1,502 matches
-
a fi pe veci ignoranți în materie religioasă. Și el ne va mijloci apropierea de Dumnezeu. Nu toate epocile stau în raport nemijlocit cu el. Ranke nu s-a gândit la acest fapt și desigur, nici Taine, care prefera o haită de lupi Evului Mediu. Limitarea substanțială a epocilor, substituirea lor continuă, cu consecința inevitabilă - discontinuitatea valorilor, - explică insuficiența vieții istorice, mobilitatea și relativitatea ei. În acest proces descoperim mai repede o demonie, decât un progres. Multiplicitatea conținuturilor ni se descoperă
Amurgul gânduri by Emil Cioran [Corola-publishinghouse/Imaginative/295576_a_296905]
-
extrem de periculoasă a poliției politice. - Acum, cănd dețin documente reale extrase (câte au mai rămas) din arhivele securității, am sub ochi față nevăzuta a primejdiei. Extraordinar! Statul român umanist socialist a lansat pe urmele familiei Alexandru Tăcu din Iași o haită pedigri: de ofițeri cu grade mari și foarte mari, Între șef serviciu și ministru. După gabaritul elementelor se Înțelege că securitatea lui Ceaușescu ne-a augmentat personalitatea la Înălțimea legendei fără de care comunismul nu ar fi fost spulberat. - Noi, un
Mălin: vestitorul revoluției by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1671_a_3104]
-
aș mira, surâde el. L-am chemat pe Themison pentru că m-au chinuit hemoroizii azi-noapte. Arată spre picior: — Nici ăsta nu mi-a dat pace. Livia îi potrivește cuvertura sub locul bandajat. Augustus suspină: — Dar a venit însoțit de toată haita lui de discipoli. Mi-au zgândărit rana cu penseta. M-au palpat peste tot. O sută de mâini, reci ca gheața. Nu aveam febră dar, uite, acuma am. Încearcă să glumească: — Pe piatra mea funerară te rog să pui să
Pax Romana. Stăpânii lumii by Mihaela Erika Petculescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1363_a_2885]
-
Îți Închipui că Iugoslavia a rămas pe dinafara lagărului de concentrare, numai pentru că Tito nu i-a lăsat pe Ruși să o libereze...Cine a profitat de asta? În nici un caz oamenii - sârbi, croați, sloveni, montenegrini - numai Tito și cu haita lui de comuniști. Nu sunt Ruși În Iugoslavia - ei și? E comunism? Sunt comuniști băștinași care fac treabă cel puțin tot atât de bună ca Rușii ocupanți! La urma urmei, ce e Tito: mititelul David În luptă cu Goliatul rusesc? Da de unde
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
nebunului arătat prin păpușoiștile Manei, după trecerea frontului Încolo, către Nistru: Hantutu’. Ne chemam, ne strigam, ne Îndemnam: - Hai, măi, la Hantut! Hai să-l batem! Și ne porneam ca un stol de sturzi când sunt răscoapte vișinile; ca o haită de câini răi. Porneam să-l căutăm pe nebun - și să-l batem. - Haida, măi, să-l batem pe Hantut! Că nu-i di pi la noi! - Hai, măi! Că nu-i de-al nostru! Cum să nu-l batem
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
-l căutăm pe nebun - și să-l batem. - Haida, măi, să-l batem pe Hantut! Că nu-i di pi la noi! - Hai, măi! Că nu-i de-al nostru! Cum să nu-l batem, În ceată, În stol, În haită? Dacă era nebun? Și, pe deasupra, străin? Adică nu ca noi - la noi? Îl băteam, de-l rupeam - când Îl găseam. Alergam și eu, În stol, În ceată, cu băieții, prin păpușoaie. Dădeam peste cartușe, arme, gropi cu grenade În jur
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1924_a_3249]
-
mii de yeni? Ridicol ! Nimic nu li s-ar părea mai caraghios colegilor mei. Șeful ne spunea mereu că trebuie să ne considerăm clienții nu ca pe niște oameni, ci ca pe o hrană cu care ne umplem burțile. Ce haită de javre! De fapt, dacă folosești lupa Într-un anume mod, poți obține cu ea și efecte mai deosebite. De exemplu, pe o fotografie a unei persoane poți descifra mult mai multe amănunte și expresii decît dacă o Întîlnești față
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2320_a_3645]
-
prezintă în stilul lui inconfundabil! *** FLUTURE NEGRU: „Fluturele negru-i heraldul deznădejdii. Ca faldul, oarecum, al flamurilor negre. Negrul e negru. Pierderea nădejdilor și-a sentimentelor alegre“. LUP CENUȘIU: „Potrivit unei legende vechi, o prințesă fost-a înfiată de către-o haită de lupi suri. Cică aceștia au hrănit-o prin sihle de păduri, cu propriul lapte, înconjurând-o cu întreaga lor căldură. Cică poa’ să se ivească,-n câte-o noapte cu vânt, de prin foșnete și șoapte. Trăiește-n miază-noapte
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2202_a_3527]
-
aveau informații că veneau să ne caute și pe noi. Adică pe ei, pe cei care asigurau transmisiunile. Aia a fost o zi foarte grea. Eram cu ușa baricadată, dar ușa era o ușă normală, nu era... ei veneau în haite, toți cu macete, nu puteai să le faci față. Apartamentul era undeva la etajul cinci și era foarte înalt, jos era numai beton, nu prea aveai cum să sari... Mi-au tremurat picioarele în live în seara aia... A.N.
