121,510 matches
-
exemplu, maimuțele mici și gorilele au valori ale P50 de 32 și respectiv, 25 mm Hg). Modificări ale P50 pot fi explicate prin variații ale compoziției porțiunii moleculare a globinei. Afinitatea hemoglobinei pentru oxigen este adesea crescută la animalele care trăiesc la altitudini mari (lama din America de Sud) sau în medii hipoxice (peștii din apele stătătoare). Diverse strategii pentru creșterea afinității includ modificări ale concentrației fosfaților organici și modificări ale efectului Bohr. Monoxidul de carbon (CO) interferă cu funcția de transport a
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2283]
-
de 100 de ori), ceea ce denotă că există o secreție la nivel tubular a acesteia. Creatinina este secretată în celula tubulară în aceeași manieră ca și celelalte substanțe din familia PAH. 26. Homeostazia hidro-electrolitică Celulele fiecărui organ din corpul omenesc trăiesc și funcționează întrun mediu intern lichidian, numit lichidul extracelular (LEC), ale cărui volum și compoziție se păstrează relativ constante în ciuda unor largi fluctuații în mediul extern. Conceptul de stabilitate a parametrilor mediului intern a fost folosit pentru prima dată de către
Fiziologie umană: funcțiile vegetative by Ionela Lăcrămioara Serban, Walther Bild, Dragomir Nicolae Serban () [Corola-publishinghouse/Science/1306_a_2283]
-
manifestându-se conștiința artistică modernă, ce-și asumă caracterul convențional al unei literaturi scoase deliberat de sub vraja iluziei realiste, punctând, ca să folosesc o clasificare intrată în uz, glisarea de la paradigma "ionicului" la cea a "corinticului" (spre deosebire de Andrei, Bizu nu doar trăiește, ci vrea să scrie efectiv o carte). Ca atare, deși e imaginat ca o continuare firească a operei memorialistice, romanul lovinescian se va îndepărta treptat de modelul tradițional al prozei "moldovenești" și al literaturii de atmosferă printr-o serie de
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
adevărat o carte ratată? Pentru a găsi răspunsul corect trebuie să ne îndreptăm atenția asupra textului însuși, nu fără a ține cont, evident, de intențiile autorului și de orizontul de așteptare al unei epoci în care romanul românesc și-a trăit momentul de glorie. 1.1. Memorie involuntară și proustianism Ceea ce iese în evidență de la primele pagini în Bizu e amprenta proustiană a discursului narativ, împrumutată aici din rațiuni mai curând tactice, în scopul de a ilustra "pe viu" funcționalitatea memoriei
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
conținutul "amintirilor" în sine determină diferența calitativă dintre artist și omul comun (până și cea mai spectaculoasă biografie se compune tot din niște "fapte mărunte"), ci atitudinea față de viață și față de timp. Naratorul identifică patru situații specifice: 1. "sentimentul obștesc", trăit de fiecare membru al unei comunități ce se regăsește cu bucurie în "ambianța de altădată" și în "totalitatea momentelor trecutului" (e vorba despre o reacție pur instinctuală, caracterizând psihologia omului comun, "natural"); 2. depășirea experienței personale prin resuscitarea unui trecut
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
străinătate (la Hohenheim), director al pepinierei Fălticeni-Rădășeni. Cei doi se întâlnesc, ca din întâmplare, pe stradă, iar agronomul ține să-i mulțumească autorului pentru portretul schițat în cel de-al doilea volum de Memorii, portret care, celebrând fericirea unei vieți trăite în acord cu natura 31 (situația 1), se referea la o întreagă categorie umană, și nu la un individ anume. De altfel, identificarea e numai parțială, pentru că inginerul își afirmă o "conștiință" a propriei "fericiri" (situația 3) pe care "omul
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
și cunoscută tot sub un nume de împrumut ("deși-i uitasem numele, îmi mai aduceam aminte ca și de coana Lina"). Deghizamentul onomastic se datorează, nu-i greu de sesizat, unei interdicții magic-tabuizante, provenite probabil din credința că oamenii nu trăiesc, în timp, decât prin "poreclele" lor (numele sacru adoptat prin consens în comunitate și menit a desemna adevărata identitate a individului). Ca atare, numai "ștergându-și origina" numele a putut supraviețui în memoria copilului "sub forma mitului", a poveștii (singura
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
fost și el cândva "Bizu", înainte de a deveni scriitor și de a se naște a doua oară, despărțindu-se de Moldova și de "dublul" său despărțire ce urmează să aibă loc chiar în cartea pe care băiatul "coanei Lina" o trăiește, fără a izbuti s-o scrie vreodată. Cu alte cuvinte, scriitorul își proiectează în Bizu doar identitatea psihologică, nu și pe aceea biografică stricto sensu. Și psihologia în cauză este, la rândul ei, puternic diferențiată în raport cu acel "sentiment obștesc" al
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
