12,407 matches
-
de radicalitatea tânărului austriac, care declarase într-un spirit strict weiningerian că lui nimic nu i se pare acceptabil în viață în afara producerii unei mari opere sau a delectării cu cele pe care le datorăm celor mai geniale minți ale omenirii. Wittgenstein respingea orice concesie care ar fi putut să aducă atingere acelui ideal de perfecțiune creatoare ale cărui ingrediente principale erau claritatea cristalină și simplitatea austeră. Cercetarea fundamentelor logicii îi apărea drept un domeniu de supremă puritate, comparabil, din acest
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
examenului critic al rațiunii, încercări în care el vedea tot atâtea surse ale exclusivismului, intoleranței și fanatismului. La sfârșitul voluminoasei sale istorii a filozofiei, Russell observa că față de acel „vălmășag de fanatisme învrăjbite între ele“, care domină istoria intelectuală a omenirii, una dintre puținele forțe care îi apropie pe oameni este ceea ce numește „veracitatea științifică“, „deprinderea de a ne sprijini credințele pe observații și inferențe atât de impersonale și atât de lipsite de înclinații locale și temperamentale cât este omenește cu
Gânditorul singuratic : critica ºi practica filozofiei la Ludwig Wittgenstein by Mircea Flonta () [Corola-publishinghouse/Science/1367_a_2720]
-
aflarea diagnosticului medical, pe cînd alții, dimpotrivă, luptă reușind chiar să Învingă boala. Să ne reamintim versurile lui Mihai Eminescu: CÎnd unii țese haina vremii, Ceilalți a vremii coji adun: Viață unii dau problemei, Ceilalți gîndirea-i o supun. („E Împărțită omenirea”) * Cel mai frumos sentiment intelectual pe care-l poate trăi un om este cel al satisfacțiilor rezultate din „explicație” și din „reprezentare”. Un astfel de sentiment a fost crezul de-o viață al lui Albert Einstein: „Mi-e suficient să
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
scutiți de a mai cugeta asupra lui.” (N. Iorga) Bineînțeles, mai comod astfel decît să-l ajuți pe un om să Înțeleagă ce ar putea deveni, sau cum ar putea să-și Îndrepte o greșeală. * „Mulți cred că pot iubi omenirea fără să iubească un singur om dintr-Însa.” (N. Iorga) Situația e similară cu cea În care cineva este foarte generos cu promisiunile generale, dar nu se angajează În nimic precis. * „Ce trebuie să rămînă, În chip firesc, după sfîrșitul
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
convinge că nu există idee, oricît de Înalt ar fi fost ea gîndită la un moment dat, care să nu merite să mai fie gîndită o dată. * „Un Învățat e acela care a Învățat mult, un geniu e acela de la care omenirea Învață ceea ce el n-a Învățat de la nimeni.” (A. Schopenhauer) Este, desigur, o exagerare, deoarece chiar și geniul cel mai autentic este beneficiarul cunoștințelor acumulate de „omenire” pînă la el. Ceea ce-l individualizează Însă, ceea ce-l face unic, nu este
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
Învățat e acela care a Învățat mult, un geniu e acela de la care omenirea Învață ceea ce el n-a Învățat de la nimeni.” (A. Schopenhauer) Este, desigur, o exagerare, deoarece chiar și geniul cel mai autentic este beneficiarul cunoștințelor acumulate de „omenire” pînă la el. Ceea ce-l individualizează Însă, ceea ce-l face unic, nu este atît talentul, cît nivelul psihic la care este dispus să trăiască, adică un anumit gen de cerințe și de exigențe față de sine Însuși. În absența acestora, nu
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
nu este chiar atît de rău. * „Munca unui om se poate plăti, caracterul, cultura lui, nicicînd.” (M. Eminescu) Munca omului cu sine Însuși, pentru transformarea continuă a naturii sale, este cea mai nobilă și nu poate fi evaluată: E Împărțită omenirea În cei ce vor și cei ce știu. În cei dintîi trăiește firea, Ceilalți o cumpănesc și-o scriu (E Împărțită omenirea...”). „De cele mai multe ori un om are trei caractere: unul, pe care-l crede el, altul, pe care i-
