1,436 matches
-
le admire jocurile de lumini multicolore: roșii, albastre și verzi. Pistoane hidraulice gemură. Elevatoare mârâiră pe șinele lor, timp în care cea de a doua navetă era împinsă pe dispozitivul de arimare superior. Niște roți se blocară. Scripete și leviere purceseră la coborârea navetei în tubul de lansare. Când aparatul ajunse în poziție de lansare, din pereți și din podea se iviră brațele și decuplatoarele automate pentru a se branșa. Alimentarea cu carburant și controlul final porniră imediat. Erau sarcini banale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85118_a_85905]
-
bisericească, a dat carnea la o parte, sorbind cu vinovată poftă doar zeama. La felul doi s-a adus un sos. — Din ce faceți acest sos? - se interesă amabil Barzovie-Vodă. — Din bujbei! - răspunse Huruzuma. Barzovie dădu mulțumit din cap și purcese spre blid. Când însă cercă sosul cu un tacâm, scoase un strigăt de mirare: sub sos stătea frumușel, cu aripile desfăcute, un pui de dropie, atât de veridic fript, că parcă una-două zbârrr! pe-o dugheană. Cu o mișcare delicată
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
ale palatului viziriului. înainte de a muta caravana poveștii noastre peste mări și țări, să mai zăbovim o clipă în preajma celor doi. Sunt ceasurile nouă. O muscă mare, păroasă și verzuie, venind tocmai din îndepărtatele ținuturi ale Iudeei, a reușit să purceadă printre perdelele patului în care odihnește trupul cilindric al spătarului Vulture și, prăfuită, vlăguită de drum, s-a așezat pe fruntea înaltă, înrourată de somn a înaltului sol moldovean. Deși la capătul puterilor, musca mai rămâne câteva clipe încordată, atentă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
că ne-am luat cu vorba și-am uitat de ospăț. Cuvioșiile voastre, deși știu că postiți, rogu-vă totuși a pofti la masa ce Domnul, în milostenia lui, o dă boierilor, căci am multe a vă spune înainte de a purcede în greaua domniilor-voastre misie. Episodul 82 LA OSPĂȚ Ospățul începu la ora 5. Pe vremea aceea mesele domnești nu aveau încă opulența pe care o vor atinge chefurile fanariote, prelungite mult după dispariția fanariotismului ca sistem socio-politic de tristă amintire
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
noștri călugări Metodiu și Iovănuț, în stabilimentul signorei Maxima. Mâna povestitorului prin care se mișcă gâlgâind domol sângele încă fără primejdii infectat de plumbul atâtor și atâtor pagini citite narând alte și alte intrări în stabilimente asemănătoare e gata să purceadă întins la treabă. Micul Balzac ce doarme în noi scâncește, își mișcă piciorușele: ar urma o descripție. Descrie-mi unde locuiești, ca să-ți spun cine ești. într-o pagină, cu substantivul curat și cu epitetul bine aranjat, faci din colibă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
turcilor. Episodul 184 S.R.L. Episodul 185 SE SCHIȚEAZĂ UN PLAN DE ACȚIUNE — înțeleg c-ați ajuns la Cetatea Albă - zise boierul Radu Stoenescu-Balcâzu. Și după aceea? — După aceea - răspunse spătarul Vulture - înțelegând că sultanul nu ne cere totuși capetele, am purces spre Stambul, să vedem care-i mișcarea. — Și sultanul? — Sultanul e un om de statură potrivită, și-are un obicei care pe mine mă scoate din minți: își troznește mereu degetele - spuse spătarul Vulture. — Are și-o aluniță lângă sprânceana
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
