1,655 matches
-
vrea să mergem să facem nani? — Nani? - ganguri Ruxăndrița. Ba da, vreau, vreau! - și bătu din palme ca un copil, sărind cu putere în picioare. Episodul 81 MÂHNIRI Pe când Vodă, întovărășit de tânăra și sprințara sa Doamnă, ieșea pe ușă, papagalul se desprinse lin de pe umărul stăpânului său și zbură înapoi, așezându-se în jilțul proaspăt părăsit de domnitor. Câteva clipe fu liniște. Se auzeau doar strigătele slabe ale prostimii de-afară, ce venea zilnic, pe la orele 5, să ceară capul
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
Câteva clipe fu liniște. Se auzeau doar strigătele slabe ale prostimii de-afară, ce venea zilnic, pe la orele 5, să ceară capul lui Ximachi și fiindcă nu-i răspundea nimeni, pleca derutată pe la casele ei. Primul care sparse tăcerea fu papagalul. — Ce-i de făcut? - întrebă el gânditor. — Nu știu - murmură absent Ximachi vistiernicul. Cu riscul de a-mi pierde ciotul de limbă pe care-l mai am, simt nevoia să sugerez că stăpânul nostru s-a cam țicnit. Auzi dumneata
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
de femeie. Metodiu și Iovănuț nu ziseră nimic. Lucrurile lumești nu-i atingeau. Cufundați în jilțurile lor, stăteau nemișcați, cu pleoapele coborâte, căci ei visau aievea la drumul ce-i așteaptă. — Și eu cred că la mijloc e Ruxăndrița! - șopti papagalul. Fiind pasăre, am acces în dormitor. Se petrec acolo niște lucruri că mi se fac penele măciucă. — Și în vremea asta vistieria se golește văzând cu ochii - spuse Ximachi cu obidă. Birurile nu mai are cine le strânge. Vacile nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
de praf, abia mai poți respira. Mergi la țară, țara geme. Pleacă turcii, vin tătarii. Trec tătarii, apar moscalii. Merg moscalii, ies haiducii și cu ăștia nu glumești. Dacă ieșim și din iarna asta fără răscoală, e mare minune! - grăi papagalul. — Răscoalele ca răscoalele, da’ să ferească Dumnezeu de lăcuste, că pe astea n-ai cum să le oprești - zise Ximachi. Mai ții minte văleatul 7125, primăvara, ce grozăvie a fost? Stăteam la fereastră cu nevastă-mea și ne uitam în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
tronuleț, stătea Doamna sa, Ruxăndrița. Voievodul era cam tras la față, iar sub urechea dreaptă cine-ar fi-ndrăznit să observe, ar fi putut gândi că zărește niște urme de dinți. Lângă ușă, pe un stativ învelit în catifea vișinie, stătea papagalul Alfred și anunța invitații. — Bi-vel-vornicul Drăguțescu și giupâneasa lui, Paulina! - chirăi el exact la cinci fără un sfert. Ușa se deschise și pe ea intră un om falnic, cu pași mari, apăsați, cu plete castanii, frumos retezate, cu niște ochi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
găsit pur și simplu, căzută pe jos, o pană ciclamen de pasăre. De găină, rață, gâscă nu era. De porumbel, vrabie ori turturea nu era. Nu era nici de șoim sau vultur. Nici de cioară sau corb. Nici chiar de papagal nu era. Culoarea ciclamen a penei nu părea nici ea obișnuită: era un ciclamen pierdut și dus aproape spre vișiniu și mov. Am luat pana și am studiat-o: nu era nici falsă, nici vopsită. Părea să fi fost smulsă
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2207_a_3532]
-
corectă, nu corectă, interveni și Carmen Carpen. — Și-o s-o cam pați, cam pați, cam pați, prezise profesorul Vasile Elisav. — Aiurea, zise Nora, n-o s-o paț. — Ba bine că nu, că nu, că nu, o tot ținură, ca niște papagali, pe-a lor, Carmen Carpen și Vasile Elisav. Corectitudinea aceasta, adăugară, într-un glas, cei doi, „is a term used to describe language, or behavior, which is claimed to be calculated to provide a minimum of offense, particularly to the
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
aducându-mi injurii cu „ba pe pizda mă-tii!“, paznicul cu bulan de la poartă, îngăduindu-mi-se astfel să pot ieși din incinta spitalului și cumpăra ce doresc de la magazinul de vis-à-vis. Doream chiloți bărbătești, cu prohab, și caiete cu papagal colorat pe copertă, unde îmi țineam jurnalul din ce în ce mai intim. Adeverința se află în prezent la criticul literar Alex Ștefănescu, dăruită lui cu ocazia unei vizite făcute mie la Socola, cu promisiunea ca va apărea în a doua ediție a Istoriei
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2167_a_3492]
-
