1,910 matches
-
spun. Și nici n-aș vrea să aud comentarii răutăcioase pe chestia asta. Dar, dincolo de tot soiul de întrebări de asemenea gen, cu iz intelectualist, situația era clară. Eram pur și simplu un gândăcel, cam scârboșel poate, după gustul unora. Năzuința ce avusesem, iată, se împlinise. Pohta ce-am pohtit m-a pocnit! Stăteam și mă holbam în mijlocul patului. Cutele cearșafului erau tot atâtea denivelări de relief, iar dormitorul întreg era imens. Brusc, am conștientizat că mi-e o foame teribilă
Eu, gândacul by Anton Marin [Corola-publishinghouse/Imaginative/1431_a_2673]
-
pe Hayek mai mult decât pe Keynes, ca economist. Keynes, aprecia el, exagerase duritatea aliaților și făcuse oarecum jocul generalilor germani și, mai târziu, al naziștilor. Pacea de la Versailles fusese mult mai puțin punitivă decât ar fi trebuit să fie. Năzuințele războinice ale lui Hitler, din 1939, nu se deosebeau de cele ale Kaiserului, din 1914. Dar făcând abstracție de această serioasă eroare, Keynes avea o seamă de merite personale. Educat la Eton și la Cambridge, se rafinase din punct de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2144_a_3469]
-
păzește-ne, Dumnezeule Sfânt! Oamenii cântau, plângeau, râdeau de fericire. Puteau să vorbească, să strige, să viseze. Când Ștefan izbi ușa de perete și se repezi spre ea, Luana încă hohotea. O strânse în brațe atât de tare, cu forța năzuințelor, speranțelor și a pumnilor strânși peste ani, că-i auzi oasele trosnind. Suntem liberi, iubito! În sfârșit, suntem liberi! Nenorocitul a fugit. S-au așezat pe pat, privindu-se prostiți, nevenindu-le să creadă. Apoi Ștefan se ridică, își schimbă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
înțelegem, să ne îngăduim dar, mai ales, să ne iubim. Luana fu impresionată. Își deschise brațele spre el și încercă să conceapă un copil în condițiile pe care și le dorea soțul ei. Dar ceva anume stătea de-a curmezișul năzuințelor familiei Escu. După o lună de speranțe, încercarea lor se dovedi zadarnică. La adăpostul încurajărilor lui Ștefan, cei doi încercară din nou. Iar și iar până când, exasperată, femeia izbucni în lacrimi. Trebuie să mergem la doctor. Avem nevoie de ajutorul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
-se continuu, fără putința de-a se opri: "Cum de l-am înșelat pe Ștefan?" Îi părea rău de tot ce făcuse, fusese preocupată doar de cerințele și așteptările ei, neștiind că viața în doi înseamnă concesii, răbdare, acceptare a năzuințelor și speranțelor celuilalt. O înnebunea singurătatea, una mult mai cruntă decât cea dintâi, dar nimic n-o împovăra mai tare ca regretele. Îi era dor de Ștefan. Un dor pustiitor și neostoit, care-o făcea să se trezească lac de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
casă și copil, obligând-o la o viață chinuită de navetist între Iași și București. Luana duse paharul la gură și încercă să se împace cu gândul că-și dorise o carieră și că acum trebuia să plătească tributul acestei năzuinți. Ajunși la hotel, în pragul camerei ei, mai înainte de a se retrage, Bariu o întrebă: Spune-mi, Luana, cum ai făcut ca paharul acela să aibă tente de albastru? Zâmbi. Plini de infatuare și încredere în sine, bărbații erau atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
spre cel care o aștepta de prea multă vreme, cu prea multe sacrificii. Se săturase de o existență goală, lipsită de mângâierea și alintările unui bărbat. Avea nevoie de un suflet alături de care să-și împlinească așteptările, să-și clădească năzuințele, să-și odihnească oasele obosite ale trupului. Crescuse fără tată. Tânjise, cu toată forța sufletului ei pătimaș, după un "bărbat în casă" care s-o apere, s-o joace pe genunchi, să accepte, cuminte și plin de dragoste, ca ea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1548_a_2846]
-
