1,580 matches
-
mama avea dreptate. Testamentul - diata, cum îi spunea ea - era ca un fel de poliță pe care obliga soarta să-și pună pecetea. Șerban ajunsese vodă, dar dacă nu se copsese vremea? Doamne, din șiragul de Cantacuzini, câți nu fuseseră răpuși pentru că neastâmpărul din vine nu le-a dat răgaz să lase vremurile să se coacă! Purta numele lui Mihai Vodă Viteazul, și el Cantacuzin după mamă. S-ar putea spune că tatăl lui Mihai Vodă era o taină, că fusese
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
și doamna Anastasia, mama lui, și doamna Maria Duca, adică domnița Maria Brâncoveanu, plăteau în stânga și-n dreapta peșcheșuri ca să poată să ajungă la marele vizir. Așa mereu, un an și jumătate dură zbaterea tinerei suverane, până în august 1697, când, răpusă de ciumă, muri la Constantinopol, departe de țara și părinții ei și de tărâmul visului de a fi doamnă. Îi țineau Mariei panihidele la București, la mânăstirea Sfântul Gheorghe, deodată cu ale beizadelei Radu Iliaș, care murise la beție la
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
omizile din pământ, dar cine lasă copiii care zac cu fierbințeală să iasă afară și să sune din clopoței ca să gonească viermii și șerpii, gușterii și lăcustele, gândacii și omizile? „E semn rău”, hotărâră babele, ca molima asta care a răpus-o și pe doamna Stanca, fata lui vodă Constandin, să vină tocmai de Alexie omul lui Dumnezeu - Alexa Caldu, nădejdea celor cărora li se terminaseră vreascurile în șopron înainte de ieșirea în primăvară. Băteau clopotele într-o dungă pentru doamna Stanca
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
lui vodă Constandin, să vină tocmai de Alexie omul lui Dumnezeu - Alexa Caldu, nădejdea celor cărora li se terminaseră vreascurile în șopron înainte de ieșirea în primăvară. Băteau clopotele într-o dungă pentru doamna Stanca a lui Radu Vodă Iliaș, cel răpus de darul beției... Să fie semn rău? Aș, de unde, c-a răposat săraca chinuită de fierbințeli, țipând și văitându-se că n o lăsau vedeniile să se despartă de lumea asta. Doar când a venit popa cu sfânta împărtășanie, doar
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
își dădu seama că nu are caftan pentru aceasta. Abia atunci boierii au înțeles că turcul nu venise să schimbe domnul țării, ci să-l scoată din scaun pe Constantin Brâncoveanu Voievod și să-l ducă la Istanbul, să-l răpună. Mai toți cei din adunare fuseseră ridicați de vodă Brâncoveanu și nu știau ce zile o să-i aștepte. În timp ce turcul își scotea propriul caftan ca să-l „caftănească pe domnul ales”, spaima creștea. Cu greu Ștefan Cantacuzino se îndreptă de spinare
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
ducând bogățiile Brâncovenilor, printre ele și coroana voievozilor. Convoiul era păzit de bumbașirul Mustafa Aga și de douăzeci de ieniceri. Au pornit așa pe Podul lui Șerban Vodă, printre casele brânco-ve nești, pe lângă crucea ridicată în locul pe care l au răpus seimenii pe Papa Brâncoveanu, zece carete urmate de patruzeci de care și după ele, călări pe armăsari arăbești învățați, boierii țării. Printre ei nici un Cantacuzin. Ieșeau la garduri și în capul ulițelor mulțime de oameni, unii plângeau, alții se bucurau
Ultimul Constantin by Ileana Toma () [Corola-publishinghouse/Imaginative/834_a_1866]
-
și te alungă, mamă! Acum văd cine-ai fost și cum mi-ai trădat regescul tată. REGINA: Dar fie-ți milă, a fost la mijloc doar dragostea! PRINȚUL: De-ar fi fost altceva, n-aș fi avut căderea să te răpun cum meriți. (Intră Prințesa, rămîne uluită de ceea ce vede.) PRINȚESA: Un măcel! PRINȚUL: Măcel? Se poate... iubirea pentru tine mă face să-l numesc dreptate. Cînd te privesc cu ochii holbați ai iubirii, pricep c-ai să mă poți trăda
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1557_a_2855]
-
nu știu decât să se bată cu pumnul în piept, să insulte, să pufnească din nas disprețuitori și, mai devreme sau mai târziu, să lovească. Ah, și mai știu, geniile astea, să iasă la pădure înarmați cu o pușcă, să răpună căprioarele nevinovate, căprioarele care noșn3 liniștite cu poame și cu iarbă, iar apoi își văd de treabă. Fără să supere pe nimeni. Voi, goimi proști ce sunteți, vă întoarceți acasă duhnind a bere, cu muniția terminată, cu un animal mort
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1907_a_3232]
-
