1,971 matches
-
de teorie literară , din 2001), edițiilor, colaborărilor la volume colective și la sinteze istorico-literare, îndemnându-ne să reflectăm cu amărăciune la opera pe care regretatul nostru critic și teoretician literar nu a mai apucat să o încheie. Totodată, această ediție postumă nu reprezintă doar un adaos cantitativ la o operă însemnată prin ea însăși, ci o recuperare a unor dimensiuni și direcții ale activității autorului, pe care excelența sa în domeniul teoriei literaturii și al criticii sociologice le-a ocultat, vrând-nevrând. Ion
O recuperare postumă by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/2653_a_3978]
-
că n-avem încă ediția: primele șase, din șaisprezece volume ale ediției academice, adică acelea publicate de Perpessicius între 1939 și 1963, ar trebui reluate, conform unor criterii mai noi și beneficiind de toate achizițiile recente; separarea între antume și postume se cuvine părăsita; aparatul critic și variantele trebuie dispuse altfel decît la Perpessicius, mai putin greoi și funcțional. Și așa mai departe. Eminescolatrii vor protesta încă o dată, văzînd că, după mitul Eminescu, e pus în discuție mitul Perpessicius. N-au
Cultul lui Eminescu by Nicolae Manolescu () [Corola-journal/Journalistic/18191_a_19516]
-
ei cu atât mai bine. Sunt unii cercetători ai epocii care supralicitează totuși concesiile făcute atunci de critica șaizecistă. Sau văd numai concesiile și nu și efortul de a le evita. Astfel M. Nițescu în Sub zodia proletcultismului, lucrare apărută postum (Humanitas, 1995), întemeiat pe câteva citate din vechi articole ale lui N. Manolescu și Eugen Simion, îi pune pe aceștia în rând cu I. Vitner, N. Moraru, C. I. Gulian, clasici ai dogmatismului, o aliniere absurdă. Drept este să fie
Generația mea în anii '60 by Gabriel Dimisianu () [Corola-journal/Journalistic/8596_a_9921]
-
pentru a descrie un anumit tip uman. Nu mă recunosc, deși mi-ar plăcea, în cuvintele lui Christopher Hitchens (eseistul anglo-american, marele orator, omul de spirit și avocatul multor cauze dubioase), cuvinte citate de soția sa în postfața la cartea postumă Mortality (Atlantic Books, 2012), care încoronează descrierea uneia din frecventele petreceri de câte opt ore, organizate acasă, „unde mesele erau atât de încărcate de ambasadori, condeieri, dizidenți politici, studenți și copii încât se stătea cot lângă cot și era imposibil
Ești mulțumit de tine? by Mircea Mihăieș () [Corola-journal/Journalistic/4351_a_5676]
-
prin ciur și prin dîrmon. Pînă la ultimul om. Fără să uite de primul. Mai bine mai tîrziu... Un necrolog nu este neapărat cel mai potrivit pentru a denunța o impostură. Dar cînd paginile unor gazete sînt pline de omagii postume nemeritate, e bine că se găsește cineva să încalce uzanța și să scrie adevărul. E vorba de un articol al dlui Michael Shafir din revista 22 (1-7 august) prilejuit de moartea lui Raoul Șorban. Temeinic informat, articolul arată că întreaga
Ochiul MagicOchiul Magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/10383_a_11708]
-
