13,153 matches
-
frece pe el la cap. Așa că, atunci când Luke a intrat relaxat pe ușă, cu două cutii enorme de înghețată Ben&Jerry în brațe, Brigit s-a schimbat la față de-ai fi zis că-i un cadavru. —Salut, Brigit, a salutat-o aparent serios Luke. Te-a lovit damblaua de căldură? Brigit se holba la el cu niște ochi goi, măriți de uimire. —Luke, a bolborosit, tu ai sunat...? — Mă tem că da. Ce s-a întâmplat? Cubanezul a luat-o
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
bronzată și cu ochi migdalați. Primul lucru care mi-a venit în minte a fost că dacă Luke era destul de bun pentru Anya, atunci era destul de bun și pentru mine. Nu că aș fi avut de ales. Luke ne-a salutat din cap pe mine și pe Brigit, un gest care nu-l obliga cu nimic. Și nici că s-a apropiat de noi. Mie mi s-au năruit toate speranțele, în timp ce Brigit se întreba cu voce tare: —Ce-are Luke-Fund-Mișto
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
era într-o dispoziție sumbră: se plimba de colo-colo, bătea din picioare și arăta mai mult ca niciodată ca un taur. Nu dăduse nici o explicație privind sursa indispoziției, dar Clarence îmi spusese că Willy, fiul râzgâiat al lui Mike, își salutase tatăl zicând: —Iată-l și pe părintele meu cel alcoolic! — Cum???? întrebase Mike. —Părintele meu cel alcoolic, repetase Willy cu o voce melodioasă. Ești tatăl meu, deci părintele meu, și ești un alcoolic. Pune-le cap la cap și obții
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
apoi la mine - probabil că nu voia să mă simt dată la o parte - care e numărul? Tata a răspuns la telefon zicând: —Ferma Walsho! Pe fundal auzeam melodia „The Surrey with the Fringe on Top“. —Bună, tati, l-am salutat eu. Cum merge cu rolul? Te descurci cu machiajul? Simți publicul? M-am gândit că era sănătos să mă prefac că suntem prieteni. Așa, poate că tata avea să fie drăguț cu mine a doua zi. —E o nebunie, a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Cu subînțeles. Cu o promisiune ascunsă sub pleoape și o umflătură în pantalonii scurți. Am simțit cum mă cuprinde un val de dorință. Dar în același timp mi-a venit să și vomit. Cum merge, băiatul anilor șaptezeci? l-a salutat Brigit pe Luke. —Returul anilor șaptezeci, a replicat Luke. —Cocoașa anilor șaptezeci, a ripostat Brigit. —Infractorul anilor șaptezeci, a reușit s-o-ntoarcă Luke. —Borseta anilor șaptezeci, a riscat Brigit. Nu, a intervenit Luke cu fermitate. Ai trișat. Luke și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
și scap de-aici. Mama și tata erau deja instalați în Sala Abbot. Erau îmbrăcați de parc-ar fi mers la nuntă. Nu în fiecare zi veneau la un centru de reabilitare ca să disece viața fiicei lor mijlocii. I-am salutat din cap stânjenită și am bolborosit niște formule introductive ca să le fac cunoștință cu Mike, John Joe și toți ceilalți. Mama mi-a aruncat un zâmbet tremurător și lăcrimos. îngrijorată, mi-am dat seama că mi se umpluseră ochii de
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
asigurărilor date de Francie, persoana trimisă de DA n-a fost un bărbat. Era Nola, blonda superbă cu accent din zona Cork - cea despre care crezusem că-i actriță - care venise și la prima mea întâlnire. —Bună, Rachel, m-a salutat ea cu un zâmbet sclipitor. Cum îți mai merge? —OK, am bolborosit eu flatată că-și amintise de mine. Tu ce mai faci? Voiam să continuăm să vorbim pentru că eram atrasă, în mod straniu, de ea. Minunat, mulțumesc! mi-a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
Helen. Nimeni nu voia niciodată să fie cu mine. Nu eram decât o treaptă pe care toți călcau ca să ajungă la altcineva. Cineva care nu eram eu. Helen s-a întors după vreo jumătate de oră. —Adios amigos, ne-a salutat ea. Suntem obligați să spunem chestia asta, a adăugat cu un rictus. Pentru autenticitate. Așa, a spus ea rapid. Ce vreți? Meniul era compus din obișnuitele produse Tex-Mex. Peste tot dădeai de fasole prăjită de mai multe ori. — Ce ne
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
dar chipul îi era diferit. Era chipul unui adult. în timp ce Luke se îndrepta către mine, am încercat să-mi dau seama care-i sunt sentimentele pentru mine, dar expresia lui era indescifrabilă. Când a ajuns la mine, nu ne-am salutat plini de efuziune, nu ne-am îmbrățișat și nici nu ne-am sărutat. Curtenitor, Luke m-a întrebat: —Cum îți merge, Rachel? Apoi s-a așezat pe scaunul din fața mea, oferindu-mi, pentru două secunde, imaginea delicioasă a zonei genitale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2281_a_3606]
