13,218 matches
-
În muzică el definește o înșiruire de piese. Suita instrumentală clasică a apărut la inceputul secolului al XVII-lea. Suita modernă de balet este alcătuită din fragmente sau părți extrase din muzica unui spectacol dansant. TEMA. - Prin temă se înțelege melodia care stă la baza unei compoziții. Tema în muzică se aseamănă cu o propoziție principală în vorbire. Este o sinteză sonoră a gândirii și sensibilității unui compozitor și ea cuprinde caracteristici specifice autorului, atât pe linia conținutului cât și a
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
introducere la un spectacol de operă. Cu timpul mulți compozitori au scris uverturi care nu sunt legate de un spectacol de operă, ci sunt piese simfonice independente. VARIAȚIUNI. - Formă muzicală bazată pe transformarea uneia și aceleiași teme, prin procedeul înveșmântării melodiei cu diferite ornamente, prin schimbarea ritmului, a armoniei, prin amplificarea sau comprimarea ideii muzicale.
Simfoniile lui Beethoven by MIHAIL MANCIU [Corola-publishinghouse/Journalistic/449_a_930]
-
care locuiește la Peng Chau împreună cu familia lui. Spre seară ne-am oprit la un restaurant aproape de plajă, pe terasa căruia ne am bucurat de frigărui, cartofi prăjiți și bere, în timp ce de la un aparat de radio se auzeau în surdină melodiile de dragoste cântate de Baba Sehgal și Alisha Chinai, dându-ne o stare de bine. În principiu, discuțiile cu patronii restaurantelor și cu chelnerii chinezi sunt întotdeauna de ordin general: ei nu te întreabă de vârstă, de venituri, de sănătate
Impresii de călătorie by Victor Geangalău () [Corola-publishinghouse/Journalistic/1217_a_1939]
-
somn ușor ca zefirul m-a cuprins în scurtă vreme. Am dormit ca un prunc... Când am făcut ochi, dogoarea zilei se liniștise... Nu am stat pe gânduri nici o clipă și am pornit spre iaz. De departe se auzea o melodie murmurată. M-am oprit să mă dumiresac de unde vine... Nu era o cântare bisericească. Nici pe departe ci una lumească sadea... Și era cântată cu meșteșug nu șagă... „Șapte văi și-o vale-adâncă, văleu lupii mă mănâncăăă!” unduia prin frunzișul
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/548_a_763]
-
cântată cu meșteșug nu șagă... „Șapte văi și-o vale-adâncă, văleu lupii mă mănâncăăă!” unduia prin frunzișul des al sălciilor... Am înaintat încet, să nu-l tulbur pe cântăreț... Când bătrânul a dat cu ochii de mine, o frântură de melodie a rămas să plutească în văzduh, în timp ce el mă pivea cu oarecare fereală... M-am prefăcut nepăsător. Vorba ceea: „Nici usturoi n-am mâncat, nici gura nu-mi miroase”... M-am așezat cuminte la locul meu și am cătat în
Ce nu știm despre Iași by Vasile Ilucă () [Corola-publishinghouse/Imaginative/548_a_763]
-
trase peste cap rochia ușoară de casă, rămânând într-un jupon prins de umeri cu două panglici, și îmbrăcă rochia albă de tul. Părea un fluture alb care mișcă ușor din aripi. Ea facu câțiva pași de menuet, fluierând o melodie, apoi, ținîndu-și cu mâinile îndepărtate capetele rochiei, facu o reverență adâncă în fața lui Felix. Uitîndu-și de mărunțișurile din chioșc, Otilia se luă cu vorba și, în curând, ea și Felix ședeau pe marele divan în fața unui vraf de fotografii, albume
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
amândoi și pentru o persoană la amândoi egal de scumpă". Deci, Felix se duse. Așteptând în birou pe Pascalopol, auzi sunetele dulci, melancolice ale unui flaut. Își aduse aminte că i se spusese că moșierul cânta la flaut. Auzi o melodie de tip clasic, cu măsuri de menuet, cu totul abstractă, dar tocmai prin aceea mai plină de caracter. Părea să fie de Mozart sau de un contemporan al acestuia, o bucată de acelea din caiete pentru amatori. Cântecul avea oboseli
Enigma Otiliei by George Călinescu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295569_a_296898]
-
gândul că acolo a fost zidit un trup de femeie, că orice putere de a zidi are puterea unei materii care se ridică mereu deasupra propriei sale ponderi, ideea anume că zidul conține mișcarea ocultă, dezinvoltă și mereu ascultând de melodia curbei, ca o mișcare oarbă, care n-are nevoie să vadă, ideea deci că acolo, înăuntru, este zidit și ținut împietrit un suflet de femeie! Printre cele câteva variante de sfârșit plauzibil spre care pare să evolueze lumea, atât cât
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
