1,602 matches
-
numai sub chipul unei păreri de rău ciudate: " Acuma nici nu vom trece pe dinaintea casei lor și pe Ilona nu voi vedea-o niciodată, dar trebuie să trecem negreșit printre spânzurații de care nu voi scăpa pînă-i lumea lume!" Soarele frigea din spate. Munții își tremurau pădurile în mângâierile razelor. Lângă șoseaua pietroasă, pârâul alerga în vale cu clipiri argintii, ca un copil zburdalnic. Din căruța hodorogită baionetele pe arme se înălțau spre cer, amenințătoare. Lângă podul de peste gârlă, cotind în
Pădurea spânzuraților by Liviu Rebreanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295612_a_296941]
-
să-mi promiți un singur lucru. (Nădăjduia că era prea puțină lumină ca interlocutorul să-i poată vedea expresia.) Că sunteți hotărâți să-i omorâți și nu să-i studiați sau să-i aduceți pe Pământ. Ci doar să-i frigem, să-i stârpim odată pentru totdeauna. Ea observă că vorbele ei reușiseră să-l trezească definitiv. ― Aceasta este intenția noastră. Orice lucru periculos de pe planeta aia va fi distrus. Avem de protejat o colonie și ar fi o prostie să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
mai mult mort decât viu. Ciudat cal! - zise Metodiu privind spre Nestor. — E cal de vânătoare - spuse Stănciuiescu Vasile tăind iepurele mai mult mort decât viu în patru. L-am cumpărat de la un pur-sânge neamț. Episodul 47 DESCRIERE Până se fripse nefericitul iepure, această mascotă vie a existenței tupilate și libere care pe atunci creștea cu sutele de mii pe generoasele dealuri urmate de fertile văi, soarele trecu încet, inexorabil în crucea amiezii. Era o zi minunată. Ciocârlia se înălța voioasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
sintetizau pe deplin substanțele organice din bioxidul de carbon și din săruri minerale. în fața unei asemenea armonii a Firii, și călugării și lotrii se simțiră adânc tulburați. îmbujorat, cu lacrimi în ochi, Stănciulescu Vasile se întoarse spre Metodiu. — S-a fript iepurele, părinte!... șopti el sugrumat, ieșind din fum. Episodul 48 DIN NOU LA STAMBUL Lăsând ceea ce era de lăsat în cămările fără fund ale sultanului, Barzovie-Vodă, spătarul Vulture și tăcutul Broanteș, ieșiră în stradă însoriți de viziriu. Să tot fi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
să nu-și fi aruncat o geană de privire. Chiar de pare că sforăie, Dumnezeu nu doarme. Ochiul lui închis afară înlăuntru se deșteaptă. Și tocmai atunci când îl credem adormit adânc și ne îngăduim în bezna unei îndepărtate bucătărioare a frige la foc mic, în toiul Postului Mare, o pustie de cârnat afumat, Prea-Bunul ridică o sprânceană, se uită chiorâș la noi și face să sune în străfundul nostru vocea Sa mustrătoare: „Frații tăi postesc și rabdă. Pune cârnatul la loc
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
uiți, dar să te folosești de ele - ioc! Drept să-ți spui, eu n-aș da o pădurice de foioase pe toată balta asta luminată! în pădure e tihnă și răcoare, cântă păsările, foșnesc frunzele, mai faci un foculeț, mai frigi o ciozvârtă, pe când în palat numai vopsele, pâră și zavistie. Spune tu, fiule, unde cad mai multe capete, în pădure sau în palate? — Sincer vorbind - răspunse Iovănuț - în pădure. N-am văzut și n-am auzit de mari bătălii purtate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
ce rămăsese pe vârful ei. Din câte observară, stomacul dânsului avu o reacție de neutralitate, tradusă-n aceea că nici un mușchi nu tresări pe fața lui. Doar privirea îi rămase undeva departe, visătoare, melancolică. îl urmă bătrânelul, care inițial se fripse puțin, dar în cele din urmă înghiți. Apoi se lăsară asupra farfuriilor cele două femei, Metodiu și Iovănuț, mesenii din stânga și-n fine și căpitanul Tresoro. Curând mâncau toți în liniște, atenți să nu se păteze și să nu-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
-s păduri - zise bătrânelul - cred că e și vânat. — Este din belșug - spuse Metodiu. — Și există la dumneavoastră obiceiul ca, fiind prins, vânatul să fie și fript? — Este primul lucru care se face cu dânsul - răspunse Metodiu. — Bănuiesc că se frige în cantități mari, îndestulătoare, nu? — Cu totul îndestulătoare - spuse Metodiu. — Păi atunci - spuse bătrânelul cu lacrimi în ochi - ce căutați aici la noi, fraților? Episodul 161 VISE îN SECOLUL AL XVII-LEA La întrebarea aceasta, Metodiu, din motive bine întemeiate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
