13,367 matches
-
de 900 metri. Aici este un complex de refugii pentru pelerini, dar și un hotel. Mă cazez la refugiul La Posada, unde sunt sute de paturi, într-un spațiu modern, bine amenajat și cu toate serviciile. Sunt primiți doar pelerinii, turiștii trebuind să meargă la hotel, unde cazarea pentru o persoană costă 64 de euro. Aici costul este doar de 10 euro. Imi amintesc că un complex așa de mare am mai întâlnit doar la Leon. Inăuntru este foarte bine, dar
Pelerin pe drumul Sf. Iacob de Compostela (Genova-Pamplona) by Emil Dumea () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91894_a_92328]
-
J.T. (organizația județeană de turism), așa se numea atunci și mai apoi directorul primei agenții private de turism din Tulcea. Am lucrat Împreună În turism, o perioadă. Am cunoscut splendoarea sălbăticiei Deltei Dunării, habitatul aproape unicat, Însoțind de nenumărate ori turiștii străini și români și, mai ales, delegațiile care veneau din toată țara. În acea perioadă am reușit să vizitez; Grecia, Turcia, Zaporoje, Izmail (vecinii noștri ). Iubeam și eram iubită cu o pasiune așa cum numai În romane citisem. O viață Întreagă
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
caut, mi-am luat inima În dinți și am mers la agenție. Nu l-am găsit atunci și nici două-trei luni după această vizită. Ce-i drept, ajungeam odată pe săptămână În oraș și se Întâmpla să fie plecat cu turiștii În Delta Dunării sau În alte locuri. Am renunțat dezamăgită. Am revenit după un an. Spre fericirea sau ghinionul vieții mele, l-am Întâlnit. Era un bărbat brunet, de statură mijlocie, cu un Început de chelie. Ce m-a frapat
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
a Început să nu mai fie În apele lui, devenind mai tăcut ca de obicei și mai abătut. Se supăra foarte repede, având, uneori, și izbucniri violente. Într-o zi, din cauza unor probleme care au apărut legate de cazarea unor turiști străini, s-a supărat atât de tare, Încât a căzut jos În agenție. Îi crescuse tensiunea foarte mult și făcuse o ușoară semipareză. Avea un fel de bâlbâială, atunci când vorbea. A Început un tratament pentru tensiune oscilantă. De la decesul soției
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
tot plecau capetele până În pământ. Mi-a venit să râd! Nu știam ce să fac, să râmân sau să mă fac nevăzută?. Ce să fac? Ce să fac? Am revenit la măicuța care mi-a dat eșarfa și care vindea turiștilor pliante, picturi pe lemn, ouă Încondeiate, lumânări pentru vii și pentru morți și alte acareturi, și i-am șoptit că eu sunt catolică, dar asta nu face diferența, deoarece sunt convinsă că există o singură forță universală și nu mă
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
mașina abia cumpărată. I-am rugat să-mi facă câteva poze În veranda cu mușcate a lăcașului, unde am fost cazată. Au ieșit niște poze destul de frumoase, mai ales mușcatele. După ora prânzului, o rugasem pe maica I. să Întrebe turiștii dacă n-au drum spre Pașcani. A apărut o mașină cu număr de București. Tocmai așezam bagajele În portbagaj, când am zărit-o pe aleea cu trandafiri și pe domnișoara I. care Îmi făcea cu mâna de bun rămas. Pe
Jertfă de seară by Valentina Becart () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1137_a_1867]
-
pe care le desemnează. Și chiar și sunetele sunt doar aluzii întâmplătoare și vag sezisabile la complexitatea propriu-zisă, lăuntrică, a limbajului, la multilateralitatea și imensitatea lui. Alfabetul are aceeași simplitate pe care ar avea-o harta Suediei, desenată de un turist oarecare și pusă pe hârtie după sosirea lui acasă, în Japonia. Totul ar fi în cel mai bun caz aproximativ. Dar ar lipsi inima țării și sufletele locuitorilor ei. Directorul și cu mine am meditat o vreme asupra acestor probleme
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1873_a_3198]
-
dintre numeroasele școli de limbi străine din oraș. Deși tunurile bubuiau încă dincolo de granițele Franței, centrele Berlitz și altele de același tip cunoșteau un succes uriaș: mulți soldați din diverse țări erau dornici să învețe franțuzește pentru a lua locul turiștilor din vremurile de pace. Îl primi un bărbat fercheș, slab, îmbrăcat într-o redingotă care mirosea vag a naftalină. —Mă tem că accentul dumneavoastră nu este destul de bun, spuse acesta în cele din urmă. —Cum adică? exclamă Charlot. — Nu este
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
