3,752 matches
-
ale partidelor socialiste austriac, belgian, olandez, norvegian, suedez și ceh. Din 1889, ansamblul acestor partide, pe atunci eminamente europene, se grupează în Internaționala Muncitorească Socialistă (IOS) sau Internaționala a II-a, fondată sub egida lui Engels. IOS profesează o ideologie marxistă, o politică revoluționară din ce în ce mai contaminată de democrația reprezentativă și un internaționalism* care încearcă să frâneze puseele naționaliste. Totuși, încă de la congresul său din 1903 și sub imboldul lui Lenin, Partidul Muncitoresc Social-Democrat din Rusia (PMSDR) cunoaște o primă divizare între
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
Gheorghi Plehanov sau germanul Karl Kautsky -, în rolul ei de interpret necomunist al marxismului*. între idealul de revoluție*, anticapitalism*, presiunea democrației* reprezentative și ascensiunea marilor reforme sociale, zorii secolului XX stau mărturie pentru această confuzie. Astfel, Jean Jaurès, nu foarte marxist totuși, desemnează în 1901 socialismul ca pe voința de „a-i substitui capitalismului comunismul de producție”, în sensul de colectivizare a mijloacelor de producție. Sunt date uitării atacurile lui Marx împotriva „socialismului idealist și moralist” al lui Proudhon, împotriva „colectivismului
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
muncitorești, la sfârșitul secolului al XIX-lea, îi face pe mulți social-democrați să întrevadă posibilitatea unei ieșiri pașnice din capitalism. Eduard Bernstein, Gustav Bauer sau Jean Jaurès privilegiază urnele pentru a rezolva chestiunea socială, intrând în conflict cu susținătorii ortodoxiei* marxiste. Odată cu Revoluția din Octombrie*, fiecare este somat să aleagă între reformă și revoluție, o a treia cale neexistând, potrivit concepției lui Lenin*. Cei ce au rămas în „casa părintească” socialistă sunt stigmatizați ca trădători ai cauzei muncitorești, incapabili de a
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
în interiorul acestei entități simbolice își găsește ea autoritatea. Termenul lasă să se înțeleagă și că statul trebuie să respecte, dar și să garanteze autonomia indivizilor și a grupurilor care alcătuiesc țesătura vieții sociale. Ce întrebuințare i-au dat oare tradiția marxistă și practica comunistă acestei „societăți civile”? Pare cu putință să izolăm trei momente în acest sens. Primul indicator este, cu siguranță, „răsturnarea” operată de Marx* în raport cu Hegel, pentru care Bürgerliche Gesellschaft desemnează acea mediere între familie și stat, în care
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
săi din Politbiuro -, grație geniului său de intrigant, dar și manierei lui de a se prezenta, la funeraliile lui Lenin, ca depozitar al comandamentelor Maestrului, a cărui îmbălsămare a rămășițelor, oferite spre adorație mulțimilor, o impune. Fostul seminarist grefează ideologia marxistă pe substratul religios al maselor ruse și purifică astfel bolșevismul de originea sa străină. Se prezintă, implicit, drept liderul facțiunii rusești a partidului-stat*, drept creatorul unei armate ruse - cea a lui Voroșilov, opusă hoardei cosmopolite a lui Troțki -, drept constructorul
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
puterea de a seduce, puterea de a distruge. Această pasiune l-a îndreptat către bolșevism, care promitea o dictatură absolută, în scopul distrugerii vechii orânduiri. Totuși, Stalin a crezut sincer în comunism și nu s-a mulțumit să utilizeze ideologia marxistă și modelul leninist de organizare spre a-și satisface setea de putere. Dovadă stă faptul că a comis masive erori de calcul din cauza acestei ideologii. își închipuia că un atac german împotriva URSS ar atrage insurecții muncitorești în întreaga Europă
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
