13,153 matches
-
importante pentru țară; așa a fost mereu. Eu nu mă mai uit la televizor de ceva timp”, le zic. Le mulțumesc pentru amabilitate, mă scuz că i-am deranjat și plec mai departe. Sun la uși, mi se răspunde, Îi salut cu zâmbetul pe buze și mă recomand. Sunt poftită Înăuntru cu amabilitate, mi se oferă condiții și sunt Întrebată din politețe, cu ce să mă servească. Le spun că nu am nevoie de nimic decât de buletine și de capul
Pete de culoare by Vasilica Ilie () [Corola-publishinghouse/Imaginative/91516_a_107356]
-
priveam insistent căutând un șablon care să i se potrivească și cred că m-a simțit, fiindcă s-a întors către mine și mi-a zâmbit. Le a spus ceva celor doi, apoi a venit țintă la mine să mă salute. Eu eram, cum v-am mai spus, tipul de puști care atunci când se afla în preajma unei fete uita să mai scoată sunete articulate. Mă trezeam că mă înec la fiecare cuvânt, că-mi dreg glasul sugrumat de emoții, că vreau
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
și nu trebuia să o aștept. Când deja începeam să mi fac griji, apăru de pe ușa dormitorului colega ei de cameră, Sorina. Era singură și acest lucru mă intriga, fiindcă de regulă veneau amândouă odată. Se apropie de mine, mă salută cu sfiala ei caracteristică, apoi îmi propuse să mergem împreună la masă. Creața nu vine? Astăzi nu. E bolnavă? Într-un fel, mi-a răspuns evaziv, coborând glasul și lăsându-mă să i ghicesc vorbele mai mult după mimica buzelor
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
fost vremea după aceea, dar îmi amintesc perfect cum a intrat Creața în sala de clasă, cum a venit țintă la mine și m-a sărutat ca și cum nimic nu se schimbase și mi-a zis imediat, fără să mă mai salute: Ai aflat? Ce? am întrebat sec. Ție pot să-ți spun, că ești prietenul meu cel mai bun. Sunt o moacă. Iubesc și tremur toată. Când te-ai lipit? am întrebat-o mai mult ca sa rup șirul cuvintelor ei care
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
cu lupii în brațe... Știi dumneata ce ai de făcut. Mătușa a vrut să-l poftească în casă, să-l mai calmeze cu o țuică de prună, dar Badea Vasile n-avea putere să mă mai vadă, așa că a plecat, salutând respectuos și luând-o la goană, după ce ușa se închise în urma lui. De ce spusese că iar am umblat cu lupii? Mi se păruse, sau mai făcusem prostii de care nu luasem seama?... Haide să mergem, îmi spuse Marius! Nu te
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
om foarte gelos așa că evita din instinct să se afișeze cu alți bărbați în lume. Avem rude aici și vom merge la ele să petrecem restul orelor care ne-au mai rămas ca să fim împreună. Atunci polițistul bătu în retragere, salută respectuos înclinându-și capul apoi se retrase pe o bancă alături de Erjika. Cu două bănci mai în colo, Creața plângea în hohote făcându-și și părinții să lăcrimeze, în timp ce Petruș încasa alte perechi de palme fără să se clintească. Ce
Anonim pe ringul adolescenţei by Liviu Miron () [Corola-publishinghouse/Imaginative/252_a_500]
-
dezordonat și cu cearcăne violet umbrindu-i privirea. Alex era un copil de unsprezece ani dependent de calculator, cu care nu mă Înțelesesem niciodată și nici nu prea făcusem eforturi În calitate de soră mai mare. Nu s-a obosit să mă salute, ci doar s-a așezat lângă mine și a mâncat privind În gol. Mi s-a părut că am auzit-o pe mama oftând, dar eram prea Înnebunită să nu Întârzii ca să Îmi mai pese. Am fugit tot drumul către
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
În ziua aceea ca să-i arăt ultimul meu dans. Nu voiam să o dezamăgesc, așa cum nu voiam să mă dezamăgesc nici pe mine. Voiam ca dansul acela să fie perfect, În măsura În care eu puteam da dovadă de perfecțiune. ― Bună Alisia! mă salută ea cu un zâmbet blând. Sunt la fel de emoționată ca și tine, spuse făcându mi cu ochiul. Studioul era cufundat În semiîntuneric și am ales să dansez așa. Îmi era mai ușor dacă credeam că nu pot fi văzută. Era o
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
Victor m-a vizitat din nou Într-o sâmbătă. Părea mai obosit decât Îl văzusem vreodată. Zgârieturile de pe fața lui, din urma accidentului, Încă păreau proaspete, deși trecuse atâta timp. M-am ridicat Încet din pat. ― Bună, Victor. ― Hei, mă salută el cu un zâmbet În voce. Scuze că am venit fără să te anunț...din nou. ― E În regulă, l-am asigurat. Chiar voiam să te Întreb câteva lucruri. ― Ok...spuse el cu intonația unei Întrebări. Mi-am menținut zâmbetul