-
apărut mașinile coloanei oficiale. A trecut întâi o mașină descoperită din care un tip în picioare filma peisajul, apoi în a doua mașină descoperită, în partea dreaptă era Ceaușescu. Am ridicat mâna într-un salut semimilităresc și atunci Ceaușescu a salutat și el privindu-mă cu un fel de veselie nedisimulată. Eram singurul om din zona aceea și a fost singura dată în viața mea când a fost la circa un metru de mine, fiindcă eu eram exact pe bordura șoselei
Amintiri din sufragerie by Ioan Mititelu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/83874_a_85199]
-
trei polițiști în uniformă. Se opriră brusc când dădură cu ochii de comandant și se lipiră de perete, încercând să-i facă loc. Să trăiți! Ce-i cu voi? întrebă Pop luat prin surprindere. Unde vă grăbiți așa? Cel care salutase, un bărbat tânăr cu fața oacheșă și un părul tuns scurt se grăbi să raporteze: Tocmai primirăm un telefon de la Pinforest. Iarăși găsiră un camion fără șofer în pădure... Mai încet, măi ficior! se auzi din spatele său vocea gravă a
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
în jurul său. Roțile mașinii de poliție scrâșniră pe drumul de munte când Pohoață opri la câțiva metri în fața camionului. Cei patru coborâră și se apropiară de bărbații care se aflau acolo. Pop dădu mâna cu unul dintre ei și îi salută scurt pe ceilalți. Iar s-a întâmplat! spuse îngrijorat cel mai în vârstă dintre ei. V-am chemat imediat ce am aflat. Ia spuneți-mi, domnule Drăgan, ce avem aici? întrebă Simion Pop clătinând din cap și apropiindu-se de mașina
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
lista ta de ipoteze. Ai grijă cum o întocmești pentru că mâine o verific. Dacă ceea ce ai scris acolo este în regulă, ne ocupăm împre ună de anchetă. De acord? Să trăiți! Am înțeles domnule! se ridică și Vasilică în picioare salutând în poziție de drepți. Acum, ce facem? Continuăm cercetarea. Doar n-am venit degeaba aici, îl lămuri Cristi arătând spre pădurea ce se întindea de jur împrejurul lor. Odată trecuți de marginea copacilor, Toma simți că îl ia cu frig. Era îmbrăcat
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
în gânduri, să înțeleagă ce se întâmplase cu el acolo sus. Probabil că Ileana îi văzuse mașina pentru că venise și ea. Se așezase în celălalt fotoliu și rămăsese tăcută, așteptând. Toma o privi și ea dădu din cap spre el, salutându-l. Te rog să mă ierți! spuse Cristi într-un târziu. Am fost nepoliticos. Nu-i nimic, îl liniști ea. Văd că ești supărat. Nu sunt supărat. Se vede pe fața ta că ai ceva. Am spus că nu sunt
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
gând să te întorci acolo? Fără doar și poate. Trebuie să-mi duc cercetarea până la capăt. Măcar, nu te du singur! Ia-mă și pe mine cu tine! E prea periculos. Nu uita că ai promis! 13 Bună dimineața, domnule! salută politicos Toma deschi zând ușa biroului lui Pop. Pot să intru? Bineînțeles că poți, doar eu te-am chemat. Cristi intră și se apropie de biroul impozant la care coman dantul era așezat. Așteptă în picioare ca acesta să termine
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
capacul deasupra și o puse deoparte. Se întoarse spre cei doi și inspiră adânc: No, bine ați veni! spuse el dintr-o dată. Oarecum luat prin surprindere, Cristian o privi stingherit pe Ileana. Într-adevăr, intraseră în casă fără să-l salute pe proprietar. Lasă politețurile, Moș Calistrat, spuse ea, făcându-i inspectorului semn să stea liniștit, am venit așa cum am hotărât ieri. După cum vezi, e întreg, întreguț. Acum ești mulțumit? Mai ai ceva de zis? Iarăși conversația dintre cei doi nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
pe nesimțite, ațipind fără să vrea. Se trezise speriat, sărind imediat în picioare. Se repezise la fereastră, privind cu teamă afară. Nu întâr ziase, încă era lumină, seara nu începuse să coboare peste munți. Ieșise în mare viteză din casă, salutând-o printre uși pe doamna Maria. Se făcuse că nu o aude pe femeia care striga după el. Se aruncase în mașină și pornise în trombă spre locul în care trebuia să se întâlnească cu Moș Calistrat. Își șterse fruntea
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