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
Însuși, pentru transformarea continuă a naturii sale, este cea mai nobilă și nu poate fi evaluată: E Împărțită omenirea În cei ce vor și cei ce știu. În cei dintîi trăiește firea, Ceilalți o cumpănesc și-o scriu (E Împărțită omenirea...”). „De cele mai multe ori un om are trei caractere: unul, pe care-l crede el, altul, pe care i-l dă publicul, și un al treilea, pe care nici unul nici altul nu-l pot desluși niciodată, și care e cel adevărat
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
cifrele, poartă valoare numai prin poziția lor” (Napoleon Bonaparte). * „Iubirea de dreptate la cei mai mulți oameni nu e decît teama de a suferi nedreptatea.” (La Rochefoucauld) La cealaltă extremă se află luptătorii pentru dreptatea În sine: „Doamne! Mă văd alungat de omenirea Întreagă, pentru că nu vreau să mă Împac cu nedreptatea” (L.van Beethoven). * „Buna-cuviință e cea mai neînsemnată dintre legi și cea mai respectată.” (La Rochefoucauld) Este cea mai respectată, deoarece altfel oamenii nu ar putea asigura o decență a relațiilor
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
realiza sentimentul valorii „vieții” nu-și dau seama că semnificația vieții se configurează În scopurile care ne animă: „Viața individului Își dobîndește sensul prin participarea la o realitate umană generală, și anume la una care indică sensul de dezvoltare al omenirii” (Tudor Vianu). * „Cei mai mulți confundă fericirea cu mijloacele ei, averea fiind, după dînșii, cel mai grăitor element al fericirii.” (H. de Balzac) Însă orice mijloc, fără virtute, duce la abuz, duce la o exacerbare a puterii lui. * „Cea dintîi condiție a
[Corola-publishinghouse/Science/2317_a_3642]
-
cu incapacitatea umană de a le urma ad literam. Răspunsul l-a aflat în scrierile apocrife și i-a fost confirmat și de Noul Testament, scriere canonică, recunoscută de biserică. Conform tezei sale, „Dumnezeu, devenind om în Isus Cristos, a împăcat omenirea cu el. Ceea ce era cerut omenirii nu era o respectare strictă a legilor și a obligațiilor religioase, ci un răspuns de credință, acceptat de Dumnezeu. Această credință trebuia să se bazeze pe dragoste, nu pe frică.“ Aceste afirmații l-au
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
urma ad literam. Răspunsul l-a aflat în scrierile apocrife și i-a fost confirmat și de Noul Testament, scriere canonică, recunoscută de biserică. Conform tezei sale, „Dumnezeu, devenind om în Isus Cristos, a împăcat omenirea cu el. Ceea ce era cerut omenirii nu era o respectare strictă a legilor și a obligațiilor religioase, ci un răspuns de credință, acceptat de Dumnezeu. Această credință trebuia să se bazeze pe dragoste, nu pe frică.“ Aceste afirmații l-au făcut pe Luther să intre în
SOCIETATEA EUROPEANĂ ÎN MEMORIILE APOCRIFE DIN „MARELE SECOL” by Andreea-Irina Chirculescu [Corola-publishinghouse/Science/695_a_1457]
-
de ranguri sociale, averi sau titluri, s- au întărit și înfrățit în rugăciuni și cântări bisericești, pe care n-au încetat a le intona până ce au fost acoperiți de valurile oceanului. Această întâmplare a rămas un tablou mult grăitor pentru omenire. Eram, după câte mi-aduc aminte, elev de liceu, și am comentat acest caz la ora de religie cu preotul profesor V. Amălinei. Pe toți elevii ne-a impresionat tragedia acelui naufragiu, iar pe mine, m-a emoționat în special
RUGĂCIUNEA, CALE SPRE DESĂVÂRŞIRE ŞI MÂNTUIRE by Ion CÂRCIULEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91546_a_107349]
-