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
Îi lumină chipul și privirea mi s-a oprit asupra buzelor lui neobișnuit de roșii, de parcă ar fi folosit ruj. Nu pot să spun că arăta absolut superb, dar arăta bine și cu siguranță era un tip interesant. ― Bună, ne salută el. Se ridică În picioare era extrem de Înalt și o Îmbrățișă pe Maria, apoi se uită la mine și Îmi Întinse mâna. ― Alisia, nu-i așa? Am remarcat pe degetul lui un inel mare, complicat, de rocker. Îmi plăcea. ― Da
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
Arată cool! am repetat eu dându-mi ochii peste cap. Aveam Îndoieli În privința asta, dar cu siguranță atrăgea atenția. Aproape toată lumea se uita la noi. Am grăbit pasul, traversând repede coridorul. Afară m-am Întâlnit cu Eliza, dar ne am salutat numai și am trecut mai departe. ― Hei, Alisia, mă trase Bianca de mânecă. ― Ce-i? ― Un tip se tot uită la tine. Și arată bine. M-am Întors și am Înghețat. Victor mă fixa cu privirea de la vreo zece metri
Ștefana Paraschiv by Dansul regăsirii () [Corola-publishinghouse/Imaginative/784_a_1490]
-
Și mai era o chestie cu chipiul ăsta - sau poate numai în amintirile mele e așa, că mi se pare totuși prea ilogic, chiar și pentru armata Republicii Socialiste România. Dacă - și numai dacă - îl aveai pe cap, trebuia să saluți într-un anumit fel, care mi s-a părut întotdeauna foarte complicat, toate „gradele“ pe care le întâlneai pe stradă. Ceea ce era insuportabil. Și-așa trebuia să-l pun pe cap, dar să le mai și salut pe toate proastele
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
erai văzută fără el, erai muștruluită, că nu aveai ținuta regulamentară. Așa că oricum ieșeai prost. Dar eu preferam să nu-l pun și să încasez isteria ofițeresei, dar să nu trebuiască să-mi strâng părul sub chipiu și să le salut. Deci noi eram egali. Adică ne bucuram de unul dintre elementele glorioasei triade; libertatea și fraternitatea nu ajunseseră încă până la noi, le-am primit după. Nu mai eram domnișoare și, mai târziu, doamne și domni, ci camarazi, „tovarăși“. Numai femeia
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
spital, dar care, în mod discret, primea paciente și acasă. De data asta era o după-amiază fără culoare, așa cum se întâmplă când începe luna noiembrie. Ginecologul numărul unu din oraș era un om sobru, îmbrăcat cu țoale fine. L-am salutat, i-am zâmbit, i-am întins pachețelul cu țigări și cafea, i-am spus cum mă cheamă și apoi, cât am putut de suav: — Am o hemoragie. Ginecologul s-a ridicat brusc, cu tâmplele umflate și mi-a răspuns, cu
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
de vreme ce - Pasquale o știa prea bine - totul conspira pentru ca el să fie la nesfârșit mințit, înșelat și dus cu preșul. Când nu era așa, era cu totul altfel. Bătea la ușă corect, aștepta o secundă, apoi intra timid, clipind des. Saluta politicos, apoi începea să se spele cu cele trei perii sterile. Cu aplicație, cu responsabilitate, cu profesionalism. Printr-o fatală compensație, atunci urmau nenorocirile: anestezia nu prindea, compresele erau prea ude pentru a fi folosite, mesele cu instrumente se răsturnau
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2262_a_3587]
-
am culcat; dar în firea mea există o undă de ascetism și săptămână de săptămână mi-am supus carnea unor mortificări încă și mai aspre. Nu am omis niciodată să citesc suplimentul literar al ziarului The Times. Este o disciplină salutară să ții seama de marele număr de cărți publicate, de speranțele frumoase pe care autorii le leagă de simpla lor tipărire și soarta care le așteaptă. Câte șanse ar putea avea vreuna dintre aceste cărți să-și croiască drum către
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
un școlar pe care îl mustră un profesor. — Să încerc să ți-l iau eu de pe cap pe Strickland? l-am întrebat. A tresărit și a roșit încă și mai tare. — Nu. Mai bine să nu te amesteci. M-a salutat din cap și s-a îndepărtat. Era limpede că dintr-un motiv sau altul nu voia să discute chestiunea. Nu înțelegeam de ce. XXVIII Explicația a venit o săptămână mai târziu. Era pe la zece seara. Cinasem singur într-un restaurant și
