2,108 matches
-
din același registru, în volumul Scriitori în lumina documentelor (1968). A mai editat un florilegiu epistolar - Corespondență (1969). Cu toate că stilul artistic năzuind la calofilie, nu fără unele constructe imposibile, și aerul ușor anemic al notelor din Carnet de drum au umbrit întrucâtva o seamă de reflecții și mărturisiri interesante ori de observații juste, cartea nu a trecut neobservată. Romanul Floare neagră a avut parte însă de o primire de-a dreptul entuziastă. Totuși a părut unora o demonstrație, forțată în fond
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/288555_a_289884]
-
mi-a povestit o pățanie hazoasă pe care a trăit-o un coleg al său. Eram convins, după mature deducții, că pățania a tră it-o chiar el, așa cum am prezentat-o în povestirea "Umor latino-american" (p. 481). Hazul era umbrit de amintirile mele despre infernalele toalete publice de pe la noi, în anii cînd eram multilateral dezvoltați. Îl amintesc în această prefață și pe ambasadorul Hassan, fost profesor universitar, care scria, ca și mine "Proză scurtă" (p. 526). Nu știu dacă avea
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
moale și catifelată mă smulge din visuri, trăgîndu-mă ușor: Nene, nene, hai să mergem la mașină! Mergem, puișor, am spus repezit și mi-am îndreptat privirea în altă parte. Dar puișorul era prea isteț și a zărit lacrima ce-mi umbrea privirea. Și, la rîndul său, Albastrul de Voroneț s-a umbrit cu o profundă părere de rău, căci legăturile noastre aveau vechimea pămîntului și eram prinși amîndoi cu rădăcinile în același pămînt. Ispită și păcat Te duci și tu Ilenuță
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
hai să mergem la mașină! Mergem, puișor, am spus repezit și mi-am îndreptat privirea în altă parte. Dar puișorul era prea isteț și a zărit lacrima ce-mi umbrea privirea. Și, la rîndul său, Albastrul de Voroneț s-a umbrit cu o profundă părere de rău, căci legăturile noastre aveau vechimea pămîntului și eram prinși amîndoi cu rădăcinile în același pămînt. Ispită și păcat Te duci și tu Ilenuță, draga mamii, altfel mori de mîna mea... Nu mă duc, mămuță
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
lua tributul în morți, în înfometați, dar mai ales în cei pentru care a ajunge mai jos nu se mai putea. Foametea, dragul tatii, înseamnă adesea moarte. Dar există ceva și mai oribil decît moartea. Ce anume, tataie? Cu ochii umbriți de lacrimi, Gheorghe privește peste capul copilului undeva, în văzduhurile nemărginite, undeva, poate, în adîncurile sufletului lui. Încearcă să spună ceva și se oprește în mod neașteptat. Ce anume, tataie? repetă copilul. Mihăiță, bre, cum să-ți spun eu... Gheorghe
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
Bulgaria. Sărut mîna și vă mulțumesc. Semănați cu fratele meu care a murit. Serios? Da, și cred că veți trăi cam tot atîta, e o asemănare care... Încep să mă simt lezat în speranțele mele, eu fiind convins că voi umbri încă mult timp Pămîntul. Probabil că doamna savurează efectul celor spuse și începe adevăratul atac. S-a dus la dumneavoastră să vă roage ceva și l-ați tratat ca pe un rahat! Dintr-o dată nu mai vedeam în fața mea o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
clar, este albă sau neagră? Tati, ai răbdare, nu te agita... Victor se enervează, smucește geanta fetei și scoate hîrtiile date de medic. Citește și iar citește și amuțește un timp. Apoi întreabă din nou fata: Cam cît voi mai umbri pămîntul? Trei luni, spune Ancuța izbucnind în plîns. Un rîs nefiresc, forțat, zguduie pacientul. Aproape răcnește, surprinzînd întreg salonul. Trei luni? Ha, ha, ha. Doar trei luni?! Mă jur pe ce am mai sfînt că voi prinde Crăciunul. Ce spun
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
a plîns și la îmbogățiții noștri, dar nu-i oferă nimeni puțin ajutor. Va suferi și va muri neconsolat de faptul că semenii lui, cei care se delectau cu talentul său, nu alină puțin enorma sa suferință. Ochii mi se umbresc și prietenul meu observă că nu-l urmăresc atent. Te preocupă ceva, Constantin? Da, amintiri neplăcute de pe la mine. Te înțeleg. O tăcere benefică ne lasă gîndurile să zburde în voie. Fiecare cu ale lui. La un moment dat eram chiar
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
primesc aici oamenii să învețe. Le ofer cazare, masă... Nu vă temeți de concurență, domnule Vannucci? Eu, domnule primar, iubesc verdele. Să fie verde peste tot pămîntul și la Iași și în România. Vă ofer și semințe... Ochii mi se umbresc și văd în acest om bogat o altfel de bogăție. O bogăție mai de preț decît toate miliardele la un loc. Vannucci este un trimis pe acest pămînt. Pămînt pe care, de altfel, îl va părăsi peste vreo șase luni
