121,510 matches
-
el este un Meșter Manole. Acest erou al unei legende singulare în tot spațiul european ce ne spune că o Operă nu poate ține în picioare decît dacă Artizanul, Creatorul, Artistul se zidește el însuși, în Ea. Vremile ce le trăim nu sînt "dulci" și-s convins că vor fi din ce în ce mai "amare". Artistul este cel ce bîjbîie mereu cu un pas înaintea celorlalți și, în cazul de față, îndrăznește chiar să facă filme într-o țară cu doar 35 de cinematografe
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
să îmi împărtășiți preferința. Dar, fiți pe pace, tot filmul Ana este plin de momente remarcabile! (Iulian Negulescu) Filmul lui Alexa Visarion, un ecou al sufletului de artist, de creator, a răsunat diferit pentru mine în atmosfera New York-ului, unde trăiesc de treizeci de ani. Îți mulțumes, Alexa, pentru acest film!..(Daniela C. Kamiliotis) 2015 NOAPTEA BUFONILOR A.P. Cehov W. Shakespeare Teatrul Național "Radu Stanca" din Sibiu Ideea prezenței Shakespeare Cehov împreună în aceeași reprezentație și explorarea universurilor teatrale prin perspective
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
Alexa Visarion Lumina amintirilor Noaptea Bufonilor, un spectacol care ține de fragilitatea emoțională a actorului. Un spectacol ca o respirație nocturnă care așteaptă lumina zilei. Am avut de multe ori senzația că un spectacol de teatru este un organism care trăiește și se săvârșește sub lumina reflectoarelor. De puține ori spectacolele de astăzi provoacă iluminări ale gândului. In spectacolul propus de Alexa Visarion doi Bufoni ai scenei retrăiesc cuvinte și gesturi ale marelor spectacole jucate și susținute pe scena teatrului în
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
textul meu spusele regizorului, însemnări care pot marca profesia de actor. În spectacol se naște ceea ce zilnic scena ascunde. Mă bucură această întâlnire cu Alexa Visarion. Ne sunt atât de rare bucuriile, astăzi, încât atunci, când ne este dat să trăim asemenea stări, nu ezităm să le numim REVELAȚII. Ilie GHEORGHE " Totul care trimite la tot"1 Alexa Visarion mărturisește într-unul din interviurile lui că visa, în copilărie, să se facă silvicultor sau profesor de poezie. Dacă prima dorință intra
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
despre dorința de a găsi un rost zilelor trăite. Ce credeți că este mai important în meseria dumneavoastră? Să fii tu însuți, să nu suferi nici o influență din afară, să nu depinzi de conjunctură, să ajungi să gândești ceea ce oamenii trăiesc zilnic, dar nu știu sau nu pot să spună. Pentru un regizor nu este important să știe să lucreze spectacole și filme, ci să mediteze prin ele. Când spectacolul are o miză, stângăciile de construcție se suportă mai ușor. Important
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
face. Nu depinde numai de mine acest lucru. înăuntrul meu sălășluiește un univers bântuit de povestiri contemporane, dar încă nu au expresia necesară ca să devină ființări vii, autentice. Fac spectacole cu dorința de a depune mărturie față de timpul în care trăiesc. Filmul încă nu mi-a oferit un material actual demn de o tratare cinematografică netrucată și de aceea am încercat o translare între epoci. Nu poți să te vindeci decât de boala de care suferi. Nu poți să realizezi decât
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
mi-a oferit un material actual demn de o tratare cinematografică netrucată și de aceea am încercat o translare între epoci. Nu poți să te vindeci decât de boala de care suferi. Nu poți să realizezi decât ceea ce cu adevărat trăiește în tine. Nu contează atât de mult când se desfășoară întâmplarea, semnificațiile trebuie să fie contemporane. Orice creator de azi e obligat la această relație cu epoca. Nu? Eu mă mărturisesc acum... Nu există o regulă a artei și nici un
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
a ieși din impas se referă la neputința mea de a mă găsi în ceea ce simt. Creația e unul din domeniile singurătății. Nu știu să fac spectacole, nici filme, ci caut imaginile scenice sau filmice ale frământărilor pe care le trăiesc și care rod în mine. Sau care interesează societatea la un moment dat? Orice semnificație are valoare numai atunci când se referă la realitate, când selectează și transfigurează esența realității. Este necesar să analizăm și în același timp să universalizăm omul
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