în ceea ce vindem. În fond, produsul nostru și-a dovedit valoarea. Înainte de război cifra noastră de afaceri era foarte bună, cât se poate de bună. Era vorba, firește, de o anumită perioadă a anului, dar în Paris sunt în permanență turiști străini. Produsul nostru era cumpărat chiar și în provincie. V-aș arăta registrele noastre, dar s-au pierdut. Din felul cum vorbea ai fi putut crede că încearcă să convingă un investitor, nu că stă de vorbă cu un posibil
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1859_a_3184]
-
uit la strada asta, mă uit la ultimele raze de soare. E o seară minunată și nu vreau să merg acasă și să stau pe canapea uitându-mă la televizor, nu încă. Și în timp ce hoinăresc pe Queensway, printre mulțimile de turiști, încep să mă simt de parcă aș fi în concediu, și atunci ce e mai plăcut să faci în concediu decât să stai la o cafenea pe stradă și să te bucuri de ceva de băut? În mod normal aș cere
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
mai sune o dată, dar hotărăște că trei apeluri ar fi un pic cam exagerat. Azi are parte de o zi liberă în Los Angeles, și știe ce ar trebui să facă. Da, ar trebui să facă ce ar face un turist, de exemplu un tur la Disneyland sau Universal Studios, dar când a întrebat la recepție i s-a spus că are neapărat nevoie de o mașină ca să ajungă acolo, și Simon a luat mașina ca să meargă la montaj, așa că acum
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2027_a_3352]
-
Luke îmi spusese că o să vină să mă ia la opt și jumătate și c-o să mă ducă la un restaurant franțuzesc. Am simțit un fior de teamă când l-am auzit vorbind de restaurante franțuzești, fiindcă numai țăranii și turiștii mergeau la restaurante franțuzești. Ca să impresionezi o fată trebuia s-o duci într-un loc cu iz de Turkmenistan. Dar apoi mi-am zis: și ce-i cu asta? M-am pregătit încet și cu calm. Nu simțeam genul ăla
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
să ne facă să credem acest lucru fiindcă ne cunoaștem prea bine sufletul, dar marelui „regizor” trebuia să-i iasă la socoteală cei 60.000 de morți propuși inițial și lunetiștii lui, mercenari din lumea largă veniți la noi ca turiști, au apelat la acest „truc” mârșav al uciderii copiilor. Gândirea este extrem de simplă fiindcă orice viețuitoare își iubește puii și ar face moarte de om pentru ei așa că și-au zis dumnealor că în felul acesta populația se va ridica
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
ar obosi să merg acolo. Cine ți-a spus că te trimit într-o stațiune? Mă gândeam să te duci la Baia de Sus. Acolo m-am născut eu. E un orășel mic și foarte liniștit. Fără hoteluri și fără turiști. E în creierul munților, înconjurat de păduri și cu un lac foarte frumos în preajmă. Nu ai nimic de făcut, nu te bate nimeni la cap și nici nu te deranjează cineva, pur și simplu stai și asculți cum crește
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
lângă noi, pe valea Arieșului, sunt mai vechi decât cele de la Altamira și Lascaux. Au fost verificate și datate în mod oficial de către specialiștii francezi. Vorbești serios? N-am știut! Puțini știu. Peștera de la Coliboaia nu este deschisă vizitării de către turiști. Trebuie ferită de distrugeri și vandalizări, însă ea există și, ceea ce este cel mai important, autenticitatea îi este dove dită și acceptată de specialiști. Îți dai seama că, din moment ce oamenii pictau pereții cavernelor acum treizeci de milenii, ei existau aici
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
poată desfășura activitatea, un paradis fiscal ori un oraș în care jocurile să fie la ele acasă. Atlantic City ori Las Vegas ar fi fost ideale, numai că aceste orașe îi erau închise. Nu putea merge acolo decât ca simplu turist care să lase bani la cazinouri, în nici un caz ca patron. Știa bine că locul era ocupat de mafia americană și, unde mai pui că în Statele Unite fiscul era cu ochii pe fiecare proprietar de afacere. Nu-i dădea mâna
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
față de Munții Pirinei, dar numai la vreo zece kilometri de frumoasa Vale Dordogne, situl Rocamadour e un spațiu deopotrivă pitoresc și sacru. Anual, vin aici milioane de vizitatori, francezi și străini. Ei admiră spectacolul naturii împlinit prin participarea omului creator. Turiști și pelerini își înnobilează ființa în fața unor vestigii ce dovedesc perenitatea existenței creative a omului pe pământ. Iar Rocamadour este o veritabilă lecție de geografie, de istorie, de cultură, de civilizație. Nu degeaba se duc acolo și numeroși copii. Ei