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
cum am așteptat atîta... N-am dreptul să le distrug speranța. Dar trei mii de dolari, în cazul fericit că procesul va avea loc, de unde Doamne, Dumnezeule? O să așteptăm, spune Maria din nou. Ochii ei par a înțelege ceva. Se umbresc și ard spre interior. Ard în acel micuț trup și am impresia că o să-l consume în totalitate. Te doy candela!* Poveste autentică Ca în fiecare țară și în Cuba sînt oameni care se sinucid. Motivațiile acestui gest reprobabil sînt
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1487_a_2785]
-
a lungul oicumenei mediteraneene. Specialiștii în islam n-au acordat nici ei mai multă atenție cutiei lor negre. Istoriile sfinte "informează" într-atît istoria profană, încît îi descurajează pe simplii muritori să revină la sursele lor. Semnele de întrebare ale religiei umbresc modul de răspîndire a acesteia. Nouă ne rămîne să le îndepărtăm. Este un fapt inevitabil. În științele umaniste, răspunsurile greșite au venit înaintea întrebărilor potrivite. Teologia noastră creștină, antropologie prematură, este știința noastră politică în stare sălbatică, iar în adevărurile
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
parte a acestor surse. Dar ea nu a încetat să izvorască din subteran, adusă de un popor de anonimi, fiecare generație încredințîndu-și povestea mizeriei ei următoarei generații. Ea devine mai mult sau mai puțin insistentă, dar nu dispare niciodată. Ea umbrește în mod constant raporturile trecut/prezent. Un anume fel de a vorbi despre dificultățile trecutului nu era și un fel de a atrage atenția asupra celor de astăzi? Asta s-a întîmplat demult? Da, copile, demult! E adevărat? Ce înseamnă
by Régis Debray [Corola-publishinghouse/Science/1031_a_2539]
-
a uitat. Acum aștept o "venire". Poate o împăcare, o scrisoare de împăcare, o poveste de împăcare. M-am întâlnit și eu cu Dumnezeu; asta s-a întâmplat, firește, în copilărie. Este greu să reconstitui gândurile copilăriei; aceste gânduri sunt umbrite de întâmplări, care se țin minte mai bine decât gândurile. Totuși, în ce mă privește, retrăiesc acele gânduri foarte clar. Știu că experiența, trecerea timpului și învățătura ucid tocmai partea originală a gândirii copilului, care constituie o interesantă filosofic Cu
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1485_a_2783]
-
de orice supunere față de Biserică, ei au devenit adevărați sclavi ai poporului"; și aceasta explică pe deplin toate circumstanțele politice din vremurile noastre. În pofida întunecimii răspîndite de sofiștii inamici ai tronului și împreună cu adulatorii și cu prejudiciile sistematice care au umbrit istoricii moderni, comentatori ai secolului al XI-lea, eu îmi îngădui să fac o reflecție și fac apel la oamenii raționali și cu gîndire profundă care să spună dacă nu e dreaptă următoarea considerație: "Aceluiași împărat, Henric al IV-lea
Cele cinci plăgi ale sfintei biserici by Antonio Rosmini [Corola-publishinghouse/Administrative/912_a_2420]
-
de relația spirituală a iubirii. Dragostea dintre Bassanio și Portia, al cărei deznodământ Încheie piesa (Shylock este cu totul uitat În ultimul act) avea o importanță capitală: simbolul inelului și al credinței În dragoste atingea o notă de speranță metafizică, umbrită la Comedia Franceză de șocul și de perspectiva incertă cu care se confruntau brusc nu doar America și Orientul Mijlociu, ci toată omenirea. La Boston, Shylock era un personaj scos din commedia, cum ne imaginam că fusese jucat acum patru sute de
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
Între inocența copilului și experiența Înțeleptului. Urcând toate treptele gloriei, Andrei Șerban cunoaște bine vanitatea succesului. Pasionat fără intransigență, el este tolerant fără nici o concesie de substanță. Simplitatea sa surprinde - nici o urmă a infatuării de mare maestru și profesor nu umbrește prezența sa umană. Andrei Șerban nu Încremenește În propria sa statuie: el rămâne un perpetuu căutător al Adevărului. Cartea prezentă este un mare cadou făcut culturii române. Cetățean al planetei, Andrei Șerban detestă frazele și acțiunile patriotarde. Dar Andrei Șerban
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2093_a_3418]
-
șir de scriitori uciși de „atmosfera apăsătoare, insuportabilă, terorizantă a anilor ’80” (170). Se simte el însuși cumplit de apăsat, cu atât mai mult cu cât sensibilitatea lui e afectată și de moartea „neînsemnată”. O ședere la Paris îi e umbrită „din cauza unui porumbel mort, sfârtecat” (151). Un sentiment pe care îl împărtășesc cu Valeriu Cristea este acela al ororii de spectacolul funerar. Sau, mai exact, ne desparte o nuanță: la mine e oroare, la el rușine: „... mi-e rușine să