Această constatare este cu atât mai dramatică, cu cât SUA au lansat în 1983 „IAS” - Inițiativa de Apărare Strategică, numită și „războiul stelelor”, pe care URSS a încercat o clipă să o concureze, până când a renunțat. Pentru a parafraza analiza marxistă, tehnica sovietică, legată de caracteristici sociale particulare, inclusiv de conducere politică, nu a putut răspunde uriașului efort al americanilor. Negocierile care se deschid atunci confirmă, pe plan militar, ceea ce se constată în viața cotidiană*: inferioritatea tehnică a lumii sovietice, care
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
1986, pe patronul regiei Renault, Georges Besse. Acțiunea Directă colaborează cu Celulele Comuniste Combatante (CCC) belgiene, active în 1984 și 1985 și susținute pe plan logistic de Stasi, pentru acțiunile lor împotriva NATO. în RFG, Fracțiunea Armata Roșie (RAF), grup marxist condus de Andreas Baader și Ulrike Meinhof, înmulțește, din 1972 în 1989, acțiunile spectaculoase - atentate, răpiri și asasinate, între care cel al șefului patronatului, Hans-Martin Schleyer. RAF întreține legături cu majoritatea mișcărilor teroriste (GRAPO, BR, CCC) și își anunță, în
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
și 1985, peste 250 de atentate și o duzină de asasinate împotriva forțelor de ordine și intereselor americane. Nucleele Revoluționare, create în 1996, par a fi moștenitoarele mișcării ELA. înființată în 1975, Organizația Revoluționară „17 Noiembrie” este o mică grupare marxistă și naționalistă care comite numeroase atentate și mai multe asasinate - între care cel asupra atașatului militar american la Atena, în 1988 -, până să fie anihilată în 2002. Aceste grupări teroriste de obediență comunistă au beneficiat din plin de susținerea logistică
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
fie anihilată în 2002. Aceste grupări teroriste de obediență comunistă au beneficiat din plin de susținerea logistică și tehnică a două mari mișcări teroriste care serveau de model: ETA bască și IRA irlandeză. Euskadi Ta Askatasuna (ETA) este o mișcare marxistă bască spaniolă - creată în 1959 cu ajutorul URSS* -, care începe să acorde prioritate, în 1964, acțiunii teroriste. în 1974, ETA se divizează în ETA militară (ETA-M), care se dorește o rezistență armată față de „ocupantul” spaniol, și ETA politico-militară (ETA-PM), care
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
diverse). Antrenarea combatanților săi a avut loc în Cuba*, în Algeria, Liban, Yemenul de Sud și în Libia. Armata Republicană Irlandeză (IRA), mișcare independentistă irlandeză creată în 1919, își reia acțiunea teroristă în 1969, dar se fragmentează în două ramuri: Marxist Official Irish Republican Army (IRA) - care se sprijină pe partidul legal Sinn Fîin -, și o aripă militară, Provisional Irish Republican Army (IRA Provizorie). Din 1969 până în 1993, 1 755 de persoane cad victime acțiunilor sale de terorism, IRA pierzându-și
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
asupra băncilor. între 1968 și 1972, se proclamă starea de urgență, înainte ca militarii să ia puterea, în 1973, și să distrugă Tupamaros, care, în pofida eșecului, servesc de model pentru numeroase grupări sud-americane. în Columbia este creată, în 1970, Mișcarea Marxistă „19 Aprilie” (M-19). Finanțată și antrenată de Cuba, M-19 reunește mai cu seamă studenți și practică o gherilă urbană de tip Tupamaros. în 1985, M-19 ia ca ostatici judecătorii Curții Supreme, provocând intervenția forțelor de ordine și
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
originea acesteia, proprietatea privată. în secolul al XIX-lea, emulii lui Gracchus Babeuf au văzut în „Insula Utopia” prototipul cetății comuniste, deoarece aici proprietatea și moneda sunt eradicate, munca e transformată în datorie socială și fiecare primește în funcție de nevoile sale. Marxistul Klaus Kautsky îi consacră lui Morus o lucrare, iar istoricii comuniști îi rezervă și ei un loc de cinste în cercetările lor, alături de Campanella, de Morelly și de lucrarea acestuia, Codul naturii (1755), ca și de părintele Meslier. Acești gânditori
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
