2,116 matches
-
exteriorul altarului se găsesc 92 de dragoni, potrivit explicațiilor oferite de ghidul de la templu. Cu emoție vă mărturisesc, dragi cititori, că am rămas pironită în fața splendorii ce ni se înfățișa. La câțiva metri de vestita poartă își etalează frumusețea-i grandioasă o pagodă vopsită în auriu și roșu, flancată de doi gardieni. Când am pășit în curtea interioară, remarcabilele sculpturi, reprezentând animale fantastice, ne-au luat ochii. Pe pereții uneia dintre pagode am admirat decorațiuni cu animalele din zodiacul chinezesc. Iar
Japonia. Mister şi fascinaţie by Floarea Cărbune () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1258_a_2102]
-
Împrejurimi ce n’au parte de nici o civilizație― (Marcu et alli 1935: 7), un oraș ce se Întinde ca o pată de ulei răspândind populația săracă pe un teritoriu mult prea mare. Planul Director de Sistematizare va fi un plan grandios ce vrea să depășească reguli urbanistice obișnuite. „Romania mare Își face capitală― (Marcu et alli 1935: 8) pentru 18 milioane de locuitori, Bucureștii vor deveni o capitală În care se afirmă premizele autorității și a voinței de organizare. De aceea
Polarităţile arhitecturi by Andreea Daniela Radu (Udrea) () [Corola-publishinghouse/Science/91808_a_92983]
-
de a face cu putință o apropiere. S-a creat și o frumoasă radă a portului. Orașul ridică în terase fel de fel de clădiri destinate odihnei oamenilor muncii. Care de care mai frumoase, cu ferestrele și terasele spre spectacolul grandios al Pontului Euxin. Toate instituțiile Uniunii Sovietice au aici palate. Am vizitat câteva: al colhoznicilor, al ministerului culturii, băile de sulf. Un teatru în aer liber, unde am văzut un spectacol de cântece. Teatrul de dramă și comedie, într-un
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1551_a_2849]
-
la „unirea optzeciștilor” și la „luptă strânsă” nu numai contra „bătrânilor șaizeciști”, până atunci, până’n zorii mult suspectatei revoluții, extrem de curtați și, În aparență, admirați de tinerele „speranțe” În proză, poezie și critică; nu, era ceva cu mult mai „grandios”, mai „grav”, mai „definitiv”: era, dincolo de chemarea la solidaritate a celor ce visau gloria literară și erau născuți În deceniul al șaselea, o „propunere de program estetic revoluționar”, radical opus vechilor canoane și criterii În care noi, „bătrânii naivi” Încă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
seamănă tot mai mult cu acele costume uzate, purtate În multe spectacole de actorii unei piese și care sunt aruncate la magazia cu decoruri?! Persoana de care ne-am ocupat mai sus, desigur, nu are nici o legătură cu o asemenea „grandioasă” putere, dar... vine de acolo! Și renunțările amare pe care a trebuit să le facă pentru a obține o altă putere - o, nu, nu cea ideală și pe care o visase În tinerețea-i luptătoare!, nu, ci o putere pur
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
Încă o dată, o vedeam ca o figură uriașă, supradimensionată și poetică În același timp, așa cum, În unele după-amiezi calde și insuportabil de senine de vară, tolănit pe iarbă, urmărești marile figuri și forme pe care le fac norii cumulus - corăbii grandioase cu pânzele umflate de vânt și patru catarge, monștrii cu corpul sidefiu-solzos și fălci rubinii, care, În puține minute, se transformă suav Într-o lebădă, dar nu Într-una reală, ci asemănătoatre acelor lebede din cărțile de basme nordice unde
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
tulburător, infinit cognoscibil, dar și infinit apt de mister, cum ar spune poetul Blaga, noi sărăcim realitatea Însăși de valoare și chiar de „realitate”, sărăcim realul, adică, consistența și legitatea sa. Ne postăm, de fapt, orbi și insensibili față de spectacolul grandios, extraordinar al Întregii existențe, ne calomniem simțurile și capacitatea noastră de a evalua și ordona și, mai ales, negând „mica evidență” a realității sensibile din jurul nostru, ne Închidem calea și vederea spre cea mare, „marea Evidență”, cea a unei Realități
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
parțial măcar, În Germania. Apoi, m-am stabilit eu Însumi la Paris și ne-am văzut, Matei, Cristina și eu, cu o anume regularitate - și eu am avut plăcerea să-l duc cu mașina mea În câteva locuri memorabile și grandioase ale provinciei franceze: Chartres, Mont Saint-Michel, castelul Vaux-le-Vicomte etc. Și-aici - dar o dată și În America, la Chicago, unde Împreună l-am vizitat pe Mircea Eliade -, am avut primele discuții În contradictoriu. Și totul, disensiunea noastră, a pornit, la Chicago
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2231_a_3556]
-
plata lui. Singurul lucru pe care îl pot face înainte de declanșarea neînțelegerilor e prefața, invitație la o lectură adecvată, care în alte condiții ar fi inutilă. Ea este pentru inșii inteligenți, nu pentru cei refractari la orice explicații, cu idei grandioase despre „personalitatea” lor, gata să-l ia în brațe pe „N-a fost așa!” în trecutul mai depărtat sau mai apropiat, unii din aceștia din urmă nu s au dat în lături de la „replici” insultătoare și amenințări cu tribunalul. Detestabilă
