2,720 matches
-
eului, al obiectului) 162 Contrainvestire 169 (De)negare 176 Formațiune reacțională 181 Identificare 190 Identificare cu agresorul 195 Identificare proiectivă 201 Intelectualizare 206 Introiecție 212 Izolare 218 Înlăturare 226 Întoarcere către propria persoană 231 Proiecție 238 Raționalizare 244 Refugiu în reverie 249 Refulare 258 Refuz (al realității) 266 Regresie 274 Retragere apatică 282 Sublimare 287 Transformare în contrariu 297 Umorul 302 Bibliografie 307 Notă asupra edițieitc "Notă asupra ediției" Pentru asigurarea conformității științifice a terminologiei, au fost consultate următoarele lucrări: 1
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
lista din DSM-IV. Abordând chestiunea numărului mecanismelor de apărare, Vaillant (1993) oferă propria sa listă, alcătuită din următoarele optsprezece mecanisme: Activismul Agresiunea pasivă Altruismul Anticiparea Deplasarea Disocierea (sau refuzul nevrotic) Distorsiunea psihotică Formațiunea reacțională Ipohondria Izolarea Proiecția Proiecția delirantă Refularea Reveria autistă Sublimarea Suprimarea Umorul. Examinând această listă, constatăm că două dintre mecanismele menționate de A. Freud - regresiunea și transformarea în contrariu - nu apar în lista elaborată de Vaillant. • Ultima listă pe care o vom mai menționa aici își are originea
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
8) Izolarea sau, potrivit lui Vaillant, intelectualizarea. Pentru acest autor, anularea retroactivă ar constitui un subtip al izolării. 9) Traducerea englezescului supression și a termenilor francezi répression și mise à l’écart. 10) Mecanism figurând în DSM III-R sub numele de reverie autistă. Vaillant utilizează pentru una dintre apărările imature denumirea de fantezie sau fantezie schizoidă. 11) Pentru Vaillant, întoarcerea către propria persoană este sinonimă cu agresiunea pasivă, mecanism figurând în DSM III-R și DSM-IV. 12) În lista lui Valenstein, retragerea este
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
de stres, precum și anumite pulsiuni, idei, afecte sau sentimente de responsabilitate neplăcute ori inacceptabile, toate aceste elemente fiind (sau nu) atribuite în mod greșit unor cauze externe. 5) Nivelul distorsiunii majore a imaginii. Pentru acest nivel sunt citate trei apărări: reveria autistă, identificarea proiectivă și clivajul imaginii de sine sau al imaginii despre ceilalți. Ele produc o distorsiune majoră sau o atribuire greșită a imaginii de sine sau a imaginii despre ceilalți. 6) Nivelul acțiunii. Cele patru apărări date ca exemplu
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
patologică) înainte sau după. Astfel, potrivit Annei Freud (Sandler, 1985/1989): - „toate refulările majore” sunt clădite probabil „în cursul perioadei oedipiene” și ulterior se mai pot produce refulări doar în „stări cu mare grad de anormalitate”; - fantezia (sau refugiul în reverie) este un mecanism normal în perioada copilăriei, care, atunci când survine mai târziu, mai ales sub forma delirului, dovedește existența unei maladii mentale grave (psihoză); - intelectualizarea este caracteristică adolescenței și deci normală în această perioadă; în schimb, sunt motive certe de
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
cazul adultului, la minimizări sau maximizări manifeste ale realității. Astfel, neplăcerile sunt minimizate, iar succesele hipertrofiate. Secvența de dezvoltare a refuzului în fantezie cuprinde următoarele patru elemente, descrise de Cramer (1991): 1) satisfacerea dorinței prin halucinație; 2) jocul dramatic; 3) reveria; și 4) idealizarea. 1) Varianta cea mai precoce a refuzului în fantezie este satisfacerea dorinței prin halucinație. Atunci când sugarului îi este foame, el plânge, iar senzațiile dureroase pe care le are dispar de îndată ce este hrănit. Astfel, încetarea suferinței este legată
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
Obiectele utilizate în joc pot avea funcții diferite de cea inițială. Notăm aici și apariția precoce a procesului prin care copilul poate impune o interpretare personală a realității. 3) În cursul adolescenței se pot manifesta mai multe forme de refuz: reveria (visul diurn), exagerarea caracteristicilor pozitive ale unei persoane și minimalizarea defectelor sale, elaborarea unui „roman familial”. Reveria îi permite subiectului să substituie realității niște alternative mai plăcute. Grație fanteziilor legate de această reverie, imposibilul devine posibil, eșecul devine reușită, slăbiciunea
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
procesului prin care copilul poate impune o interpretare personală a realității. 3) În cursul adolescenței se pot manifesta mai multe forme de refuz: reveria (visul diurn), exagerarea caracteristicilor pozitive ale unei persoane și minimalizarea defectelor sale, elaborarea unui „roman familial”. Reveria îi permite subiectului să substituie realității niște alternative mai plăcute. Grație fanteziilor legate de această reverie, imposibilul devine posibil, eșecul devine reușită, slăbiciunea devine forță. Visătorul recunoaște totuși caracterul ireal al fanteziei sale și faptul că este vorba doar de
