreptului pozitiv se naște dreptul subiectiv al persoanei, care deține un bun în proprietatea sa, iar dreptul său subiectiv se referă la protejarea abilității persoanei de a acționa în societate. Dreptul natural reprezintă o școală de drept, o concepție doctrinară care susține că există o ordine a relațiilor umane distinctă de dreptul pozitiv, superioară acestuia, absolut validă și justă, datorită faptului că emană de la natură, din rațiunea umană ori din voința lui Dumnezeu. În virtutea acestei concepții, voința divină este identificată
Bazele constituționale ale administrației publice by Crina Ramona Rădulescu () [Corola-publishinghouse/Science/219_a_360]
-
țara noastră, dreptul constituțional s-a predat inițial împreună cu dreptul administrativ, sub denumirea de drept public, dar la 1864 apare cursul intitulat „Drept constituțional” scris de A. Codrescu<footnote I. Muraru, E.S. Tănăsescu, op. cit., 2011, p. 12. footnote>. Sintetizând opiniile doctrinarilor în această materie, dreptul constituțional poate fi definit ca acea ramură a dreptului formată din normele juridice care reglementează relațiile sociale fundamentale care apar în procesul instaurării, menținerii și exercitării statale a puterii.<footnote Pentru mai multe detalii, a se
Bazele constituționale ale administrației publice by Crina Ramona Rădulescu () [Corola-publishinghouse/Science/219_a_360]
-
sfinte din Orientul Mijlociu, care au salvat scrierile Antichității. În întreg Evul Mediu, lipsa unui concept care să definească conținutul și esența statului, distinct de termenul larg folosit încă din secolul al XIII-lea de regere = a guverna, a axat preocupările doctrinarilor, începând cu Sfântul Augustin și Toma de Aquino pe explicarea fundamentelor teoretice și ale aplicațiilor practic-politice ale termenului de guvernare (regimen), rațiune de stat, dominație, conducere, fie din perspectiva evanghelizării, fie din cea a afirmării puterii laice. Dacă pe parcursul Evului
Bazele constituționale ale administrației publice by Crina Ramona Rădulescu () [Corola-publishinghouse/Science/219_a_360]
-
cu credință, bun-simț și știință de carte” Sebastian Maxim: Atât evreilor impregnați de cultură elenistică, dar și Părinților creștini, LXX li s-a impus ca un text Înzestrat cu un sens tare și autonom În el Însuși, atât În privința adevărului doctrinar, cât și În nuanțele specifice textului grec. Cu toate acestea, chiar dacă nu cunoaștem toate detaliile textului masoretic sursă, LXX rămîne o traducere. Nefiind un original În sensul strict al cuvântului, care sunt criteriile care definesc astăzi autonomia acestui text ? Cristian
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2307_a_3632]
-
Deputat în 1795 în Consiliul celor cinci sute; în 1811 este numit profesor de istorie și filozofie la Sorbona. Sub Restaurație se distinge ca adversar al exceselor extravagante și ca membru al partidului moderat constituțional și ca șef al grupului doctrinarilor, din care făcea parte și Guizot, inspirator al guvernului cu tendințe liberale al lui Decazes, ce reprezenta interesele claselor mijlocii. -SAINTE-BEUVE, CHARLES AUGUSTIN ăBoulogne-sur Mer, 1804-Paris, 1869). Critic și istoric literar, scriitor, profesor universitar. Aparține unei familii din vechea burghezie
ANTOLOGIA PORTRETULUI De la Saint-Simon la Tocqueville by E.M. CIORAN () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1321_a_2740]
-
paișpe-șaișpe sau vreo sapă, profesorul Ioan Caproșu intenționa să publice În numărul 505/4 octombrie 1969 al numitei publicații județene vasluiene, articolul „BÎrlad - file de istorie”. Dar, cum de la intenție la faptă era un drum lung și plin de capcane doctrinare, eminentul profesor al Universității „Alexandru Ioan Cuza” din Iași a trecut prin ciurul cenzorului vasluian Ion Andrei. Dascălul, afirmase (greșit, de altfel) că orașul Bârlad era atestat documentar Încă din secolul al XII-lea, dar nu de asta se supărase
Momente istorice bârlădene, huşene şi vasluiene by Paul Z ahariuc () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1744_a_92269]
-
