6,028 matches
-
Aliniați-le! Să aruncăm o privire! Yoshimoto era bine dispus. — Instalați-mi scăunelul de campanie! Potrivindu-se mai bine, cu evantaiul în dreptul feței, examină cele circa șaptezeci de capete care-i erau înfățișate unul după altul. Când termină inspecția, Yoshimoto exclamă: — Ce mizerie sângeroasă! Și, întorcându-se cu spatele, ordonă să se tragă perdeaua. Nori răzleți de ploaie acopereau treptat cerul senin al amiezii. — Ei, ei. Vine o briză răcoroasă, în susul ravinei. Curând va fi amiaza, nu-i așa? — Nu, stăpâne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
de mesager, dar să-l întreb așa ceva pe un membru al familiei Domniei Sale era foarte dificil. Tocmai când mă străduiam din răsputeri să fiu cât mai politicos, a menționat că îl rugase Inuchiyo. — Inuchiyo i-a cerut-o Seniorului Nagoya? exclamă Okoi. Vrei să spui că el a sugerat ca Nene și Tokichiro să se căsătorească? — Se pare că au avut loc unele discuții pe drum, când Domnia Sa a făcut călătoria secretă la Kyoto. Și cred că dumnealui le-a auzit
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
ceremonia turnării de apă era puțin cam prematură. De regulă, avea loc după șase luni sau chiar un an de la nuntă. Toată casa lui Mataemon și Niwa Hyozo erau copleșiți. Dar mirele, entuziasmat, îi primi cu bucurie. — Cum? Și voi? exclamă el, salutând oameni pe care nu-i mai văzuse de mult timp, după care îi spuse soției sale îmbrăcate în alb: Nene, repede, adu ceva de mâncare. Și sake. Mult sake. — Imediat. Nene părea să se fi așteptat la acea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
-și amintească un lucru pe care-l suprimase de când părăsise casa lui Hanbei. Oprindu-se pe marginea prăpastiei, se ușură în vale. Șuvoiul arcuit deveni o ceață foșnitoare, de la jumătatea înălțimii. Distrat, Hideyoshi își văzu de treabă, dar când sfârși exclamă: — De-ajuns cu bombănelile! Și, cu aceste cuvinte, grăbi și mai mult pasul, repezindu-se spre poala muntelui. Când ajunse la casa lui Moemon, spuse: — Saya, călătoria asta a reieșit, pe neașteptate. ca fiind foarte lungă. Hai ca mâine să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
moment aici, să vezi! — Vin! Și în ziua aceea, săpa din nou pământul la rădăcina vinetelor de toamnă. Era o după-amiază destul de caldă. Până și bulgării de pământ din grădină erau fierbinți. Transpirația îi sclipea pe mâini. — Vai de mine! exclamă Nene. Pe căldura asta? Dar bătrâna răspundea întotdeauna că așa le plăcea argicultorilor și să nu-și facă nici o grijă. Nene, însă, nefiind crescută la țară și necunoscând adevăratul farmec al agriculturii, indiferent de câte ori ar fi auzit acest lucru, pentru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
atâta grijă. În timp ce alergau, ordinea se prefăcu în haos și toți oamenii se buluciră spre miazăzi, urmând cursurile râurilor de munte. — Lacul Biwa! — Suntem salvați! Începură să strige de bucurie. A doua zi, intrau în Kyoto. Când îi văzu, Nobunaga exclamă: — Slavă cerului că v-ați întors vii. Sunteți ca zeii. Sunteți cu adevărat ca zeii. CARTEA A PATRAPRIVATE PRIMUL AN AL LUI GENKI 1570 PERSONAJE ȘI LOCURI ASAI NAGAMASA, seniorul din Omi și cumnatul lui Nobunaga ASAKURA YOSHIKAGE, seniorul din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
furtună albă trecând prin vad. Formidabila avangardă a clanului Asai nu lua în seamă avangarda clanului Oda, și nici chiar liniile a doua și a treia de apărare, pregătindu-se să atace centrul taberei. Oamenii lui Ieyasu înghițiră în sec, exclamând toți odată: — Isono Tamba! — Regimentul lui Tamba! Celebrul Isono Tamba, mândria clanului Asai, era un oponent demn derespect. Drapelele sale cu blazon se vedeau fluturând printre stropi și spumă. Focuri de arme! Era focul de acoperire al inamicului, sau puștile
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
vasali. Într-un cuvânt, însă, cred că lucrul care vă îngrijorează cel mai mult pe fiecare este acela că, dacă atacăm cu foc Muntele Hiei, nu mai încape nici o îndoială că țara se va întoarce împotriva Domniei Sale. — Exact așa e! exclamă Seiken. Dacă înfăptuim această atrocitate, atât samuraii cât și poporul vor fi nemulțumiți. Dușmanii noștri vor profita de ocazie spre a pângări pentru totdeauna renumele Domniei Sale. Dar tot eu sunt cel care a recomandat ca, atunci când atacăm Muntele Hiei, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
