3,534 matches
-
ieftină să nu se impreg- neze în haine. Tot timpul era mult fum, înecăcios, căruia abia îi putea face față. Transpira din ce în ce mai des și lua pauze pentru a-și clăti plămânii, iar atunci unii începeau să-l huiduie, să-l scuipe sau să-l înjure. Odată și-a luat și-o roșie în ceafă, din partea unui nemulțumit căruia nu-i conveneau recreațiile sale. Atunci Cristi s-a oprit, s-a întors și l-a privit în ochi pe bădăran. Un umflat
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
am dat totul, iar ei m-au aruncat ca pe o pungă de gunoi. De parcă le-aș cânta într-o limbă străină. Cuvintele sunt aceleași, dar rostul lor este al altui timp, al altei epoci. Eu spun iubire, ei mă scuipă în față, frustrați și satisfăcuți în mojicia lor. Eu le vorbesc despre amor, ei vor să le cânt despre birturi, despre chefuri și tăvăleli ieftine. Melodia unui tango e plictisitoare și deranjează, nu mai înduioșează pe nimeni, poate doar pe
Zaraza by Andrei Ruse () [Corola-publishinghouse/Science/864_a_1839]
-
și a drogurilor.Aceștia nu i-au răspuns la înjurături și și-au continuat drumul. După circa o oră , cand R.D. și D.T .se întorceau înapoi pe același drum, C.C. le-a ieșit în cale învârtind un cuțit , i-a scuipat și înjurat. RD. A încercat să îl deposedeze pe C.C. de cuțit. În acel moment acesta a ripostat violent și la înjunghiat pe R.D. la nivelul abdomenului și la omoplatul stâng. Ca urmare a abuzului la care a fost supus
ASISTENŢA COPIILOR VICTIME A INFRACŢIUNILOR by GEORGE COSMIN DIACONU () [Corola-publishinghouse/Science/334_a_638]
-
ou, roșii coapte, cu un vârf de usturoi pisat, și o turtă de melasă, cumpărată de la prăvălie, trampată în suc de lămâie și bine tăvălită în iaurt și smântână groasă. Am luat o gură de cidru pe care l-am scuipat pe dată. După-masă m-am apucat să construiesc în jurul pajiștii o îngrăditură din pietrele frumoase pe care le-am colecționat. Nu m-am hotărât încă dacă arată caraghios sau nu. E o zi noroasă și suflă o briză rece, iar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
Negru“, ducându-mă la „scăldătoarea pentru doamne“. Astăzi întreg cerul este acoperit de o ușoară peliculă de ceață, iar marea are o înfățișare argintie, înșelător docilă, de parcă undele compacte și-au pus în gând să lipăie peste stânci fără a scuipa vreo urmă de spumă. E o mare densă, radioasă, placidă, foarte frumoasă. Ar trebui să fie foci, astăzi înseși valurile par foci, dar scrutez în zadar apa cu binoclul meu. Pescăruși uriași, cu pliscuri galbene, cocoțați pe bolovani se holbează
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
Pam! Se întoarse cu greu, continuând să se țină de ușă, și dădu să iasă, apoi se răsuci iar spre noi, cu fața încrețită și botoasă, mișcându-și buzele de zor și, după ce-și adună suficientă salivă în gură, scuipă pe podea, se aplecă pentru a-și examina scuipatul, și ieși lăsând ușa deschisă. Peregrine sări în picioare, se repezi la ușa pe care o trânti violent cu piciorul, apoi își înșfacă paharul și-l zvârli în cămin. Ca prin
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
trânti violent cu piciorul, apoi își înșfacă paharul și-l zvârli în cămin. Ca prin minune, nu se sparse. Începu să alerge de jur-împrejurul mesei, făcând, literalmente, spume la gură, ridică paharul cu un Aaaagh!, un sunet ca de motan care scuipă, numai că avea volumul unui răget de leu. M-am ridicat, i-am luat paharul din mână, și l-am așezat pe masă. După aceea s-a îndreptat încet către ușă, s-a uitat la locul unde scuipase Pamela, a
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
motan care scuipă, numai că avea volumul unui răget de leu. M-am ridicat, i-am luat paharul din mână, și l-am așezat pe masă. După aceea s-a îndreptat încet către ușă, s-a uitat la locul unde scuipase Pamela, a rupt o bucată din ziarul slinos și a așternut-o cu grijă peste scuipat. Pe urmă s-a reașezat pe scaun. — Bea, Charles, băiete! Nu bei deloc. Ești prea treaz. Bea! — Ziceai ceva despre teatru. — Ai avut dreptate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