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
pot manifesta mai multe forme de refuz: reveria (visul diurn), exagerarea caracteristicilor pozitive ale unei persoane și minimalizarea defectelor sale, elaborarea unui „roman familial”. Reveria îi permite subiectului să substituie realității niște alternative mai plăcute. Grație fanteziilor legate de această reverie, imposibilul devine posibil, eșecul devine reușită, slăbiciunea devine forță. Visătorul recunoaște totuși caracterul ireal al fanteziei sale și faptul că este vorba doar de o reverie. Exagerarea caracteristicilor pozitive și faptul de a minimaliza defectele unei persoane sunt legate, în
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
permite subiectului să substituie realității niște alternative mai plăcute. Grație fanteziilor legate de această reverie, imposibilul devine posibil, eșecul devine reușită, slăbiciunea devine forță. Visătorul recunoaște totuși caracterul ireal al fanteziei sale și faptul că este vorba doar de o reverie. Exagerarea caracteristicilor pozitive și faptul de a minimaliza defectele unei persoane sunt legate, în adolescență, de cultul eroului și permit realizarea unei concordanțe între mitul obiectului idealizat și experiența obiectului așa cum este el în realitate. Atunci când adolescentul sau copilul își
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
Indivizii se regăsesc într-o ambianță călduroasă și trăiesc plăcerea de a se simți „în familie”, faptul de a fi împreună constituind, fără îndoială, principalul mobil al acestor reuniuni. O altă apropiere poate fi stabilită între afiliere și refugiul în reverie. Lucrul pare totuși paradoxal, câtă vreme ultimul mecanism este definit în DSM-IV (1994/1996) ca o apărare ce se substituie relațiilor umane. Este, într-adevăr, de netăgăduit faptul că visul constituie o activitate individuală. Visăm despre noi înșine, dar și
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
ceilalți, care se interesează de noi, care ne admiră, care ne iubesc; visăm adesea un tovarăș imaginar care ne-ar oferi afecțiune și protecție. A. Freud (1936/1993), care s-a ocupat mult de acest tip de fantasmă, evocă o reverie diurnă în episoade, trăită de un copil, în care acesta punea în scenă 22 de persoane: un grup de afiliere numai bun (în Sandler, 1985/1989)! Deși este clasată în DSM-IV (1994/1996) ca mecanism de apărare, afilierea poate fi
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
de eveniment, percepând numai prezentul imediat (Guichardière și Péchoux, 1968). Relațiile cu alte mecanisme de apăraretc "Relațiile cu alte mecanisme de apărare" Nu este întotdeauna ușor să distingem anticiparea de o altă apărare, mai puțin adaptată, care este refugiul în reverie, uneori producându-se chiar o alunecare de la una la alta. Bachelard (1960) remarcă faptul că unele reverii sunt „foarte reconfortante (...) întrucât pregătesc terenul pentru apariția voinței”, situație în care reveria ar fi un punct de plecare pentru o anticipare mai
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
cu alte mecanisme de apărare" Nu este întotdeauna ușor să distingem anticiparea de o altă apărare, mai puțin adaptată, care este refugiul în reverie, uneori producându-se chiar o alunecare de la una la alta. Bachelard (1960) remarcă faptul că unele reverii sunt „foarte reconfortante (...) întrucât pregătesc terenul pentru apariția voinței”, situație în care reveria ar fi un punct de plecare pentru o anticipare mai activă. Putem însă lua drept anticipare ceva ce nu este decât pură reverie, fapt remarcat de Winnicott
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
o altă apărare, mai puțin adaptată, care este refugiul în reverie, uneori producându-se chiar o alunecare de la una la alta. Bachelard (1960) remarcă faptul că unele reverii sunt „foarte reconfortante (...) întrucât pregătesc terenul pentru apariția voinței”, situație în care reveria ar fi un punct de plecare pentru o anticipare mai activă. Putem însă lua drept anticipare ceva ce nu este decât pură reverie, fapt remarcat de Winnicott (1971/1975) la una dintre pacientele sale: „Era incapabilă să distingă între activitatea
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
remarcă faptul că unele reverii sunt „foarte reconfortante (...) întrucât pregătesc terenul pentru apariția voinței”, situație în care reveria ar fi un punct de plecare pentru o anticipare mai activă. Putem însă lua drept anticipare ceva ce nu este decât pură reverie, fapt remarcat de Winnicott (1971/1975) la una dintre pacientele sale: „Era incapabilă să distingă între activitatea fantasmatică, prin care acțiunea e paralizată, și proiectele reale, care comportă un program de acțiune”. De multe ori însă, cel care visează nu
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