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
oraș, m-am întâlnit cu Charles Strickland. Când l-am văzut mi-a revenit în minte toată oroarea pe care dorisem oarecum s-o uit și am simțit în adâncul firii mele o repulsie bruscă pentru cel care o pricinuise. Salutându-l din cap, căci ar fi fost o copilărie să-l evit, am mers repede mai departe. Dar peste o clipă am simțit o mână pe umăr: — Ce te grăbești așa? m-a întrebat cordial. Era tipic pentru el să
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
înveliș și că mă aflu în prezența unui spirit care s-a desprins de trup. — Hai să mergem să mă uit la tablourile tale, i-am spus. XLII Nu știam de ce se oferise brusc Strickland să mi le arate. Dar salutam acest prilej. Opera unui om ți-l dezvăluie. În relațiile sociale el îți arată doar suprafața pe care dorește ca lumea s-o accepte și nu-l poți cunoaște cu adevărat decât prin ceea ce deduci din mici acțiuni de care
[Corola-publishinghouse/Imaginative/2047_a_3372]
-
rândul acesta fata mă cuprinse cu priviri cercetătoare ca și când mi-ar fi făcut prețul. Am simțit licărul luceferilor ei și mi-am spus: iată cei mai frumoși ochi din lume. Nu mă mințeam, așa am simțit în clipa aceea. Am salutat-o. A răspuns înclinînd ușor capul și mi s-a părut că a tresărit puțin. Gestul ei mă puse în încurcătură. E drept, încă nu mă lămurisem ce aveam de gînd: să mă prezint, să-i fac cunoștință sau numai
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
au consumat, pe datorie, trei deca de gaz. Iliuță adăugă îndată, cu ironie: ― Mi se pare că nu prea stau bine cu acțiunile petrolifere. Și așa răutățile curgeau cu nemiluita. Raporturile mele cu surorile Deleanu erau reci și corecte. O salutam pe domnișoara Mihaela de câte ori o întîlneam și atâta tot. Într-o dimineață, pe când plecam la facultate, am întîlnit-o ca de obicei și am salutat-o. Ea surise ca unui vechi prieten și mă întrebă familiar: ―- Ce mai faci, domnule Petrican
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
Și așa răutățile curgeau cu nemiluita. Raporturile mele cu surorile Deleanu erau reci și corecte. O salutam pe domnișoara Mihaela de câte ori o întîlneam și atâta tot. Într-o dimineață, pe când plecam la facultate, am întîlnit-o ca de obicei și am salutat-o. Ea surise ca unui vechi prieten și mă întrebă familiar: ―- Ce mai faci, domnule Petrican? I-am răspuns ceva de circumstanță (nu-mi aduc aminte ce) și am trecut mai departe. De altfel, nici ea nu voise să întrebe
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
Mi-am cumpărat cămăși, cravate, o pălărie "Borsalino", în fine, de toate. Evident, n-ajunge să fii doar bine îmbrăcat, dar ajută când ești, e o armă cu care pleci la luptă. De aci înainte ori de câte ori întîlneam pe Mihaela o salutam, zîmbindu-i cu înțeles. Ea răspundea rece și trecea mai departe. Instinctul ei sigur pricepea provocarea surâsului și căuta s-o apere opunîndu-mi un scut de răceală și indiferență, care-mi paraliza orice tentativă de apropiere. Odată, am cumpărat într-adins
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
așternut un rând vecinei mele... De altfel, nici n-am mai zărit-o, afară de o singură dată când mi-a părut așa de trasă la față și urâtă, încît am schițat fără să vreau un gest de neplăcută surpriză. Am salutat-o, dar cred că nu mi-a răspuns. A trecut furioasă pe lângă mine, aproape fugind, și s-a închis în camera ei. M-am uitat lung în urmă. "Nesuferita! Nu știe să se stăpînească." Am mai întîlnit-o și altă dată
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]
-
ura îngrozitor. Simțeam asta numai după cum se uita la mine. Din ochii ei țâșneau săgeți otrăvite. Câteva zile mai târziu am întîlnit-o întîmplător la universitate. Era cu Cici, fata proprietarului. De data asta n-am avut încotro: trebuia s-o salut din cauza lui Cici. Ea mi-a aruncat o privire mândră, disprețuitoare, și n-am băgat de seamă dacă mi-a răspuns sau nu la salut. Ei și? Atâta pagubă! Mi-a răspuns, în schimb, Cici, care se uita la mine
Invitație la vals by Mihail Drumeș [Corola-publishinghouse/Imaginative/295579_a_296908]