voi ocupa mai mult spațiu decât tine (citat aproximativ). Eu scriu în primul rând pentru tine (noi), nu cu gândul la publicare. Oricum, mă enervează literatura aceasta la modă, dorința de a fi publicat cu orice preț, noul val. Toți papagalii cu o brumă de talent literar care au alergat după gagici în facultate sau au atins din întâmplare un cur de același sex la discotecă se cred mari scriitori (scuză-mă, încercând să-i combat, le imit fără să vreau
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
mă întorc... Mirel 19 decembrie 2005 Am prins curaj de când am văzut că se poate; se poate înșela Poșta Română cu 50 de bani. Dacă tu ai putut, de ce nu aș încerca și eu?! Doar sunt unul dintre cei doi papagali (cum ne desemnezi tu - ce carte ciudată a scris Martha Bibesco, intitulată Papagalul galben, apărută în România postdecembristă, tot în cadrul BPT, o cărticică pe care am găsit-o aruncată într-o cutie de carton în fața sediului Crucii Roșii, aflat pe
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
se poate; se poate înșela Poșta Română cu 50 de bani. Dacă tu ai putut, de ce nu aș încerca și eu?! Doar sunt unul dintre cei doi papagali (cum ne desemnezi tu - ce carte ciudată a scris Martha Bibesco, intitulată Papagalul galben, apărută în România postdecembristă, tot în cadrul BPT, o cărticică pe care am găsit-o aruncată într-o cutie de carton în fața sediului Crucii Roșii, aflat pe rue de Carouge, stradă din Geneva care te ducea chiar către Carouge). Cu
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
aruncată într-o cutie de carton în fața sediului Crucii Roșii, aflat pe rue de Carouge, stradă din Geneva care te ducea chiar către Carouge). Cu toate astea îmi este destul de greu să achiesez la ideea ta, conform căreia suntem doi papagali. Dar ce-mi pasă, afară soarele strălucește, și, în plus, am aflat că statul generos se va milostivi de mine și-mi va oferi 40% din salariul pe decembrie până-n sărbătorile de iarnă, să am ce consuma. Mă amuză tipii
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
România canalizarea cu vedete s-a spart, curge pe toate străzile, la toate orele, iar noi intrăm cu toții în acest lichid vâscos și urât mirositor. P.S. Pasărea de pe ilustrata pe care mi-ai trimis-o este o ciocănitoare sau un papagal? Eu aș prefera varianta a doua... Mirel 9 ianuarie 2006 Conducta divină cu proști s-a fisurat tocmai deasupra României și mai ales a Bucureștiului. Ai perfectă dreptate, în ceea ce privește decăderea televiziunilor noastre private. Cea publică a început să mai miște
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
cred eu, pentru orice intelectual, chiar dacă acest din urmă cuvânt nu-mi place, după cum bine știi. Din această cauză, profesorul S.A., fin cunoscător al abisurilor sufletești ale omului, mi-a spus într-o zi că pentru tipi ca noi (citește „papagali“...), Occidentul este de dorit, pentru că ne dă voie pur și simplu SĂ TRĂIM, fiind mult mai tolerant cu cei slabi sau inadaptabili. În fine... Chinuitoare, ca întotdeauna într-o despărțire, ultimele fraze. Poate că cel mai mare câștig al corespondenței
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1949_a_3274]
-
grădina Maicii Domnului. Ea ne este stareță și ne coordonează pe noi, cei de aici", spune el. Puternic, deși firav și tânăr, părintele Metodie este vasluian de-al nostru. A locuit la bloc, pe strada Hușului. A avut acvariu, porumbei, papagali, pe care încerca să îi dreseze. A luat într-o zi caietul unui prieten care făcuse școala de dresaj, l-a studiat și de-atunci, încet-încet, a început să dreseze câini, cai, iar astăzi a dresat animalele din „arca" sa
Maica Domnului de la Giurgeni by Mihaela Manu () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1645_a_3101]
-
pe pervazuri, prin canale, sub bănci, în stația de taxi, peste tot frunze, frunze întregi sau terciuite, frunze, frunze. A plecat de la Alexe la fel cum sosise, cu aceeași nemulțumire mocnită. Venise la ei așa cum te duci la bâlci, la papagalul verzui, care-ți alege cu ciocul biletul ce ți se cuvine și-ți redă în câteva rânduri întregul episod al vieții. Asta era hiba: nu la ei trebuia să se ducă, nu la ei trebuia să găsească răspunsul la întrebare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1497_a_2795]
-
s-au încălțat cu cizme din cauciuc, albe. Colivia era, de fapt, o adevărată „casă“ cu păsări, amplasată într-un părculeț din spatele terenului de tenis. Era înconjurată de straturi de flori, tufișuri și bănci. Am văzut acolo puișori, porumbei, păuni, papagali și multe alte păsări. Doi bărbați, între patruzeci și cincizeci de ani, probabil și ei pacienți ai sanatoriului, greblau frunzele de pe alei. Reiko și Naoko s-au îndreptat spre ei ca să-i salute, iar Reiko a reușit să le mai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