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
de soție și mamă stării mele de bine, care o digeră, o asimilează fără scrupule: plăcerea trudnică a scrisului, plăcerea cafelei deocamdată neatinse, aburind promițător în ceașcă, plăcerea singurătății asistate, prin prezența discretă, în apropiere, a mamei nu se lasă umbrite de problemele și suspinele prietenei venite într-o vizită de consolare, izbutită după toate aparențele. * O după-amiază de noiembrie total nereușită, compromisă, fără șansa cât de cât probabilă a unei redresări. Nici un semn că ceva ar mai putea să mă
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
altă parte, influențat probabil de crisparea mea, nici el nu mi s-a adresat niciodată direct, cât a durat acea masă. Lipsa mea de dialog cu Marin Preda, ratarea unui bun prilej de a comunica măcar o dată cu el mi-a umbrit, firește, întrucâtva seara, altfel foarte reușită. Și totuși, acea întâlnire de la „Capșa” cu Marin Preda n-avea să se termine așa, pe o notă de nemulțumire, în primul rând față de mine însumi... Mi se rezerva o minunată surpriză... Pe la ora
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
înfățișat resuscitat. De ce anume ele? Izvorul acestei întâietăți este cea mai curată dintre Marii, Maica Domnului, fecioara Născătoare de Dumnezeu, Theotokos. Aleasă mireasă a Duhului Sfânt: „Duhul Sfânt se va pogorî peste tine și puterea Celui Prea Înalt te va umbri” (Luca, 1, 35), ea s-a mântuit înaintea mântuirii și a Mântuitorului pe care, în chip miraculos, îl va naște: „... elle a bénéficié à l’avance des mérites de la Redemption à laquelle elle a participé de si près, par son
[Corola-publishinghouse/Memoirs/1874_a_3199]
-
și frații săi sau dacă are fii și ascultă cu atenție tot ce-ți va spune. Dacă nu are rubedenii, are prieteni. Tu să cunoști măcar o piatră pe lângă care el a trecut sau un copac sub care s-a umbrit. Ceea ce cunoști din el sau din preajma lui este legătura sacră prin care poți să-l vindeci.” „Nu vindeca numai trupul, ci și sufletul celui bolnav. Ele sunt lipite și suferă împreună. La suflet nu se pricep decât cei pe care
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
să plâng în hohote: - Bradule, bradule, Cin’ ți-a poruncit De mi-ai coborât De la loc pietros La loc mlăștinos, De la loc cu piatră, Aicea la apă? - Mi’ mi-a poruncit Cine-a pribegit, Că i-am trebuit Vara de umbrit, Iarna de scutit. La mine-a mânat, Doi voinici din sat, Cu părul lăsat, Cu capul legat, Cu roua pe față, Cu ceața pe brață, Cu berde la brâu, Cu colaci de grâu, Cu securi pe mână, Merinde de-o
[Corola-publishinghouse/Memoirs/2342_a_3667]
-
trebuiască să ia 10 la toate. El a fost mai conformist ca mine și nu a avut obiecții să urmeze Medicina, norocul lui a fost că nu a reușit să intre. Altfel, în loc de cineast, ajungea stomatolog. V.A. : L-ați umbrit, l-ați ajutat în carieră, cum a fost ? Nu cred că a fost ușor să fie fratele mai mic al unei perso‑ nalități ca dumneavoastră. A.M.P. : Cariera și-a făcut-o el singur. Dar în această soci‑ etate închisă
TranziȚia: primii 25 de ani / Alina Mungiu‑Pippidi în dialog cu Vartan Arachelian by MUNGIU‑PIPPIDI, ALINA () [Corola-publishinghouse/Memoirs/862_a_1581]
-
Unele pagini semnate aici de Cezar Petrescu, la începuturile activității sale, ori unele din versurile lui V. Voiculescu, continuă sămănătorismul, fie în sensul elogiului patriarhalității , fie al confruntării frumosului cu divinitatea. Ortodoxismul ajuns la un limbaj încrâncenat și găunos a umbrit și acele distincții care n-au căzut în ierarhizări sau exclusivisme fatale. De pe o platformă spiritualistă, gândirismul a încercat să stăvilească o sumă de compromisuri cu ideologia burgheză. Numai că încercând să opună civilizației cultura a făcut eroarea de a
Academia bârlădeană și Vasile Voiculescu by Ion N. Oprea () [Corola-publishinghouse/Memoirs/783_a_1506]
-
a ei pentru a fi de lungă durată. Dragostea este ca o apă limpede și trebuie păstrată ca pe o agheasmă ca să nu-și piardă strălucirea. În situații dificile să înfrunți cu stoicism fără a intra în panică, fără a umbri seninul vieții. Avea fața îmbujorată și i se părea că-i arde fiecare părticică din ea, iar Valentin își scoase un pachet de țigări din buzunarul hainei și își aprinse una, savurând gustul de nicotină, după care îi zise: - Te
Ultima zvâcnire by Ica Grasu () [Corola-publishinghouse/Memoirs/91717_a_93177]