din nou, nu constituie decât "o primă etapă în procesul creației", "valabilă numai pe măsura dezagregării inițiale în elemente ce vor avea să se combine apoi în alcătuiri noi". Apoi, cum "contactul îl au toți și tocmai cei ce-l trăiesc mai intens îl sublimează mai puțin", înseamnă că arta "începe dincolo de dânsul, de la sublimarea lui", fiind în mod fatal "claustrație și halucinație; combustiune interioară și vis de treaz, deformare și viziune personală în planuri noi". De aceea, psihologia lui Bizu
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
cornul belșugului", cât "rugul pasiunilor nesatisfăcute", fiindcă "la granițele spirituale ale omenirii ard, astfel, prin veacuri incendiile izolate ale marilor dezastre sufletești transformate în opere de artă". În esență, Lovinescu identifica la baza procesului de cristalizare a personalității artistului (care trăiește suferința cu voluptate, ca pe o sursă nesecată de creativitate) o proiecție bovarică, determinată (am tot spus) de natura conflictuală a raportului dintre "temperament" și "voință". E clar că "dezinteresul" față de aspectele practice ale existenței, cu etica subiacentă a refuzului
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
cheamă, ca un ecou, fiorul thanatic, de data aceasta fără puseul suicidar de altădată atitudine lucidă, echilibrată, care anunță ieșirea din copilărie, anticipată și de câteva teribile viziuni ale "morții în viață" (prinse în registru expresionist) pe care Bizu le trăiește acum "ca într-un vis urât", cutremurat de groază, până la pierderea cunoștinței. E vorba despre procesul de disoluție a personalității, semnalând tentativa de asumare a unei identități noi (înmormântarea e un ritual de "trecere" prin excelență) printr-o proiecție empatică
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
dintr-o deziluzie", ci se manifesta "ca o simplă constatare ineluctabilă", vădind "un simț resemnat și fără tragism". Mai mult decât "lirismul propriu-zis", Bizu aprecia la Horațiu "prezența efectivă și eficace a morții, cu toate limitările aduse normelor unei vieți trăite fără iluziile voinței de putere". Evident că în personalitatea poetului tiburtin, asumată bovaric drept model ideal, studentul din Fălticeni încerca disperat să se regăsească pe sine. Dar Bizu se îmbolnăvește subit de tuberculoză și e nevoit să abandoneze studiile clasice
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
mai întâi în mod conștient, cu ajutorul imaginilor adânc întipărite în minte. Rezultatul acestei rememorări voluntare se dovedește a fi chiar biografia schițată anterior, biografia omului fără însușiri, pe care naratorul lovinescian, la momentul bilanțului lucid, o consideră complet inutilă: Bizu "trăise fără evenimente", "nu i se întâmplase nimic în tot acest sfert de veac", "nu fusese niciodată nenorocit în adevăratul sens al cuvântului, pentru că nu voise să fie fericit în același înțeles" și "își trăsese substanța vieții din toate virtuțile negative
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
pură" (teatrală, melodramatică), ruptă de realitatea concretă, de contextul socio-istoric și focalizată exclusiv asupra sufletului uman torturat de povara iubirii. Romanele celelalte ale ciclului vor fi, neîndoios, niște romane de dragoste. Din care autorul dispare pentru a lăsa personajul să trăiască în voie. 1.6. Arta de a (nu) scrie un roman Al doilea roman al ciclului autobiografic debutează tot în registru dramatic, în cadrele stereotipe ale artificialului dialog imaginar autor-personaj. De data aceasta, preambulul trebuia să justifice, am spus-o
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
contact cu lumea. Copilul are o viață de simțuri și nu una de reflecție; printr-însele întreprinde, așadar, cunoașterea vieții. De îndată ce a ajuns la maturitate, suma experiențelor elaborându-se într-o concepție pur teoretică a lumii, el n-o mai trăiește ci o comentează". Și așa, de unde inițial se arătase lovit în amorul propriu de insuccesul cărții (semn că și personajul e sensibil la reacția publicului), eroul lovinescian sfârșește prin a lua partea autorului său, făcând de râs pe criticii de
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
ale existenței, o slăbiciune de înger ce-i îndeamnă să prețuiască mai mult persoana aproapelui decât propria lor persoană. Propensiunea aceasta spre sacrificiu se întâlnește îndeosebi la femeile cu vocație maternă, precum Dora, acea mătușă a lui Mili care nu trăiește decât pentru alții, plângându-și întruna de milă. În răspăr cu asemenea exemplare jalnice ale umanității, sortite unui întristător anonimat, romancierul imaginează în Mili ("Bârzulica", așa își alintă el personajul în paginile de confesiune) o eroină cu personalitate puternică, modelată
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