și atrăgătoare pe cei care nu pot accede la texte savante; își manifestă utopismul fără ocolișuri: „[...] împingem utopia până la a crede că Revoluția va trebui și le va putea garanta tuturor locuința, îmbrăcămintea și pâinea”. Tot astfel, englezul William Morris, marxist și anarhist, își utilizează în mod deschis utopia, Scrisori de nicăieri (1892), pentru a convinge un auditoriu muncitoresc puțin sensibil la cuvântul de ordine al revoluției violente și căruia îi zugrăvește o lume „unde fiecare produce pentru uzul vecinilor săi
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
Societatea de după revoluție (1889), Sîbastien Faure, cu Comunismul meu (1921); acesta din urmă celebrează în cartea sa victoria revoluției bolșevice, însă îi opune un comunism muncitoresc și țărănesc tipic francez, care nu se întemeiază pe nici o dictatură. Acuzată de comuniștii marxiști ai secolului ai XX-lea că paralizează acțiunea prin recurgerea la imaginar, abordării utopiilor i se pune surdină. Unii, după exemplul filozofului Ernst Bloch, ocolesc obstacolul, nereținând din utopie decât „principiul-speranță” sau „peisajul dorinței”, mijloc de a îndrepta revoltele populare
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
Internaționale Brigăzile Roșii British Socialist Party Buchenwald Bucovina de Nord Budapesta Bund birocrație Birou pentru Europa Occidentală C CAER Canton Karelia Cartelul Forțelor de Stânga cathari CEDA CEE CEIC Celulele Comuniste Combatante Celulele Revoluționare Centrul de Studii și de Cercetări Marxiste CGT CGT-Force ouvrière CGTU Charta Chiapas China CIA clasa muncitoare Clubul de la Paris CNT coexistență pașnică Coligașăo Democrática Unitária colectivizare Comitetul Germania Liberă Comitetul Antibolșevic Comitetul contra Războiului și a Fascismului Comitetul de Apărare al Muncitorilor Polonezi Comitetul de Propagandă
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
islam Izquierda Unida J JCR Jedwabne tineret organizații comuniste de tineret Joint evrei K Kaliningrad calmuci Karaganda Karaciaiși Katyn Kazahstan KGB khmerii roșii Kolhozuri Kolîma Kominform Komintern (vezi Internaționala comunistă) Komis Kommunistische Arbeitbund Deutschlands Kommunistische Bund Westdeutschland Kommunistische Partei Deutschlands/Marxiste Leninisten Komsomol Kommunistiscka Strana Slovenska Kőnigsberg KOR Kouropaty Kuzbass Kozielsk Krestintern Kronstadt Kurdistan L Labor Party La Cause du Peuple limba de lemn Laogai Legiunea Condor Legiunea Voluntarilor Francezi contra Bolșevismului leninism/marxism-leninism Lesbos letoni Eliberare Eliberarea Muncii liberă cugetare
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
Drepți Liga Internațională Anticomunistă Liga Internațională contra Antisemitisimului Liga Spartakistă Lipp literatura critică lituanieni Marșul cel Lung Lotta Continua Lubianka luptă armată Lupta Muncitorească lupta pentru pace M Magadan Magyar Kommunista Munkáspárt Mai-68 Mâna de lucru imigrată (MOI) maoism marxism Marxist Official Irish Republican Army Memorial MIR (vezi Mișcarea stângii revoluționare) MGB Mișcarea Creștină pentru Eliberare mișcarea comunistă internațională Mișcarea contra Rasismului, Antisemitismului și pentru Pace Mișcarea contra Rasismului și pentru Prietenia între Popoare (vezi MRAP) Mișcarea Stângii Revoluționare Mișcarea pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
contra Rasismului, Antisemitismului și pentru Pace Mișcarea contra Rasismului și pentru Prietenia între Popoare (vezi MRAP) Mișcarea Stângii Revoluționare Mișcarea pentru Pace Mișcarea Soțiilor Mișcarea Forțelor Armate Mișcarea de Nealiniere (MNA) Mișcarea de la 22 martie Mișcarea de la 26 iulie Mișcarea Marxistă de la 19 aprilie Mișcarea Populară pentru Eliberarea Angolei Mișcarea Revoluționară Tupac Amaru Movimiento al Socialismo Orientul Mijlociu MPLA MRAP Zidul Berlinului N Nagorno-Karabah naționalism/internaționalism naxaliști Nazino neocomunism NEP Nieuwe Communistische Partij van Nederland NKGB NKVD Norilsk Noua Armată a Poporului
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