în jurul lămpii când se lasă seara. Și, în vremea de atunci, apăruse un număr de atracție magnific: dansul, mai ales explozia de ritm a rock’n rollului. Nimic mai potrivit pentru trepidația efemeră a senzațiilor! Cum și sunau cuvintele unei melodii la modă Souvenirs, souvenirs, în care toate vedetele lumii își aduc pe rând câte un obiect care le aparține și care compun o panoplie de amintiri celebre și inutile: „visele pestrițe ale singurătății noastre“. Îmi aduc bine aminte locul exact
Nocturnal by Tarangul Marin () [Corola-publishinghouse/Imaginative/1360_a_2889]
-
ascultă muzica asta, a lor. Muzică barbară, i-am spus eu, ne întoarcem la barbarie. Și eu cred că nici lui și la niciunul dintre prietenii lui nu le place, că de plăcut n-are ce să-ți placă, nici melodie, nici nimic n-are, doar îți sparge timpanul. Dar ei o ascultă pentru că așa este moda.... Asta-i ce nu suferea madam Ioaniu la nepotă su : muzica asta care-o punea ei, și că pleca vara toată liota cu sacu-n
Dimineaţă pierdută by Gabriela Adameșteanu () [Corola-publishinghouse/Imaginative/598_a_1325]
-
zilei. Iar eu am pe mine un costum care mă face să arăt de șase ani. O fetiță de șase ani, fără pic de gust și simț al culorilor. În clipa În care ies dezamăgită din cort, formația tocmai cîntă melodia „Oom-pa-pa“ din Oliver, și cineva face nu știu ce anunț de neînțeles printre pîrÎielile care se aud dinspre microfon. Mă uit În jur, cu mîna streașină la ochi pentru a mă feri de soare, Încercînd să-mi dau seama cine sînt cei
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
birou, iar eu rămîn cu ochii țintă la computer, așteptînd să se Încarce programele. O să fie bine, Îmi spun. Am să mă concentrez asupra muncii, am să mă scufund total În... CÎnd, brusc, Îmi dau seama că cineva fredonează o melodie, destul de tare. Parc-aș recunoaște-o de undeva. E... E formația Carpenters. Iar acum, i se alătură În cor alți cîțiva. — Close to yoooou... — Ești bine, Emma ? spune Nick, În clipa În care ridic capul. O batistuță, ceva ? — Close to
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2129_a_3454]
-
se reîntoarce la fotoliu. Înainte de-a se așeza, întinde mîna și atinge abajurul lămpii de pe noptieră. Acoperit mai bine, becul trimite în jur o lumină slabă. Cu coatele sprijinite pe brațele fotoliului, Mihai își îngroapă ochii în palme. Cînd melodia se termină, aude un foșnet ușor. Înțelege că Liliana a trecut pe lîngă el. Îi aude rugămintea: Vorbește-mi de anii ăștia, doisprezece, dar altfel decît am făcut-o aseară amîndoi. Ridică fața. Liliana a pus alt disc după primele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
păr de cămilă, învelită într-un cearșaf bleu și se cuibărește ca un om înfrigurat: N-aș vrea să te superi că stau așa. Îmi dai țigările? întinde ea mîna spre masă. Mihai se ridică, mută brațul pick-up-ului de la începutul melodiei, așază fotoliul chiar lîngă canapea și toarnă cafea în cești. Buzele Lilianei rămîn mult pe ceașcă, într-o atingere nesfîrșită. Cînd melodia se termină, în încăpere se instalează impresia unui gol imens. Mihai repune discul de la început. La întoarcere, întîrzie
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
stau așa. Îmi dai țigările? întinde ea mîna spre masă. Mihai se ridică, mută brațul pick-up-ului de la începutul melodiei, așază fotoliul chiar lîngă canapea și toarnă cafea în cești. Buzele Lilianei rămîn mult pe ceașcă, într-o atingere nesfîrșită. Cînd melodia se termină, în încăpere se instalează impresia unui gol imens. Mihai repune discul de la început. La întoarcere, întîrzie, atingînd cu vîrful degetelor petalele unei flori din vaza de porțelan. Te-ai căsătorit din dragoste, Mihai? o aude pe Liliana. Tocmai
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Stau din nou față în față, ca la prima lor întîlnire. Se privesc lung, fix. El cu un aer calm, de observator inflexibil, aproape dur. Ea într-o expresie de teamă, cu palmele încleștate în brațele fotoliului, așteptînd cu înfrigurare. Melodia s-a terminat și dispozitivul de oprire al pick-up-ului a pocnit cu zgomot. Liliana continuă să stea cu ochii închiși. Ce-ai vrut să demonstrezi cu asta? întreabă ea într-un tîrziu. Că mă poți face și tu să plîng
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Deși își face mereu de lucru cu țigările, Mihai e foarte atent la reacțiile ei. O vede calmă. Ba chiar cu o fericire profundă întipărită pe față. Te așteptai să mă vezi plîngînd iar? îl măsoară Liliana cu privirea, cînd melodia își stinge ultimele acorduri. Știi ce-am făcut în după-amiaza aceea, cînd mi-ai cumpărat placa? Andrei a venit la mine. Am vrut să-ți telefonez, să-ți spun că întîrzii puțin... Știu, aprobă Mihai. A sunat telefonul, dar nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
