12,355 matches
-
și iubeau în noaptea acelor dansuri stranii!/ Dar ele ard lunatic, de-atâtea săptămâni,/ în ruga și în scrisul acestei spovedanii," sau " Nu poate fi pe lume atâta forfotire/ de trupuri care așteaptă să se iubească". Alteori, o iubire casnică, liniștită presupune înțelegeri, comuniuni. Că nu din plictis lângă mine te rabd/ Ci pentru a vorbi liniștit și cinstit/ ca de la moarte la moarte". Iubirea este atât de puternică, încât devine similară morții. Unele versuri de dragoste dezvăluie o mare singurătate
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
și în scrisul acestei spovedanii," sau " Nu poate fi pe lume atâta forfotire/ de trupuri care așteaptă să se iubească". Alteori, o iubire casnică, liniștită presupune înțelegeri, comuniuni. Că nu din plictis lângă mine te rabd/ Ci pentru a vorbi liniștit și cinstit/ ca de la moarte la moarte". Iubirea este atât de puternică, încât devine similară morții. Unele versuri de dragoste dezvăluie o mare singurătate sau un acut sentiment al trecerii timpului: "Abia te uit cum ești, când ești fierbinte,/ Și
[Corola-publishinghouse/Science/1533_a_2831]
-
un sens al existenței (sensul este, în acest caz, unul comun, suportând doar o abordare individuală) și o luptă pentru a te păstra în cadrul celui preluat. Căutarea sensului propriei existențe este, în acest caz, în vecinătatea păcatului. Credinciosul este mai liniștit, ratând angoasa; luptele lui sunt de altă natură, fiind situat mai curând în vecinătatea spaimei. * Cum se face că religia stabilește contururi clare, liniștind și organizând socialul? Nevoia de religie nu a fost cumva în același timp și o nevoie
„Citeşte-mă pe mine!”. Jurnal de idei by Viorel Rotilă [Corola-publishinghouse/Science/914_a_2422]
-
intens și zgomotos, mergeam în oraș prin cluburi (numărul unu era un dansator de primă mână), săli de cinema ori pe unde le mai trecea prin cap prietenilor să organizeze ieșiri; iar când ne plictiseam, ne refugiam pe teritoriul casnic, liniștit, care avea ca centru de greutate patul*. * La capitolul ăsta pot afirma că soarta mi-a fost dintotdeauna mai degrabă favorabilă; cu numărul unu, de exemplu, a fost o dragoste la prima vedere și eu l-aș fi iubit indiferent
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
portocale, două banane, două rodii plus multe alte perechi de fructe exotice apetisante, un tub de frișcă (sunt Berbec, am o doză considerabilă de creativitate nativă, la o adică pot îmbogăți și eu o rețetă) și m-am dus acasă liniștită că am cu ce să-l vitaminizez pe numărul trei cel puțin două săptămâni. Prima seară a fost de kiwi; i-am servit fructele în patul înconjurat de lumânări aprinse; nu vă spun ce jocuri a inventat cu feliile până
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
câteva minute au pus-o în pungi mai mici, le-au cântărit cu grijă, probabil ca să le poată returna la magazin, și le-au pus într-un dulap cu lacăt (îi vedeam ce fac prin ușa întredeschisă); deja păreau mai liniștiți, colegii numărului șapte au și plecat rapid, dar ceva sigur a mers prost acolo pentru că desertul a fost altul: tort de înghețată. Cînd l-am întrebat ce face cu făina, i-a dispărut și supărarea; a hohotit gros, îndelung și
[Corola-publishinghouse/Science/2076_a_3401]
-
și obiectiv, participarea sufletească a naratorului fiind remarcată doar prin dativul etic „vor să mil omoare”, iar câteva enumerații cu termeni urmați de epitete adjectivale: „oi mândre”, „cai învățați”, „câni mai bărbați”, evidențiază motivele care stau la baza complotului. Atmosfera liniștită din prima parte este ușor tulburată, ideea fiind sugerată de versul „Pe lapus de soare”, unde apusul de soare devine simbolul posibilei morți a ciobanului moldovean. După intrigă, o dată cu desfășurarea acțiunii, balada părăsește planul real și intră în planul fantastic
LIMBA ŞI LITERATURA ROMÂNĂ GHID DE PREGĂTIRE PENTRU EXAMENE ŞCOLARE by CRINA- MIHAELA CHIRIAC () [Corola-publishinghouse/Science/625_a_1292]
-
morale și imaginea unui nou tip uman, supraomul. La Socrate este cultivată Înțelepciunea, pe când la Zarathustra puterea. Ambii se raportează la niște modele, veritabile simboluri arhetipale cultural-morale. Socrate este identificat cu apolinicul, pe când Zarathustra cu dionisiacul. Socrate este un spirit liniștit, pe când Zarathustra este spiritul neliniștit, deși amândoi caută să impună ordinea. Socrate recurge la logica rațiunii care fascinează și atrage prin exercițiul gândirii creatoare a individului ce descoperă adevărul. Zarathustra caută să convingă prin persuasiune mulțimile, impunând forța morală ca
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