mine. Sau care interesează societatea la un moment dat? Orice semnificație are valoare numai atunci când se referă la realitate, când selectează și transfigurează esența realității. Este necesar să analizăm și în același timp să universalizăm omul și timpul în care trăim. Arta nu este nici educație, nici delectare facilă. Ea este o stare a conștiinței, un semn distinct de identitate. V-aș ruga să reveniți asupra ideii universalizării mesajului. Important ar fi ca arta românească să ne poată defini timpul în raport cu
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
conștiinței, un semn distinct de identitate. V-aș ruga să reveniți asupra ideii universalizării mesajului. Important ar fi ca arta românească să ne poată defini timpul în raport cu celelalte culturi. Filmele și spectacolele nu trebuie să satisfacă doar momentul în care trăim, ele trebuie să devină un mesager de esență umană, de calitate socială, de problematică a timpului peste timp. Dacă ne mulțumim cu o prezență minoră, banală diurnă și trecătoare, dacă răspundem la problemele rezolvate de mult, nu facem nici politică
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
interesează la acest autor este disperarea personajelor în raport cu dorința lor de a se împlini. Am montat Barbarii vrând să înțeleg stare ciclică de descătușare grotescă și tragică a personajelor care vor să evadeze, a oamenilor care nu mai suportă să trăiască ceea ce li s-a dă, li se impune. Nu mă interesează un Gorki didactic care soluționează problemele, care știe rezolvarea finală, dar mă tulbură și mă provoacă un Gorki care nu știe să rezolve întrebările atât de neliniștitoare pe care
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
tulbură și mă provoacă un Gorki care nu știe să rezolve întrebările atât de neliniștitoare pe care le naște lumea aruncată în creația sa. Caut posibilități de expresie scenică a acestor întâmplări "plicticoase" în care se așteaptă, se vorbește, se trăiește și totodată se scurge timpul devorând aceste ființe mâncate de propria lor viață. Vilegiaturiștii, text căruia îi caut o expresie scenică într-un spectacol al Teatrului Bulandra, este o parabolă despre ideal și realitate, despre trezie politică într-un climat
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
mai mare pericol teatral, al creației în general, este domesticizarea ideilor. Nu poți să ai un dialog real decât atunci când opera ta caută chestionează, scormone, când face parte din viața ta. De fapt nu putem interoga sau sublima decât ceea ce trăim. Totul raportat la o înțelegere a vieții. Așa îmi caut și piesele și scenariile, încerc să aud vocile ascunse care mă cheamă, care mă provoacă și mă obligă să le acord dreptul la dialog cu oamenii. Regizorul este un intermediar
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
jur e fluctuant, depinzând fatal, fie de conjunctură, fie de modă. Obsesia artistului trebuie raportată la conștiința lumii pentru a nu rămâne particulară și pentru a nu impune un statut obsesiv fără consecință. Importantă e consecința obsesiei fiindcă artistul care trăiește intens forța tuturor evenimentelor din gând și faptă, sintetizeză obsesiile audienței și are "aceasta este sensul menirii sale"puterea și curajul de a le exprima. Artistul se expune. Tot ce trăiește pentru sine trebuie să dea celorlalți. El este vibrația
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
fără consecință. Importantă e consecința obsesiei fiindcă artistul care trăiește intens forța tuturor evenimentelor din gând și faptă, sintetizeză obsesiile audienței și are "aceasta este sensul menirii sale"puterea și curajul de a le exprima. Artistul se expune. Tot ce trăiește pentru sine trebuie să dea celorlalți. El este vibrația conștiinței. El nu trebuie să se trădeze. Dialogul lui cu lumea e conflictual. Artistul adevărat nu poate fi complicele întâmplărilor, ci forța umanului din ele. Și merită? Această jertfa de tot
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
cu lumea e conflictual. Artistul adevărat nu poate fi complicele întâmplărilor, ci forța umanului din ele. Și merită? Această jertfa de tot, această ardere integrală pentru a aprinde focul sacru și în ceilalți? Cunoașteți o altă variantă? Eu nu. Trebuie trăit totul. Numai încărcat de tensiune poți crea tensiune. Cine ar ști să te deslușească dacă nu dai nimic în schimbul mărturiei, al așteptării? Era fascinant filmul lui Waida Totul de vânzare. Câtă încredere în durere. Ați acționat asupra publicului american ca
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
