1,309 matches
-
ochii aproape închiși, mâna dreaptă mușcă împietrită genunchiul. Rareori s-a întîlnit atâta durere și atâta stăpânire pe chipul unui om. Dar mâna de fier a generalului Carmona și a șefului Guvernului, generalul Domingos da Oliveira, înăbușe și această nouă insurecție în care militarii și demo-comuniștii colaboraseră cu o egală vehemență. Dictatura iese întărită din aceste încercări. Salazar capătă și mai multă libertate de acțiune. Un an în urmă, la 5 iulie 1932, devine Președintele Guvernului, păstrîndu-și pentru sine Ministerul Finanțelor
Sacrul și profanul, Salazar by Mircea Eliade [Corola-publishinghouse/Imaginative/295581_a_296910]
-
cosmos. Depresia poartă întotdeauna un dincolo de tot care sugerează un dincolo al verbului prin care nu putem exprima nimic, dar ne putem exprima absența. * Nebunii. De care nu mă desparte decât modestia. * Delirul este corolarul unei rebeliuni interne a trupului: insurecția mecanicului biologic subînțelege revolta împotriva condiției materiale în care stă constrâns să existe. S-a produs astfel un declic misterios, subversiv, care a trezit la o conștiință mai mult decât primară celulele respective. Ceva străin de menirea lor le-a
Singurătatea lui Adam: despre neîmplinire şi alte regrete by Claudiu Soare () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1325_a_2713]
-
având arborate drapele ale partidelor și claxonând în ritm, pe de de, pe de ce, n-ar întârzia să urmeze exemplul guvernului, pe drumul spre posturile militare de la frontieră, cu băieții și fetele așezate cu fundul în afara ferestrelor, strigând la pietonii insurecției, Asigurați-vă spatele, trădători mizerabili, Așteptați s-o luați pe cocoașă când ne întoarcem, bandiți de căcat, fii ai marii cățele care v-a fătat, sau, insulta maximă în vocabularul jargonului democratic, urlând, Oameni fără acte, oameni fără acte, oameni
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
lui însuși că nu avea motive să fie speriat, că, dacă polițiștii se aflau aici, era pentru că, într-un fel, el însuși îi făcuse să vină, ceea ce nu reușea să înțeleagă era de ce nu vorbeau despre votul în alb, despre insurecție, despre conspirația împotriva statului, despre autenticul și singurul motiv pentru care scrisese scrisoarea. Din cauza tremurului mâinilor cuvintele se citeau cu greu, Pot să folosesc altă foaie, întrebă el, Câte vreți, răspunse agentul. Caligrafia începu să iasă mai fermă, nu avea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1963_a_3288]
-
irepetabil care răscumpără chinul. Palpitul irepetabil, trecutul devenise doar pretext, o inducție primejdioasă, de care ne apăram prin vorbe și tăceri. Studenta îmi arăta desenele din cartea despre Cosimo și fotografia casei conspirative în care Sia și iubitul ei visaseră insurecția Utopiei. Desenele Simonei Sia Strihan, rămase în celulă, în arhiva anchetatorului, ar servi aceeași... infidelă și fantastă reimaginare a clădirii, a interiorului ei ? Repetase amănuntele, se spune, cum îi reveneau în minte, deseori chinuită pentru că schițele mint și se contrazic
Cartea fiului by Norman Manea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/597_a_1348]
-
se face iubit va domni peste inimile oamenilor, căci supușii vor ști că e spre binele lor să-l aibă stăpîn; în istorie sînt multe exemple de fapte mari și frumoase, împlinite din dragoste și devotament. Mai spun că moda insurecțiilor și a revoluțiilor pare astăzi cu totul sfîrșită. Nu se cunoaște nici un regat, cu excepția Angliei, unde regele să aibă cel mai mic motiv să se teamă de popor; nici regele Angliei n-are de ce se teme, dacă nu provoacă el
by NICCOLÒ MACHIAVELLI [Corola-publishinghouse/Imaginative/1111_a_2619]
-
siguranță și aici, în Pannonia - Antonius privi neliniștit chipul obosit al lui Valerius. Să trimitem repede un mesager la Galba. Să trimitem mesageri și la Vespasianus, în Judaea. Să formăm o alianță împotriva lui Vitellius. Ești de acord? — Propui o insurecție? Pe tine nu te sperie războiul civil, dar eu am moștenit amintirea celui dintre Caesar și Pompeius - Valerius clătină din cap. Frații se omorau între ei. — Trebuie oare să-ți aduc aminte că avem datoria de a-i fi credincioși
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
Marcus. Iar împăratul nostru, care se află încă în Gallia, a licențiat printr-un edict trupele de pretorieni care au luptat pentru el și le-a obligat să predea armele tribunilor. — O greșeală gravă, comentă sec Proculus. În cazul unei insurecții, pretorienii se vor grăbi să lupte de partea răzvrătiților. — Mai mult chiar, continuă Marcus, împăratul a poruncit să fie uciși cei o sută douăzeci de soldați care îl însoțeau pe Otho când a fost ucis Galba. Caecina și Valens i-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
