121,510 matches
-
de noapte, în care nici măcar nălucile care au bântuit filmul nu mai au acces [...] Nimeni nu moare, nimeni nu trăiește, totul se cufundă în imperiul tăcerii. A ajunge la tăcere înseamnă a fi inițiat, înseamnă să ai forța de a trăi până la capăt, plenar, grotesc, tragic, ceea ce este înainte de tăcere. Maria ZĂRNESCU Rafinat și vulcanic... Alexa Visarion este o personalitate aparte în lumea filmului românesc, nu pentru că vine din teatru, mai sunt și alții, ci pentru felul în care povestește, dramatic
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
apăra de această spaimă a omului vinovat. Apoi prezența celui ucis, a lui Dumitru care apare din cînd în cînd (dar nu ca o umbră incertă, hamletiană, ci ca un om real) este concretizarea puternicei spaime pe care Dragomir o trăiește. Regizorul merge aici împotriva afirmațiilor lui Eugen Lovinescu, care zice că "remușcarea lui Dragomir nu e dramatică, iar eroul trece pe planul al doilea în interesul nostru". Ascultînd "vocile textului", ca un regizor modern ce se află, Alexa Visarion a
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
încadraturi de rafinament, totul încărcat de gînd, totul sugerînd și cuprinzînd subtilități de sensuri, totul supus acelui gînd creator integrator al regizorului. Oamenii, caracterele care circulă în aceste cadre de epocă cu multe sugestii de general-uman, de permanență sînt puternice, trăiesc, ard, se consumă pînă la sfîrșire. Eroul central, "maistrul" Michel Gherlaș, magistral interpretat de Mircea Albulescu, personajul ax, personajul-idee principală, e o victorie atît a interpretului, cît și a regizorului. Actorul păstrează un fin echilibru între realitatea și simbolica personajului
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
joc, pentru că tot el spune: "jocul se descifrează prin joc". Și copiii, și artiștii sunt foarte curioși, doar așa pot descoperi lumea. "Încercam să sesizez ce se întâmplă înlăuntrul meu, prin deschiderea mare a ochilor la tot ceea ce simțeam sau trăiam". Nu am vorbit niciodată despre asta, dar cred că tocmai acestei curiozități a lui îi sunt datoare, pentru că tema pe care i-am propus-o pentru doctorat Ambiguitate teatrală și finalitate liturgică în opera lui Andrei Tarkovski trebuia să pună
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
socotesc obligatorie pentru apropierea de filmul lui Alexa Visarion. Apropierea, nu descifrarea, pentru că Ana conține, în structura sa conceptuală emoțională și stilistică, viața, personalitatea și creația regizorului. Fata din Ana, interpretată de Cristina Drăghici, a călătorit în Italia și a trăit "cât pentru trei vieți", iar El, Răzvan Vasilescu, stăpânit de sentimentul ratării, a făcut Irlanda, "nițică Suedie", la Muntele Athos a stat trei luni... Și s-au întors. Ca dintr-un surghiun. Dar calea deportării tot drum este. La capătul
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
în fiecare zi am zice că Alexa Visarion a abordat aceste secvențe într-o cheie realist-absurdă... grotescă și hilară, tragică și violentă, ridicolă si disperată... oglindă a zile. Cel de al treilea palier le este rezervat celor trei personaje principale. Trăiesc aici și acum, sfârtecați de realitatea unor vremuri noi, pentru care nu sunt pregătiți... ei vin din plămăda mitului. Al arhetipului. Alexa Visarion are darul de a lega în simbol și cele mai cumplite întâmplări ale realității imediate. Biserica În mijlocul
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
Dorul lui Dumnezeu pentru cel mai mare păcătos e mai mare ca dorul celui mai sfânt om pentru Dumnezeu. Mi-a spus asta părintele Iulian, la Athos, în Săptămâna Mare.", rostește șoptit eroul filmului. Marina ROMAN Curajul de a zidi trăind responsabil și demn Când te gândești la cineva cu intenția de a-l descrie, nu pentru tine, ci pentru ceilalți, pentru cei care-l cunosc mai puțin, se întâmplă un fenomen greu de explicat, dar nu mai puțin prezent: el
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
potriviri. Știu că pot fi privite, în cel mai deplin sens al cuvântului, ca fiind, așa cum am spus deja, ca Daruri, ca Daruri simple și esențiale. De altfel, nici nu m-am mirat atunci când, el însuși, de curând, scria: "...am trăit cu porunca de a înmulți Darul". Această observație cred că rimează, gândindu-mă și la felul în care Alexa Visarion a gestionat fără hybris participarea sa la cotitura-ruptură din decembrie 1989, cu bucuria sa înțelepțită pentru tema străveche: ce merităm
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
naștem pentru a cunoaște, pentru a înțelege, pentru a fi curajoși". De câte ori fost nevoie de dat probe pentru aceste virtuți. După cum a luat poziție împotriva a ceea ce numește "timpul fără morală". Da, mă înspăimântă vremurile în care suntem supuși să trăim mizer și acum: e timpul cucerit de impostura tenace și perfidă". Nu poate accepta indiferența față de neomenie și ar vrea să trăiască "unde nu există ură, minciună, boală, trădare, unde nu există politică și mârșăvie". Știe, de asemenea, și nu