și nici ce agendă politică au, în afara celor comandate conjunctural de conducerea partidelor, de grupuri de interese, nu neapărat de a celor din care fac parte sau, de ce nu, de propria conștiință. Există chiar partide care nu au nici o identitate doctrinară sau au una pur negativă: știu ce nu vor, dar nu știu ce vor și nici care ar putea fi electoratul lor. Sunt partide fără program și fără scop. Mai mult, unele dintre ele se pare că sunt și fără membri. Partidul
[Corola-publishinghouse/Administrative/1964_a_3289]
-
cu mișcarea feministăxe "„mișcare feministă" și se interesează prea puțin de femeile din grupuri marginale. Ambele critici sunt adesea foarte îndreptățite. Dar aceleași critici pot să fie adresate multor orientări care devin academice. De exemplu, liberalismulxe "„liberalism" studiat filosofic sau doctrinar este foarte complicat pentru publicul din afară, adesea și pentru politicienii liberali. Aceasta nu înseamnă că mediul universitar poate să fie scuzat de sindromul „turnului de fildeș”. În consecință, în mod special feminismul academicxe "„feminism academic" și studiile de genxe
[Corola-publishinghouse/Administrative/1944_a_3269]
-
negat această dihotomie, cerând recunoașterea universalității raționalității, drepturilor și cetățeniei pentru ambele sexe. f. Postmodernismulxe "„postmodernism", alt aliat al feminismului, este însă mult mai greu de politizat. Prin caracteristicile sale, el nu se poate constitui într-un set de convingeri doctrinare coerente, la fel ca în cazul liberalismului sau socialismului, ci mai degrabă într-un tip de teoretizare și un stil de viață (cu toate că „un” singur ceva în spiritul postmodern consecvent nu este posibil). Postmodernismulxe "„postmodernism" manifestă suspiciuni adesea îndreptățite față de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1944_a_3269]
-
la conducerea afacerilor generale. Mai apoi se iscă o dușmănie înverșunată, după care urmează o conciliere.” (Maria Buțureanuxe "„Buțureanu,Maria", 1919) Feminismul românescxe "„feminism românesc" al valului I a fost relativ sincron cu cel apusean și pleca de la mari asemănări doctrinare 3. Dezvoltarea acestuia s-a datorat unor femei foarte educate și cu acces la informație internațională. El a rămas prin excelență un feminism al elitei, chiar dacă a evoluat spre cereri de drepturi pentru toate categoriile de femei. Particularitățile evoluției feminismului
[Corola-publishinghouse/Administrative/1944_a_3269]
-
dimensiune regională și internațională feminismului românesc, ea creând practic Mica Înțelegere Feminină din Centrul și Estul Europei (1923) și devenind vicepreședintă a Consiliului Internațional al Femeilor, ocazie cu care influențează inclusiv politica Societății Națiunilor în privința drepturilor femeilor (1927). În plan doctrinar, Alexandrina Cantacuzinoxe "„Cantacuzino,Alexandrina" a fost o liberală cu accente radicale. A pledat pentru un partid al femeilor, a atacat substanțial monopolul masculinxe "„masculin" în politică, a cerut drepturi civilexe "„drepturicivile" și politice integrale, fără etapizări și compromisuri. Ideea ei
[Corola-publishinghouse/Administrative/1944_a_3269]
-
aservirii lor (Jaggarxe "„Jaggar,Alison", Feminist Politics and Human Nature, pp. 316-317). În România, teoria socialistă feministăxe "„feministă" începe să se contureze după anul 2000, plecând de la problematica repartizării muncii și veniturilor. Este însă mai greu ca o asemenea încadrare doctrinară să fie posibilă. Cert este că există o oarecare afiliere a teoretizărilor lui Vladimir Pastixe "„Pasti,Vladimir" în privința patriarhatxe "„patriarhat"elor tranziției postcomuniste la „teoria sistemelor dualexe "„teoriasistemelorduale"” și, mai ales, la perspectiva de analiză materialistă a lui Heidi Hartmannxe
[Corola-publishinghouse/Administrative/1944_a_3269]
-
mai erau și alte rațiuni: era mai bine ca părinții să fie ocupați în producție, inclusiv în sensul posibilității statului de a-i controla, iar educația copiilor trebuia influențată de timpuriu de către stat29. În acest fel, încă una dintre promisiunile doctrinare ale lui Engelsxe "„Engels,Friedrich" s-a împlinit. Conceptul în sine de sferă privatăxe "„sferaprivată" este dubios, ca și cel de sferă publică (vezi și Nanette Funkxe "„Funk,Nanette" care folosește expresia: „an ersatz publicxe "„public" sphere”, în Funck, 1993