pe măsura dezvăluirii mele depline. Au văzut și au simțit pe scena, 1000 de grade temperatură ceea ce, dacă ești cât de cât sincer, vrei sau nu vrei, te atrage, te cheamă, te înfioară. La început au fost reci, normali. Am trăit momente de mare panică. Dar s-au schimbat odată cu spectacolul, spectacolul i-a schimbat pentru acestfel de teatru, i-a implicat și în cele din urma i-a eliberat. Spectacolul s-a purtat între scenă și sală, s-a jucat
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
aceea și mult mai dramatică decât a publicului american, de exemplu, un public plin de candoare și care se implică bucuros și spontat în starea spectacolului. Publicul american acceptă orice îl impresionează, orice îl "lovește". E un public care întâi trăiește și apoi analizează. Publicul nostru face lucrurile acestea simultan și egal, așează întotdeauna o cenzură logică asupra emoției artistice. Acordul lui este deliberat, se produce numai dacă ceea ce vede i-a oferit o schimbare, o noutate. El așteaptă de la Artist
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
îi ajută să depășească clasicismul de calitate al teatrului lor. Dincolo de toate aceste diferențe specifice, în lumea de astăzi există o mare și puternică familie artistică și ea nu poate fi decât în slujba gândurilor bune, indiferent de locul unde trăiește pe suprafața globului pământesc. Străbătând și muncind efectiv pe unele meridiane m-am convins deplin că arta poate ajuta popoarele lumii să trăiască în pace, că ea insuflă viață, că actorii (căci de ei vorbeam) sunt trup și suflet gata
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
puternică familie artistică și ea nu poate fi decât în slujba gândurilor bune, indiferent de locul unde trăiește pe suprafața globului pământesc. Străbătând și muncind efectiv pe unele meridiane m-am convins deplin că arta poate ajuta popoarele lumii să trăiască în pace, că ea insuflă viață, că actorii (căci de ei vorbeam) sunt trup și suflet gata să facă tot ce se poate și trebuie pentru binele și fericirea oamenilor între care trăiesc. Victorie de zile mari! Și acum vă
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
că arta poate ajuta popoarele lumii să trăiască în pace, că ea insuflă viață, că actorii (căci de ei vorbeam) sunt trup și suflet gata să facă tot ce se poate și trebuie pentru binele și fericirea oamenilor între care trăiesc. Victorie de zile mari! Și acum vă rog să îmi povestiți despre o seară de primăvară din statul Wisconsin și despre un tânăr regizor de teatru român aflat în fața biruinței muncii și vocației sale: o victorie de zile mari. Bucuria
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
de zile mari. Bucuria, succesul, momentele rare de satisfacție adevărată, sunt plătite foarte scump. Ele există doar ca un liant pentru momentele următoare de chin. Mă bucur și mi-e frică. Mi-e frică chiar de bucuria pe care o trăiesc. Dar e sigur că această bucurie, această fărâmă de bucurie mă ajută să o pot lua de la capăt. Imbrâncit e greu să mergi înainte. Când se termină un spectacol? Probabil când mori. In toată munca mea de până acum există
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
Triumfă atâta încredere și ardoare din cuvintele pe care le spuneți încât mă întreb ce credință adâncă iluminează un spirit atât de înflăcărat! Sunt un om care a călătorit și cred că am simțit ceva din pulsul vremurilor în care trăim. Am fost în America, în Canada, în Uniunea Sovietică și în Franța, în Italia, Portugalia, Spania, Iugoslavia și Ungaria de fiecare dată cu filme și cu spectacole, de fiecare dată ca să muncesc. Vreau să lucrez. Vreau să trăiesc și să
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
în care trăim. Am fost în America, în Canada, în Uniunea Sovietică și în Franța, în Italia, Portugalia, Spania, Iugoslavia și Ungaria de fiecare dată cu filme și cu spectacole, de fiecare dată ca să muncesc. Vreau să lucrez. Vreau să trăiesc și să muncesc peste tot în lume cu pătimirea disperării mele. Aștept cu nerăbdare aceste contacte noi. Dar tot de fiecare dată după clipa bucuriei vine eternitatea dorului, vin amintirile, locurile, oamenii cu care ai lucrat. Iți intră în ungherele
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
simți cel mai bine. Vreau să împlinesc ceva din neliniștile mele truditoare și nebune, pătimașe și încrezătoare într-o operă care să fie românească. Cum tot atât de puternic vreau ca această operă românească să fie cunoscută în lume. Pentru a-ți trăi viața trebuie înainte de toate să te cunoști sau să încerci să te cunoști. Și eu știu foarte sigur că vreau să muncesc, că e foarte important să lucrezi în America, dar că întotdeauna cel mai important este să trăiesc aici
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]