continuare părțile și lucrările ei: „cel ce grăiește adevăr în inima sa”. Omul cel drept, zice, care va locui în cer, acela va cugeta și va dogmatiza lucruri adevărate. Toți oamenii suntem aproape unul de altul, fie (doar) după firea omenirii, fie după același cuvânt al credinței, fie după legătura de neam sau de rudenie; iar rău se numește vătămarea sau paguba. însă, după rânduială, David a vorbit întâi despre inimă, al doilea despre limbă, al treilea despre faptă și lucrări
RUGĂCIUNEA, CALE SPRE DESĂVÂRŞIRE ŞI MÂNTUIRE by Ion CÂRCIULEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91546_a_107349]
-
Tatăl ceresc cea mai duioasă rugăciune care a putut fi rostită vreodată pentru că o rostește însuși Fiul lui Dumnezeu în pragul despărțirii sale de lumea pământească. Oare ce a dorit Mântuitorul Iisus Hristos în acea clipă de răscruce în istoria omenirii? A dorit ca toate generațiile, atât de îndepărtate în timp și spațiu, toți credincioșii Săi de peste veacuri să alcătuiască o singură unitate, o singură familie de frați, strânși în legătura sfântă a iubirii. De aceea, privind pe acei pe
RUGĂCIUNEA, CALE SPRE DESĂVÂRŞIRE ŞI MÂNTUIRE by Ion CÂRCIULEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91546_a_107349]
-
era numai la durerile lumii, la greutatea păcatelor noastre, suferind toate chinurile cu dumnezeiască răbdare, numai să ne izbăvească din robie, să ne dobândească mila și iertarea de la Dumnezeu Tatăl. Brațele întinse pe cruce sunt brațele iubirii, care îmbrățișează întreaga omenire, întreg universul, ca să se ridice de pe pământ la cer, din vremelnicie la veșnicie. Să ne aducem aminte că, murind pe cruce pentru păcatele noastre, Mântuitorul ne-a câștigat pentru Sine. Suntem numai ai lui, cei ce vom crede și-L
RUGĂCIUNEA, CALE SPRE DESĂVÂRŞIRE ŞI MÂNTUIRE by Ion CÂRCIULEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91546_a_107349]
-
tuturor oamenilor pentru propria lor mântuire, dar este absolut necesară întâi părinților (tată și mamă) pentru creșterea și educarea copiilor lor. Nu putem da ceea ce nu avem! - IUBIREA față de Dumnezeu și de aproapele, pentru că iubirea este porunca cea nouă dată omenirii de Domnul nostru Iisus Hristos, care cuprinde în sine toată Legea și proorocii. „Poruncă nouă vă dau vouă, să vă iubiți unul pe altul, precum Eu vam iubit pe voi. întru aceasta veți cunoaște toți că sunteți ucenicii Mei, dacă
RUGĂCIUNEA, CALE SPRE DESĂVÂRŞIRE ŞI MÂNTUIRE by Ion CÂRCIULEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91546_a_107349]
-
Lumea are nevoie de spiritualizare prin credință și rugăciune. Rugăciunea ajută foarte mult sufletul prin morală duhovnicească. Și cum sufletul este acela care înfățișează în afară însușirile ființei omenești, și-i dau un sens, este de la sine înțeles că omenirea de azi și de mâine va avea chipul omului rugător sau nerugător. De aceea, socotesc că este de mare folos ca mama să lămurească copilului înțelesurile rugăciunii, însemnătatea ei și cum trebuie să fie făcută. Părinții trebuie să fie atenți
RUGĂCIUNEA, CALE SPRE DESĂVÂRŞIRE ŞI MÂNTUIRE by Ion CÂRCIULEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91546_a_107349]
-
spre deplină comuniune cu Dumnezeu, deoarece cel care „se alipește de Domnul este un singur duh cu El”. împăcarea noastră cu Dumnezeu, sau mântuirea obiectivă, izvorăște din jertfa pe cruce a Domnului nostru Iisus Hristos adusă din iubire, pentru întreaga omenire, pentru iertarea păcatelor. Mântuirea subiectivă o câștigăm prin efort personal, colaborând prin credință și fapte bune cu harul lui Dumnezeu. Osteneala pentru mântuirea noastră încetează odată cu moartea noastră fizică, după care nu mai putem face nimic. Cu trecerea în viața