plastice (îndeosebi statuile) ale lumii antice. Această mișcare culturală a pus bazele unei schimbări profunde a ide‑ ilor religioase: centrul interesului artistic nu era atât Dumnezeu - ființa omni‑ prezentă - dar, umanitatea. Ce se afla la baza acestei schimbări? O puternică năzuință de comuniune cu natura și o dorință reînnoită de a etala frumusețea figurii umane. Artiștii din timpul Renașterii nu s‑au mai considerat niște meșteșugari anonimi care îndeplinesc o muncă, ci au început să se identifice, dar și să fie
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_992]
-
dar fiind spiritual, este nelimitat în abordări. Viața operei de artă începe ca o aventură. Asta pentru că arta încearcă a recepta misterul prin mijloace care țin de planul sensibilității sau al concretului intuitiv 16: mai întâi în timp, dar cu năzuințe de a trece în eternitate. Totuși, opera de artă nu își pierde ni‑ mic din identitate deoarece lasă să se întrezărească sensuri și semnificații pro‑ prii, iar în interiorul ei se observă atitudini de autorevelare. Această perioadă debutează sub semnul crucii
Michelangelo Buonarroti / Mesajul biblic al operelor sale by Ioan Blaj () [Corola-publishinghouse/Science/442_a_992]
-
fotoliu”, prefigurând formula modernă a „teatrului total”. Criticul întrevede în realism un factor complementar și o modalitate de obiectivare a aspirației romantice. Sunt prezentate oscilațiile criticii dramatice românești între clasicism și romantism, punctându-se, în faza incipientă a dramaturgiei noastre, năzuința către marile modele clasice, apoi desconsiderarea comediei satirice, văzută ca un simptom filoromantic, și preferința pentru drama (și melodrama) istorică romantică, în epocă fiind considerată „superioară” comediei. Într-un amplu capitol este analizată dualitatea între clasicism și romantism în creația
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288153_a_289482]
-
un raport direct, imediat, cu sănătatea mintală sau, altfel spus, sănătatea mintală se apreciază în raport cu acestea. După Szczepánski, natura umană „este un ansamblu de dorințe permanente, motive, scopuri și valori care determină comportamentul omului”. Ea cuprinde în egală măsură și „năzuințele, motivele, sentimentele, scopurile și conflictele permanente dintre indivizi și colectivități” (J. Szczepánski). Pentru J. Dewey, caracteristicile naturii umane sunt următoarele: reprezintă o anumită constituție bio-psihologică primară și înnăscută, comună întregii specii; este un ansamblu de caracteristici durabile de forțe și
[Corola-publishinghouse/Science/2366_a_3691]
-
un proiect social prezent, întărit prin finalitatea sa paradiziacă („visul de aur al omenirii”). Această finalitate va fi anunțată, la Congresul al XI-lea al PCR, din 25-28 noiembrie 1974, de însuși Nicolae Ceaușescu: „putem afirma [...] că exprimând voința și năzuințele întregii noastre națiuni, Programul partidului poate fi denumit pe drept cuvânt Programul poporului român de ridicare a patriei pe culmile luminoase ale civilizației comuniste...”. Un prim exemplu în ceea ce privește contaminarea mutuală din dubla substituție istorie - trecut poate fi cel al lui
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
de lemn și etichetările, retorica de clasă pierde din asprime. Excepție nu face nici o sinteză de filosofie, apărută în 1972, articolul fiind elaborat la un nivel și astăzi acceptabil, pe alocuri chiar supralicitându-se: Maiorescu „apreciază [socialismul și comunismul] pentru năzuința de a da o explicare și o organizare rațională a societății”; „avea o concepție înaltă despre națiune”, juca „același rol pozitiv” ca și Gherea. în 1973 este publicată cea mai importată sinteză de istorie literară din perioada comunistă (Istoria literaturii
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