sfințeniei voastre ați avut veșnic de lăudata îngăduință de a desprinde un mic răgaz pentru a ne primi și asculta păsurile. Nu vom uita aceasta niciodată. Frumos vorbești, padre Metodiu - zise uimit papa. Să aibă acele ținuturi din care-ați purces așa școli bune de retorică? — Școli nu prea sunt - răspunse Metodiu - ba aș spune că nu sunt deloc, însă, serenissime, retorica o avem în sânge, iar sângele nostru e nobil și nu trebuie decât nițel încălzit pentru ca retorica să iasă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1959_a_3284]
-
sau întâmplarea în mintea și sufletul celui ce le scrie nu se poate supune regulilor îndeobște acceptate. Am avut surpriza - neplăcută - să constat că, după ce (fără voia mea) a intrat în sat Cine adoarme ultimul, cei care lțau citit au purces să caute, cu obstinație, corespondențe între realitate și ficțiune. Unii sțau simțit calomniați și chiar au răspândit zvonul că ar intenționa sățși repereze onoarea în justiție. Cineva, mai înțelept, a pus lucrurile la locul lor: „E doar o carte... Totuși
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2193_a_3518]
-
1148, noii stăpâni ai Córdobei, Almohazii, învățați într-ale credinței veniți din Sudul marocan, interzic musulmanilor studierea gândirii grecești și îi expulzează pe evrei și pe creștini din califatul lor. Asta în timp ce, de cealaltă parte a Mediteranei, alți șefi musulmani purced la recucerirea Locurilor Sfinte, ocupate cu puțin timp înainte de cruciați. în acest an de legătură, Islamul triumfă în Orient, dar nu mai deține mijloacele de a câștiga și în Occident. Interzicându-și accesul la știință, el pierde orice șansă de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2225_a_3550]
-
nu fi. Livrînd miniaturi (în stil nipon), deplîngînd confuzia axiologică (porcanii/ rîtanii înfulecînd mărgăritarele), șotios, protejînd miezul filosofic, el rămîne o prezență singulară în peisajul nostru liric (suprapopulat!), invitîndu-ne la o preumblare prin Istorie. Cu rostul, deloc tăinuit, de a purcede la o "lectură" a epocii, pensînd exemple, contemplînd zîzania pămîntenilor "putregăind" în veselie, cu pofta îndîrjită de a exista într-o viață vidată de sens (vezi "dialogurile" cu E.C.). Resemnat, va constata: "om fi greșit galaxia...". Dar tot poetul conchide
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
în special tinerii, nu au cunoștință de ele. Epurarea bibliotecilor, în toată perioada comunistă, dar în special în anii '50, pare pentru unii o ciudățenie. Nu trebuie uitate aceste triste întîmplări. Gh. G.: Regimul instaurat în România după 1945 a purces la o epurare drastică a bibliotecilor. Au apărut două volume intitulate Publicații interzise, incluzînd mii de titluri de cărți, inclusiv operele marilor noștri scriitori socotite nocive. Perioada interbelică mai cu seamă era decimată. Unele din cărțile puse la index au
[Corola-publishinghouse/Journalistic/1572_a_2870]
-
din durerea ei, printre lacrimi, decât vorbe de spaimă. Culi al ei și-ar fi pierdut mințile în ziua aceea. Era într-o marți; spun bine bătrânii că ziua asta de marți nu-i bună de pornit treburi și de purces la drum! Doctorul se așezase alături de paznic și-i punea, cu glas amical, întrebări: În iarna asta, rămân caprele și ciutele fără stăpân. Ce zici, Culi? Ce să zic, domnule doctor? Cred că peste vreo săptămână ies eu să le
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2100_a_3425]
-
în scenă, dar, iată, spectacolul pe care i l-a consacrat a constituit marea sa aventură teatrală. După ce scrisese în 1908: „Mă tem că o montare perfectă a lui Hamlet e ceva imposibil”, el însuși se încumetase, în 1912, să purceadă la realizarea ei. Experiența i-a confirmat punctul de vedere: i-a întărit credința că Shakespeare este nereprezentabil, dar, în același timp, i-a stimulat dorința de a „ține pariul”, de a face față provocării. Căci ce altceva ar putea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1979_a_3304]