Provinciale by Constantin Călin () [Corola-publishinghouse/Memoirs/853_a_1751]
-
și prin Europa multe mărturii ale civilizației tehnice romane și, pășind la Roma pe vechea Via Appia , care e "acolo" de 2000 de ani, mă gândeam la autostrada București-Pitești, supusă cosmetizării la fiecare 3-4 luni. Am citit undeva panseul că grandiosul "Titanic" a fost construit de specialiști și s-a scufundat, "Arca" lui Noe a fost construită de un amator și a rezistat potopului!). Bineînțeles că Segovia nu și-a dobândit titlul de "Patrimoniu cultural al umanității" din partea UNESCO numai pentru
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
-se prin simpatii, și nu prin interese, și în apărarea drepturilor și privilegiilor diplomatice făceam corp comun în fața autorităților uruguayene. La început de februarie, Montevideo intră în Carnaval! Nu e Carnavalul de la Rio de Janeiro, e altceva, mai puțin sclipitor, grandios și exuberant, dar mai "intelectual". Aici, grupările de participanți poarta numele de "Comparsas", în cele 3 zile defilând cam 30-36 grupări. O comparsă este formată din 150 de membri, 40 din aceștia fiind "tamborileros", cei care cu tobele lor de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1543_a_2841]
-
poate fi decât Expoziția Universală de la Paris din 1889 care aducea în atenția publicului cifra rotundă de 100 de ani de la căderea Bastiliei și implicit de la Revoluția Franceză din 1789. Prin urmare, Expoziția Universală de la Paris din 1889 reprezintă evenimentul grandios, pe al cărui fundal se derulează iritarea naratorului. Expoziția stă sub semnul maximei expuneri, deschide către un ori- zont de cunoaștere și constituie expresia unei hegemonii culturale exercitate de către Metropola-Centru. Despre un exces în zona vizualului va fi vorba și
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
și consoarta caută o explicație nu în măsură să amelioreze emoția puternică, ci să o amplifice, nu prin lipsă ceea ce ar con- duce la o aplatizare, la o nivelare a observațiilor empirice, ci prin exces, ceea ce conduce la un scenariu grandios. Forma de cunoaștere suficientă este gazeta al cărui spirit deformator este subliniat cu asupra de măsură în schițele și momentele caragialești. Această lentilă deformantă pro- voacă teroarea, devine interpretantul evenimentelor care au loc afară și care ajung la cei doi
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
să proiecteze o imagine deformată a unei figuri fracturate. Cervantes înregistra în cuplul Don Quijote - Sancho Panza un dezechilibru prin alăturarea a două sisteme de măsură, cel estetico-fantasmal al cititorului de cărți care transfigurează banalul, îl redimensionează hiper- trofiat la scara grandioasă a ficțiunilor reprezentative, și un exponent al banalului, Sancho Panza, care înregistrează ficțiunea cu o riglă a locului comun. Există în acest moment două perspective pe care onomastica le înregistrează ca sisteme de măsură. Pe scala Coriolan avem o stilistică
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
fixării în duritatea și perenitatea bronzului a figurii emancipate eroic a lui Coriolan. La toate acestea se adaugă dimensiunea carismatică a personajului. Există două mo - duri de supraimpresionare a figurii personajului, unul care presupune imobilitatea statuară la scara ăecvestrăă a grandiosului, și-i relevă caracterul monumental, celălalt implică progresia și relevă caracterul ascensional și dina- mic al evoluției personajului până la un moment apogetic. În calitate de erou, studentul urcă treptele gloriei în drum spre apoteoză. Deloc întâmplător, și prin același efect rizibil catalizat
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
Sensul progresiei este conferit și de calitatea de orator a studentului în drept a cărui logoree belicos-patetică își are ecoul în discursul jurnalistic care la rândul lui rostogolește retoric militan- tismul junelui revoltat. Avem în acest efect de amplificare a grandiosului rețeta transformării sale în grotesc. Talentul oratoric, componentă esențială a personalității carismatice este celălalt mediu prin care deformarea își face loc în discurs. Aici se află schisma care prăbușește în ridicol per- sonajele cu aplomb și vocație eroică în opera
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
al unor texte de mici dimensiuni, în genere o operă de minia- turist. Scriitorul care colaborase cu Caragiale la Moftul român și scotea revista Furnica în 1904, - iată o probă de minimalism consacrată prin ironie - redimensiona aceste texte la scara grandiosului, acolo unde este înregistrată canonic capodopera. Exagerarea encomiastică nu este lip- sită de o potrivire interesantă și anume rolul jucat în literatura vremii de speciile scurte, nuvela, schița, fabula etc. mai agere decât romanul și el feliat în fascicule și