lipsa vederii, chiar parțială, este foarte greu de suportat, mai ales pentru un intelectual, căruia îi ia bucuria și plăcerea de a citi, de a veni în contact cu gândirea colectivă a omenirii, exprimată în scris. Suferința aproape m-a răpus. Mi-am pus problema căutării motivației de a mai trăi. Mam întrebat dacă eu mai am pentru ce trăi. La o analiză profundă am găsit: să mai trăiesc, să o ajut pe nepoțica mea, preșcolară, să stau cu ea, ca
Războiul cu întunericul by Ivone Narih () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91642_a_93256]
-
și cu dorința manifestată din toată inima, de a-l ajuta. L-a strigat până ce leșinatul s-a trezit. Colegul nostru Sandu era tocmai după un tratament pentru dezalcoolizare și munca forțată, cu privarea de somnul de noapte, l-au răpus. Grație chemării colegei, leșinatul și-a normalizat respirația, s-a trezit din starea inconștientă și s-a ridicat singur de jos, ca și cum nimic nu s-ar fi întâmplat. Cazul 6. Eram într-un autocar, ne întorceam dintr-o excursie, împreună cu
Războiul cu întunericul by Ivone Narih () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91642_a_93256]
-
apă, malul era abrupt, nam mers mult și am dat de o limbă de pământ care intra ceva înspre apă. Am luminat cu lanterna în spatele nostru, se vedeau niște surpături de pământ, ca niște răni abia închise a nu știu cărui uriaș răpus în luptă și niște smocuri de buruieni pe ici pe colo. Pe atunci, locul numit, "la iarbă" nu prea era cunoscut de pescari, căci aici ne aflam. - Ei, de acum, am ajuns, spuse moș Bâcu încet, ca o taină. Alegeți
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
în fiecare zi, mulți ani la rând, încât nu mai știa ce să mai facă cu ei, se plictisise bietul de el de atâta avere. „Dar dacă mi se dădea, ce să fac, trebuia să-i iau”, declara cu sufletul răpus de jale. Mai dăunăzi, vreo două sute din acești păduchi de pe la mai multe vămi au fost arestați pentru treizeci de zile, urmând să fie judecați și băgați în pușcării. Peste o lună erau liberi. Și atunci spuneți, să nu te apuce
Toamna amintirilor : povest iri by Ioan Ilaş () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91664_a_93188]
-
unor italieni, greci și bulgari ce trăiau În orașul Detroit, și o văzurăm pe propria noastră concurentă - Desdemona Stephanides, În vârstă de nouăzeci și unu de ani - cu șanse bune În mijlocul celorlalți. Plasată lângă polonezi uciși de kielbasa sau belgieni răpuși de pommes frites, sau lângă anglo-saxoni anihilați de budinci și spanioli condamnați de chorizo, linia noastră grecească punctată o ținea tot Înainte acolo unde a lor se pierdea Într-o Încolăcire de traiectorii descendente. Cine știe? Ca popor, În ultimele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2054_a_3379]
-
unității militare, cu automatul pe piept și cățărat pe un podium, de unde, în afară de drapel, mai puteam vedea și pozele eroilor militari. între ei se distingea tuciuriul Belate Alexandru, căruia un tovarăș poet îi dedicase o odă cu un final patetic: "Răpus cu mișelie pe la spate/ La datorie a căzut inert / Viteazul, dârzul caporal Belate... Și i-a rămas țigara fumată doar pe sfert 1." îl cunoșteam din vedere și pe profesorul Crohmălniceanu. El ne scrisese pe tablă subiectele la română, la
Pururi tânăr, înfășurat în pixeli by Mircea Cărtărescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295573_a_296902]
-
Kitty. — Da. Iar oamenii sunt mai Înceți decât cei din New York, ei pretind că sunt mai relaxați, dar de fapt mintea nu le funcționează la fel de repede. Așa stau lucrurile cu majoritatea. A, da, și toți au impresia că te pot răpune cu calmul lor de L.A.! Dar nu e adevărat, mai degrabă Îi răpui tu pe ei cu agerimea de New York. Pentru că noi suntem mai autentici aici, În New York, iar ei nu știu cum să facă față acestui lucru. Sunt foarte suspicioși. Sau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
că sunt mai relaxați, dar de fapt mintea nu le funcționează la fel de repede. Așa stau lucrurile cu majoritatea. A, da, și toți au impresia că te pot răpune cu calmul lor de L.A.! Dar nu e adevărat, mai degrabă Îi răpui tu pe ei cu agerimea de New York. Pentru că noi suntem mai autentici aici, În New York, iar ei nu știu cum să facă față acestui lucru. Sunt foarte suspicioși. Sau disprețuitori. Kitty Își privi surprinsă prietena, dar n-o Întrerupse. — Eram odată Într-
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2288_a_3613]
-
Azi are, poate, remușcări pentru purtarea lui de atunci. În acel scurt timp, simte că nu i-a dat căldura sufletească pe care ea o aștepta, cu sufletul la gură, de la el. După aproape trei luni... avea să se atingă, răpusă de cumplita boală a supărării, cea mai cumplită dintre boli. Poate, ar fi trebuit să fie la căpătâiul mamei, când sfârșitul era aproape și boala necruțătoare avansa... dar, nu s-a putut. ”- Nici el, nici eu, își zise Iorgu, nu