mesagerii îl înștiințară pe Vitellius că legiunile din provinciile africane - Aegyptus, Syria, Judaea - îl aleseseră împărat pe Vespasianus la calendele lui iulie. Provinciile din Illiria - Pannonia înainte de toate - se aliaseră cu Vespasianus, recunoscându-l ca împărat, iar acum pregăteau o insurecție. PARTEA A PATRA 33 Antonius Primus își opri calul lângă un copac. — Mai avem câteva mile, și am ajuns. Din vârful colinei, privi peisajul din fața sa. În lumina puternică de sfârșit de august - fusese o vară foarte călduroasă și secetoasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
se adunaseră în numele zeului conducătorii ținuturilor și ai legiunilor care aveau să formeze alianța împotriva lui Vitellius. În numele lui Vespasianus, ce fusese ales împărat de armatele sale, dar care era drept, credincios și respecta tradițiile, acei oameni aveau să înceapă insurecția. Deodată, calul lui Errius Sartorius se ridică pe picioarele dianpoi. Centurionul reuși cu greu să-l liniștească. — Sunt îngrijorat din cauza spionilor. — Vorbește deschis, zise Antonius, privind la cei din jurul lor: Titus și câțiva centurioni aflați de mai mulți ani în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
-i înfruntăm pe vitellieni. Trebui să-și plece capul, fiindcă Antonius părea să-i cunoască toate temerile, în primul rând pe aceea de a nu cădea în mâinile lui Vitellius și de a fi pedepsit pentru că a luat parte la insurecție. Tampius interveni pe neașteptate, furios: — În plus, împăratul nostru Vespasianus are sub control și flota... L-ar putea ataca pe Vitellius pe mare, la Brundisium, la Tarentum și chiar în Calabria și Lucania. Numai atunci vom putea să intrăm în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2064_a_3389]
-
tîrziu. Era clar, ăștia patru nu puteau fi disidenți sau bicicliști, că ne-am săturat, deoarece stăteau cu adevărat prost cu sănătatea, totuși așa au fost prezentați, drept opozanții fostului regim. Cochetele bărcuțe de hîrtie ce-au plutit pe apa insurecției lor mintale au bucurat populațiunea română, harnică și electorală. E-te, bă, ăștia era curajoșii! A rîs lumea ca la balamuc, că asta și era, mai ales cînd l-au auzit pe individul acela mai slab ca niciodată care-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1995_a_3320]
-
a ține sub control dezordinea din provincii. Sub conducerea primului ei lider, Karagheorghe, ea s-a transformat dintr-o revoltă împotriva corupției autorităților locale într-o mișcare de eliberare națională. Deși Karagheorghe a fost înfrînt, în 1815, o a doua insurecție, care l-a avut în frunte pe Miloš Obrenović, a reușit să obțină din partea guvernului otoman condiții favorabile. Serbia a dobîndit pe la 1830 un statut autonom în cadrul imperiului. Miloš a fost obligat să abdice în 1839, cînd a fost urmat
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
de a treia mișcare națională, cea a românilor din Țara Românească și Moldova, a obținut puține succese notabile pînă în a doua jumătate a secolului. În 1821, aflat în legătură cu revolta grecilor petrecută în același an, Tudor Vladimirescu a condus o insurecție, ale cărei țeluri principale erau mai mult de natură socială decît națională. În momentul în care a intrat în conflict cu conducerea mișcării grecești, el a fost asasinat, armata lui destrămîndu-se. Încercarea din 1848 a valahilor de a institui o
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
care puteau fi greci ca origine etnică și ca limbă. Sub puternica presiune a marilor puteri, guvernul otoman a încercat să introducă anumite reforme. Cea mai importantă dintre acestea era inclusă în Pactul Halepa, din octombrie 1878, încheiat după o insurecție care durase trei ani. Prin acest acord, Poarta ceda administrația insulei majorității creștine. Urma să fie aleasă o adunare în condițiile garantării controlului creștinilor, iar sultanul era obligat să aleagă un guvernator creștin. Concesiile acestea nu au adus pacea în
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
unde a murit de cancer în 1936. Cel mai controversat politician croat, Ante Pavelić, membru al aripei conduse de Frank a Partidului Croat al Drepturilor, a părăsit țara în ianuarie 1929 și a organizat cu sprijinul lui Mussolini mișcarea Ustaša (Insurecția), al cărei centru se afla în Italia. Obiectivul acesteia era dobîndirea independenței Croației, la nevoie prin mijloace revoluționare și violente. Acest grup a reușit uneori să colaboreze cu ORMI, care avea un scop asemănător, de a răsturna dominația sîrbească în
by Barbara Jelavich [Corola-publishinghouse/Science/960_a_2468]
-
cunoscută ardoarea luptei românilor pentru înfăptuirea acestui ideal. Planurile concrete imediate ale lui Adam Czartoryski în privința Principatelor Române rezultă limpede din notele întrevederii pe care el a avut-o cu Lamartine, înaintea plecării la Berlin: „din țările învecinate trebuie sprijinită insurecția Poloniei”, țările române având să joace un rol de diversiune („dar diversiune pregătită”) și depozit de arme. Este locul să subliniem, pentru a nu mai reveni, că una din cauzele rezervei românilor față de proiectele poloneze derivă tocmai din concepția care