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
luat poziție împotriva a ceea ce numește "timpul fără morală". Da, mă înspăimântă vremurile în care suntem supuși să trăim mizer și acum: e timpul cucerit de impostura tenace și perfidă". Nu poate accepta indiferența față de neomenie și ar vrea să trăiască "unde nu există ură, minciună, boală, trădare, unde nu există politică și mârșăvie". Știe, de asemenea, și nu uită niciodată, spre cinstea sa, că "democrația nu înseamnă mai multe avantaje, ci mai multă răspundere". Dar, întâi și întâi de toate
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
nenorociri și să nu vezi în jur decât necuviința indiferenței? Aceasta este, într-un cuvânt, ecuația de bază a psihologiei umane dintotdeauna și de pretutindeni. Dar, știm bine acum-dat fiind faptul că, morala nu este despre cum suntem și cum trăim, ci despre cum ar trebui să trăim, că nu putem să rămânem doar la acest nivel al înțelegerii indiferenței. Simplu spus, morala elementară primește conținut prin norme trans-individuale prin care noi participăm la valori cum ar fi onestitatea și loialitatea
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
decât necuviința indiferenței? Aceasta este, într-un cuvânt, ecuația de bază a psihologiei umane dintotdeauna și de pretutindeni. Dar, știm bine acum-dat fiind faptul că, morala nu este despre cum suntem și cum trăim, ci despre cum ar trebui să trăim, că nu putem să rămânem doar la acest nivel al înțelegerii indiferenței. Simplu spus, morala elementară primește conținut prin norme trans-individuale prin care noi participăm la valori cum ar fi onestitatea și loialitatea, iubirea și iertarea, prietenia și curajul; grija
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
revanșa față de culturnicii epocii comuniste. Irezistibilă și fără egal în cinematograful românesc post-decembrist, secvența confruntării intelectualului, (magistral interpretat de Răzvan Vasilescu), cu activista de partid, genial personificată de Dorina Lazăr, poate părea de un comic absurd celor care nu au trăit acele timpuri și nu au cunoscut sinistrele personaje. Cei care le-au trăit știu însă că necruțătoarea caricatură dezvăluie o crudă realitate. Pentru că memoria noastră este scurtă, Alexa Visarion a exorcizat demonii trecutului depunând mărturie pentru posteritate prin Ana, necruțătoare
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
secvența confruntării intelectualului, (magistral interpretat de Răzvan Vasilescu), cu activista de partid, genial personificată de Dorina Lazăr, poate părea de un comic absurd celor care nu au trăit acele timpuri și nu au cunoscut sinistrele personaje. Cei care le-au trăit știu însă că necruțătoarea caricatură dezvăluie o crudă realitate. Pentru că memoria noastră este scurtă, Alexa Visarion a exorcizat demonii trecutului depunând mărturie pentru posteritate prin Ana, necruțătoare radiografie a ratării schimbării de destin a României. Este menirea adevăraților artiști să
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
revăzut de câteva ori o operă atât de subtilă, încât convertea sensurile lui Sebastian într-o metaforă universală despre o aceeași lume ca în Înghițitorul de săbii, fisurată brutal între două părți, între cei ce pot visa și cei ce trăiesc înecați în realitatea plată a materiei. Mai târziu, ca student, l-am întâlnit pe Alexa Visarion, artistul și profesorul. L-am ascultat încântat de substanța gândurilor sale. L-am urmărit descriind mari spectacole, povestind filme celebre. L-am însoțit printre
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
și ce rămâne în afara ei. De curând, l-am redescoperit pe Alexa Visarion în ipostaza de Spiritus Rector al Școlii doctorale a UNATC. Fără nimic din formalismul pe care funcția l-ar fi impus, era același spirit viu și fascinant, trăind cu voluptate fiece subiect, încercând să pună sens în toate discuțiile pe care le purta cu autoritate și cu umanitate, în același timp și în aceeași măsură. Fără să obosească, fără să îmbătrânească, profesorul își cucerește auditoriul prin recursul plin
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
parte a lucrurilor, iar că de cealaltă se îngrămădesc cei ce nu le-ar înțelege niciodată. Dar ele vor supraviețui mereu în memoria noastră afectivă, a celor care am avut bucuria de a le fi martori, grație unui om care trăiește doar pentru partea luminată de artă a lumii. Și, prin opera sa, prin cursurile sale, prin cărțile sale, o luminează el însuși, alături de Ciulei, de Penciulescu, de Bergman... Octavian SAIU Cuvintele nerostite... Doamne, ce fel de pâine voi mai fi
