5,121 matches
-
scrisă Înainte de acestea, ca răspuns direct la Ce e de făcut?, și a fost un text determinant pentru refuzul partidului polonez de a se ralia la disciplina centrală a partidului social-democrat rus. Chiar dacă punem În evidență diferențele dintre cei doi gânditori, nu trebuie să trecem cu vederea fondul ideologic comun de la care porneau. De pildă, ei acceptau premisele marxiste cu privire la contradicțiile dezvoltării capitaliste și inevitabilitatea revoluției, erau dușmani ai tranziției treptate și ai oricăror alte compromisuri decât cele tactice cu partidele
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
Measures of Men: Science, Technology, and Ideologies of Western Dominance, Cornell University Press, Ithaca, 1989, p. 380. Lucrarea lui Sheldon Wolin, Politics and Vision: Continuity and Innovation in Western Political Thought, Boston, Little, Brown, 1960, oferă o lungă listă de gânditori cu păreri similare, deși provenind din Întreg spectrul politic - de la fasciști și naționaliști la liberali, social-democrați și comuniști - și din țări diferite: Franța, Germania, Austria-Prusia (prusacul Richard von Moellendorf, colaborator apropiat al lui Rathenau și susținător al economiei postbelice dirijate
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
Lenin față de agricultură fusese definită cu mult Înainte, În cartea sa din 1889, The Development of Capitalism in Russia. Cu toate acestea, respectiva lucrare prevăzuse o dezvoltare spontană a capitalismului În zonele rurale, dar aceasta nu căpătase proporțiile bănuite de gânditorul rus. O importantă lucrare revizionistă despre analiza pe care o face Marx Rusiei rurale este cea a lui Teodor Shanin, ed., Late Marx and the Russian Road: Marx and the Peripheries of Capitalism, Monthy Review Press, New York, 1983. Ibid., p.
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
vreun ligament sau tendon, și cu atât mai puțin vreo Încheieturăș” (Chuang Tzu: Basic Writings, traducere de Burton Watson, Columbia University Press, New York, 1964, p. 47). Michael Oakeshott, Rationalism in Politics and Other Essays, Basic Books, New York, 1962. Ca și gânditor conservator În sensul burkean al cuvântului, Oakeshott are tendința de a face apologia Întregii moșteniri lăsate de trecut prezentului În materie de putere, privilegii și proprietate. Pe de altă parte, critica pe care o face proiectelor pur raționaliste de organizare
[Corola-publishinghouse/Administrative/2012_a_3337]
-
Bucovina, ci pentru întreg spațiul Europei Centrale, mitul habsburgic aduce în atenția contemporanilor "o realitate a Imperiului habsburgic idealizată azi, ca simbolizând armonia dintre popoare diferite", un fel de "paradis transnațional" cu un potențial multicultural și multilingvistic benefic, roditor pentru gânditori și poeți; pornind de la o reconstruire nostalgică a trecutului, proiectând "o versiune concentrată a Europei însăși în întreaga ei varietate culturală (o varietate maximă în interiorul unui spațiu minim), autorii și apărătorii mitului habsburgic sunt convinși de regăsirea Europei Centrale pierdute
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1522_a_2820]
-
alte susțineri ("reîntoarcerea operei în personalitate", altă formulare pentru biografia interioară) arată o adeziune la eminenta eminescologie a lui George Munteanu. Dar, în fond, încheierile sunt originale și năzuiesc a comunica o structură de personalitate și nu doar "poetul", "prozatorul", "gânditorul". Când se invocă, într-o astfel de cercetare, logica lui Șt. Lupașcu, stilistica lui Matyla Ghyca și etnologia lui Eliade, înțelegem că metoda țintește a releva o dimensiune eminesciană deopotrivă românească și universală, căci, critic de doctrină, Theodor Codreanu sugerează
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
noumenală, între minte și inimă, pendulând între lumea lucrurilor și a umbrelor, între suflet și corp, între vis și realitate, viață și moarte, ființa își va redobândi unitatea originară de-abia în gândirea lui Heidegger. Eminescu gândește și el, înaintea gânditorului german, la reconstrucția unității primordiale a ființei, dar demersul său se întemeiază pe conceptul Archaeus-ului, pe care-l ridică la "suprema demnitate ontologică", deci deasupra doctrinelor lui Kant și Schopenhauer. Se-nțelege că pentru relevarea acestui aspect Th. Codreanu face
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
abisul ontologic" face referire, că "... abia cu înțelegerea lui Heidegger va progresa înțelegerea lui Eminescu". Delimitările lui Eminescu de concepția lui Schopenhauer și apoi de criticismul kantian sunt, de fiecare dată, despărțiri sporitoare (în sensul dat de Noica acestui termen), gânditorul român găsind cutezanța de a reformula, pe cont propriu, întreaga problematică privitoare la ființă. Gândul lui Eminescu izbândește de minune în această "gigantomachia perí tes usias" (cum numea Heidegger metafizica), întrucât se adapă la izvoarele filosofiei occidentale (antice și moderne
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
