3,866 matches
-
bună voie să fie rănit grav, atât de grav încât acele răni ar mutila sau ucide pe acei care nu au capacități de vindecare mărite, ca el. În asemenea situații, el se bazează pe factorul său de vindecare și pe scheletul de adamantium pentru a remedia pagubele. El este descris și uneori că acceptă intenționat să fie rănit, pentru diverse motive, inclusiv pentru a se elibera din captivitate, pentru intimidare, ca o strategie, sau pur și simplu pentru că are o fire
Wolverine () [Corola-website/Science/316186_a_317515]
-
extins la nouă în egipteana târzie. Cuvintele de bază în egipteană, similare cu cuvintele semite și berbere, sunt o rădăcina triliterală sau biliterală de consoane și semiconsonante. Sufixele sunt adăugate pentru a forma cuvinte. Conjugarea verbelor corespunde persoanei. De exemplu, scheletul triconsonantal S-D-M este nucleul semantic al cuvântului "auzi"; conjugarea de bază este "smd"- "aude". În cazul în care subiectul este un substantiv, sufixele nu se adaugă la verb: "sdm hmt", "aude o femeie". Adjective sunt derivate din substantive printr-un
Egiptul Antic () [Corola-website/Science/302264_a_303593]
-
podzolite Aceste soluri au caracteristici asemănătoare cu cele descrise anterior însă apar cu preponderență sub păduri ocupate de gorun. În profilul lor apare acumulări de humus forestier de tip mull și levigarea sărurilor solubile. Este un sol subțire cu mult schelet în bază. Aceste soluri cuprind aluviunile și solurile aluviale, pe care le întâlnim de-a lungul luncilor văii, soluri tinere, mai puțin evoluate, formate din sedimente aduse de apă, deci cu o textură variată pe profil în special în aceste
Borod, Bihor () [Corola-website/Science/300847_a_302176]
-
pentru pacientele cu afecțiuni hepatice ușoare sau moderate sau cu afecțiuni renale . Cum acționează Abraxane ? Substanța activă din Abraxane , paclitaxelul , aparține grupului de medicamente anticanceroase cunoscute sub denumirea de „ taxani ” . Paclitaxelul blochează posibilitatea celulelor canceroase de a- și descompune propriul „ schelet ” intern , care le permite să se dividă și să se multiplice . Cu scheletul nedescompus , celulele nu se mai pot diviza și , în final , sunt distruse . De asemenea , Abraxane afectează și celule necanceroase , precum celulele sanguine și celulele nervoase , ceea ce poate
Ro_4 () [Corola-website/Science/290764_a_292093]
-
acționează Abraxane ? Substanța activă din Abraxane , paclitaxelul , aparține grupului de medicamente anticanceroase cunoscute sub denumirea de „ taxani ” . Paclitaxelul blochează posibilitatea celulelor canceroase de a- și descompune propriul „ schelet ” intern , care le permite să se dividă și să se multiplice . Cu scheletul nedescompus , celulele nu se mai pot diviza și , în final , sunt distruse . De asemenea , Abraxane afectează și celule necanceroase , precum celulele sanguine și celulele nervoase , ceea ce poate determina apariția unor efecte secundare . Paclitaxel este disponibil ca medicament anticanceros încă din
Ro_4 () [Corola-website/Science/290764_a_292093]
-
01% către ovare (unde va rămâne pentru totdeauna), Restul de 10% este eliminat prin excreție. În toate aceste organe, berkeliul poate promova cancerul, iar, ajuns în sistemul osos, poate provoca deteriorarea globulelor roșii. Cea mai permisibilă doză de berkeliu-249 în scheletul uman este de 0.4 nanograme.