semn scurt din cap și unul dintre băieții lui ieși tăcut din încăpere. Omul de ordine fusese întâmpinat cu aplauze în momentul în care apăruse la masa de joc. Fiecare fișic de jetoane pe care îl așeza în cutie era salutat cu urale, iar picolițele se grăbiră să umple cu șampanie cupele jucătorilor ca să acopere perioada cât jocul era întrerupt. Faites vos jeux! rosti într-un târziu crupierul punând în mișcare roata ruletei. În afară de norocosul jucător, nimeni nu schița nici un gest
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
nu era deloc ceva obișnuit, pentru că Cerkatov era ofițerul însărcinat cu contrainformațiile din regimentul unde își satisfăcea stagiul militar. Intrase în biroul său speriat și cu inima cât un purice. Căpitanul stătea în picioare, cu spatele la el, privind pe fereastră. Godunov salutase și rămăsese încremenit în poziție de drepți, strângându-și în mâini boneta. După câteva momente de tăcere, care lui Boris i se păruseră lungi cât o veșnicie, Cerkatov se întorsese către tânărul soldat. Era un tip mic de statură, blond
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
urlase el scurt, după ce își pocnise călcâiele, încremenind în poziție de drepți. Pe fața ofițerului nu se putea citi nimic. Dăduse numai ușor din cap și îi făcuse semn să părăsească încăperea. Nedumerit și chiar ușor speriat, soldatul Boris Godunov salutase și se răsucise pe călcâie, după care ieși din birou. Nu înțelesese nimic din cele întâmplate, ba mai mult, teama lui se întețise, câteva zile mai târziu, când primise un telefon de acasă. Nu-l cunoscuse pe taică-su. Murise
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1500_a_2798]
-
Iar valea, canionul, de la poalele lui seamănă cu un hău verde, peste care îți vine să zbori. Ca să ajungi sus, trebuie să sui vreo câteva zeci de trepte. Măcar 100. Dar și cărări în serpentină, pe marginile cărora, primăvara, te salută cu delicată plecăciune albe pâlcuri de ghiocei. Drumul Crucii și Fecioara Neagră Pe cea mai mare parte a urcușului a fost reprodus Drumul Crucii. Adică distanța parcursă de Mântuitorul nostru Iisus Hristos, cu crucea în spate, până pe dealul Golgotei, unde
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92330]
-
lovești de pământ! Ca și cum ar fi înțeles îndemnul, pasărea- săgeată s-a oprit din cădere. Și-a desfăcut larg aripile și, cu o mișcare bruscă, s-a redresat. A făcut un cerc larg pe deasupra mulțimii, ca și cum ar fi salutat-o. Au izbucnit ropotele de aplauze. Pasărea plana maiestuos pe deasupra, ea însăși mulțumită de grandiosul spectacol. Părea conștientă de prestație. în cele din urmă, s-a oprit pe brațul înmănușat al dresorului. Cu mișcări tandre, acesta a mângâiat-o pe
Tainele istoriei: mirajul legendelor by Vasile Filip () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91790_a_92330]
-
un etaj superior, de unde nu se văd pe geam decât antene; tot tata venise să mă ia de la examen, dar nu din stradă, ca toți părinții de candidați, ci chiar de pe coridorul cu sala. În costumul lui de vară, intrase salutând nonșalant în stânga și-n dreapta, trecuse pe la avizier neoprit de nimeni, urcase la etaj tot fără să-l întrebe cineva cu ce treburi bântuia clădirea în care se luaseră niște măsuri speciale de securitate și iată-l pe tatăl meu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
pe el pe un taburet, se vede că vorbeau ceva ce „nu-i pentru copii“. La intrarea mea s-a lăsat brusc o tăcere grea, Arghiropol și-a aruncat din mers pe trupul bondoc haina de piele și a plecat salutând ceremonios. După zece seara, când maman se așeza la telenovele și eu mă retrăgeam la lectura superficială, mă trezesc cu ea în dormitor: Știi că domnu’ Arghiropol m-a cerut azi de soție? Și ce i-ai spus? Păi, să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]
-
niște haine, astea-s numai bune de ars, aud în urma mea glasul ei, deja cu accente posesive, pe când mă îndreptam chitit spre cabinele telefonice. Alo? a răspuns repede, chiar după al doilea-treilea apel, acasă la Ilie. - Salut, sunt Tudor. - Hei, salut, bătrâne!! izbucnește sonor omul, după o clipă de năuceală. Tot zici că vii pe litoral, ia zi-i când? - Păi, tocmai asta-i, că-s aici de-o săptămână, am stat în Babadag la o gazdă - fii atent că nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2273_a_3598]