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
Alexa Visarion a devenit pentru mine un fel de "tutore spiritual" și îi port și azi recunoștință că mi-a întors calea destinului de artist "împlinit" și "așezat" care poate de acuma să "rumege liniștit", spre principiul lui Mahatma Ghandi "Trăiește ca și cum ai muri mâine, dar învață ca și cum ai fi etern" și nu îmi pare rău, ci dimpotrivă. O educație fără spiritualitate creează o ființă fără conștiința, iar o spiritualitate fără intelect, creează oameni fără pregătire pentru viața de zi cu
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
pentru viața de zi cu zi. Natura noastră nu este doar a noastră; sunt viu, ca o ființă umană normală, vie, care conștientizează binele, darul vieții, al tuturor lucrurilor. Desigur, aceasta este o experiență ideală pe care cineva o poate trăi, însă orice influențe, calibrate pe motivul suferinței noastre și gândirea cuiva, direct sau indirect, către alt gen de gânduri, poate schimba o ființă umană foarte ușor. Au urmat ani de studiu, de lecturi, de căutări și de preocupări pe care
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
de "asumări" etc. Spectacolul, adesea, e o infrastructură expresivă enormă, iar miezul lui de legitimitate de o naivitate mizerabilă. Imaginați-vă o uzină întinsă pe hectare, care produce în serie același model de mâner. Desigur, obiectul lipsește, dar accesoriul își trăiește la nesfârșit gloria lui grotescă. Adevărul este că majoritatea "conștiințelor" din teatrul contemporan, cu prestigiul lor cu tot, nu fac altceva decât narațiune și cinism. Toată lumea, aproape toată, are grijă să confecționeze același mâner și are de spus aceeași poveste
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
rang în teatrul românesc, nu se poate trece cu vederea creațiile actoricești. [...] Alexa Visarion a intuit în vitalitatea Dorinei Lazăr forța unei adevărate interprete, a unei tragediene și nu s-a înșelat deloc. [...] Corneliu Dumitraș, în Dragomir [...]personaj extrem de complex trăiește tulburătoarea stare a vinovăției [...]. Florin Zamfirescu a redat cu o cutremurătoare simplitate tragedia lui Ion Nebunul. Inocența și seninătatea tulburătoare suferinței sale. Spectacol de anvergură, Năpasta cu siguranță înseamnă un moment de anvergură în teatrul românesc. (Viorica Tănăsescu) ... Extrăgând piesa
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
spațiu "neconvențional" cel puțin pentru teatrul romanesc, "avant la lettre" un spațiu la dimensiunile omului, așa cum este cel locuit de țăran. Un spațiu doar pentru patru personaje, stabilit de la început ca un raport de familiaritate între protagoniști și public, spectatorul trăind efectiv, în prim-plan, drama personajelor. O mare importanță, datorită unghiului de amfiteatru al gradenelor destinate spectatorilor, construite special pentru acest spațiu și acest spectacol, câștigă solul, pe care l-am dezvoltat acoperind cimentul original cu podele de scândură crudă
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
înconjura, cu privirea rătăcită... Aici cuvintele și-au pierdut importanța. Ele au devenit lipsite de sens în fața mâinilor care tremurau, a ochilor triști și nevinovați, a expresivității întregului trup care strigă: "nu mai vreau să sufăr, nu mai vreau să trăiesc". Spectacolul poate fi comparat din acest punct de vedere cu Regele Lear montat de Giorgio Strehler la Piccolo Teatro. Toți actorii din spectacol au fost remarcabili (Dorina Lazăr, Corneliu Dumitraș, Gelu Nițu), Florin Zamfirescu a fost strălucit... (Schwabische Zeitung, Ulm
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
devine în această lume de margine, cu pretenții de "onorabilitate", cu lustru de centiron și mundir cu epoleți, în această lume zbuciumată la nivel glandular, isterizată și pusă pe scandal, totul devine demagogie. Personajele din Noaptea furtunoasă a lui Caragiale trăiesc demagogic și monstruos micile lor drame pasionale, voluptățile lor rudimentare, hăituindu-se din amor și din răzbunare, citind din când în când ziarele cu o logică aparte, de semidocți, într-o lume de cameleoni, șacali și tigri care fac politică
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
1980 ECHIPA DE ZGOMOTE Fănuș Neagu Teatrul Giulești [...] Zgomotele existenței au cucerit demult viața. Ele domină această lume. Amintirile obsedante și zgomotele încropesc împreună o existență de coșmar. De coșmar și detenție mizeră, detenție în libertatea fără adevăr. Se poate trăi așa? Nu... dar se trăiește. Oamenii au greșit sau s-a greșit cu oamenii? Cea mai ambițioasă propunere a spectacolului, care ne bucură pentru că ne întărește revolta, este faptul că putem realiza performant momentele lipsei de viață. Otrăviți de doruri
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]