sa” (De vita beataă. Căutând, și Înțelegând că cea mai potrivită conduită pentru viață este dată de acordul dintre posibilitățile mele de realizare și situațiile pe care viața mi le pune În față, voi putea duce o viață echilibrată și liniștită, care să-mi asigure fericirea, ca plenitudine și Împlinire sufletească. Abaterea de la această cale deschide drumul exceselor și suferinței care va sfârși prin eșec. Binele poate fi obținut chiar Într-o mai mică măsură; depinde Însă dacă știi să-l
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
luat de autoritatea persoanei, deși această victorie reprezintă momentul final al unui lung drum de sacrificii care trebuie permanent apărat pentru a putea fi menținut. Deși eroismul sfârșește prin a Învinge și depăși tragicul, omul nu se va simți niciodată liniștit și mulțumit. El va continua să aspire permanent, iar această tendință Își are rădăcinile În natura sa care, așa cum arătam mai Înainte, se caracterizează printr-o sinteză a contradicțiilor. Urmașul omului prometeic este omul faustic, spiritul neliniștit care se Întreabă
[Corola-publishinghouse/Science/2266_a_3591]
-
fie „de folos” prin convingerea clientului despre beneficiile schimbării. Totuși, este clar că aceste tactici măresc, în general, rezistența clientului și diminuează probabilitatea schimbării (Miller, Benefield și Tonigan, 1993; Miller și Rollnick, 1991). 4. Stilul consilierii este, în general, unul liniștit și provoacă admirația. Convingerea directă, confruntarea agresivă și argumentarea sunt opuse conceptual interviului motivațional și sunt interzise în mod explicit în această abordare. Pentru un consilier obișnuit cu confruntarea și oferirea de sfaturi, interviul motivațional poate apărea ca un proces
[Corola-publishinghouse/Science/2154_a_3479]
-
poporului afară din oraș, lîngă așa-zisa Mlaștina Caprei și deodată s au ivit în văzduh lucruri minunate și de neînțeles și schimbări de necrezut, după cum urmează: lumina soarelui a dispărut și s-a așezat o noapte, nu blîndă și liniștită, ci plină de fulgere înfricoșătoare, de vînturi vijelioase care aduceau furtuna din toate părțile; în timpul acesta mulțimea s-a împrăștiat fugind, iar cei puternici s-au strîns la un loc; după ce a încetat tulburarea și a strălucit din nou lumina
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
băcăuanilor. Aceștia căutau aglomerația, forfota intensă. Fiecare voia să vadă și să fie văzut de tot orașul. Bacovia voia, dimpotrivă, să rămînă incognito. Mulțimea căuta elementele de agrement, distracția; el - odihna. Venea aici doar în zilele și nopțile cu muzică, liniștite (sau relativ liniștite), cînd era el însuși liniștit. într-un interviu a afirmat că „multe din poeziile din volumul Scîntei galbene [i-] au fost inspirate de priveliștile din grădina publică”12), dar asta nu înseamnă că-și fixase acolo „masa
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
aglomerația, forfota intensă. Fiecare voia să vadă și să fie văzut de tot orașul. Bacovia voia, dimpotrivă, să rămînă incognito. Mulțimea căuta elementele de agrement, distracția; el - odihna. Venea aici doar în zilele și nopțile cu muzică, liniștite (sau relativ liniștite), cînd era el însuși liniștit. într-un interviu a afirmat că „multe din poeziile din volumul Scîntei galbene [i-] au fost inspirate de priveliștile din grădina publică”12), dar asta nu înseamnă că-și fixase acolo „masa de lucru”. Scria
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
să vadă și să fie văzut de tot orașul. Bacovia voia, dimpotrivă, să rămînă incognito. Mulțimea căuta elementele de agrement, distracția; el - odihna. Venea aici doar în zilele și nopțile cu muzică, liniștite (sau relativ liniștite), cînd era el însuși liniștit. într-un interviu a afirmat că „multe din poeziile din volumul Scîntei galbene [i-] au fost inspirate de priveliștile din grădina publică”12), dar asta nu înseamnă că-și fixase acolo „masa de lucru”. Scria sub salcie? Să scrii într-
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
la Arghezi) sînt arbori evocatori de amintiri: „Pustiul mă învălui,/ Cînd subt un plop mi se trezi/ Tot dorul de altădată!” 11) Bacovia îi admiră și îi compătimește. în „Amurg antic” plopii apar magnifici, decorativi, într o alură solemnă și liniștită: „- Apostoli în odăjdii violete”12). Despre ei scrie cu o emoție particulară și, dacă pot să zic așa, cu cordialitate, fratern: „De mult, de mult cunosc doi plopi/ Ce-mi stau și azi în cale -/ îmi place mult ca să-i
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