Berkeliu () [Corola-website/Science/305268_a_306597]
-
și tensionate uleiuri pe pânză. Impresia pregnanta a șederilor artistei în satul Radești, spre Câmpulung, se traduce plastic printr-o reducție expresionista a scenei unei ulițe și prin exaltarea ritmurilor materice ale jgheaburilor de clisa amestecata cu zăpadă. Personaje, coline, scheletul arborilor, cartușele heraldice și toate arătările de sub desenul Anei Ruxandra conțin o materie dura, anguloasa, armata cu rețea de sârmă. Carnea coloristica tentează de predilecție oxidările acide, dar această desfășurare expoziționala răsună adânc în brunuri și lut. Aurelia Mocanu Interviuri
Ana Ruxandra Ilfoveanu () [Corola-website/Science/317283_a_318612]
-
este numele dat unei boli provocate de consumul îndelungat al unei specii de mazăre furajeră, și anume latirul ("Lathyrus sativus"). Boala, care se datorează ingerării "aminoacizilor latirogenici", se manifestă prin degradarea legăturilor scheletului și afectează în același timp sistemul nervos. Se cunoaște și sub denumirea de "paralizie spastică". În 1942, medicul Anghel Radovici, cooptat în Centrala Evreilor pentru probleme sanitare, a putut ameliora situația deportaților evrei aflați în lagărele din Transnistria, arătând între
Latirism () [Corola-website/Science/310610_a_311939]
-
în America de Nord și care derivă, probabil, din insectivore primitive (protoinsectivore). le n-au lăsat urmași și au multe caractere care le-ar apropia și de edentate. Înrudirile lor sunt greu de stabilit, deoarece de la ele nu s-a păstrat decât scheletul capului și în puține cazuri și cel al autopodului; se cunosc puține schelete în întregime. Caracterul lor cel mai important o formează dentiția lor primitivă; caninii erau mari și ascuțiți, iar măselele hipselodonte - premolarii și molarii nu erau diferențiați prea
Teniodonte () [Corola-website/Science/332768_a_334097]
-
lăsat urmași și au multe caractere care le-ar apropia și de edentate. Înrudirile lor sunt greu de stabilit, deoarece de la ele nu s-a păstrat decât scheletul capului și în puține cazuri și cel al autopodului; se cunosc puține schelete în întregime. Caracterul lor cel mai important o formează dentiția lor primitivă; caninii erau mari și ascuțiți, iar măselele hipselodonte - premolarii și molarii nu erau diferențiați prea mult între ei și erau trituberculați, cu vârfurile ascuțite. Membrele erau terminate cu
Teniodonte () [Corola-website/Science/332768_a_334097]
-
lui Isus și al lui Petru. În jurul anului 160, comunitatea creștină din Roma a înălțat un prim monument pe acel loc. Pe baza informațiilor lui Eusebiu de Cezareea și a monumentului existent, împăratul Constantin cel Mare (306-337) a dezgropat presupusul schelet, după care l-a reașezat în același loc, acoperind, totodată, mormântul cu un monument prevăzut cu o nișă cu marmoră („Tropaion”). Pe „Tropaionul” constantinian, păstrat până în zilele de azi, stă inscripția prescurtată (în limba greacă): "Petr ene" ("Petros enestin"= "Petru
Simon Petru () [Corola-website/Science/304185_a_305514]
-
Pius XII a dispus, în anul 1939, efectuarea unor săpături arheologice sub Bazilica San Pietro din Roma, spre a se constata dacă mormântul și osemintele aparțin într-adevăr lui Petru. Cercetările au avut loc între anii 1940-1949. Analiza antropologică a scheletului a indicat lipsa oaselor de la genunchi în jos, ceea ce, după unii, ar putea fi un indiciu că scheletul ar aparține lui Petru, în ipoteza că ar fi fost crucificat cu picioarele în sus, iar la coborârea de pe cruce picioarele ar
Simon Petru () [Corola-website/Science/304185_a_305514]
-
a se constata dacă mormântul și osemintele aparțin într-adevăr lui Petru. Cercetările au avut loc între anii 1940-1949. Analiza antropologică a scheletului a indicat lipsa oaselor de la genunchi în jos, ceea ce, după unii, ar putea fi un indiciu că scheletul ar aparține lui Petru, în ipoteza că ar fi fost crucificat cu picioarele în sus, iar la coborârea de pe cruce picioarele ar fi fost retezate de la genunchi. Împotriva acestei ipoteze stau două argumente: Craniul lui Petru, împreună cu presupusul craniu a
Simon Petru () [Corola-website/Science/304185_a_305514]
-
iveală noi fosile ce trebuia să fie strânse rapid, înainte de a se pierde în mare. Era o muncă periculoasă, ce era să se soldeze cu moartea ei în 1833 într-o alunecare de teren. Între descoperirile ei se numără primul schelet de ihtiozaur identificat în mod corect, pe care l-a găsit împreună cu fratele ei Joseph când avea doar doisprezece ani; primele două schelete de găsite vreodată; primul schelet de găsit în afara Germaniei; și importante fosile de pești. Observațiile ei au
Mary Anning () [Corola-website/Science/322882_a_324211]
-
soldeze cu moartea ei în 1833 într-o alunecare de teren. Între descoperirile ei se numără primul schelet de ihtiozaur identificat în mod corect, pe care l-a găsit împreună cu fratele ei Joseph când avea doar doisprezece ani; primele două schelete de găsite vreodată; primul schelet de găsit în afara Germaniei; și importante fosile de pești. Observațiile ei au jucat un rol esențial în descoperirea faptului că , denumite la acea vreme „pietre bezoar”, erau de fapt fecale fosilizate. Ea a descoperit și
Mary Anning () [Corola-website/Science/322882_a_324211]
-