i se rezervă meritul major de a fi element probator în mai toate cazurile, cât de trăire, de viață, ce acele chestiuni presante pentru societatea românească asupra cărora Eminescu și-a spus punctul de vedere cu o claritate specifică unui gânditor cu "sistem". Observațiile sunt de mare interes, fie că e vorba despre "Arheitatea popoarelor" sau a românilor, de "teoria golului etnic" și "omenia mioritică", de statul "demagogic", "natural" sau "organic", Theodor Codreanu reiterează o seamă de "momente" interpretabile din istoria
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
pe cale să intre într-un con de beznă? Înclin, fără să șovăi nici o clipă, spre cea de-a doua ipoteză, care atinge, în esență, problema receptării poetului la noi, în momentul de față. Și nu numai a poetului, prozatorului, ziaristului, gânditorului, ci a unei personalități de dimensiune puțin obișnuită în orizontul culturii și cunoașterii românești. Am spus întotdeauna, în cursul deceniilor care mi l-au adus aproape, că, în ceea ce-l privește pe Eminescu, fiecare generație se cuvine să aibă parte
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
ontologic, ființial, construiește Th. Codreanu a doua parte a impecabilei sale demonstrații despre sacrificarea arheului național, organizată în zilele noastre de o noua "galaxie Grama", care lucrează acum nu ocult, ci fățis la demolarea atât a poetului, cât și a gânditorului preocupat de știință și filosofie, cât mai cu seamă a ziaristului politic. Informația plurivalentă a autorului cărții, solida sa cultură, ca și capacitatea de a teoretiza, îți pun la îndemână instrumentele cele mai potrivite nu numai pentru a respinge argumentele
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
într-o perspectivă înnoitoare, conformă manierei sale de a vedea (după propriile vorbe: "pe deplin modernă"), este proiectată, dincolo de obiecțiile și acuzațiile pe care le știm, la nivelul unei morale politice absolute care lipsea nu numai în biata noastră țară. Gânditorul preocupat de știință și filosofie care-și fixa intuițiile incredibil de moderne în caietele socotite de Dinu Noica asemănătoare cu acelea ale lui Leonardo da Vinci sau Paul Valéry, este așezat de Th. Codreanu acolo unde știința modernă a ajuns
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
decât împreună cu ziaristul" (p. 22). În fapt lucrurile stau oarecum altfel și, dacă urmărim cu atenție "eforturile" lui Maiorescu de a ridica în slavă poetul, rămânem cu impresia că scopul criticului era ca poetul să îl întunece pe ziaristul și gânditorul Eminescu. Concret, ziaristul de la "Timpul" devenise incomod și periculos pentru interesele politice atât ale liberalilor, cât și ale conservatorilor junimiști, motiv pentru care... poetului i s-a înscenat aria nebuniei din cabina de la Baia Mitrașewski. Și Theodor Codreanu pune în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
numai pe Rainer Maria Rilke, pe când așa, încuiat sub lacătul limbii române, Bacovia își trăiește, în continuare, drama de autentic și grandios "provincial". "Helis" (Slobozia), nr. 7-8, iulie-august 2006 FRAGMENTELE LUI LAMPARIA, CRAIOVA, FUNDAȚIA "SCRISUL ROMÂNESC", 2002 Edgar PAPU Un gânditor aforistic Am preciza, mai curând, printr-o întregire: "un tânăr gânditor aforistic". Așa ne putem face o idee mai completă despre prezenta carte a lui Theodor Codreanu și despre autorul ei. De ce trebuie neapărat să adăugăm și specificarea tinereții? Fiindcă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
autorul Fragmentele lui Lamparia au devenit, prin forța ineluctabilă a circumstanțelor istorice literatură de sertar. "Dintr-un capriciu, poate, le încredințez, abia astăzi, tiparului" (p. 10). Edgar Papu, a cărui prefață datează din 1984, îl consideră pe Theodor Codreanu "un gânditor aforistic" formulă fericită, în pofida posibilei sugestii pleonastice: "Lui Theodor Codreanu îi repugnă poncifele pasiv acceptate, acele deșeuri ale gândirii care circulă curent ca un fel de paraziți verbali. Toate noțiunile din ansamblul obișnuit al culturii și al vieții ni se
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
a întâmplării este că de acele împrejurări se leagă cuvintele de apreciere ale lui Edgar Papu, așezate acum în deschiderea cărții. Distinsul protocronist conturează cu generozitate meritele lui Th. Codreanu (în ipostaza de tânăr cărturar de atunci), valențele sale de "gânditor aforistic", pentru a conclude că acesta reușea/ reușește "să ne deschidă apetitul de a gândi" ajutându-ne, în felul acesta, să evităm și să respingem invazia "primejdiilor și a lucrurilor comune" care ne pândesc la tot pasul. Culegerea de față
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
modern, paradoxal, în sensul Logicii dinamice a contradictoriului a lui Ștefan Lupașcu, trecut prin heideggerianism și prin synaletismul lui Constantin Noica din Scrisori despre logica lui Hermes. În subtext, unda folclorică autohtonă se decelează cu ușurință: "De multe ori, notează gânditorul, precocitatea e un nenoroc sau o tragedie". Altfel spus: "Cățeii dintâi turbă". Miezul unor astfel de adagii constă într-o substituție ingenioasă a experienței milenare a paremiologiei românești. Pentru prima secțiune a cărții În căutarea stilului fragmentele îmi par niște