[Corola-publishinghouse/Administrative/1944_a_3269]
-
asistență minimă celor încă lăsate înăuntru, statulxe "„stat" a forțat realmente femeile să se întoarcă la rețele private, ca de pildă familiaxe "„familie" nucleară și piața.” (Haneyxe "„Haney,Lynne", 2002, p. 234). - Partidele politicexe "„partidepolitice" au ele însele o incoerență doctrinară și o identitatexe "„identitate" ideologică fluctuantă. În cadrul lor există în genere organizații de femei, dar care, în multe cazuri, nu promovează politici feministexe "„politici feministe". Cea mai mare lipsă în reprezentarea femeilor se află în partidele care se autoetichetează ca
[Corola-publishinghouse/Administrative/1944_a_3269]
-
spre integrarea europeană. După 1996, doar Prunskienexe "„KazmieraPrunskiene" a mai câștigat un loc în Seim. În 1998, partidul și-a schimbat numele în Noua Democrație. Pruskiene își păstrează poziția de lideră și atrage și votanți bărbați tineri, inclusiv în conducere. Doctrinar, s-a orientat spre stânga. Dintre toate cele trei partide, a fost cel mai puțin criticat de către feministexe "„feminist" (pp. 291-293). În toate aceste trei cazurile există câteva mari asemănări: - Au agendă pentru femei, dar nefeministă, nu urmăresc strategii de
[Corola-publishinghouse/Administrative/1944_a_3269]
-
București. Gheonea, Elena, Gheonea, Valentin, 2003: „Femeile în propaganda regimului comunist”, în vol. Femeile în România comunistă, Olteanu, Cristina (ed.), Editura Politeia, SNSPA, București. Gherasim, Gabriel, 2002: „Constantin Dobrogeanu-Gherea și Lucrețiu Pătrășcanu - între patriarhalismul reformist al tradiției autohtone și străpungerile doctrinare emancipatoare”, în Bucur, Maria, Miroiu Mihaela (eds.), Patriarhat și emancipare în istoria gândirii politice românești, Editura Polirom, Iași. Gherea, Constantin Dobrogeanu, 1910: Neoiobăgia. Studiu economico-sociologic asupra problemei noastre agrare, Editura Librăriei Socec, București. Gherea, Constantin Dobrogeanu, 1976: „Ce vor socialiștii
[Corola-publishinghouse/Administrative/1944_a_3269]
-
toată țara și formând un cerc de intelectuali strâns uniți în jurul revistei, C. Stere a reușit să deschidă în mișcarea culturală a Iașilor o epocă de însuflețire și de prestigiu. Având în frunte un membru marcant al partidului liberal, pe doctrinarul poporanismului, C. Stere, primind, sub o formă sau alta, din partea acestui partid, un sprijin material, Viața românească nu putea să nu sufere, și în partea consacrată literaturii, influența poporanistă. Această influență n-a afectat însă esența programului literar al revistei
PERSONALITĂȚI UNIVERSITARE IEŞENE DIN BASARABIA by VLAD BEJAN IONEL MAFTEI () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91488_a_93522]
-
de doctrină ce le-am cules, în fapt femeile sunt înlăturate mai mult ca oricând de la drepturi egale cu bărbații și chiar de la munca ce asigură pâinea de toate zilele. Deci, ne găsim în plin paradox: Izbânzi mari de ordin doctrinar, succese de ideologii, dar, în fapt, aceeași stare de minorat ce slăbește deopotrivă familia și societatea și primejduiește însăși coeziunea de ordin național. Nu trebuie să ocolim adevărul, oricât de crud ar fi; suflete tari ne trebuie, iar nu letargie
[Corola-publishinghouse/Administrative/1936_a_3261]
-
de lume, retragerea în sine, uniunea imediată cu sacrul, absolutul, divinul, divinitatea au fost considerate dintotdeauna caracteristicile misticii. Dar tocmai în acest punct încep problemele actuale. Mistica este mai mult decât acea experiență religioasă prezentă în toate religiile, împreună cu sistemul doctrinar, etică și rituri. Există numeroase genuri de experiențe religioase ce nu pot fi considerate mistice. Senzația sublimă care se trăiește în timpul unei frumoase celebrări religioase, emoția în fața unei minuni naturale sau culturale, sentimentul de protecție al unui loc sacru, experiența
Ceea ce cred by Hans Küng [Corola-publishinghouse/Administrative/910_a_2418]