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92330]
-
la Predeal. Urcasem la Susai, după o băută monstruoasă la gazda noastră cu prietenii din București, una din acele seri care o întristau pe gazdă: vezi Doamne, femeia dormea toată ziua singură acasă, învia după șase seara când se întorceau turiștii, și la zece-unșpe, cu un chef de vorbă homeric, urca prin camerele de la etaj să ne citească din poveștile ei adunate într-o viață, mai ales repovestiri ale parabolelor din Biblie - în fine, pe Antonia am cunoscut-o în ziua
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
or să plece niciodată. Sunt aici pentru bucuria copiilor. În balconul pe jumătate surpat al casei de vis-à-vis, cea cu Fierărie la parter și barul Côte d’Azur la subsol, un tip cu camera video, cu un aer inconștient de turist occidental, stă cu trupul slăbănog înclinat primejdios spre stradă, pe unde totuși există și tramvaie în circulație. În tramvaiul care nu mai pleacă spre Obor, blocat de cele butaforice, s-au urcat, ca de obicei pe la ultima ușă, fetele oacheșe
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
Boulevard de la Madeleine în căutarea unor englezi - preferabil cât mai amețiți de băutură - dornici să vadă lucrurile pe care legea le interzicea. Când avea noroc, izbutea să câștige o sumă frumușică. Dar până la urmă hainele lui jerpelite îi speriau pe turiști și nu mai izbutea să găsească oameni destul de dornici de aventură ca să aibă încredere în el. Apoi a căpătat din întâmplare un angajament pentru traducerea reclamelor de leacuri băbești care erau trimise medicilor din Anglia. În cursul unei greve fusese
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
cei mai norocoși la soare, plutind pe apă, ceilalți în adâncuri, printre crengile brazilor, ca lacul să poată fi botezat mai ușor. Așa a devenit râul stăvilit de alunecătura dealului Lacul Leșurilor, până când asta a început să dăuneze afluenței de turiști, pe cale de a se înteți. Atunci, după un exemplu străin de succes, geografii au corectat greșeala și l-au numit Lacul Mort. Prin împrejurimi se răspândea mirosul de leșuri, iar prin depărtări, vestea apelor făcătoare de minuni, și, când duhoarea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
halat albastru, și imaculată, și virgină, și tot conducea, conducea vila Engelhard, iar pe lângă asta și ștrandul, cu debarcader cu tot, iar lumea era dușmanul ei. Fauna, flora, plus umanitatea. Căci pe cabinele ei creșteau lichenii, ei i se pișau turiștii în lac - nu-i vedea, dar îi simțea, îi atenționa cu un fluier de polițist și se răstea la ei -, ca să nu mai vorbim de urs, căci dacă îndrăznea să coboare pe malul celălalt, tanti Amália trecea lacul cu barca
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
de flori, pavilioanele din parc, sanatoriul și viața socială din Piața Moartă. Însă astea erau mai degrabă instantanee vesele, mai mult eroice decât credibile, cu texte frapante, ca de pildă: „Balonul domnișorului s-a spart“ sau „Curajosul salvator a readus turistul la viață“ sau „Vestitul nostru oaspete doboară ursul“. Bódog Arthúr, întemeietorul revistei și eternul ei redactor-șef, publicist de felul lui, mi-a povestit apoi de multe ori că, la începutul începuturilor, el a frunzărit și a analizat revistele din
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
și că bărbații se apucau unii pe alții de acolo unde ea, ca fată mare, nici nu ar pune mâna, ptiu, și că-și taie ceea ce le-a zămislit acolo Dumnezeu. Chiar și în ziua de azi, când - cu excepția câtorva turiști - totul e atât de civilizat, pentru că există automobile. Asta era și problema ei cea mai mare cu evreii, și anume că aveau voie să vină într-o casă atât de respectabilă ca a lor. Da, Iosif și Fratele, negustorul de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]
-
de ac, de lângă debarcader. „Nu fiți atât de modest. De ce nu veniți în capitală?“ - m-a întrebat el. Dar eu am ținut-o una și bună, că vreau să mă duc acolo unde nici pasărea nu zboară, sunt numai câțiva turiști bolnavi, din când în când. N-am putut pleca acasă fiind că a trebuit să-mi schițez concepția arhitectonică. Cu toate etajele, cu numărul de camere, acoperișul, curtea, fațada, mai ales ușile și ferestrele. S-a implicat într-atâta, atât
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2123_a_3448]