1,563 matches
-
alint peste susurul eternității... Tinerețea fiind banul cu care am cumpărat Încântare din lună.“ O POEZIE TRIMISĂ DE AMORY LUI ELEANOR, INTITULATĂ DE EL FURTUNĂ DE VARĂ „Vânturi subțiri, un cântec pierit și frunze căzând, Vânturi subțiri și, departe, un râset pierit... Și ploaia, și peste câmpii o voce chemând... Norul nostru gri s-a umflat, grăbit se ridică, Alunecă agitat peste soare, surorile pe aripi purtând. Umbra unei porumbițe pică Jos, pe hulubărie; crengile de aripi gemând; Iar jos În
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
bluza-mproșcată A zilei, lunecă În jos pe dealurile visătoare, cu luciu de lacrimă, S-acopere verdele straniu cu coama-i roșcată... Iubirea de ce vine după, iubirea de asfințit... Copacii, tăcuți până la ultimul vârf... fără patimă... Vânturi subțiri și, departe, un râset pierit...“ CAPITOLUL 4 ÎNFUMURATUL SACRIFICIU Atlantic City. La sfârșitul zilei, Amory se plimba pe promenada de scânduri, calmat de necontenita tălăzuire a mării, adulmecând mirosul pe jumătate funebru al brizei sărate. Marea, se gândea el, Își păstrează amintirile mai profund
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
la viață, ci mai degrabă că se Întoarce pe partea cealaltă În pat. Treceau grăbiți indivizi palizi, care-și țineau cu degetele gulerele de la haine; un roi mare de fete-coțofene obosite, de la un magazin universal, se Înghesuia cu țipete și râsete stridente, câte trei fete la o umbrelă; a trecut și o patrulă pedestră de poliție, agenții fiind apărați miraculos de ploaie de glugile lor impermeabile. Ploaia Îi insufla lui Amory un sentiment de detașare, iar numeroasele aspecte neplăcute din viața
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1937_a_3262]
-
seară sărutându-se, strânși unul lângă altul în spațiul întunecat al verandei. Danny îi privi. Luna dispăru sub o altă pătură de nori. Ușa se deschise și îi primi pe cei doi bărbați dincolo de ea. Când intrară, îi acompaniară niște râsete, o agitație crescândă și câteva secunde de lumină strălucitoare. Danny se strecură anevoie pe lângă peretele clădirii, înțepându-se în spinii gardului viu, și ajunse în fața unei ferestre mari, acoperită de draperii din catifea. O fantă îngustă între cele două revărsări
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
țeavă retezată ca să-l amuțească pe paznic. Complicele lui dispăruse. Gardianul vărsa sânge pe gură și pe nas și era deja în lumea viselor - poate pentru totdeauna. Buzz băgă pistolul în buzunar, se îndreptă spre ușa din dos și intră. Râsete și un dialog răsunător între egali. Un coridor scurt, cu un șir de cabine. Buzz se lipi de o draperie, trase spre el un colț al ei și privi. Întâlnirea la vârf era în toi. Mickey Cohen și Jack Dragna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1955_a_3280]
-
în tăcere coridorul în care pătrundea slab soarele iernatic de după-amiază și intrară în odaia lui Velasco. Ușa se închise grea în urma lor și nu se mai deschise multă vreme după aceea. Nici din camera însoțitorilor nu se mai auzeau râsete sau cântece. În seara aceea luminile se stinseră devreme la mănăstire, iar clădirea în care ședeau japonezii rămase liniștită ca un mormânt învăluit în întunericul de smoală. Pe povârnișul de piatră înghețat, paznicul de noapte, îmbrăcat cu o manta uriașă
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
masă acela care scoate cel mai repede gălușca din oală va avea noroc. Și în casa samuraiului, Riku le îndrumă pe femei să așeze oala cea mare pe vatră. Fiul cel mic, Gonshirō, prinse gălușca și în jurul vetrei se auziră râsete, așa cum nu se mai auziseră de mult. Însă, a doua zi sosi un mesager de la seniorul Ishida care îl înștiință pe samurai că urma să vină poruncă de la Sfatul Bătrânilor, așa că trebuia să rămână pe loc și să aștepte. Toate
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2352_a_3677]
-
activistul de partid roagă membrii de partid să mai rămână spre a se dezbate și ultimul punct de pe ordinea de zi. Și ca să-și dea importanță încheie cu ”așa cum a spus tovarășul Stalin mensana în corpore acasă și vă mulțumes” râsete și voie bună. Mai existau și săteni dornici de a ocupa post de deputat comunal fără să știe ce are de făcut, cazul lui Maneliuc, care imediat ce se așeza pe scaun adormea și la aplauze ori un ton mai ridicat
Confluenţa de la Hlipiceni by Petrru Rezuş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/668_a_1264]
-