-
le-au dat... năvală, ca o noajă de lupi într-o turmă de oi... ajungând moldovenii în fruntea obuzului, iar moscalii n-au vrut să le deșchidă părcanele ca să intre înlăuntru în obuz ce le-au făcut semnu de-au purces alăture cu obuzul”. Despre Dumitrașco-vodă spune că: “Domnit-au... țara numai 9 luni în anul 7218 și au ieșit din Ieși iulie în 16 dzile, iar moscalii au făcut războiul atunce la Stănilești în iulie 11 dzile”. --Mai exact, bătălia
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
Ioan Calimah voievod întărește lui Dumitrachi grămăticul stăpânirea acestor case. --Fiindcă am tot pomenit de Târgul Boilor, aș aminti câteva vorbe spuse de Ion Neculce, cronicarul, despre acest loc. --Nu-i nici o opreliște, fiule. “Trecut-au împărăția Dunărea, și de acolo purceasă pe Prut cu multă oaste și cu multe tunuri grele și mari... Și sosindu la Țuțora, au șădzut cu toată oastea de au odihnit 8 dzile... Vinit-au în primblare împărăția de la Țuțora la Ieși și s-au scoborât pe la Nicoriță
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/550_a_727]
-
-ntr-un noptatec imn. În seara aceasta pornim.“ Scrisoare de la Amory, cu mențiunea „Brest, 11 ianuarie 1919“, către locotenentul T. P. D’Invilliers, Camp Gordon, Georgia: Dragă Baudelaire, Ne-am Întâlnit În Manhattan În 30, luna asta. Pe urmă am purces la Închirierea unui apartament foarte plăcut, eu, tu și Alec, care mi se uită peste umăr În timp ce scriu. Habar nu am ce voi face, dar nutresc visul cețos de a mă dedica politicii. De ce crema tinerilor absolvenți englezi de la Oxford
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
să-i facă baie, renunțând atunci când băiatul a început să urle. L-a lăsat pe Stefan să se spele singur. L-a lăsat să doarmă șaptesprezece ore fără întrerupere. Apoi, înarmat cu dicționare frazeologice în limbile engleză și germană, a purces la cel mai dur interogatoriu pe care îl condusese vreodată. I-a luat o săptămână de tăceri lungi, de pauze interminabile și întrebări încuietoare, urmate de jumătăți de răspunsuri, pentru ca Mal să înțeleagă toată povestea. Stefan Heisteke fusese lăsat în
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
frivole. Oameni erau mânați spre canapeaua lui Lesnick de promiscuitatea lor sau de implicarea în mașinațiuni politice jalnice. Amăgiți. Proști. Egoiști. Mal luă încă o gură de cafea și făcu o sinteză mentală generală a dosarelor, ultima revizuire înainte de a purcede la etichetarea eminențelor cenușii pe care el și Dudley Smith urmau să le interogheze, precum și la selectarea indivizilor potriviți pentru strategia lor operativă, încă insuficient de clară. Posibilitatea sugerată de Loew constituia deja soluția lui favorită. Avea aici o serie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
organizări a Bisericii și, pe de altă parte, datorită toleranței religioase de care a dat dovadă ortodoxia română de-a lungul timpului (103, pp. 91-92). Biserica Ortodoxă Română - spunea Ioan Petru Culianu - nu a fost „îndeajuns de puternică pentru a purcede la persecuții împotriva vrăjitoriei”, ea neavând „puterea de a exercita activități represive” (199, pp. 330- 333). Spun, de asemenea, că un „război” de acest tip nu ar fi fost recomandabil în Țările Române, pentru că rezultatele lui ar fi putut fi
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