luat paharul din mână, și l-am așezat pe masă. După aceea s-a îndreptat încet către ușă, s-a uitat la locul unde scuipase Pamela, a rupt o bucată din ziarul slinos și a așternut-o cu grijă peste scuipat. Pe urmă s-a reașezat pe scaun. — Bea, Charles, băiete! Nu bei deloc. Ești prea treaz. Bea! — Ziceai ceva despre teatru. — Ai avut dreptate să nu-ți publici piesele, erau un nimic, un nimic, spumă, dar, cel puțin, n-aveau
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
e o minciună. Preface până și iadul în grație și drăgălășenie. Gunoi! Adevărata suferință este... este... Dumnezeule, m-am îmbătat... este... atât de diferită. O, Charles, dac-ai putea să vezi orașul unde m-am născut... Și putoarea asta care scuipă... Cum pot ființele omenești să trăiască în felul ăsta, și cum pot să-i învețe și pe alții? De-am putea măcar să ne ținem gura! Drama, tragedia aparțin scenei, nu vieții, ăsta-i baiul. Le lipsește sufletul. Orice artă desfigurează
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
ce are de-a face cu Irlanda, ceva ce fac pentru Irlanda, într-un fel ciudat. Desigur că pe târfă n-o ajută cu nimic. Dar... știi tu... de îndată ce cineva lovește pe cineva, în loc să strige la el, sau să-l scuipe, sau... e ca și cum ai trecut o barieră... poate că-i ultima barieră a civilizației... și după asta... nu mai rămân decât mitralierele și gloanțele ce retează rotulele genunchilor. Dumnezeule, de ce-am acceptat să joc în porcăria aia de serial
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
zis că măcar o să am o grădină, așa mi-am zis... Dar, nu! iacătă c-a răsărit el aici! E nostim, nu? — Vai, iubitule, nu... îți place aici, ți-a plăcut aici... — Nu-mi spune asta acum, vrei să te scuip în obraz? Pur și simplu ne-am prefăcut c-am fi oameni cumsecade și liniștiți... Nu ne-am prefăcut prea tare. — N-o lua iar de la capăt! — Ei bine, atunci n-o lua nici tu. Ar trebui să fii mai
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
în cu totul alt loc, cu un chiot de triumf. Și eu mă simțeam cuprins de o încântare la fel de nebună, iar marea era veselă și gustul apei sărate era însuși gustul speranței și al bucuriei. Râdeam, gâlgâiam apa din gură, scuipam, mă învârtejeam. Când mi-am întâlnit partenerul derviș-al-mării i-am strigat: — Acum te bucuri c-ai venit la mine? — Da, da, da! Firește, n-a întâmpinat nici o dificultate să iasă din apă, cățărându-se pe stânca abruptă. La urma urmei
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
din cap până-n picioare, ca străbătut de un primejdios curent electric. Fața îi era congestionată, scăldată în lacrimi, iar din gură i se prelingeau picuri de salivă. Vocea, răgușită, sfredelitoare, striga întruna; părea o făptură terorizată, sugrumată de furie, care scuipa obscenități, scotea un urlet de panică paroxistică, un „aaah“ ascuțit și prelungit, care se prefăcea într-un vaier sughițat de „oh... oh... oh!“, coborând apoi într-un lung „ooooh“ ce părea să se stingă, pentru ca pe urmă să izbucnească din
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
înfățișare solemnă, aproape rituală. Petele de alge galben-întunecate care-i împestrițau semănau cu niște hieroglife. Dincolo de celălalt braț al golfului, marea părea împroșcată cu purpură. Picioarele mele întinse aproape că atingeau apa care se bomba pântecoasă și apoi se dezumfla, scuipând peste stâncile galbene o salivă înspumată ce se usca pe loc. Simțeam că mă comportasem prostește în ultima scenă și eram mâhnit că reușisem să mă fac ridicol într-o împrejurare legată de un lucru atât de grav. Am auzit
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
avea să-mi dea nici un semn, atunci va trebui în curând să intru din nou în acțiune. Între timp însă, anchetarea Rosinei s-ar putea să se dovedească de folos. Era o zi caldă, noroasă, și un vânticel obraznic îți scuipa în față fărâme de spumă dislocată din crestele albe ale valurilor ce agitau Golful Raven. Marea era înfiorată de neastâmpăr, colorată în albastru închis, albastrul acela sumbru, rece, nordic care, chiar și în miezul unei zile de vară, îți poate
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