activistul de partid roagă membrii de partid să mai rămână spre a se dezbate și ultimul punct de pe ordinea de zi. Și ca să-și dea importanță încheie cu ”așa cum a spus tovarășul Stalin mensana în corpore acasă și vă mulțumes” râsete și voie bună. Mai existau și săteni dornici de a ocupa post de deputat comunal fără să știe ce are de făcut, cazul lui Maneliuc, care imediat ce se așeza pe scaun adormea și la aplauze ori un ton mai ridicat
Confluenţa de la Hlipiceni by Petrru Rezuş () [Corola-publishinghouse/Memoirs/668_a_1264]
-
Ventura. Apoi teatrul: După Kleftul de Abraham Dreyfus s-a jucat Un leu și un zlot, comedie localizată după Les 37 sous de Monsieur Montodoin. Piesele au fost jucate de amatori. Un leu și un zlot a fost jucată, în mijlocul râsetelor nebune, de către Grigore Paleologu, mai târziu înalt magistrat, d-na Ana Marian, mama talentatului nostru artist diletant Lică Marianu, A. de Lenș, Alexandru Brăiloiu, Constantin Grant, domnișoarele Burelly și, în sfârșit, d-nii Docan și Alexandru Marghiloman, viitorul ministru și șef
Bucureştii de altădată by Constantin Bacalbaşa () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1328_a_2730]
-
cercuri perfecte. Aventurându-se din încăpere spre locul unde petrecerea începuse deja, prinse curaj datorită mirosurilor de biryani și kebab, fu încurajat de sclipirea hainelor elegante și a bijuteriilor, de clinchetul farfuriilor și al castroanelor pentru spălat pe mâini, de râsetele oaspeților care intrau în cort și de dulciurile apetisante care se prăjeau în ulei limpede chiar afară. Un covor roșu se întindea de la intrarea în cortul nupțial până la fântâna din centru. Sampath se clătină pe toată lungimea lui, aruncându-și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2296_a_3621]
-
scoată aburi până la unu sau două noaptea. Divorțate elegante sau văduve culte mai În vârstă veneau În vizite care durau câte cinci ore. Fima auzea răsunând În salon voci cu un accent slav pronunțat, Întrerupte din când În când de râsete. Sau de plânsete. Sau de melodii cântate pe două voci. Cu greu, parcă trăgându-l de păr, tatăl a reușit să-l facă pe Fima să treacă dintr-o clasă Într-alta. I-a confiscat grămezile de cărți În care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1984_a_3309]
-
a transformat în abur. Sigur că era vorba de puterea autosugestiei, dar Zach ar fi putut să jure c-a auzit ceva care nu semăna cu sunetele produse de-un elan. Nu era mugetul din perioada de rut, ci un râset profund, ca din gât. O notă muzicală catifelată, finalul grandios al unei melodii. Elvis a lăsat capul în jos ca să pască. Ellis a început să fredoneze ceva. Zach s-a întrebat ce părere avea o femeie din Rusia despre un
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
da. Ia tu. Scrie ce speri și pune înăuntru cu piatră. Ține uscat. Ajungi acolo în siguranța. Jina a realizat că strângea săculețul în pumn. A desfăcut degetele și-a încercat să râdă, dar gestul nu i-a reușit, iar râsetul ei a fost mult prea zgomotos și de-a dreptul înfricoșător. Și-a acoperit gura cu palma, iar Helena i-a atins umărul. Sub unghiile femeii întotdeauna era un firicel de mizerie, iar de-a lungul încheieturilor degetelor avea niște
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
auzit zgomot de crengi rupte și, printre tufișuri, a văzut o sclipire maronie. A ridicat pușca și-a simțit un val de adrenalină, un moment scurt de fericire. Animalul era cu capul în jos. Păștea. Din vale, Ellis a auzit râsete și corzile chitarei lui Drew. Propriul lui fiu nu-l respecta și-și clădise viața cu un singur scop: acela de a i se opune tatălui. Ellis a apăsat pe trăgaci. Animalele nu plâng. Ellis și-a bătut joc de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
probabil meri, peri și pruni. Cineva săpase un canal care aducea apă de la Corey Creek. Nivelul apei era controlat cu ajutorul mai multor stăvilare artizanale, invenția unui fermier. Acea unică respirație profundă fusese un dar de scurtă durată. Când a auzit râsetul unui băiețel, Jina iar n-a mai putut să-și umple plămânii până la capăt. Și-a dat seama de cât curaj avea nevoie un bărbat ca să spună te iubesc, atunci când nu mai știa sigur dacă și femeia îl mai iubea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2245_a_3570]
-
bine nici pentru păsări, nici pentru oameni să ducă o existență prea specializată. Eu n-am făcut decât să le înfrâng rezistența față de ideile noi, ceea ce încă n-am reușit să realizez la bordul acestei nave. În sală se auziră râsete, iar oamenii începură să plece. Grosvenor îl văzu apoi pe Morton discutând cu Yemens, singurul chimist prezent la ședință. Yemens - care era mâna dreaptă a lui Kent - părea încruntat și scutură mereu din cap. În cele din urmă spuse și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