muzicale ce-i pornesc din versuri, Solomon Marcus scrie despre relația matematicianului cu poezia, Mircea Coloșenco stăruie asupra gazetăriei legionare, iar Theodor Codreanu zugrăvește încorporarea lui Barbilian în timpul Primului Război Mondial, în unitățile militare din Bîrlad, Huși și Rusca. Nu lipsesc recuperările postume prin care texte exegetice mai puțin știute sunt redate atenției publice. Așa se face că Eugen Coșeriu apare cu un studiu de strictă aplicație morfologică asupra limbii barbiene, în vreme ce Mircea Ciobanu e prezent cu un pitoresc eseu inspirat de stanțe
Ion Barbu, poetul satir by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/2540_a_3865]
-
teribilă dacă luăm seama că acesta e fost destinul din postumitatea imediată a cele mai strălucite minți dintre cîte a trăit pe aceste tărîmuri pare-se, totuși, românești. Însă nu avem de ce să ne indignăm prea tare de meschina întîmplare postumă, întrucît ființa poetului se sustrăgea deja vicisitudinii ingrate a oamenilor, mutîndu-se definitiv în cuvintele operei. E adevărat însă, că ceea ce s-a întîmplat atunci într-un sens propriu mai apoi se repetă mereu în sens figurat, fiincă potăile mici, animalele
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/8771_a_10096]
-
are justificarea ei: cînd urci ștacheta foarte sus, ea se transformă implicit într-o ghilotină ce invită la decapitări simbolice. Dar privită din perspectiva mentalității contemporane, judecata lui Noica e prea aspră. Schopenhauer rămîne un gînditor fascinant, iar soarta lui postumă e pe cît de imprevizibilă pe atît de proteiformă. Și așa cum Spengler, după ce a fost pus la zid decenii de-a rîndul pe motiv că degradează metafizica prin suflul biologist pe care îl imprimă filozofiei, începe acum să sune în
Ticăloasa fire by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/8928_a_10253]
-
s-o înțeleagă. Cu alte cuvinte, există în lume forțe obscure și ininteligibile care fac ce vor din viața omului, fără să-i dea socoteală și fără să-i ofere satisfacția compensatoare a unei înțelegeri sau măcar a unei mîntuiri postume. Într-o viziune tragică, dreptatea nu există și justiția e cea pe care o fac zeii. Rostul omului este să fie la cheremul lor, fără explicații suplimentare. Dacă ar exista o explicație, nu am avea de-a face cu o
Pe urmele Antigonei by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/8111_a_9436]
-
amplul poem Moartea narcisului, o mică nuvelă în versuri). Survin chiar și cîteva poezii de iubire (o noutate pentru retractilul Anghel), dar ele se fixează, toate, în tipar paseist: va fi mereu vorba de o iubire apusă, de ecourile ei postume (Scrisoare, Dumineca, Ex-voto). Noutatea cu adevărat interesantă adusă de Fantasii constă în apariția unei teme ce va domina de acum încolo: arta înțeleasă ca valoare-supremă, ca refugiu în fața vicisitudinilor. Scriitura artistă practicată de Anghel își găsea astfel justificarea tematică. Noua
„À la recherche du temps perdu” avant la lettre by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/6149_a_7474]
-
să corijeze "acreala" corecțiunilor aplicate lui Cioran și nu numai. Pe scurt: deși al ține mereu an șah pe Cioran, dl Livius Ciocârlie nu izbutește niciodată a ajunge la sah-mat. Jocul d-sale e strălucitor, subtil și...instructiv, necesar vieții postume, celei de-a două vieți, "definitive", a ilustrului filosof-scriitor, meritând, ăn pofida unor contrarietăți, elogiile noastre. Livius Ciocârlie, Caietele lui Cioran, Ed. Scrisul românesc, Craiova, 1999, 272 pag., preț nemenționat.