să exprim când scrisesem că James stătuse lipit de stânca povârnită, ca un liliac, și că eu m-am înălțat „ca într-un ascensor“. Valul verde se spărsese deasupra creștetului meu, și capul mi-a ieșit o secundă la suprafață; scuipam apă și mă străduiam să strig. Atunci l-am văzut pe James, coborât până pe la jumătatea peretelui de stâncă, parcă în genunchi, lunecând în jos ca un soi de animal. Comparația cu liliacul nu era cea mai nimerită, putea fi
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2341_a_3666]
-
plesnit gura și că îmi curge ceva cald... Era sânge... Mă plesnise Goiciu. Nu mai trăiesc nici Cozma, nici Șerban, Dumnezeu să-i ierte, să vă spună, dar eu, instinctiv, am adunat scuipatul și sângele din gură și l-am scuipat pe Goiciu... Cred că inconștient am făcut asta, că n-am gândit... în starea în care eram... Abia pe urmă am realizat că nu aveam dreptul să fac asta, că nu eram singur. Mai erau și cei doi colegi care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
evreii, i-au prins pe ăștia doi și i-a luat de la domiciliile lor și îi ducea legați la mâini și la picioare, așa, ca pe niște deținuți, prin comună în jos, să-i ducă spre Sighet... Îi băteau, îi scuipau, lumea stătea, se uita, și la oameni le era milă și le spunea: Da’ ce-aveți cu ei? Da’ lăsați-i în pace! Nu, că ăștia ne-au terorizat și o trebuit să stăm noi ascunși și pe-ăilalți i-
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
Dom’ne, eu nu semnez, să știu că mor, da’ nu semnez. Ce-i al meu, e-al meu, semnez, ce nu, nu. Nu semnez! Să vezi, facem tot... Dom’ne, faceți ce vreți, da’ io nu semnez! M-o scuipat... Și-ăla-i evreu, Melau Gheorghe, să-și audă numele, că am și avut proces cu ei acuma, după ’98, că mi-a apărut cartea și am amintit că m-a scuipat... Și vine-ntr-o zi și mi-arată
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
ce vreți, da’ io nu semnez! M-o scuipat... Și-ăla-i evreu, Melau Gheorghe, să-și audă numele, că am și avut proces cu ei acuma, după ’98, că mi-a apărut cartea și am amintit că m-a scuipat... Și vine-ntr-o zi și mi-arată exact același scris din nou și să semnez. Am semnat-o asta, și exact așa o lăsat dosarul și l-o trimis la Tribunalul Militar. Asta a fost la sfârșitul lui martie
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
ți-oi trage vreo două... Ce, mă, ăsta minte și tu spui adevărul? Asta o fost nimic, că mă gândeam așa, pentru mine: Când ți-oi trage eu una ciobănească, dacă te scoli tu două zile de jos, să mă scuipi în gură... Dar v-au confruntat cu Virgil? Da. Eu am ținut numai a me’, fiindcă aia a fost realitatea. Când deodată mă confruntă cu fratele lui Victor, și, într-adevăr, ăsta recunoaște că nici vorbă să fi stat de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
nu mâncați. Domn major, am încercat să mănânc din ăla ce era crăpat pe vârf... Că dacă s-o desfăcut pănușa din cauza soarelui crăpa bobul... N-am putut să-l înghit nicicum, și îmi părea rău că trebuia să-l scuip. Mă, prăjiți-l! Cum să-l prăjim domn major? Măi, știți cum? Luați vârfurile de la coceni și pe un vârf care e mai gros îl băgați în pământ, puneți un foc bun, și în jarul ăla, când se stinge flacăra
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
o venit șeful de escortă, dar acuma e mai mare năcaz, că ne-o spus că deseară ne lasă în poartă. Pă cine? Pă noi, pă cine? Cât timp îs și eu cu voi, în poartă nu rămâneți. Să mă scuipați în gură dacă rămâneți voi deseară la poartă. Mă gândeam așa întru mine: Astea o fi ceva vorbe de adormit copii. Dar ăla răspundea de noi, și sergentul major numa’ supraveghea cum lucrăm... Acuma când ne-am întors seara, cum
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]
-
viitor pe timpul ăsta cu asta mașină eu te duc la Țăndărei, că pleci acasă. Domn major, să știți că eu o primesc, sau e dulce sau e acră. Dacă n-o fi cum spun io, vin la tine să mă scuipi în gură și să-mi spui că-s mincinos. Hopa! Asta o fost în ’63, văzut-am noi că ceva s-o îmbunătățit... mâncare, comportamentul lor față de noi. Când, deodată, apare o comisie de la procuratura generală a coloniei. Cum evadează
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1972_a_3297]