se auzi vocea lui Smith: - Văd că domnul Grosvenor se foiește pe scaun. Nu cumva e prea politicos ca să ia cuvântul înaintea unora mai vârstnici decât el? Spune, domnule Grosvenor, ce-ți trece prin cap? Grosvenor aștepta să se potolească râsetele celorlalți (numai Kent nu râdea), apoi vorbi: - Acum câteva minute, cineva a propus să ne întoarcem acasă. Aș vrea ca omul care a făcut această propunere să ne explice motivele sale. Nimeni nu-i răspunse. Grosvenor îl văzu pe Kent
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
pe teoria ciclică a istoriei. De pildă, dacă atacatorii urmăreau cumva să pună stăpânire pe nava cred că au săvârșit o greșeală. Dacă intenția lor era doar să ne sperie, atacul a fost încununat de succes. Korita se așeză, în mijlocul râsetelor celorlalți, dar Grosvenor observă că fața căpitanului Leeth rămăsese gravă. - În ce privește motivele, zise acesta, m-am gândit la o posibilitate cam neplăcută, dar pe care trebuie s-o luăm în considerare, căci ar corespunde faptelor întâmplate. Iată despre ce este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/85130_a_85917]
-
-ți treacă prin minte și suflet șapte gânduri bune. Ați birui? Dacă nu v-am plictisit și dacă săptămâna viitoare n-o să mă doboare vreo viroză ca să-mi reteze din trufie, o să vă spun cum am înfrânt eu. Măcar un râset sper să vă smulg. rockin’ by myself Rush Dumitru UNGUREANU Un prieten plecat de câțiva ani în Anglia mi-a adus o casetă miniDV s-o editez pe DVD. Filmase petrecerea unor români care muncesc în suburbiile Londrei. Oameni în
[Corola-publishinghouse/Journalistic/2198_a_3523]
-
cineva fără voce ar deschide larg gura și ar scoate sunete asurzitoare, pentru că astfel l-a văzut procedând și pe Placido Domingo. Nici un netalentat nu este vinovat că n-are talent. Dar cine n-are talent se expune fluierăturilor și râsetelor dacă, supraestimându-se, se înfățișează înaintea publicului și vrea să-l cucerească. Sentimentalism de romanta Beatrice-Silvia Sorescu este autoarea unui volum - Concert în si bemol, Contrafort, Craiova, 2007 - care cuprinde poeme simpliste și desuete, foarte asemănătoare cu textele romanțelor. În
Cum te poti rata ca scriitor ; Cateva metode sigure si 250 de carti proaste by Alex Stafanescu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1314_a_2703]
-
și alungă suspiciunile, atribuindu-le surprinderii și agitației. Căci era surprins, Înspăimântat. Dar se adună. Încercă să Înceapă cu umor amintind de conferențiarul care se adresase unor alcoolici incurabili sub impresia ca sunt Societatea Browning. Dar nu se auzi nici un râset și trebui să-și aducă aminte că de mult dispăruseră societățile Browning. Un microfon Îi fu atârnat de piept. Începu să vorbească despre atmosfera mentală din Anglia Înaintea celui de-al Doilea Război Mondial. Aventura lui Mussolini În Africa de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
opri din plâns, clar surprins. — Cum adică, unchiule Sammler? Te rogi? Muzica baritonală Îi dispăru din voce și din nou era gâjâit și vorbea gâlgâit ca un curcan. Unchiule Sammler, eu sunt cu brațele. Dumneata ești cu rugăciuni? Scoase un râset plin, din burtă. Râdea și fornăia, bălăbănindu-și trunchiul Înainte și Înapoi, ținându-se cu mânile de coaste, orbește arătându-și amândouă nările. Cu toate astea nu-l lua În bătaie de joc pe Sammler. Nu tocmai. Trebuia să Înveți
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
dumitale hol, și-a scos chestia la dumneata? S-a expus? Sammler nu mai voia să spună nimic despre asta. — Incredibil! spuse Feffer. Cum dracu’ era? Mai și râdea. Ce minunat, ce... glorie bruscă. Și dacă Sammler știa să interpreteze râsete, Feffer murea să vadă fenomenul acesta. Să-l protejeze pe Sammler, da. Să-l călăuzească printre pericolele New Yorkului, da. Dar să vadă, să se bage, să Își bage nasul, ăsta era Lionel, punct și de la capăt. Trebuia să fie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2119_a_3444]
-
albe cu roșu, iar seara urmau să aibă loc În sate festi vități, cu mâncare și dans până târziu În noapte. Înainte de a adormi, Adam avea să-și pună lanterna magică și să privească scenele rotitoare bine-cunoscute, avea să asculte râsetele din depăr tare și să adulmece mirosul dulceag de carne friptă și de cărbune purtat de briza mării. Nu, și-a spus Adam, el nu era chiar ca băieții ceilalți. Mai Încet, Johan, mai Încet! Traversau orașul tăcut În mare
Map of the Invisible World by Tash AW () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1382_a_2891]