TRANSMISIUNEA ÎN DIRECT by ANA-MARIA NEAGU () [Corola-publishinghouse/Journalistic/861_a_1560]
-
care zugrăvise Întregul cabinet ca pe o turmă de oi și pe prim-ministru ca pe un lup Îmbrăcat În blană de oaie. Acum, că i se interzisese să mai folosească această metaforă, plănuia să Înfățișeze cabinetul ca pe o haită de lupi, iar pe prim-ministru ca pe un șacal Îmbrăcat În blană de lup. Dacă și caricatura asta era interzisă, se gândise la o strategie salvatoare: pinguini! Era hotărât să-i reprezinte pe toți membrii cabinetului ca pe niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
unei șosele ce ducea spre Red Lagoon din Bolivia. Ce frumos ar fi să se afle pe șoseaua aceea chiar acum! Și-a terminat cafeaua, a stins mucul de țigară și a Început să-și răsucească alta mormăind: — Suntem o haită de femele silite să trăiască Împreună. N-aș numi asta familie. Păi, tocmai despre asta e vorba Într-o familie, draga mea, a obiectat Poetul Extrem de Netalentat. În momente ca acesta Își aducea aminte că era cel mai În vârstă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1878_a_3203]
-
deformație profesională, trebuia să fim mereu în alertă, atenți la post." Vorbea despre sine cu acel plural al corpului din care făcea parte, cu majestatea mării în care se pierdeau cu plăcere chiar. Am auzit, se vorbește prin tîrg, de haitele de lupi, cred că nu sînt cu adevărat o primejdie." Radul Popianu știa că domnișoara guvernantă este îndeajuns de instruită, încît să știe că niciodată lupii nu ar ataca pe cineva. Cel puțin cît trăiește. Iar dacă e mort atunci
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1507_a_2805]
-
golea coșurile de gunoi și se văicărea, văzând în ce hal fusese lăsată cafetiera. — Vă întreb și eu, comentă Flo, ridicând o plăcintă cu carne mucegăită pe care tocmai o găsise în spatele unui fișet, cine lucrează aici? Ziariști sau o haită de fiare sălbatice? Fran ignoră această întrebare încuietoare. — Flo, se întâmplă cumva să-l fi văzut pe tata pe undeva? Fran se strecură în fostul ei birou pentru a avea un moment de liniște. Înăuntru era întuneric și Fran se
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2261_a_3586]
-
în sine să le caute a doua zi, căci acuma avea a cerceta locul anumit al pătulului. După ce ieșise iar în potecă și călcase cu luare-aminte neclintită jumătate de ceas, se mai opri un răstimp ca să numere înstelările proaspete ale haitei de lupi. Erau opt indivizi: îi cunoștea. Sosiseră după viscolul neașteptat de la 9 a lunii. Acum ocoleau sălașurile ciutelor; de bună-samă chibzuiseră un plan și se aflau așezați undeva în bătaie și la vânat; deoarece lupii vânează întocmai ca și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
alții stau în țiitori și le atacă. Țin socoteală de direcția vântului și de configurația terenului. „Buni vânători“, îi laudă în gândul său Culi Ursake. Nu zăbovise nici aici; lăsase urmele lupilor. Număra el în ceata asta un bătrân, două haite vechi și cinci lupani. Ca să nu-i ia prea multă vamă din teritoriul lui, trebuie să le puie otravă. Cum or cădea doi sau trei din ei, ceilalți fug peste șapte munți. Mai departe, umblând cu aceeași luare-aminte, Culi Ursake
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
fost o rană superficială care s-a vindecat repede. Apoi am răsuflat ușurat. Nu eram apt să trăiesc în comun cu o femeie pe care n-o iubeam. Preferam să fiu singur ca un lup care se ține departe de haită. Mă simțeam mai bine așa. Nu mă întreba nimeni nimic, nu trebuia să țin seama decât de mine însumi, ceea ce și vroiam, de fapt, eu fiind singura persoană care mă interesa. Am rămas în convalescență, cum îmi recomandaseră medicii care
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
găsindu-mă acolo, Hingherul m-ar fi iertat. Citeam pe fața lui în acele momente că nu mai iubea decât câinii. Dacă ar fi stat în puterea lui, ar fi lăsat numai câini pe pământ. O lume ca o imensă haită. ― Ucide-l! răsună din nou ordinul. Buldogul a țâșnit. Îl auzeam gâfâind și am închis ochii din nou. Încă două salturi, un salt și colții lui aveau să se înfigă în beregata mea. Am întins mâinile să mă apăr, m-
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