ar fi fost exagerat să se viseze printre senatorii de frunte ai Romei, așa că se făcea că era printre senatorii de mâna a doua, care picoteau la ședințe și se trezeau la ospețe, cărora un porc umplut cu mirodenii, bine fript și înconjurat de făzănițe înecate cu stafide li se părea mai important decât orice triumvirat viu și care apăreau în Forum doar să-și facă siesta, ascultând cu priviri aburite cine știe ce discurs ce se voia incendiar. Spre deosebire de majoritatea celorlalți colegi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
dacă mănâncă una friptă, Scaunul e-al dumitale, Măria-Ta. Ia spune-mi, boier Radu - zise spătarul - câți știu până acum în Moldova cum se mănâncă barabulele astea? — Păi acum suntem trei - răspunse Radu Stoenescu Balcâzu. Eu, țiganul care le frige și - aici boierul roși ușor - o fată care mi le aduce mie înăuntru, seara, după ce s-au culcat toți. îi dau și ei câte una că e tânără și pofticioasă. Episodul 181 îN CARE POVESTITORII SUNT OBOSIȚI Da, există și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
verde. Plin de copaci și de glasuri. Mama coboară din vreme-n vreme În râpă, la pârâu, să ude prosopul uscat - m-a lăsat Învelit În cel ud și stropit cu oțet, de țânțari. Sunt mulțumit de refugiu, dar mă frige la inimă Duda. Ibomnica mea cea dulce și-nmiresmată m-a amăgit. Acum, să tot vrea ea: nu mai vreau eu! Uite: În loc să vină la mine când mama coboară la udat prosopul, să mă Întrebe, ca omul, ce mai fac
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Și eu. Ea Întredeschide ușa, mă cheamă cu degetul dincolo, la ea, În dormitorul nostru - să dormim Înde noi doi. Nu dormim, stăm de vorbă. Și cum eu sunt În cămașă de noapte și desculț, ea zice că mi-i frig la picioare, să le adun sub mine. Și mai zice că, dacă mi-i frig, să intru la căldură. Eu mă alint un pic, așa se face când te invită domnișoarele la ele, În căldură - apoi intru-n. O vreme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
să dormim Înde noi doi. Nu dormim, stăm de vorbă. Și cum eu sunt În cămașă de noapte și desculț, ea zice că mi-i frig la picioare, să le adun sub mine. Și mai zice că, dacă mi-i frig, să intru la căldură. Eu mă alint un pic, așa se face când te invită domnișoarele la ele, În căldură - apoi intru-n. O vreme stăm nemișcați, nevorbiți, ne-nimica; lungi, alături, pe spate și lipiți. Atunci e cel mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
vârful nasului -așa ar fi bine, pe-acolo, dar ea nu ajunge cu mâinile pân-acolo, că mă mângâie pe sub plapomă pe mai jos. Mă-ntreabă dacă mi-e frig, că ei... Și după ce m-a Întrebat dacă mi-i frig, mă pune să-i povestesc eu ei cum se dezgheață la noi, În Basarabia, Înghețații. Îi povestesc pe dată. Și ea zice că să-i arăt cum, de-adevăratelea. Și-atuncea eu zic că ziceam că eu sunt degeratul - buuun
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
și aș frământa, singur-singurel apa și nămolul și crengile și buruienile de la ruptura iazului; de-aș prinde un ciortac nu mai răsărit decât degetul meu cel mic (care sunt mic!) - tot n-aș ajunge cu el acasă, de să-l frigă mama, să mănânc și eu pește prins de mine cu mâinile mele. Las la o parte amănuntul că m-ar azvârli mama din casă cu tot cu pește, că ea nu-și spurcă oalele și sufletul - dar n-aș apuca să-i
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
varsă și pe zăpadă oleacă de vin roșu. Violet. Negru, vinul. Apoi se duce prin dos, la bucătărie, se Întoarce cu ceainicul, Îi cinstește pe toți, se cinstește pe sine. Vine În calidor Mătușa Domnica. Îmi spune că s-au fript, pe plită, presărate cu sare mașcată, maiurele de găină. Și că, dacă nu vin În minuta asta, mi le mănâncă Grabenko! Nu mi-e foame, dar când aud de porcul de Grabenko... În bucătărie la noi e mare Înghesuială, trebuie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
Altul-alta: - Ș’ dac-ai ișî tu o lingură di tigai’, numa bună de ’mestecat niști rărunchi di jițăl cu multă ceapă, stânsă c-on stăcan di jin alb, bre? Ba nu: - Ba nu, că ești cam scurticel, ne-om frige la mânuri cân’ Îmblămcu tini-n foc - ia s’ eș’ tu o lingurică-di-dulcică-di-jișânică... - nu di nuci, di jișâne-am zâs!; nu di-abricoase, din cele dolofănoase și-anirăsâcioase; nici de trandașir - di jișâne-am zâs! De-o copt-o Măt’șa Domnica de Sfânta Măria