lent, ca într-o desfrunzire de arbori sau ca într-o ninsoare. Dacă e să-i dau un nume acestui proces, i-aș spune: despodobirea de iluzii. Bacovia scrie acum, de cele mai multe ori, cu o anumită impersonalitate, cu economie sufletească, liniștit, ca și cum ar murmura sau ca și cum ar socoti în gînd. Ceea ce citim aci e, însă, numai o parte a recapitulărilor sale, probabil cea mică. Existent, pentru cei mai mulți, doar în afara lor, golul e resimțit de cei sensibili în interior, în „inimă”, în
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
de mult ținea poetul la autenticitatea celor notate de el. Se poate scrie, desigur, și într o stare de agitație, dar ceea ce iese atunci din condei e, adesea, strigăt, vorbă dezordonată. Bacovia (probabil în urma unor experiențe eșuate) refuză așa ceva. Scrisul liniștit e scrisul meditat, cu o altă înțelegere asupra întîmplărilor vieții. în fine, versul din” Destul” îmi confirmă punctul de vedere că poezia lui Bacovia e jurnalul unor momente de post-criză. La ultimul „Festival Bacovia”, Radu CÎrneci a povestit, pentru a
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
descurajează: „Mai sus, mai sus! Spre ce? Spre unde?/ în loc de-a merge poate-n sus,/ Te-mping spre beznele profunde,/ De bronz, sub care doarme dus/ Alt Nepătruns, alt Presupus”. După „frigul de toamnă”, variat (cu „ploaie de gheață”, „liniștit” sau cu „aer tare”), vine, „ca o veste” (rea) cel de iarnă. Obsedat de felul cum arată, Bacovia urăște frigul pentru că, adesea, el îl învinețește, îl urîțește: „Un frig violet [adică matinal - n. m.], și fața e creață” („Plumb de
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
chiar și cînd era de față. Poemul „Stanță la Bacovia” conține un singur element geografic: „Și glasuri/în văi răsunau...” Restul versurilor evocă un peisaj moral, a cărui notă dominantă o constituie buna conviețuire: „Bacovia,/Țară de încîntări/ Și viață liniștită./ Nu se discută/ De-al meu/Și de-al tău”. Nostalgia îl face pe poet idilic, colectivist. însă, aci el nu vorbește de un loc, ci de un timp: timpul cînd era tînăr, economic liber și n-avea de împărțit
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
din multele glose la versul „O lume leneșă, cochetă” („Amurg violet”) ar putea fi, cred, această frază din portretul satiric „Ocupatul în permanență” (1910) de George Panu: „Nu merge iute, căci aceasta nu este cum se cade; merge cu pașii liniștiți, dar fără să se uite la cineva”. (Pagini alese, ESPLA, 1958, p. 529) Două sînt lucrurile de subliniat: anume că exista un ritm impus de epocă și un ritm caracteristic plimbării, ambele apropiate. Graba l-ar fi făcut pe oricine
ÎN JURUL LUI BACOVIA by CONSTANTIN CALIN () [Corola-publishinghouse/Science/837_a_1765]
-
noaptea veșnicei uitări" și unde anume să se întîlnească cu ea, poetul a scris, tot atunci, poezia, care a rămas între postume, cu titlul Să fie sara-n asfințit: "Să fie sara-n asfințit Și noaptea să înceapă; Răsae luna liniștit Și tremurînd în apă Și să împrăștie scîntei Cărărilor din crînguri În ploaia florilor de tei Să stăm în umbră singuri. Și capul meu de grije plin De brațul tău se culce, Sub raza ochiului senin Și negrăit de dulce
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
5 și 6, cu mici modificări, au trecut definitiv în Luceafărul. Iată, de exemplu, cum Hyperion, din cer, vede pe Cătălin și pe fata de Împărat în grădina palatului: "Căci este sara-n asfințit Și noaptea o să-nceapă Răsare luna liniștit Și tremură din apă Și umple cu-ale ei scîntei Cărările din crînguri, Sub șirul lung de mîndri tei, Ședeau doi tineri singuri... Miroase florile-argintii Și cad o dulce ploaie, Pe creștetele-a doi copii, Cu plete lungi bălaie..."234
[Corola-publishinghouse/Science/1521_a_2819]
-
Maine Prietenii ei parizieni au intrat în panică. Unii au amenințat că vor lua primul avion peste Atlantic. Câțiva chiar au sosit. Dar era prea târziu. Pe la începutul lui decembrie era prea incoerentă pentru a vorbi cu cineva. A murit liniștit, tranchilizată în camera 114, în seara de 17 decembrie, în cel de-al 84-lea an de viață, cu majoritatea ambițiilor ei împlinite. Acum era înscrisă ferm în istorie, așa cum își dorise întotdeauna. Viața ei fusese validată în ciuda tuturor dificultăților
by George Rousseau [Corola-publishinghouse/Science/1102_a_2610]
-
explică absența „nemotivată”(!) de acasă a acesteia, într-una din seri: „Simt că amețesc, că mi se deschide o perspectivă uluitoare, deși dorită, ca putința de a merge a paraliticului, culcat în fața altarului pentru maslu. Caut să fiu cât mai liniștit, ca să pot înțelege bine. Așadar a jucat o comedie, ca să mă pedepsească, așadar sunt cu adevărat un tip imposibil, care complică orice întâmplare, iar ea e o femeie unică — și totul se poate șterge ca un vis îngrozitor. Îmi dau
[Corola-publishinghouse/Science/2141_a_3466]