pe jos cu o perie aspră. Stropii de apă sclipeau orbitor în lumina soarelui. Păunii zburau agitați, de teamă să nu fie stropiți. Un curcan și-a înălțat capul și m-a privit asemenea unui moșneag cu toane, iar un papagal de pe stinghie și-a exprimat nemulțumirea prin bătăi de aripi și țipete ascuțite. Reiko s-a strâmbat la papagal, mieunând ca o pisică, iar acesta s-a furișat într-un colț, țipând: „Mulțumesc! Nebuno! Rahatule!“ — Nu știu cine l-a învățat asemenea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
să nu fie stropiți. Un curcan și-a înălțat capul și m-a privit asemenea unui moșneag cu toane, iar un papagal de pe stinghie și-a exprimat nemulțumirea prin bătăi de aripi și țipete ascuțite. Reiko s-a strâmbat la papagal, mieunând ca o pisică, iar acesta s-a furișat într-un colț, țipând: „Mulțumesc! Nebuno! Rahatule!“ — Nu știu cine l-a învățat asemenea cuvinte, spuse Naoko, oftând. — În nici un caz eu, se apără Reiko. Eu n-aș face așa ceva în ruptul capului
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
s-a furișat într-un colț, țipând: „Mulțumesc! Nebuno! Rahatule!“ — Nu știu cine l-a învățat asemenea cuvinte, spuse Naoko, oftând. — În nici un caz eu, se apără Reiko. Eu n-aș face așa ceva în ruptul capului. Reiko s-a strâmbat iar la papagal, mieunând, și acesta tăcu brusc. — Exemplarul acesta o fi avut, cândva, o altercație cu vreo pisică, spuse Reiko, râzând. Altfel nu-mi explic de ce este speriat de moarte de mieunaturi. După ce au terminat curățenia, fetele au pus uneltele la o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
le îngropăm în zăpadă și să le scoatem congelate la primăvară? După aceea să le dezghețăm, să le readucem la viață și să țipăm: „Hei, toată lumea la masă!“ Nu se poate! Am zgândărit cu degetul plasa de sârmă și, deranjând papagalul, acesta a dat din aripi și a țipat: „Rahat! Mulțumesc! Nebuno!“ — Pe acela aș vrea să-l congelez, spuse Naoko, cu o privire tristă. Chiar cred că o să înnebunesc dacă-l aud în fiecare dimineață. După ce am făcut curat în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
bucățelele de castravete. Ciudate amintiri lasă în urma lor cei care se prăpădesc. După ce mă trezesc dimineața, mai stau puțin în pat și mă gândesc la tine și la Reiko, precum și la colivia păsărilor. Îmi amintesc de păun, de porumbei, de papagali, de curcani, apoi de iepuri. Îmi revine în minte imaginea pelerinelor galbene de ploaie, cu glugă, pe care le-ați purtat în dimineața aceea ploioasă. Îmi place să mă gândesc la voi când stau în așternutul călduț. Am senzația că
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2344_a_3669]
-
activități infracționale: furt din buzunare, efracții, fraudă, escrocherii și șantaj - ce știu eu? Dar sunt absolut sigur că domeniul de competență era altul, unul care se pronunță, pur și simplu dra-gos-te... Da, așa bine-Îmbrăcat, parfumat și cremuit, dar și cu papagal - nu, fără papagal; tăiem asta - Anton Josef Lakritz era un proxenet. Sau, cum Îi plăcea lui să formuleze: „un vânzător de plăceri“. Când l-am Întrebat cât de mare era zona pe care o acoperea, râdea doar, formând un triunghi
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
din buzunare, efracții, fraudă, escrocherii și șantaj - ce știu eu? Dar sunt absolut sigur că domeniul de competență era altul, unul care se pronunță, pur și simplu dra-gos-te... Da, așa bine-Îmbrăcat, parfumat și cremuit, dar și cu papagal - nu, fără papagal; tăiem asta - Anton Josef Lakritz era un proxenet. Sau, cum Îi plăcea lui să formuleze: „un vânzător de plăceri“. Când l-am Întrebat cât de mare era zona pe care o acoperea, râdea doar, formând un triunghi din degetele arătătoare
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1858_a_3183]
-
Capul măsoară șase metri În lungime, având o coroană de opt brațe. Fiecare din ele are cam trei metri lungime, fiind străbătute de șiruri lungi de ventuze. În centrul acestei coroane se află gura, cu un cioc ascuțit, ca de papagal; numai că fălcile au o lungime de optsprezece centimetri. — Costumul sfâșiat al lui Levy? — Da, Încuviință Beth. Ciocul este poziționat Într-un inel de mușchi, astfel Încât se poate răsuci În cerc În timp ce mușcă. Iar radula - limba calmarului - are o suprafață
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2313_a_3638]