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
rea- lizează prin înregistrarea unui dublu ecart, unul înscris pe axa paradigmatică a noțiunii de eroism în raport cu genul literar adecvat și altul pe cea sintagmatică referitor la contextul evenimențial. Ambele situații pun în scenă o inadecvare care generează un dezechilibru. Grandiosul vocației eroice solicită o bună încadrare contextuală. Ordi- nul de mărime corespunzător îl conferă contextul unei tiranii autentice, formă de exacerbare a rolului unui individ în economia statului, sau chiar de creștere a Statului prin minimalizarea individului redus la insignifianța
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
Secolului căruia îi este contemporan. Sublimul constituie expresia înălțătoare a unei invective generalizate lansate grandilocvent de către un mic funcționar epocii lui, epocă ce urmează a înregistra un eveniment major, dispariția a două bilete de loterie. Episodul este amplificat de retorica grandioasă și gesti- culația abundentă. În oglinda secolului, micul funcționar își răsfrânge statura unui revoltat de specie romantică, profesând acel titanism tragic al dezmoșteniților soartei. Aceste bilete de loterie transcriu paradigmatic economia șansei care-l desparte pe cel bogat de cel
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
în culme ! Cine ? cine l-a pornit cu așa grozave porunci ? Marea însăși. Ea se chinuie din propriul și profundul ei neastâmpăr. Iată sufletul omului pasionat... - Ce frumos stil ! ce minunat ! zici d-ta. Iată un model de stil pompos, grandios, sublim. - Mărturisesc, răspund eu, că n-am prea citit de mult un curs de retorică. Poate că în retorica d-tale oficială așa lucru să se numească stil sublim ; să-mi dai însă voie să-l numesc, cu tot respectul
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
poeților celebri, ca Victor Hugo, Schiller, Lamartine, Bolintineanu...” Amicul cu care Caragiale se află într-un dialog exemplar, un „divan” estetic, îi reproșează pauperizarea conținuturilor prin eliminarea reflecției superioare asupra exemplarității acțiunilor umane menită a genera un rapel la dimensiunea grandioasă a interiorității personajelor. Același interlocutor abstract îl acuză pe dramaturg că recuperează doar carac- terul prozaic al întâmplării care are drept consecință redu- cerea nuvelei la proporțiile „unui simplu fapt divers de ziar” și a romanului „la forma strictă a
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
faptul că lipsește o face sublimă în această logică a lui „simț enorm și văz monstruos”, logică transferară însă faptului retoric și unei stilistici a extazului. Există aici reflexul unui mit fondator care face din contemplarea nimicului proiectului unor transformări grandioase. Con- tem plarea vidului, a golului, a nimicului, proiectează atât auditoriul, cât și pe orator în extaz, pentru că acest vid lasă un orizont infinit de posibilitate, lasă loc viziunii și inserției Noului și a Progresului. De fapt, nu contează ceea ce
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
și hibridizarea sa. O temă îndelung vehiculată în epocă este aceea a „măririi și decadenței” speculând un întreg curent de idei, dar și o sensibilitate finiseculară din care originează estetic deca- dentismul. Formula transcrie viziunea unui dezastru delec- tabil și grandios, declinul marilor imperii, declin fastuos, en beauté, căruia îi servește drept model declinul Imperiului Roman. Sintagma circulă aproape obsesiv la finele secolului al XIX- lea și incorporează un milenarism sublimat estetic. Avem aici o telescopare la această scară a grandorii
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
invitați să privim evenimentul, o deformare atent regizată. Revoluția se înscrie sub semnul excesului având ca expresie violența. Însă avem o deturnare a violenței chiar în cadrul de referință, de la joc la revoluție, de la revoluție la fiesta marcată de un festin grandios : fiecare dintre aceste treceri implică deformări substanțiale, însă cele două paranteze nu închid un moment revoluționar propriu- zis, ele devin revoluția ca atare, cu alte cuvinte forma de reprezentare a evenimentului. Din nou, dispozitivul de reglaj al cadrului de referință
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]
-
reglarea obiectivului a făcut parte din strategia sa de omologare a evenimentului. Remarcăm faptul că relativizarea coordonatelor spațio-temporale, în avantajul unei perspective esențialiste a rolului istoric, permite licențele perspectivale ulterioare. Deformarea ține de raportarea intenționat eronată la o scară a grandiosului istoric al cărui model exemplar îl constituie declinul mari- lor imperii. „Mărirea” și „decadența” sunt cele două axe care configurează legenda evenimentelor marcante. Augu- mentarea evenimentelor care însoțesc „mărirea și decadența” Republicii de la Ploiești face parte din dispozitivul lui „simț
Caragiale după Caragiale by Angelo Mitchievici () [Corola-publishinghouse/Memoirs/819_a_1754]