toastul rostit la dineul oferit de Nicolae Ceaușescu, gazda reuniunii, în onoarea participanților la consfătuire: „Cu tot specificul condițiilor naționale, cu toată originalitatea transformărilor și reformelor care se înfăptuiesc în diferite țări - sublinia Mihail Gorbaciov -, acestea au ca sens comun năzuința de a dezvălui mai deplin potențialul orânduirii noastre, democrația socialistă, de a păși pe noi trepte ale progresului material și spiritual”. în octombrie 1989, la Berlin, au avut loc festivitățile consacrate împlinirii a 40 de ani de la proclamarea RDG, la
[Corola-publishinghouse/Science/1865_a_3190]
-
că alături de conotația simbolică apare miza victoriei și a câștigului, iar în spectacolul sportiv, patronii și sponsorii cheltuiesc averi și dezvoltă strategii personale, care depind de o pluralitate de norme. În structura grupului, rivalitatea reprezintă condiția de competiție în sport; năzuința ierarhică are ca monedă de schimb agresivitatea, care are și funcție de explorare, dar și educativă (antrenorii severi au rezultate mult mai bune și agresivitatea asigură normele grupului la box, judo, lupte), violența în sport presupune un efect pozitiv, cu toate că în
DIALOG ÎNTRE SPORT ŞI SOCIETATE by Mihai Radu IACOB, Ioan IACOB () [Corola-publishinghouse/Science/100989_a_102281]
-
la mijlocul carierei, tendință determinată de dorința de a obține un statut social mai înalt, o mai mare satisfacție în carieră și o calitate mai înaltă a vieții. Alegerea carierei este influențată, de asemenea, de gradul în care, pe lângă valorile, așteptările,năzuințele sau perspectivele noastre, acceptăm sau nu sprijinul necesar prin consiliere. Aceasta cu atât mai mult cu cât, cercetări în domeniul resurselor umane au dovedit că, în general, oamenii sunt pasivi și reacționează față de mediu, îndeosebi, când apar probleme privind cariera
Managementul carierei by Tiron Elena Loredana () [Corola-publishinghouse/Science/1649_a_3113]
-
versuri, în „Liga Deșteptarea” (1916) și a continuat să publice în „Universul literar”, „Zori de zi” (Râmnicu Sărat), „Foaia Râmnicului”, „România nouă”, „Îndrumarea” (Râmnicu Sărat), „Adevărul literar și artistic”, „Foaia tinerimii”, „Ploieștii literari”, „Cele trei Crișuri”, „Convorbiri literare”, „Gândirea”, „Ramuri”, „Năzuința” (Craiova) ș.a., până prin 1933 iscălind și cu pseudonimele Radu Buzescu și George Freamăt. Atras de timpuriu de literatură, face critică literară vreme îndelungată, fiind și membru în redacțiile publicațiilor „Adevărul literar și artistic” (1923-1926), „Flamura” (1925-1926), „Viața literară” (1926) și
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/285545_a_286874]
-
care nu mai este receptat ca un „dușman”, o realitate ostilă, ci este înțeles ca un adjuvant sau un prieten al unei sperate întâlniri; încrederea într-un alt etaj al realității, oarecum „suprareal”, ce transcende datul perceptibil și materialitatea tangibilă. Năzuința către transcendență găsește o împlinire cu reverberații foarte concrete (setea de informare, oportunitatea de a cumpăra ceva, interpelarea operativă a unei competențe care te interesează etc.); ivirea unui nou tip de sociabilitate, mult mai eterate, bazată pe afinități autentice și
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
funcțiilor psiho-mentale sau somatice omenești: polimorfism senzorial, interactivitate maximală, putere memorială extensivă, exploatarea combinată a surselor de cunoaștere, posibilități infinite de manipulare și conexiune simbolică, retroacțiune inversă, permisivitate la real și la imaginar. Este o supraumanitate, un efect al proiectării năzuințelor noastre dintotdeauna. Defectele lor sunt „efecte secundare” ale avantajelor adiacente: reducția realului la scheme ideale aseptice și simplificate, inflație haotică de informații și incitări, primatul excitației asupra inhibiției, a reușitei cu orice preț în defavoarea reflexiei, a imediatului asupra termenului lung