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
iunie 1848 adresat Porții, misiunii franceze la Constantinopol și agentului lui Czartoryski în capitala Imperiului Otoman, Ion Ghica înfățișa „vederile politice ale oamenilor revoluției valahe”, între care figurează și ideea amânării declanșării revoluției române, în scopul izbucnirii ei concomitente cu insurecția în Polonia. După cum se știe, faptele nu s-au petrecut în acest fel, dar coordonarea ulterioară a acțiunilor române și polone, ca și colaborarea fruntașilor mișcării au fost obiective primordiale, urmărite atent și perseverent. Victoria revoluției în Țara Românească a
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
Este posibil ca între trimiterea lui Sanders în Moldova și scrisoarea lui Filanowicz (care precede misiunea celui dintâi cu 20 de zile) să fie o strânsă legătură. În aceeași vreme, Răducanu Rosetti a elaborat un proiect de organizare a unei insurecții în Moldova, acțiune în care au fost amestecați și polonezii și asupra căreia nu ne vom opri, întrucât a fost pe larg înfățișată în istoriografia noastră. Vom menționa doar că proiectul n-a fost îndeplinit. Fapt este că emigrații polonezi
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
au produs nici cea mai mică impresie asupra poporului”, în vreme ce Michal Czajkowski nota că Bem s-a reîntors în Transilvania „atrăgându-și din partea moldovenilor cea mai înaltă simpatie”. Românii aflați la Paris, prost informați, erau doar neliniștiți. Eșuarea proiectelor de insurecție a Moldovei are mai multe cauze. Poujade avea, neîndoielnic, dreptate când afirma că, dacă proclamația lui Bem n-a avut ecoul scontat în rândurile poporului din Moldova, aceasta nu s-a datorat ostilităților față de cauza ungurilor, ci faptului că, pentru
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
acestei întâlniri, Eftimie Murgu i-a propus lui Bem să răscoale Moldova și Țara Românească, la care acesta a precizat că va ocupa Transilvania, care este „o fortăreață naturală”, Murgu urmând să „inițieze totul”, ca apoi să fixeze împreună ziua insurecției generale. Constantin Florescu, care-l însoțea pe Bem, l-a asigurat pe acesta că este așteptat în Țara Românească „ca eliberator”. Bem ar fi preferat ca marșul spre Țara Românească să se facă pe ruta Hațeg și trecătoarea Vulcan, în vreme ce
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
Cracovia, provocate de recrutări, ceea ce l-a făcut pe Agaton Giller să noteze că atunci ar fi fost prilejul unei intervenții a revoluției maghiare, dar ungurii n-au venit. Or, ungurii nu puteau veni atâta vreme cât n-aveau asigurat spatele. O insurecție victorioasă în Țara Românească și Moldova ar fi oferit o asigurare, fie și parțială în această privință, în vreme ce Moldova ar fi deschis drumul către Galiția. În aceste proiecte de extindere a revoluției, colaborarea româno-polonă își mărea aria de acțiune. Încă
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
care era informat, de exemplu, Lobanov la Constantinopol suplimenta invidia lui Thouvenel. Deși nu s-a ajuns la o alianță formală ruso-franceză, Parisul dobândise certitudinea neutralității binevoitoare a Rusiei, în eventualitatea iminentă a războiului cu Austria. În perioada 1856-1862 (ajunul insurecției poloneze), Rusia, și Franța au pășit în acord spre ținta slăbirii influenței Angliei, Turciei și Austriei în Orientul Apropiat, în Principate, Serbia și Muntenegru. Hübner nota, cu amărăciune și nostalgie, că vedea Franța „imperialistă [imperială - n. ns.] urmată și secondată de Rusia
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
limite cronologice ale lucrării anii 1825 și 1861 ? ar fi o întrebare pe deplin justificată, de vreme ce nici unul din cei doi ani nu reprezintă momente de cezură în politica externă a Rusiei țariste, ci, rămânând în epocă, anii 1815 și 1863 (insurecția polonă). Adevărul este că cele două limite cronologice nu au fost alese, ci impuse de partea perfect conturată și unitară a istoriei Rusiei și anume: 1825 - 1861. Și în cazul nostru, ca și în multe alte cazuri, departajarea cronologică a
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]
-
Alexandru I, am preciza noi, fiind marele duce Constantin, care, prin renunțarea sa, îl surprinsese și pe beneficiar, fratele său, Nicolae. Acesta din urmă a înțeles necesitatea politică a abaterii atenției ofițerimii de la problemele interne, curățirii atmosferei politice tulburată de insurecția din 14 decembrie. Continuând să creadă neabătut în principiile Sfintei Alianțe, Nicolae I s-a hotărât, totuși, să dea un nou impuls politicii sale orientale. Adresându-se ambasadorului Franței, Saint-Priest, Nicolae I a spus: „fratele meu mi-a lăsat extrem de
SCRIERI ISTORICE ALESE by Leonid BOICU () [Corola-publishinghouse/Science/100962_a_102254]