de pământ și trei de mare, ca și cum, pornind din inima insulei, ar fi făcut să se învârtească o roată de olar, și a îndepărtat de centru în toate direcțiile aceste ocoluri alternate, făcând inima cetății inaccesibilă pentru oameni”. Conform „poruncilor purcese chiar de la Poseidon, așa cum le transmisese prin obiceiul pământului și printr-o inscripție [...] pe o stelă”, stabilirea autorității „unor regi asupra altora” se făcea periodic (la cinci-șase ani), în felul următor : „După ce se dădea drumul unor tauri în țarcul sfânt
Ordine şi Haos. Mit şi magie în cultura tradiţională românească by Andrei Oişteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/848_a_1763]
-
Împlineau 135 de ani de la Înființarea primei școli de fete din suburbia Tătărași, școală ce poate fi considerată străbuna celei În care muncim noi astăzi. Monografia Școlii de fete nr. 1 Tătărași nefiind revendicată de nimeni, cei doi directori au purces la scormonirea trecutului, În numele școlii pe care o conduceau, dezvăluind prin aceasta, o pagină din istoria Învățământului primar ieșean. Încă din primele rânduri ale monografiei, aflăm că arhiva acestei vechi instituții s-a păstrat În condiții destul de bune până În 1948
GHEORGHE I. BRĂTIANU, PATRONUL ŞCOLII MELE by Aglaia C. Buduroi () [Corola-publishinghouse/Memoirs/1188_a_1874]
-
spre acele vremi când intre noi erau toți, sa-i prohodim creștinește, după datina străbună, pe cei trecuți in lumea drepților, deopotrivă profesori si colegi, spre neuitarea noastră Apoi, cuprinși de emoția momentelor trăite, in vechea școala a amintirilor, să purcedem spre ctitoria voievodala a Movileștilor, la Sucevița, printre brazii de pe domoalele obcini, unde, întorcându-ne pe scara timpului, sa depănăm, in tihna peisajului montan, șirul atâtor trăiri din trecutele vremi și să ne bucurăm copilărește ca mai suntem împreună in
PESTE VREMI…ISTORIA UNEI GENERATII – PROMOTIA 1952 – by Șorea Niculai () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91807_a_93265]
-
diverse elemente, care-l însoțesc și-l susțin și a căror dezbinare se face prin moarte. În acel moment, fiecare din aceste elemente se întoarce la sorgintea sa. Aerul și focul, care formează sufletul, se suie iar la cer de unde purced, în vreme ce părțile omenești se coboară în pământ, de unde își trag originea lor. Din aceasta ar urma ca sufletul să fie muritor și supus soartei corpurilor. Dar ceia ce pare că Chinezii neagă ca metafizicienii, admit ca moraliști, cel puțin, în
Cremaţiunea şi religia creştină by Calinic I. Popp Şerboianu [Corola-publishinghouse/Administrative/933_a_2441]
-
efectuarea unor anchete asupra celor întâmplate și să se încerce recuperarea și identificarea rămășițelor pământești ale sfințiților părinți (actualmente, se fac astfel de cercetări). De asemenea, Diacon a cerut autorităților din comuna Stulpicani, preoților de la bisericile de pe Suha Bucovineană să purceadă la ridicarea unui cenotaf în memoria lui Nectarie Cotlarciuc, în curtea bisericii din Stulpicani, unde, în situația descoperirii osemintelor sale, acestea vor trebui aduse și depuse pentru veșnicie în acest loc și nu lăsate în Cernăuțiul ostil. Vasile Diacon consideră
Nectarie Cotlarciuc, Arhiepiscop al Cernăuţilor şi Mitropolit al Bucovinei by Marius Vasile Ţibulcă () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91906_a_107347]
-
sine. El pretindea că-l cunoaște pe Isus și intențiile sale chiar mai bine decât Isus însuși. Problema lui Isus era aceeași ca a lui Hamlet, spune De Quincey: neputința de a depăși stadiul reflecției, al meditației, și de a purcede la acțiune. Or, Iuda riscă marele pariu: să-l pună pe Isus în fața unei decizii radicale. Strategia pare simplă. Iuda Îl va da pe Isus pe mâna preoților, silindu-l în felul acesta să stârnească insurecția mult așteptată. Din păcate
[Corola-publishinghouse/Administrative/1996_a_3321]