Cioran pe fată si pe verso (II) by Gheorghe Grigurcu () [Corola-journal/Journalistic/17424_a_18749]
-
Stănescu se înfățișează - la ora actuală a poeziei universale - ca un fluviu fundamental al planetei, ca o sacră Dunăre a strămoșilor cu știința de a se face nemuritori, Pelasgo-Daco-Thracii/valahii (Dacoromânii-arhaici), în douăzeci și patru de volume antume și de cicluri poematice postume." (Ion Pachia Tatomirescu) * ,- Ce-ți inspiră imnul beethovenian al bucuriei? m-a întrebat soția mea într-una din seri. - Să-ți spun ce simt cu adevărat? Ei bine! Află că ori de câte ori ascult acest imn, un îndemn lăuntric de-a străbate
Actualitatea by Alex. Ștefănescu () [Corola-journal/Journalistic/11422_a_12747]
-
RAMURI din Craiova, în care mai totul trece ștacheta. Din nr. 10, semnalăm în primul rând informația - strecurată de Adrian Marino în răspunsul său la ancheta revistei - că autorul Dicționarului de idei literare și-a ținut un jurnal, destinat publicării postume. Mai mult, a scris și "o masivă autobiografie, Viața unui om singur. O autobiografie intelectuală și ideologică (cu unele detalii, să le spun, "istorice"), a șase decenii de activitate de toate genurile, dintre anii 1939-1999. N-o public fiindcă, păstrând
Actualitatea by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/16637_a_17962]
-
a apărut de curînd prima parte a celei mai importante lucrări din domeniul cercetării științifice a operei lui Mihai Eminescu. Dicționarul limbajului poetic eminescian este un proiect amplu, cu două componente: Concordanțele poeziei eminesciene (structurate pe distincția dintre antume și postume) și Dicționar de semne și sensuri poetice (organizat pe cîmpuri semantice). Realizarea sa a presupus "identificarea tuturor dezvoltărilor semantice, prin luarea în considerație a tuturor contextelor în care se află înscrise semnele poetice" (D. Irimia). Concepută ca un "dicționar de
O nouă perspectivă by Zamfir Bălan () [Corola-journal/Journalistic/14136_a_15461]
-
date fiind diferențele de concepție și de realizare dintre cele două lucrări. În primul rînd, Dictionarul limbii poetice a lui Eminescu înregistrează materialul de limbă poetică numai din antume și, cu titlu de excepție, din "cîteva dintre cele mai cunoscute postume" și din "patru dintre povestirile eminesciene". Apoi, scopul acestuia este, pe de o parte, "să fixeze etapa pe care o atinge Eminescu în dezvoltarea limbii noastre literare în secolul al XIX-lea", iar pe de alta, "să arate ce face
O nouă perspectivă by Zamfir Bălan () [Corola-journal/Journalistic/14136_a_15461]
-
Sorin Lavric Nu există fenomen cultural care, privit fără prejudecăți, să nu arate izbitoare trăsături cultice. Literatura nu e profană decît pentru neaveniți, aura de mister care învăluie o operă fiind hotărîtoare pentru destinul ei postum. Un scriitor care nu e înzestrat cu însușiri magice e un biet scrib căzut din rangul vocației, talentul neputînd fi definit în chip rațional. Cum nici prestigiului unei cărți nu i se poate găsi o rețetă de ordin logic. Sub
Protocolul junimist by Sorin Lavric () [Corola-journal/Journalistic/2748_a_4073]
-
al fostului prim-ministru francez și lider al partidului socialist, Michel Rocard, readuce în discuție o teză a lui Karl Marx referitoare la evoluția economiei. Rocard atrage atenția că Marx n-a fost contra economiei de piață. în opera lui postumă, Bazele criticii economiei politice, tradusă târziu, abia după jumătatea secolului XX, în țările europene (în Franța, în 1968), Marx insista pe ideea că financiarul va trece înaintea economicului. Scrie Rocard: "Marx anunță o criză mai gravă decât toate, constând în
Ochiul Magic by Cronicar () [Corola-journal/Journalistic/7862_a_9187]
-
sub același acoperiș. Asta a fost prima mea antologie - darul meu pentru poporul rus. St.D. - Așadar, ai avut o bună bază de pornire pentru ceea ce întreprinzi acum. Si ca material, și ca experiență. Dar simți vreodată că faci dreptate postumă unor poeți uitați sau nedreptățiți în epoca lor? Ev.Ev. - În afară de selecția versurilor, eu scriu și câte un articol despre fiecare poet în parte. Până acum, am scris peste patru sute. Și, în plus, scriu câte un mic poem pentru fiecare din
Evgheni Evtușenko „Eu însumi sunt o parte din Rusia“ by Ștefan Dimitriu () [Corola-journal/Journalistic/6380_a_7705]