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
a-i izola (fizic), de a-i ține la distanță. Ceea ce îmi permite relaționarea la distanță mă poate și împiedica, la fel de bine, să-mi cunosc vecinul de peste drum. Comunitatea virtuală se organizează pe un fundament afinitar, prin animarea acelorași vise, năzuințe, valori. Ea se deteritorializează și se rupe de rigiditatea calendarului. Se naște un nou spațiu-timp, mult mai fluid și mai mobil, în care orice individ intră în ritmul său în rețeaua de interconexiuni ce mereu se reface, se recompune. Comunității
[Corola-publishinghouse/Science/2324_a_3649]
-
etc"553. Pentru istoricul român al religiilor, acest paradox absolut ține de structura oricărei epifanii, codificând "explicarea de sine a unei instanțe ultime"554. Acest cod de interpretare este legat de o coordonată fundamentală a hermeneuticii lui Mircea Eliade, anume "năzuința cuprinderii întregului"555. Este o exigență obligatorie a unei hermeneutici a fenomenelor religioase și simbolice, deoarece acestea tind prin natura lor să realizeze totalitatea. Practic, ideea coincidenței contrarilor este menită să exprime fenomenul de totalizare simbolică de la nivelul experiențelor care
Antinomicul în filosofia lui Lucian Blaga by Valică Mihuleac [Corola-publishinghouse/Science/886_a_2394]
-
înțelege acest secret, a ști cum acționează el și a-i transcende, dacă se poate, vraja cosmică evadînd dincolo de el prin straturile aparenței tangibile și vizibile și, simultan, în interior, prin toate stratificările intelectuale și emoționale ale psihismului aceasta e năzuința concepută de filosofia indiană ca fiind sarcina umană primordială și finalmente incontestabilă" (Heinrich Zimmer, Filosofiile Indiei, Humanitas, București, 2012, p. 30). A fi puternic înseamnă a fi capabil să ierți. Un om puternic, care s-a transformat astfel prin înțelepciune
[Corola-publishinghouse/Science/1559_a_2857]
-
înțelege acest secret, a ști cum acționează el și a-i transcende, dacă se poate, vraja cosmică evadînd dincolo de el prin straturile aparenței tangibile și vizibile și, simultan, în interior, prin toate stratificările intelectuale și emoționale ale psihismului aceasta e năzuința concepută de filosofia indiană ca fiind sarcina umană primordială și finalmente incontestabilă" (în Filosofiile Indiei, Humanitas, București, 2012). Văd două surse și două filiere civilizaționale diferite din care se trag Occidentul, respectiv Orientul. Primul are la origini civilizația atlantă, mai
[Corola-publishinghouse/Science/1559_a_2857]
-
centralizarea trebuia să se Încheie prin constituirea la București a Adunării unice și a guvernului unic. Vizita domnitorului la Constantinopol În septembrie 1860, unde a fost primit ca un adevărat suveran, a contribuit la realizarea unui climat internațional favorabil Îndeplinirii năzuințelor românești. Poarta se mai opunea Încă. La Conferința de la Constantinopol, organizată la sfârșitul anului 1861, Marile Puteri au convins sultanul să emită un firman prin care să recunoască oficial unirea politico - administrativă doar pe timpul vieții lui Al. I. Cuza. La
GHID DE ISTORIA ROMÂNILOR by MIHAELA STRUNGARU - VOLOC () [Corola-publishinghouse/Science/1294_a_1873]
-
este o copie îndestul de credincioasă a opiniunii publice din Rusia și că ideile dezvoltate în ea nu sunt visurile unui filozof, ci idealul istoric al uriașei puteri de la nord."29 Eminescu atrage atenția românilor și Occidentului, în 1876, că năzuințele expansioniste rusești nu sunt simple visuri, ci voință de a face istorie, voință pe care Occidentul începe s-o piardă, dând dovadă de oboseală, cufundat în dulceața civilizației, bunăstării și culturii. Întrevedea el ceea ce, la începutul secolului al XX-lea
[Corola-publishinghouse/Science/1562_a_2860]