și de ochi și, deodată, în timp ce mă luptam să păstrez echilibrul bărcii pe valuri, am simțit cum mă podidește o sudoare rece, de spaimă. Fiindcă nu departe de barcă, am văzut rotindu-se prin apă un rechin. Apoi, o întreagă haită de rechini a început să-mi dea târcoale, ca într-un dans. De frică, mi-a scăpat o vâslă în apă. Dacă o pierdeam și pe cealaltă, n-aveam cum să mai revin la țărm. Am renunțat prin urmare să
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
Eram ca un cobai închis într-o cușcă luminoasă de sticlă, supravegheat de mii de paznici care aveau, toți, chipul meu și-mi ghiceau gândurile. Știau când voi deschide ochii, când voi mișca un deget. Eu însumi mă transformasem în haită contra mea. Eram haită și hăituit. Gândul acesta m-a făcut să izbucnesc într-un râs nervos. Dincolo de pereții de sticlă strălucitori, ceilalți au râs, bineînțeles, și ei. Râsul acesta avu darul să-mi descarce nervii. Privirea mi-a căzut
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
închis într-o cușcă luminoasă de sticlă, supravegheat de mii de paznici care aveau, toți, chipul meu și-mi ghiceau gândurile. Știau când voi deschide ochii, când voi mișca un deget. Eu însumi mă transformasem în haită contra mea. Eram haită și hăituit. Gândul acesta m-a făcut să izbucnesc într-un râs nervos. Dincolo de pereții de sticlă strălucitori, ceilalți au râs, bineînțeles, și ei. Râsul acesta avu darul să-mi descarce nervii. Privirea mi-a căzut pe fotoliile de răchită
Un om norocos by Octavian Paler [Corola-publishinghouse/Imaginative/295605_a_296934]
-
ea, dacă n-ar fi vândută posesorilor de ARO ori celor ce au sobe cu petrol” “Văd că sunteți foarte documentat. Nu nțeleg, însă, de ce nu spuneți toate aste când și unde trebuie” “Păi, ce rezolv așa? Vreți să sară haita pe mine? Ei vi le-am spus dumneavoastră, poate le fructificați cumva” “Nu-nțeleg” “Ei, nu-nțelegeți... Cu temutul dumneavoastră condei...” “Temut? Hm! Cine să se teamă de poezia?...” “Lăsați, că nu-i vorba numai de poezie. Mai e și
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
vă rog? Dați-le peste cap în plină adunare. Faceți acolo pe viteazul și informați opinia publică în for constituit” “Vai, vai, ce limbaj! Parcă am fi în ședință, pe-onoarea mea. Păi, cum să spun în ședință asemenea lucruri?! Haita e de partea lui Laurențiu Iliescu, nu a mea. Că a luat el de la părinții elevilor vreo mie de lei, cică pentru că a plătit manopera la tâmplar. Da’ lambriurile le-a pus el, cum s-a priceput. De-aia-s
Filigran by Alexandru Poamă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/363_a_1431]
-
în iarnă și puhoiul fremătător de lucruri ce trebuiau făcute a prins-o în vârtejul lor și nu-i mai era frică, nici chiar atunci când sunetul ciocănelului izbind în toacă nu se mai auzea, acoperit de glasul lupilor ieșiți în haite din pădure. Se sculau dimineața îndeplinind, toate trei, obligațiile unei case mari, ca într-un ritual, măturând zăpada viscolită în timpul nopții peste treptele urcând în cerdacul înalt, îngrijind păsările ce cotcodăceau în porumbarul încuiat cu lacăt uriaș, apărate de câini
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1927_a_3252]
-
de tapițer. Ce animal respingător! Pha!... Sări mai sus, se adună colac pe marele birou consular și adormi imediat. Ajuns, în sfârșit, în lumea viselor plăcute, Bichon oftă ușurat și porni în căutarea altor căței. Destul de curând, nimeri într-o haită de semeni gălăgioși, dornici de o mare zbenguială. Tot sărind și alergând, căzu într-un strat de levănțică. Mirosea cu adevărat câinește! A o mie de oase îngropate, a o mie de gândaci, a o mie de râme... Se rostogoli
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2340_a_3665]
-
un polițist în timp ce își aștepta inocent mama în fața unui magazin universal? Cine altul ar fi fost spionat și apoi reclamat pentru că a scos o biată pisică neajutorată dintr-o rigolă? Ca o cățea în călduri, s-ar părea că atrag haite de polițiști și funcționari sanitari. Mă tem că o s-o pățesc într-o bună zi sub cine știe ce pretext ridicol. Aștept să vină ziua în care mă vor târî într-o închisoare cu aer condiționat și mă vor lăsa acolo, sub
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2311_a_3636]