RUGĂCIUNEA, CALE SPRE DESĂVÂRŞIRE ŞI MÂNTUIRE by Ion CÂRCIULEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91546_a_107349]
-
îndată chemării noastre. Dumnezeu nu se supără de rugăciunile curate, drepte și smerite. Dumnezeu nu alungă pe nimeni de la Sine și de la rugăciune. El nu se ascunde, nu se odihnește, nu lipsește de la întâlnirea mistică a răspunsului nostru, al omenirii, la iubirea Sa milostivă. Dumnezeu primește oricând, primește întruna, nu obosește, nu se îngreuiază și nu pregetă. Dar noi, credincioșii, nu avem atâta grijă de a ne ruga. Să luăm aminte la răbdarea, bunătatea, dorința și bucuria lui Dumnezeu de
RUGĂCIUNEA, CALE SPRE DESĂVÂRŞIRE ŞI MÂNTUIRE by Ion CÂRCIULEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91546_a_107349]
-
pare, în faza cea mai intensă, mai importantă a sa. Se încearcă să se plămădească o lume nouă, cu o nouă concepție de viață, o nouă ordine în lume, pentru un altfel de umanitate. Fenomenul acesta politico-economic și moralspiritual interesează omenirea întreagă și pe fiecare om în parte. Adică ne interesează și pe noi, înfluențând tot ce înseamnă viața noastră, rostul, sensul, valoarea ei, ceea ce credem și simțim, concepțiile și aspirațiile noastre omenești și, în special, cele creștinești. Deasupra vastelor câmpuri
RUGĂCIUNEA, CALE SPRE DESĂVÂRŞIRE ŞI MÂNTUIRE by Ion CÂRCIULEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91546_a_107349]
-
creștinești. Deasupra vastelor câmpuri de manifestări sub diferite forme ale societății noastre se află omul creștin și Biserica cu învățătura ei divină. Ne interesează societatea noastră cu părțile bune sau mai puțin bune, societatea în progres sau în cădere. Istoria omenirii, cu adevărurile ei ne arată, spre a ne convinge în mod neîndoios, că faptele rele, nefirești dărâmă tot ce clădește familia, școala, societatea prin muncă și putere omenească. Și nici nu se poate întâmpla altcum, fiindcă știm că într-un
RUGĂCIUNEA, CALE SPRE DESĂVÂRŞIRE ŞI MÂNTUIRE by Ion CÂRCIULEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91546_a_107349]
-
știind că Dumnezeu este prezent în fața noastră. El ne ascultă, ne ajută și ne binecuvântează pentru iubirea creștină față de aproapele nostru pe care trebuie să i-o purtăm. „Căci, Hristos arătându- și dragostea Sa pentru noi, a pătimit pentru toată omenirea”, spune Sf. Maxim Mărturisitorul. Rugăciunea, deci, este un factor de însănătoșire și întărire spirituală a ființei noastre, dar și de însănătoșire și întărire a coeziunii sociale într-un plan mai profund. Cel ce se roagă îi poartă pe ceilalți în
RUGĂCIUNEA, CALE SPRE DESĂVÂRŞIRE ŞI MÂNTUIRE by Ion CÂRCIULEANU () [Corola-publishinghouse/Science/91546_a_107349]
-
fi ceva de cercetat și de descoperit, iar o mică descoperire va Însemna un mic pas În cercetarea științifică. Se știe ce a spus Armstrong când a pășit pe Lună: „E un pas mic pentru om, dar unul uriaș pentru omenire!”. În general, există trei tipuri de cercetare: a) cercetarea fundamentală; b) cercetarea aplicativă; c) cercetarea tehnologică. Fiecare tip va avea metodele sale specifice. Pe noi ne va interesa cu precădere primul tip de cercetare. Lucrul cel mai important când vrem
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]
-
elogiul pe care Arghezi l-a adus muncii tipografilor. Un fapt interesant, Însă care poate arăta cât de important devine aspectul exterior al unei cărți este și următorul: În iulie 1945, când al doilea război mondial abia se Încheiase, iar omenirea și mai ales URSS erau distruse din punct de vedere material și moral, când la ordinea zilei se găseau atâtea priorități, CC al PCUS a emis Hotărârea „Despre prezentarea poligrafică a cărților”. Este demn de remarcat Încă un fapt: În
[Corola-publishinghouse/Science/2315_a_3640]