problemă: încă nu primiseră un răspuns la documentul cu șaptesprezece articole pe care Nobunaga i-l trimisese lui Yoshiaki în ziua de Anul Nou. În document, Nobunaga înșirase toate nemulțumirile sale la adresa lui Yoshiaki. — Ce îndrăzneală! Sunt shogunul, la urma urmei! exclamase furios Yoshiaki, uitând în chim comod că Nobunaga era acela care îl apărase și-l adusese la Palatul Nijo. De ce să mă supun eu unui nimeni ca Nobunaga? De la Nobunaga veniseră unul după altul mesageri, pentru a stabili termenii de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
tot același e. Cred că va câștiga un domeniu și mai mare. Chiar înainte de asta, Hideyoshi își arătase într-o doară chipul prin tabără, îl ademenise pe Nobunaga cu câteva cuvinte simple și amândoi urcau acum spre munți. — Ce impertinență! exclamă Shibata Katsuie, în timp ce ieșea împreună cu Sakuma Nobumori în spatele cazărmilor. — De-asta e atât de antipatizat, chiar și când nu are motive să fie. Nimic nu e mai neplăcut decât să asculți pe cineva care turuie despre propria lui deșteptăciune. Aproape
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
înapoie ceașca lui Nagamasa, cu respect. — Pentru moment, s-ar cădea să uităm că suntem dușmani, spuse el. După ce am acceptat acest sake la adunarea de față, aș dori, cu permisiunea dumneavoastră, să execut un scurt dans. — Vrei să dansezi? exclamă Nagamasa, exprimând surprinderea tuturor celor prezenți. Omul acela scund îi uimea peste măsură. Oichi își trase copiii lângă genunchi, ca o cloșcă apărându-și puii. — Nu vă sperați. Mama e cu voi, șopti ea. Primind permisiunea lui Nagamasa de a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
el. — În genunchi! ordonă un general. Lancea la spate! Tânărul samurai căzu greoi în genunchi, sub privirile servitorilor care-l înconjurau pe Nobunaga. — Seniorul Hideyoshi tocmai s-a întors. A reușit să scape nevătămat din castel. — Cum!? A venit Hideyoshi? exclamă Nobunaga. Singur? mai întrebă el, grăbit. Mesagerul cel tânăr adăugă: — A venit cu trei oameni din clanul Asai, cu Doamna Oichi și cu copiii ei. Nobunaga tremura. — Ești sigur? I-ai văzut cu ochii tăi? — Câțiva dintre noi i-am
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
aliaseră. Pe când cei treizeci de mii de soldați ai clanului Oda treceau prin fața lor, cu diversele steaguri, însemne și stindarde ale comandanților, numărul unităților în care erau împărțiți ar fi fost imposibil de determinat. — Uitați-vă ce multe puști au! exclamau surprinși oamenii de pe marginea drumului. Soldații clanului Tokugawa nu-și puteau ascunde invidia: dintre cei treizeci de mii de militari ai lui Nobunaga, aproape zece mii erau pușcași. Mai trăgeau după ei și uriașe tunuri turnate din fier. Dar cel mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
să fie împinsă până la a răspândi asemenea vorbe despre unul dintre vasalii Domniei Sale. * * * Pajii întinseseră în camera încăpătoare o hartă mare a provinciei Omi. — Aici e partea interioară a lacului Biwa! spuse unul. — Iar aici, Templul Sojitsu! Și Templul Joraku! exclamă altul. Pajii stăteau laolaltă într-o parte, lungindu-și gâturile ca să privească, ca niște pui de vrabie. Ranmaru se separase de grup, stând de unul singur, modest. Încă nu avea douăzeci de ani, dar lăsase de mult în urmă ceremonia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
până și Hojo Ujimasa? Cnform acestor rapoarte secrete, propria lui situație era cam aceeași cu a unui șoarece prins în cursă. Se apropia amurgul. Sosiră noi știri, anunțând că trupele lui Shoyoken dezertaseră în noaptea trecută. — Nu poate fi adevărat! exclamă Katsuyori. Dar realitatea era că acel lucru se întâmplase în timpul nopții, iar mesajele urgente care veneau unul după altul aduceau dovezi de netăgăduit. — Shoyoken! Nu e el unchiul meu și unul dintre bătrânii clanului? Ce ideea e asta, să abandoneze
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
stăpâne. Seniorul meu și vasalii săi clocotesc într-un cazan de nedreptate, batjocuri, insulte și ofense de tot felul. Tocmai de-asta ți-am cerut să te calmezi și să-ncerci să dormi puțin, două, trei nopți. — Dar e absurd! exclamă Dengo. Despre samurai se spune că rușinea de a fi fost odată împroșcat cu noroi e greu de șters. De câte ori au îndurat stăpânul meu și servitorii lui o asemenea rușine, din vina acestui senior crud din Azuchi? Iar ieri n-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
preoții Capelei Atago fuseseră informați despre vizită, așa că își așteptau cu bucurie seniorul. Imediat ce descălecă, Mitsuhide întrebă de un călugăr cu numele Gyoyu. — Shoha vine? îl întrebă Mitsuhide pe călugăr. Când Gyoyu răspunse că vestitul poet îl aștepta deja, Mitsuhide exclamă: — Cum? E deja aici? Ei, dar e perfect așa. A adus și alți poeți din capitală? — Se pare că Domnul Shoha a avut foarte puțin timp ca să se pregătească. V-a primit invitația aseară și a constatat că nimeni dintre