Printre autorii post-kleinieni, Bion va fi acela care va stipula că, în schimb, prototipul identificării proiective „normale” sau „bune” este aptitudinea maternă de a primi și de a-și asuma angoasa și frustrarea infantile. Bion numește această funcție „capacitatea de reverie a mamei”, adică propriile sale mișcări psihice prin care ea este în măsură să „aline” și să „gândească” neliniștea infantilă. Acest fel de a fi al mamei îi va permite bebelușului să efectueze mișcarea de întoarcere, constând într-o identificare
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
mi-am dat toată silința s-a prăbușit totul. Simplă neglijență”; - refuzul: „Spuneți-mi că nu-i adevărat. E un coșmar”; - regresia: „Vreau să iau totul de la capăt. Vreau să fiu copil, iar tu vei fi mama mea”; - refugiul în reverie, o reverie megalomană: viața regelui va trebui să fie singurul obiect de studiu în școli; singurul nume dat la botezuri să fie al său; în toate piețele publice să-i fie ridicată o statuie. Pe scurt, spune regele: „Să nu
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
dat toată silința s-a prăbușit totul. Simplă neglijență”; - refuzul: „Spuneți-mi că nu-i adevărat. E un coșmar”; - regresia: „Vreau să iau totul de la capăt. Vreau să fiu copil, iar tu vei fi mama mea”; - refugiul în reverie, o reverie megalomană: viața regelui va trebui să fie singurul obiect de studiu în școli; singurul nume dat la botezuri să fie al său; în toate piețele publice să-i fie ridicată o statuie. Pe scurt, spune regele: „Să nu mai fiu
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
cita raționamentul unui bărbat fără avere, dar convins că era pândit de hoți: „De ce i-ați interesa pe hoți, de vreme ce nu posedați nici un obiect de valoare? - Pentru că se prea poate să fiu sosia unui miliardar!”. Refugiu în reverietc "Refugiu în reverie" Definițietc "Definiție" Mecanism - utilizat într-o situație de conflict psihologic sau atunci când subiectul se confruntă cu factori de stres - care constă în recurgerea la o reverie diurnă excesivă ce se substituie căutării de relații interpersonale, unei acțiuni în principiu mai
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
Pentru că se prea poate să fiu sosia unui miliardar!”. Refugiu în reverietc "Refugiu în reverie" Definițietc "Definiție" Mecanism - utilizat într-o situație de conflict psihologic sau atunci când subiectul se confruntă cu factori de stres - care constă în recurgerea la o reverie diurnă excesivă ce se substituie căutării de relații interpersonale, unei acțiuni în principiu mai eficientă sau rezolvării problemelor 50. Discutarea definițieitc " Discutarea definiției" Definiția oferită de DSM-IV (1994/1996) insistă asupra motivelor refugiului în reverie, precum și asupra aspectelor sale patologice
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
constă în recurgerea la o reverie diurnă excesivă ce se substituie căutării de relații interpersonale, unei acțiuni în principiu mai eficientă sau rezolvării problemelor 50. Discutarea definițieitc " Discutarea definiției" Definiția oferită de DSM-IV (1994/1996) insistă asupra motivelor refugiului în reverie, precum și asupra aspectelor sale patologice, fără însă a-i descrie cu adevărat caracteristicile. O altă definiție vine să umple această lacună: „Refugiul în reverie ar fi o stare de relaxare față de situația prezentă, în timpul căreia se desfășoară o activitate mentală
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
50. Discutarea definițieitc " Discutarea definiției" Definiția oferită de DSM-IV (1994/1996) insistă asupra motivelor refugiului în reverie, precum și asupra aspectelor sale patologice, fără însă a-i descrie cu adevărat caracteristicile. O altă definiție vine să umple această lacună: „Refugiul în reverie ar fi o stare de relaxare față de situația prezentă, în timpul căreia se desfășoară o activitate mentală care nu mai este dirijată de atenție și care este mai mult sau mai puțin inspirată de inconștient” (Lafon, 1973). După Freud (1908b/1974
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
pe stradă. El are un surâs subit, sau vorbește de unul singur, sau merge mai repede atunci când își imaginează o peripeție esențială a visului său. Atât Freud (1895/1965), cât și Janet (1898/1990) au precizat condițiile materiale care favorizează reveria: cusutul, tricotatul, exercițiile monotone (exersarea gamelor la pian) și, în general, toate activitățile mașinale care nu solicită o atenție susținută. Pe lângă acestea, momentul cel mai potrivit pentru apariția reveriei este perioada dinaintea somnului. Cât despre motivațiile care conduc la refugiul
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]
-
cât și Janet (1898/1990) au precizat condițiile materiale care favorizează reveria: cusutul, tricotatul, exercițiile monotone (exersarea gamelor la pian) și, în general, toate activitățile mașinale care nu solicită o atenție susținută. Pe lângă acestea, momentul cel mai potrivit pentru apariția reveriei este perioada dinaintea somnului. Cât despre motivațiile care conduc la refugiul în reverie, ele au fost adesea evidențiate de Freud. Reveria provine din „privațiune și nostalgie” (1908b/1974). Dacă vedem în realitate sursa oricărei suferințe, putem evada din ea în
[Corola-publishinghouse/Science/2070_a_3395]