am fi avut măcar, față de noi înșine, scuza că, vorba aceluiași mare Blaga, morala e precedată de actul creației. În doi, chiar dacă despărțiți de sute de kilometri, am fi putut depăși mai lesne momentele cînd ne răzbunăm destinul doar zgîriind melodia de pe un disc, sau izbucnind în plîns la auzul unor acorduri... În doi, oglindindu-se fiecare în conștiința celuilalt, vom fi aflat cîte parale facem, ne vom fi controlat mai bine pe noi înșine în dorința perpetuă de-a nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/1470_a_2768]
-
Își ținea radioul deschis. Știrile Îl aveau ca protagonist pe Ellis Loew: reduceri de buget la biroul procurorului districtual. Ellis bătea apa În piuă. Jack roti butonul de acord, Încercînd să nu se mai gîndească la Bill McPherson. Prinse o melodie veselă, de Broadway, dar tot la McPherson Îi rămase gîndul. Hush-Hush fusese ideea sa: Lui McPherson Îi plăceau muieruștile colorate, iar lui Sid Hudgens Îi plăcea să-i dea În gît pe corditorii de negrese. Ellis Loew a știut și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
să-i strîngă cu ușa pe cei cu care aveau legături - oameni care cunoșteau oameni care-l știau pe Bobby Inge și care știau și cine făcuse mizeriile alea. Rămase cu radioul la un volum redus, iar un șir de melodii de dragoste Îl ajută să-și limpezească gîndurile. Voia să dea de urma acelor mizerii pentru că o parte din el se Întreba cum poate fi ceva În același timp atît de frumos și atît de urît, iar o altă parte
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
fără sos, victimă sigură pentru monstrul Mieunici. Hub rachmones, Meyer, pot să mă Încred În tine, nu În ei, totul e pus la păstrare, dar nu pentru noi, te absolvo... ???????? — Cine-s tipii ăștia de care vorbești? Goldman fredonă o melodie. Fals, dar suna cunoscut. Jack prinse linia melodică: „Take the A Train“. — Davey, vorbește-mi! Davey cînta: — Bumpa, bumpa, bump, bump, bump, bump, ce tren drăguț, bump, bump, bump, ce tren drăguț. ??????????????????? ... mai rău, ca și cum creierul lui avea pereții capitonați
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2036_a_3361]
-
conviețuirii, unde nu sânt decât suport pentru informația curentă, pentru reclamă, duplicitate sau sudalmă, aici, la fundul limbii, în drojdia ei se petrece totul. Miliarde și miliarde de oameni vorbesc fără să aibă acces la cuvînt: ei nu aud nici melodia cuvintelor ― căci orice limbă vorbită cu adevărat cântă la propriu ― și nu percep nici lucrurile definitive care se pot spune în cuvinte. Pentru cine Dumnezeu scriem, atunci? Care este rostul pe lume al celor care mizează totul pe cuvânt, care
Despre limită. Jurnalul de la Păltiniș. Ușa interzisă by Gabriel Liiceanu [Corola-publishinghouse/Imaginative/295599_a_296928]
-
oranjadă și Susan luîndu-l În rîs după cea de-a treia cerere În căsătorie, apăreau din nou refuzurile „nu dansez“ din partea fetelor Alicia, Rosa Maria, Mary Anne, În timp ce cîntau All day, all night Mary Anne și el se apropia fredonînd melodia, „nu dansez“, Îi spuneau Grimanesa, Elena, Susan, apăreau din nou băieții din cartierul Marconi care plăteau berea... Și Șobolanul căsca, Îmbrăcat cu pijamaua lui de playboy și adormea trist cu gîndul la tot ce nu făcuse, căci În realitate nu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
Lastarria Însă o văzuse și se Întorcea mereu cu spatele la ea și avea grijă ca grupul În care se afla să nu se apropie cumva de mica lagună. Erau fericiți cu toții și vorbele lor se pierdeau În noapte, se risipeau printre melodiile care veneau din camera cu instalația stereofonică, Îi costase cît doi majordomi, pe care trebuiseră să-i concedieze, să le dea un picior În fund sau mai bine zis să le spună să-și ia tălpășița din pricina unei piese fundamentale
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]
-
cobora din ele. Era orchestra. Orchestra, cu directorul și cu crooner-ul. Orchestra „Ritm și tinerețe“, directorul, maestrul Benny Lobo și croorter-ul Andy Latino, care avea grijă să-și menajeze vocea, de aceea Își punea un șal la gît după fiecare melodie pe care o cinta. Erau unsprezece În total. Lobo, Latino și nouă profesori, nouă magicieni ai ritmului, Lobo era alb; pe Latino, În orice caz, Îl albiseră iubirile, noaptea, romul, fumul, zorii care-l prindeau cîntînd și luminile de neon
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2098_a_3423]