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
și locomotiva uită să mai pufăie, de-atâta stat. Acum am vrea să pornim - așa cum voisem să oprim. Dacă tot am plecat de-acasă, din Mana noastră și de la calidorul meu, atunci să ne-ndepărtăm degrabă ca să nu ne mai frigă la inimă. Pornim. Țaca-țaca. Alarmaerian’. Oprim. Facem ce nu se face În vagon, pe timpul stării vagonului. Urcăm, țaca-țaca, țaca-țaca și când prinde să ne doară pântecele de-atâta țaca-țaca, uite că vine recreația cu alarmaeriana; locomotiva fâssssâie, frânele frrrânâe și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
bloc, la scară, erau câțiva băieți care jucau cărți. Unul a ridicat capul și i-a strigat amicului meu: „Mai tunde-te, băi, pletosule!“. |sta, bazat pe frații lui, s-a făcut leu: „Ce, mă, ești șmecher? Hai s-o frigem, dacă vrei!“... |la a vrut. Și, mai grav, a vrut toată gașca de la bloc, tăbărând pe ei. S-au încăierat ca la Podu’ Înalt, care cum se întâlneau față în față. Amicul meu a avut noroc. La el n-a
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2171_a_3496]
-
ca laptele, cu ochii lați, codați, cu lobi frontali accentuați, nas cârn, buze groase, ce mai, mi se părea ispita în persoană, ce prostie... în tot cazul acum două zile am simțit că nu mai pot sta în casă, mă frigeau tălpile, credeam într-o stare de intuiție și am plecat pe teren, în cercetări, am hălăduit prin fermă inspectând toate cotloanele, cu inima cât un purice, mă temeam să nu descopăr cine știe ce murdărie, dar doream în același timp să o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
cheia în broască, aleargă în întâmpinarea lui, aproape se lovesc unul de altul în hol. Știam că vii, știam că vii, exclamă ea. Sărut mâna, Carmina, rostește el protocolar și-i sărută de câteva ori degetele reci, subțirele. Ți-i frig? Întreabă și-i ia mâinile între palmele sale. Ea neagă scuturând veselă capul, ce știe el, ce știe el! Ești mereu rece, îl aude, ai mâinile înghețate vreau să spun. Să fii singură aici și să nu aibă nimeni grijă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
ne trimită În fiecare lună pozele acestei femei total străine? Oricum, de ce ne zâmbește? Nici măcar n-am Întâlnit-o vreodată pe femeia asta, pentru numele lui Allah! Asya și-a sorbit ceaiul, ignorând faptul că era Încă fierbinte de-ți frigea limba. Călătoriile nu sunt sigure. Drumurile sunt pline de pericole. Avioanele sunt deturnate, mașinile sunt zdrobite În accidente... până și trenurile se răstoarnă. Opt oameni au murit ieri Într-un accident de mașină pe coasta egeeană, a remarcat mătușa Feride
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
ce am la mine. Atunci să mergem, domnule. Țineți-vă capul aplecat, mergeți după mine și nu vă apropiați de coada elicopterului. Norman se dădu jos, aplecându-se pe sub palete. Îl urmă pe ofițer, coborând scara Îngustă a cărei balustradă frigea. În spatele său, elicopterul se Înălță de pe platformă, pilotul adresându-i un ultim salut. După plecarea elicopterului, simți dintr-odată aerul imobil și Îngrozitor de fierbinte al Pacificului. — Cum ați călătorit, domnule? — Bine! Aveți vreo nevoie? — Păi de-abia am ajuns, spuse
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
foc sălbatice topeau căptușeala pereților; nori groși de fum se agitau Înspre tavan. Căldura era aproape palpabilă. Tina agita stingătorul, pulverizând În jur spuma albă. În lumina incendiului, Norman văzu un alt stingător și puse mâna pe el, dar metalul frigea și Îl scăpă pe podea. Foc În D, anunță Fletcher prin intercom. Foc În D! „Dumnezeule!“ Își zise Norman. În ciuda măștii, fumul iritant Îl făcu să tușească. Ridică extinctorul de pe podea și Începu să Împrăștie spuma; simți imediat cum se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]
-
a șutitără capdeursu; da nici că am vrun dinte contra lor: că m-au făcut să hăpăi o lătură făr-de-zamă, care mi-o băga pe gât cu linguroiu dă lemn, de m-a trezit de-a binelea dă tare ce frigea. Mai nașpa ie că d-acu omu dă la cuhne nici că vrea să mai șueteze cu măndel, c-a intrat la suspiciuni cum c-am rătăcit chiar capdeursu care s-a pozat doctoru Rodolfo Carbone cu iel În caru
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1894_a_3219]