-
intervenția lui Mihai Dinu, și o continuare a relatării autoarei, care se oprește în jurul anului 1950. Natalia Manoilescu- Dinu a lăsat (ca și mama sa, de altfel) și un set consistent de însemnări zilnice, care, acum, i-au servit editorului postum la completarea „poveștii”. Aflăm, prin urmare, ce s-a întâmplat după 1950 cu principalele personaje ale Mărturiei unei vieți: o suită de „dosare” tragice, în care o istorie nemiloasă s-a jucat cu destinele unor intelectuali de elită. De la Mihail
Memoriile Nataliei Manoilescu-Dinu by Răzvan Voncu () [Corola-journal/Journalistic/2545_a_3870]
-
dintre Roosevelt, Stalin și Churchill, la ultimele zile ale lui Hitler sau la ultimele zile ale cuplului Ceaușescu ar prezenta încă din plecare un interes primordial. Din această a doua categorie de scrieri face parte și o carte extraordinară apărută postum, iscălită Sebastian Haffner, persoană de care pînă acum cîțiva ani aproape nimeni nu auzise. Volumul Geschichte eines Deutschen (), Stuttgart, 2000, tradus deja în numeroase limbi, a fost suspectat de contrafacere, într-atît conținutul său părea neverosimil. Istoria unui german nu este
Istoria unui german by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/13053_a_14378]
-
cu hotărîrea autorului de a se expatria. Jurnalul lui Haffner a dormit într-un sertar pînă la moartea autorului său, în 1999; avea să fie descoperit și publicat ulterior, un an mai tîrziu, cu un succes enorm, făcînd cu titlu postum din Haffner un autor celebru. Prin ce a devenit Istoria unui german carte de referință? Prin aparenta insignifianță a autorului ei. Să ne imaginăm o clipă că am putea citi relatarea pedestră, zi cu zi, a evenimentelor din Parisul anilor
Istoria unui german by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/13053_a_14378]
-
și mai necruțătoare privire, anticipînd tragedia ce avea să urmeze. La 1930, imensa majoritate a concetățenilor săi plutea încă în ceața ignoranței, a iluziilor, a speranței; Sebastian Haffner a intuit însă perfect tot ceea ce urma să se întîmple. La apariția postumă, în anul 2000, a acestei cărți, Istoria unui german a surprins în asemenea măsură, încît luciditatea autorului a părut neverosimilă, iar Istoria... sa bănuită de fals: pentru ca cineva să prevadă în 1930 cum urma să evolueze situația Germaniei, a Europei
Istoria unui german by Mihai Zamfir () [Corola-journal/Journalistic/13053_a_14378]
-
Raftul Denisei”, romanul Vise de pe Bunker Hill încheie ciclul lui John Fante (traducere din limba engleză de de Iulia Gorzo, 176 pag.), autor pe care l-au ocolit și marile premii și succesul de public. Romanele lui au fost revelații postume în proza americană, dar au marcat Generația Beat. Prin personajul Arturo Bandini, scriitor și alter-ego fidel, John Fante luminează episoade ale tinereții sale și atmosfera orașului magic Los Angeles. Tetralogia dă șansa de a înțelege modelul unor mari scriitori, de la
Alte noutăți de la Bookfest by Elisabeta Lăsconi () [Corola-journal/Journalistic/3537_a_4862]
-
i se reproșa variația pe aceeași temă), Verne s-a arătat foarte disponibil la înnoire și chiar la pastișarea scriitorilor preferați: Poe, Dumas, Dickens sau Fenimore Cooper. In capitolele finale, Lucian Boia corectează câteva teorii pe care le consideră "manipulări postume". În primul rând pe cele care îl acreditează în mod aberant pe Verne cel anticomunard, antidreyfusard și antisocial drept scriitor de stânga. Apoi arată că statutul inferior al femeii și al negrilor în cărțile sale, precum și imaginea evreului-cămătar-lacom se explică
Jules Verne pe înțelesul ideologilor by Marius Chivu () [Corola-journal/Journalistic/11762_a_13087]
-
Al. Săndulescu Jurnalul lui Gala Galaction, unul dintre cele ținute peste jumătate de secol, comparabil din acest punct de vedere cu însemnările zilnice ale lui Titu Maiorescu, a avut, până în 1989, o soartă postumă nefericită. Publicat mai întâi în 1977, a apărut cu textul masiv cenzurat, până la desfigurare. Neobositul editor, de o viață devotat scriitorului, Teodor Vârgolici, l-a reluat între 1996-2003, dând o nouă ediție, de astă dată, integrală, restituind numeroasele pasaje eliminate
între amăgire și dezamăgire by Al. Săndulescu () [Corola-journal/Journalistic/10216_a_11541]