1833 într-o alunecare de teren. Între descoperirile ei se numără primul schelet de ihtiozaur identificat în mod corect, pe care l-a găsit împreună cu fratele ei Joseph când avea doar doisprezece ani; primele două schelete de găsite vreodată; primul schelet de găsit în afara Germaniei; și importante fosile de pești. Observațiile ei au jucat un rol esențial în descoperirea faptului că , denumite la acea vreme „pietre bezoar”, erau de fapt fecale fosilizate. Ea a descoperit și că fosilele de conțineau similari
Mary Anning () [Corola-website/Science/322882_a_324211]
-
și că părinții vânduseră fosile importante înainte de moartea tatălui. Prima descoperire celebră a lor a avut loc în 1811, când Mary avea 12 ani; Joseph a dezgropat un craniu de de ihtiozaur, și, după câteva luni, Mary a găsit restul scheletului. Henry Hoste Henley din Sandringham, Norfolk, care era în Colway, lângă Lyme Regis, a plătit familiei circa 23 de lire în schimbul lui, și l-a vândut la rândul său lui , un celebru colecționar, care l-a expus la Londra. Acolo
Mary Anning () [Corola-website/Science/322882_a_324211]
-
multă atenție, deoarece, într-o vreme când mulți oameni din Anglia încă mai credeau în relatarea biblică a creației lumii, care afirma că pământul are doar câteva mii de ani, a ridicat întrebări privind istoria vieții și a Pământului însuși. Scheletul a fost ulterior vândut în schimbul a 45 de lire și cinci șilingi la o licitație în mai 1819 drept „crocodil în stare fosilizată” lui , de la British Museum, care deja propusese ca el să fie denumit "Ichthyosaurus". Mama lui Mary a
Mary Anning () [Corola-website/Science/322882_a_324211]
-
în comunitatea geologilor. Anning a continuat să se întrețină vânzând fosile. Sortimentul său principal consta din fosile de nevertebrate, cum ar fi cochilii de amoniți și , comune în zonă și vândute pe câțiva șilingi. Fosilele de vertebrate, cum ar fi scheletele de ihtiozauri, se vindeau pe mai mulți bani, dar erau mult mai rare. Adunarea lor era o muncă periculoasă pe timp de iarnă. În 1823, on articol din "The Bristol Mirror" scria despre ea: Riscul meseriei sale a fost cel
Mary Anning () [Corola-website/Science/322882_a_324211]
-
continuat să efecueze descoperiri importante, reputația ei a crescut. La 10 decembrie 1823, a găsit primul ' întreg, și în 1828, primul exemplar britanic de reptile zburătoare denumite , denumit „dragon zburător” când a fost expus la British Museum, urmat de un schelet de pește ' în 1829. În ciuda educației sale limitate, ea citea orice lucrare științifică putea obține, dar și, adesea, articole copiate de mână împrumutate de la alții. Paleontologul Christopher McGowan a examinat o copie realizată de ea a unei lucrări din 1824
Mary Anning () [Corola-website/Science/322882_a_324211]
-
să strângă destui bani pentru a-și cumpăra o casă cu vitrină pentru prăvălia ei, "Anning's Fossil Depot". Afacerea devenise destul de importantă încât mutarea a fost relatată în ziarul local, care observa că în prăvălie este expus un frumos schelet de ihtiozaur. Numeroși geologi și colecționari de fosile din Europa și din America au vizitat-o pe Anning la Lyme, între care și geologul , care a spus despre Anning că este „o creatură tare ciudată și deșteaptă”. El a cumpărat
Mary Anning () [Corola-website/Science/322882_a_324211]
-
spus despre Anning că este „o creatură tare ciudată și deșteaptă”. El a cumpărat de la ea fosile pentru recent înființatul în 1827. Regele Frederic Augustus al II-lea al Saxoniei i-a vizitat prăvălia în 1844 și a acumpărat un schelet de ihtiozaur pentru vasta sa colecție de istorie naturală. Medicul și consilierul regelui, , scria în jurnalu său: Carus i-a cerut lui Anning să-și scrie numele și adresa în carnețelul lui pentru a putea fi contactată ulterior—ea l-
Mary Anning () [Corola-website/Science/322882_a_324211]
-
să pară așa cum și le închipuie el că ar trebui să fie; și nu așa cum se găsesc de fapt...”. După câțiva ani, a izbucnit un scandal public când s-a descoperit că Hawkins introdusese oase false pentru a face niște schelete de ihtiozaur să pară mai complete, după care le-a vândut guvernului pentru colecția British Museum fără ca evaluatorii să știe despre adăugiri. Paleontologul elvețian a vizitat Lyme Regis în 1834 și a lucrat cu Anning pentru a obține și studia
Mary Anning () [Corola-website/Science/322882_a_324211]
-
și altor prieteni înstăriți și a donat banii obținuți lui Mary. A devenit prima astfel de scenă din timpurile vechi geologice care a circulat pe scară largă. În decembrie 1830, ea a făcut în sfârșit o altă descoperire majoră, un schelet al unui exemplar dintr-un nou tip de plesiozaur, pe care l-a vândut cu 200 de lire. În această perioadă, a renunțat să mai meargă la biserica congregaționalistă, în care fusese botezată și în care ea și familia sa
Mary Anning () [Corola-website/Science/322882_a_324211]
-
1811 (unele surse spun 1810 sau 1809), fratele ei Joseph a găsit un craniu de , dar nu a găsit și restul din animal. După ce Joseph i-a spus să caute între stâncile de la Lyme Regis și Charmouth, Mary a găsit scheletul—17 picioare lungime (circa —după câteva luni. Familia a angajat muncitori să-l dezgroape în luna noiembrie, eveniment relatat la 9 noiembrie de presa locală, care a identificat fosila ca fiind un crocodil. În trecut, la Lyme, dar și în
Mary Anning () [Corola-website/Science/322882_a_324211]