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
zi, Ikeda Shonyu, care-l cunoștea pe Hideyoshi de demult, când lucraseră amândoi în Castelul Kiyosu, trecu de partea armatei acestuia. Chiar înainte de a porni, de dimineață, Shonyu se tunsese și el. — Cum! Și tu te-ai ras în cap? exclamă Hideyoshi, când își văzu prietenul. — Întâmplător, am făcut același lucru. — Gândim la fel. Nici Hideyoshi și nici Shonyu nu aveau nevoie să sună mai mult. Shonyu îi sporea armata cu patru mii de oameni. Hideyoshi începuse cu o armată de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
Murakoshi fu rănit și el în câteva locuri. Când reuși cumva să se târască prin pâlcul de bambuși, văzu silueta unui om trecând chiar prin dreptul lui. — A! Stăpâne Shigemoto. — Sanjuro? — Ce face Domnia Sa? — Și-a dat ultima suflare. — Nu! exclamă surprins Sanjuro. Unde? — E chiar aici, Sanjuro, indică Shigemoto capul lui Mitsuhide, pe care-l înfășurase într-o bucată de pânză și și-l agățase de șa. Întoarse privirea, trist. Sanjuro sări cuviolență spre cal. În momentul când apucă în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
neașteptată nostalgie după casa lui din Nakamura, unde mama sa îl spăla pe spate când era mic. De mult timp nu se mai simțise Hideyoshi atât de relaxat și, în această stare, intră în bivuacul său. — A, ați și venit! exclamă el, când văzu că generalii pe care îi convocase pentru seara aceea îl așteptau. Ia uitați-vă aici, spuse, scoțând din haină o hartă și o scrisoare și predându-le generalilor. Scrisoarea era o petiție scrisă cu sânge de Nagayoshi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
și-i trimise în secrete spre Castelul Obata. După aceea, concepu rapid operațiunile militare pentru întreaga armată. Dar, înainte ca ordinele să poată fi transmise, sosi un raport urgent: — Ieyasu nu mai e pe câmpul de luptă. — Nu se poate! exclamară generalii toți într-un glas. În timp ce Hideyoshi se așeza tăcut, cei trei comandanți pe care-i trimisese înainte spre Nagakute se înapoiară în grabă. — Ieyasu și forța lui principală s-au retrase deja la Obata, raportară ei. Am întâlnit câteva
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2249_a_3574]
-
ziua de astăzi. Slavă Domnului, cu grecoteii din Strada Doamnei ne putem măsura orișicând. [4 ianuarie 1878] PRO DOMO ["IATĂ "SIMȚIMINTELE, IUBIREA DE ADEVĂR... Iată "Simțimintele, iubirea de adevăr, bună-creștere și limbagiul ales al nobilei și ilustrei partide a conservatorilor", exclamă "Romînul", reproducând notița noastră asupra dorobanților din numărul de vineri 30 decemvrie. Nobili, nenobili - știm că-i ustură rău când le spunem pe nume și arătăm câtă deosebire este între frazele liberale, între esploatarea simțirilor celor mai sfinte ale nației
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
trebuia să fie ținut[ă] în cumpănă de foloase, chezășuite în scris și legate cu noduri, foile liberale râdeau de zapis si chezășie, vorbeau de generozitatea aliatului nostru, de vitejia cu care se bat dorobanții, de "A! bravii mei copii! " exclamat de cutare ori cutare ofițer străin, de laudele jurnalelor străine. Cu un cuvânt, amăgitoarea glorie, vorbele mari la cari aplaudă necunoscătoarea mulțime se îmflaseră ca râul de munte, înecînd glasurile celor puțini cari, cunoscători ai istoriei naționale și a istoriei
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
liberă"; acest ziar, din punctul său de vedere și pentru motive ce n-avem noi a le cerceta, se miră de ceea ce numește el " apropiarea, dacă nu și unirea între guvern și "Presa"". În uimirea sa, sinceră sau prefăcută, el exclamă: Nu te mira, Românie, căci toate aceste împerechieri, sânt pentru fericirea ta! Ei bine, daca chiar organul recunoscut al unui bărbat care până ieri făcea parte din guvernul pe care îl combatem nu înțelege apropierea ce ni se impută vouă
Opere 10 by Mihai Eminescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295588_a_296917]
-
de părintele Dobre, profesorul nostru de religie. M-a mustrat cu blândețe (fusesem, bineînțeles, turnat). "Cum, băiete, tu nu crezi că sufletul e nemuritor?" Nu cred, părinte!" "Rău trebuie să fi trăit tu în cei șapte ani de acasă! a exclamat el cu sinceră compătimire. Mama și tata nu te-au învățat să te închini?" "Ba m-au învățat, i-am răspuns, am trăit bine în cei șapte ani și mama se închină ori de câte ori se așează și se scoală de la masă
Cel mai iubit dintre pământeni by Marin Preda [Corola-publishinghouse/Imaginative/295609_a_296938]