nici nu așteptase pe altul. Dar cum obsesia fericirii în doi și a vieții idilice la conacul de la Rădeana, alături de un bărbat, nu-i dă pace ("nu distingea bărbatul, dar simțea nevoia de a-l ști lângă dânsa, de a trăi din viața lui"), Bârzulica se identifică în vis cu Luțica, "ce arunca pâine crapilor împreună cu jidovul ei", imaginea cuplului aplecat pe oglinda apei dobândind caracterul unui topos arcadic, "ca în tablourile lui Watteau și Chardin": "[...] privind la crapii în așteptarea
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
și simte că locul lui e tot acasă, în propria țară, cum ține să-i atragă de altfel atenția un coleg elvețian cunoscut, altădată, la București: "[...] când vei trece de 50 de ani, ca mine, vei înțelege că nu poți trăi decât la tine în țară". Călătoria devine așadar o formă a căutării de sine. Nu întâmplător, Bizu va pleca în excursie la Berna nu din considerente estetice, ca Goethe, ci "pentru că o vizitase de mai multe ori și petrecuse chiar
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
și, în cazul creatorului român, chiar de resentiment 98. Nu întâmplător, romanele din ciclul eminescian întrerup, cronologic, succesiunea volumelor din ciclul Bizu ("autobiografic", s-a zis) semn al unei crize de identitate majore suferite de autorul însuși, care va fi trăit, pentru scurt timp, drama geniului romantic. Cu atât mai semnificativă mi se pare, din acest motiv, abandonarea proiectului "eminescian" "gest" interpretabil în fel și chip, dar care subliniază mai cu seamă sfârșitul "crizei", ieșirea "din transă" a scriitorului, conștient de
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
Tot indispus, balonat, lucrez puțin" (aceasta e, de altfel, ultima însemnare, n.n.). Citind notițele de mai sus, n-ai cum să nu simți o imensă compasiune pentru suferința celui ce și-a sfârșit zilele ca un biet om, dar de trăit, a trăit eroic, murind cu condeiul în mână. Mai ales că, după lectura epistolei maioresciene, abia pe patul de spital, cu puțin înaintea morții, va plânge Lovinescu din nou, de emoție și de bucurie, din cauza unei alte scrisori una pe
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
balonat, lucrez puțin" (aceasta e, de altfel, ultima însemnare, n.n.). Citind notițele de mai sus, n-ai cum să nu simți o imensă compasiune pentru suferința celui ce și-a sfârșit zilele ca un biet om, dar de trăit, a trăit eroic, murind cu condeiul în mână. Mai ales că, după lectura epistolei maioresciene, abia pe patul de spital, cu puțin înaintea morții, va plânge Lovinescu din nou, de emoție și de bucurie, din cauza unei alte scrisori una pe care Arghezi
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
Eminescu de literatură: ea constituie cadrul protector, reflector, starea de suflet și factorul de activizare a trăirilor personajului"101. E drept, nici nu se putea altfel, având în vedere că posteritatea a acreditat mai cu seamă imaginea geniului solitar, care "trăia scriind" (la fel ca Lovinescu!) "acesta a fost felul prezenței sale în lume", zicea cu îndreptățire Petru Creția în "testamentul" lui de eminescolog 102. Și totuși, ce rol va fi avut amorul în creația eminesciană? De ce atribuia Lovinescu psihologiei erotice
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
romanelor sale, rezumând-o astfel: " Concepția mea asupra lui Eminescu este diametral contrară (față de cea călinesciană, n.n.), întrucât tragedia vieții poetului e pusă în propriul său suflet (s.n.), și nu în accidentul boalei din urmă; în orice condiție ar fi trăit, Eminescu ar fi fost sufletește la fel. Omul s-a născut uriaș și incomplect: intemporal, fără priză în realitate, în actualitate, cu un dezechilibru între materie și spirit, indiferent și absent, abstract, imens abstract, ars de pasiuni substanțiale, pendulând între
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
perpetuă: Deși n-au trecut decât 50 de ani de la dispariția poetului și mai întâlnim și azi oameni care l-au cunoscut sau l-au văzut în situații mediocre constată criticul de la Sburătorul -, el ne pare totuși a nu fi trăit, mit venit de departe, din veacuri, în poleială de legendă, încărcat de sensuri și de valori; câteva decenii numai i-au creat o mistică atât de agresivă, încât nu te poți atinge de dânsul omenește, fără a nu fi trezit
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]
-
Anonymus Notarius 136). 2.3. Erotism și creativitate. Legături primejdioase În Mite, criticul-romancier pune pe seama lui Eminescu această concepție fiziologist-organicistă, pentru că, la un moment dat, poetul afirmă: "Literatura pornește din viață, adică din felul cum concepem viața sau cum o trăim potrivit structurii sufletești, care, la rândul ei, depinde de fiziologie; aptitudinile psihice sunt dictate de biologie"; sau, în alt loc: "Pesimismul filosofic este numai o concepție a lumii fără nici o legătură cu viața de toate zilele. Pesimismul meu nu e
by Antonio Patraş [Corola-publishinghouse/Science/1053_a_2561]