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
surpriză, prin arta de a construi paradoxuri, dar mai ales prin valoarea lor generalizatoare. Theodor Codreanu cultivă brevilocvența specifică aforismului, în primul rând pentru capacitatea ei de a închega sintetic un adevăr care pentru el este cristalizat. În eseul Un gânditor aforistic semnat de Edgar Papu și pus de Theodor Codreanu la începutul noului său volum, regretatul savant comparatist ne atrage atenția asupra faptului că teoreticienii care au reflectat sistematic asupra acestui tip de comunicare literară au făcut o distincție semnificativă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
Nichifor Crainic, Mircea Vulcănescu, Petre Țuțea, Dumitru Stăniloae și de mulți alții, își află în Fragmentele lui Lamparia o exprimare viguroasă și originală, care se impune conștiinței noastre și ne cucerește sufletește definitiv. Fragmentele lui Lamparia este cartea unui mare gânditor moralist. Ea confirmă calitatea de îndrumător al culturii române de azi, recunoscută lui Theodor Codreanu de toți cei ce cred în valorile sublime care ne reprezintă în timp și în lume. "Argeș", nr. 15, decembrie 2002 Petruș ANDREI Theodor Codreanu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
Ea confirmă calitatea de îndrumător al culturii române de azi, recunoscută lui Theodor Codreanu de toți cei ce cred în valorile sublime care ne reprezintă în timp și în lume. "Argeș", nr. 15, decembrie 2002 Petruș ANDREI Theodor Codreanu Un gânditor aforistic "Și eu pun destinul acestei lumi într-o inimă de om" (Mihai Eminescu) Debutând editorial cu romanul Marele zid (Editura "Junimea", lași, 1981) pentru care a primit premiul pentru debut în volum, scriitorul Theodor Codreanu se impune în literatura
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
să dea manuscrisul la tipar abia după ce-și va face un "nume". Volumul, dedicat mamei Domniei sale, se bucură de o prefață semnată de excepționalul erudit și strălucit analist și comparatist Edgar Papu care vede în scriitorul Theodor Codreanu "un gânditor aforistic", autorul fiind "albina care culege de pe o mie de flori o picătura de nectar". Prin Fragmentele... sale, afirmă distinsul profesor universitar, "Theodor Codreanu gândește și el fecund, adică îi face și pe alții să gândească pe marginea spuselor sale
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
cred că motivul este iremediabil pierdut și că autorul nu se gândește la un nou volum sau la o ediție îmbunătățită. Cartea în sine este un mozaic de note, reflecții și învățăminte privind ceea ce Schopenhauer numea "înțelepciunea în viață", deși gânditorul german și-a scris aforismele la peste 60 de ani, iar autorul nostru la nici 25. Asocierea nu-i chiar așa deplasată. Autorul din Frankfurt extrăgea înțelepciunea dintr-o experiență trăită și aproape de sfâșiere, cel din Huși consemnează începutul procesului
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
de a suprapune termenii până la identitate n-a reușit. Intelectualul trebuie să rămână ce este, un om de legătură, un braț în horă pus peste altul, și înțeleptul să redevină ce a fost, un miez gânditor suficient sieși. Prin "miez gânditor" am încercat să traduc metafora rimbaudiană noyau pensif din Bateau ivre: opoziția este, însă, mai degrabă între adânc și neted, între vertical și orizontal. Intelectualul autentic nici nu-și propune și nici nu poate să se cufunde cu plasa lui
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
ideea în chestiune a lui Theodor Codreanu își găsește repede justificarea, împlinirea: acceptând, susținând, în felurite arii, protocroniile (neprietenii l-au catalogat, cu vrerea mărturisită a descalificării, doar în zonă), Mihail Diaconescu e, de fapt (aidoma prestigiosului, tot mai uitatului gânditor Edgar Papu), susținătorul, chiar partizanul dichotomiei protocronismului / sincronismului ("Orice cultură scrie Th. C. este sincronică și protocronică totodată. Scriitorul redă, astfel, spiritul autentic al teoriei lui Edgar Papu, una dintre cele mai denaturate de contorsiunile gândirii adversarilor naționalității. Sunt, propriu-zis
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]
-
Gogu Rădulescu), apoi nuanțat sau pe de-a dreptul, postmodernismul românesc (înțelegându-i esența inumană, și Eugen Simion, și Nicolae Manolescu s-au distanțat de el) și-a revendicat, ca și în alte părți, rădăcini din Nietzsche și Heidegger, alți gânditori moderni, dar, uneori și din cei vechi, cum ar fi Platon (vezi recitirea Pharmakon-ului de către Derrida și căutarea diferanței pentru justificarea manifestatului haosmic al diferenței) machiindu-și astfel paranoia "nihilismului dus până la capăt, cu eliminarea identicului (Dumnezeu)" (op. cit., p. 62
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1561_a_2859]