Partidul Stângii Partidul Stângii Europene Partidul Libertății și al Solidarității Partidul Democratic al Stângii Partidul Forțelor Noi (vezi PFN) Partidul Muncitorilor Partidul Muncitorilor Brazilieni Partidul Muncitorilor din Kurdistan (PKK) Partidul Congresului Partidul Socialismului Democratic Partidul Muncii Partidul Muncitoresc al Unificării Marxiste Partidul Muncitoresc Francez Partidul Muncitoresc Revoluționar Partidul Muncitoresc Social-Democrat din Rusia Partidul Muncitoresc Socialist Revoluționar Partidul Popular Francez Partidul Popular Socialist Partidul Radical Partidul Revoluționar pentru Eliberarea Poporului Partidul Revoluționar al Poporului Etiopian Partidul Social-Democrat German Partidul Socialist Partidul Socialist
[Corola-publishinghouse/Science/1933_a_3258]
-
o intensă campanie de propagandă îndreptată împotriva Occidentului: „Liderii din Vest au decis să se înarmeze și eventual să ne termine, dacă vor putea, într-o confruntare militară. Aceasta reflectă neputința lor într-un război diplomatic. Se confirmă așadar analizele marxiste asupra capitalismului și sterilitatea capacităților politice... Am detestat întotdeauna capitalismul și ne-am străduit să-i scădem puterea... În sfârșit azi, după mulți ani, au devenit conștienți de ceea ce ne separă și au învățat să ne privească ca pe inamicii
Considerații privind interesele marilor puteri în bazinul Mării Negre la începutul Războiului Rece by Marius-George Cojocaru () [Corola-publishinghouse/Science/698_a_2877]
-
propagandiști ai acestora, răspândindu-le în popor. Se poate afirma, fără teama că am putea fi suspectați de exagerare, că filosofia istoriei a jucat în acel timp rolul pe care, mai târziu, în declanșarea revoluției proletare, l-a jucat filosofia marxistă. * Filosofia istoriei a revoluționat gândirea socială, înscriindu-se pe traiectoria prefacerilor de adâncime produse de gândire și petrecute de-a lungul timpului: Ceea ce au făcut filosofii iluminiști a fost să secularizeze revoluția protestantă și să o desăvârșească, la fel cum
by Dumitru Popovici [Corola-publishinghouse/Science/972_a_2480]
-
puternic viața intelectuală a sec. XIX. În Anglia, Thomas Carlyle recunoaște influența pe care francezul a exercitat-o asupra gândirii sale, Friedrich Engels îl consideră un adevărat geniu descoperind în opera sa embrionul celor mai multe dintre ideile socialiștilor de mai târziu. Marxiștii, socialiștii, reformatorii de tot felul ai capitalismului au reținut și fructificat idei ale lui Sain Simon, îndeosebi cele cu privire la planificarea economică și socială. Bibliografie Cioran, Emil, Antologia portretului. De la Saint-Simon la Tocqueville, Editura Humanitas, București, 1997 Saint, Simon, Claude-Henri de
by Dumitru Popovici [Corola-publishinghouse/Science/972_a_2480]
-
să interpretezi lumea, ci să o schimbi". Cu siguranță că o personalitate atât de cuprinzătoare nu putea lipsi de la analiza fenomenului social dintr-o perspectivă a cărei inițiere era proaspătă și în creștere observabilă în timpul său. Există deci o sociologie marxistă? Este o întrebare ușoară la care voi răspunde în paginile următoare. Acceptând că din opera lui Marx (unele lucrări scrise împreună cu prietenul său, Engels) nu lipsesc cele cu relevanță pentru născânda sociologie, nu ne rămâne decât să le enumerăm: * Manuscrise
by Dumitru Popovici [Corola-publishinghouse/Science/972_a_2480]
-
asume cercetarea sociologică. Istoria sociologiei își îndeplinește menirea dacă le evidențiază și le trece în revistă. Apărătorii (astăzi suntem în situația istorică de a constata că mulți dintre aceștia s-au convertit în adversari acerbi!) și adversarii tradiționali ai gândirii marxiste, dincolo de controversele inerente luptei de idei, recunosc la unison că marxismul rămâne una din valorile semnificative ale creației istorice moderne, iar sociologii conștientizează tot mai mult că, hulit, criticat, denigrat, Marx nu poate fi alungat din oricare istorie a sociologiei
by Dumitru Popovici [Corola-publishinghouse/Science/972_a_2480]