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
eu... pentru care îi sunt îndatorat și recunoscător!... murmură Iorgu, apoi, îi reveniră în minte din nou, cuvintele ei în două cu lacrimi: ”este cea mai bună... din tot ce-ai scris!” După aproape o luna, avea să se stingă răpusă de cumplita boală a supărării, cea mai cumplită dintre boli. - Cine știe ce-a fost în gândul ei atunci?!... murmură bătrânul Iorgu. Numai Bunul Dumnezeu știe!... Și, ce dar mai frumos i-aș fi putut face în pragul morții!... Pentru
PRECUM ÎN CER AŞA ŞI PE PĂMÂNT by Gheorghe TESCU () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91553_a_92861]
-
nu te temeai. Cel puțin pentru mine personalitatea lui impunătoare reprezenta un nu știu ce ocrotitor. Era ca un scut, ca un Înger păzitor, chiar ca un arhanghel cutezător și izbăvitor. Ar fi putut trăi până la bătrânețe de n-ar fi fost răpus În toiul vieții de monștrii cei mai sângeroși din istorie. Încă pe-atât de-ar fi trăit, adică până la 78 de ani, ar fi reușit, cu siguranță, să facă din România o țară frumoasă ca soarele sfânt de pe cer, ideal
Zborul unui Înger Înapoi, la cer by Mihai Stere Derdena () [Corola-publishinghouse/Imaginative/865_a_1495]
-
se vor întâlni pe lumea cealaltă. Războiul era un mod frumos și nobil de-a muri, iar boala - un rău trimis de Cel de Sus și împotriva căreia nimeni nu putea să lupte, dar să permiți ca setea să te răpună echivala cu a recunoaște că niciodată n-ai fost un adevărat fiu al Poporului Vălului, al Poporului Spadei sau al Poporului Lăncii. Se scurse o nouă zi. Și apoi alta. Au venit alți vulturi. Au venit o mulțime. Nimic nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
-i sunt limitele și a cunoscut mediul unde trăiește. De câte ori a încercat să depășească aceste limite, a dat greș; cea mai bună dovadă este tatăl meu, care, cu toate că a fost cel mai mare și mai inteligent dintre tuaregi, a fost răpus de îndată ce a pus piciorul dincolo de dunele deșertului. — Dar conservatorismul nu duce la nimic. Asta spune-le-o munților și nisipului acestuia! veni răspunsul sec. În ziua în care acestea se vor schimba și se vor transforma într-o grădină străbătută
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
În ziua când se va aproba ca pe fiecare sac cu orez trimis în lumea a treia să se lipească o reclamă la o marcă de țigări, numărul celor care mor de inaniție va scădea și va crește numărul celor răpuși de cancer. Deocamdată această publicitate este interzisă, dar nu și pentru mașinile noastre - ridică din umeri, dând de înțeles că a încheiat subiectul, apoi adăugă: Și acum spune-mi, cum te împaci cu bunul nostru prieten Gacel? — Cum ai vrea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2101_a_3426]
-
și anticipase sfârșitul într-o scrisoare trimisă unui prieten: „La Vremea am mai scris despre pictorul Popovici, mort. Fatalitate! Cred că intru în curând la un spital pentru o operație la același doctor care l-a omorât.” Cumplita fatalitate îl răpune tocmai în clipa în care atinsese deplina maturitate artistică iar ultimele rânduri ale romanului Jocurile Daniei marchează poate acest destin: „Plec într-o călătorie din care nu mă voi întoarce niciodată. Și cred că trebuie să-mi iau rămas bun
Adev?r ?i mistificare ?n proza lui Anton Holban by Irina Iosub () [Corola-publishinghouse/Journalistic/84074_a_85399]
-
Bă, io cu ăștia din Brăila n-am scheme, da’ pe voi vă rad. Să fiu al dracu’! Bea!» «Mă Fănică!...» «Bea și tu!... Tot! Altfel - toporu’! Să moară mama! Toarnă, fă!» Și oala se uscă. Fănică al nostru cade răpus de vârcolaci. «Vecine! Vecinee!» «Ce-i, bă? Arde?» «M-au nenorocit! M-au terminat. Uite în ce hal m-au adus...» «Bă, te-au tăvălit rău. Ești numa’ sânge. Îți atârnă o ureche. Ce i-ați făcut, bă? Huo, fi-re-ați
Dracul zidit by Viorel Patrichi () [Corola-publishinghouse/Journalistic/100968_a_102260]
-
si Olimpia Rațiu, părinți; Simion și Aglae Tulea, bunici; Aurica Tulea, mătușă; precum și familiile înrudite: Giurgiuveanu, Mărculescu, Sima au nemărginita durere de a vă anunța ridicarea la ceruri a unicului lor fiu AUREL RAȚIU (Relișor) în vârstă de două luni răpus de o îngrozitoare boală, care a istovit trupușorul lui mic, lăsând pe tăticu și mămica lui fără nici un sens în viață. În curând vor fi și ei lângă tine, îngeraș scump! Trista solemnitate a înmormîntării va avea loc etc., etc.
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]