12,355 matches
-
iar până acum lipsesc indicațiile precise. În privința caracteristicilor eficienței structurale la nivelul fiecărei instituții sau al fiecărui grup s-au făcut încercări de a delimita problema prin intermediul analizei conceptului de instituționalizare. Structurile pot fi mult mai eficiente dacă operează mai liniștit, dacă există mai puține dificultăți privind procedurile pe baza cărora sunt conduse, și dacă aceste proceduri sunt clare. Conceptul de instituționalizare încearcă să rezume aceste aspecte. A fost definit de Huntington ca "procesul prin care organizațiile și procedurile capătă valoare
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
armata. Deciziile alocarea valorilor pot să nu fie totdeauna rezultatul activităților instituțiilor sau grupurilor, dar cel puțin sunt foarte frecvent inițiate (sau blocate) de acestea. Instituțiile și grupurile fac cereri prin exercitarea presiunii, iar aceste cereri sunt fie blânde și liniștite, fie iau forma protestelor. Instituțiile și grupurile au și un alt rol, poate chiar mai important. Se poate spune într-adevăr că cele mai puternice și mai mari grupuri dau forma sistemului politic; ele reprezintă fundamentul lui și mai apoi
by JEAN BLONDEL [Corola-publishinghouse/Science/953_a_2461]
-
cântărește semnificația / aurul, rebutul" (între). Orice detracare în sensul supralicitării angoasei ori sentimentalismului fad, orice diluție expresivă este exclusă. Suferința transpare, însă, chiar și din interstițiile descriptive, acolo unde poeta plasează noduri întunecat expresioniste: "în grădina spitalului, verde,/ caii pasc liniștiți/ printre gutui.// lucerna le înfășoară/ gleznele tremurânde,/ soarele îi orbește...// ah, fioroasă melancolie,/ cu ziduri de cărămidă./ înăuntrul tău/ țipătul/ s-a oprit în gâtlej/ și sângerează" (amiază cuminte). Titlul următoarei cărți, Existență acută (Cartea Românească, București, 1994) comprimă într-
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
unde trebuie: În dimineața de toamnă, printre cețuri imense,/ Printre manuscrisele vechi, rune de timpuri uitate/ Unde iubirile veșnic proaspete se lasă ochiului pradă/ Grădinarul cultivă semințe de mirodenii uitate". Amatorii de astfel de mirodenii uitate pot să îi guste, liniștiți, roadele. Referințe critice (selectiv): Laurențiu Ulici, Prima verba, 1975; Constantin Pricop, în "Convorbiri literare", nr. 5, 1978; Constanța Buzea, în "Amfiteatru", nr. 5, 1979; Liviu Leonte, în "Cronica", nr. 18, 1996; Ioan Holban, în "Evenimentul de Iași" din 07.06
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
în aerul rece// în fața plutonului/ după o noapte plină/de vise pregătitoare/ fără vin sau femei// (o imagine mărită microscopic/ a unei molecule/cu bastonașe infuzori plasmă ocrotitoare// un ocean de libertate/ cât hăul/ unei lacrimi// o imagine vie)// bucurie liniștită/ când pieptul ți-e liber în brizele mării/ când sărată aripa vântului îți intră/ în nări/ când doar soarele lovește cu săgețile apei/ în ochi/ când doar glasul pescărușilor sfredelește-n/ urechi/ în rest... așteptarea". Pe aceeași linie, apare câteodată
Dicţionarul critic al poeziei ieşene contemporane: autori, cărţi, teme by Emanuela Ilie [Corola-publishinghouse/Science/1403_a_2645]
-
larg dominantă, ce ține de morala individuală și de progresul social. Antiteza nu este artificială: tocmai în și prin refuzul brutal, vehement, exasperat al acestor valori se definește personajul lui Claudel din Cap de aur. În viața unei cetăți aparent liniștite, apariția sa brutală este în același timp patetică și tragică. El însuși stăpînit de visul de a atinge limitele extreme ale exaltării voinței sale, forțele la care face apel sînt ruptura, aventura și mișcarea. Se adresează răzvrătiților, marginalizaților, celor care
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
Dar, de asemenea, e vorba mai ales de un timp al inocenței, de "zile pure", neatinse de nici o murdărie, la adăpost de orice rău, în care pînă și moartea nu evoca decît imaginea unor porturi fericite în care se sfîrșesc liniștitele călătorii. E ceea ce vor spune din nou versurile lui Péguy: Ceea ce în acele vremuri moarte devenise moarte Nu era decît o firească și liniștită plecare .... Ziua plecării era ca un frumos port. Vis al bucuriei în armonie, al perfectei inserții
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
în care pînă și moartea nu evoca decît imaginea unor porturi fericite în care se sfîrșesc liniștitele călătorii. E ceea ce vor spune din nou versurile lui Péguy: Ceea ce în acele vremuri moarte devenise moarte Nu era decît o firească și liniștită plecare .... Ziua plecării era ca un frumos port. Vis al bucuriei în armonie, al perfectei inserții a omului în ordinea universală, căutare a purității, aceasta este viziunea sacralizantă a Edenului celest, căreia îi corespunde pe un alt plan imaginea într-
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
cu alții." Din Clarens, pe de altă parte, locul unde s-a refugiat Saint-Preux, unul din cele trei personaje principale din Noua Eloiză, preamărește redobîndirea liniștii sufletești astfel: Cît de sfînt este să-ți duci viața în ambianța unei prietenii liniștite, la adăpost de furtuni și de pasiuni violente. Ce spectacol plăcut și emoționant este o casă simplă cu toate la locul lor, în care domnesc ordinea, liniștea, inocența." Astfel, omul ce trăiește în "starea de natură" de altfel ca și
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
fără ca în străfundurile inimii să existe nimic de ascuns celuilalt" constituie un fel de oază afectivă, dar și socială și economică. E vorba, spune intenționat Rousseau, de "o casă din care nu se iese niciodată". În aceasă societate, "foarte intimă", "liniștită și strîns unită", invitația la călătorie, la aventură, la descoperirea de noi orizonturi nu se mai face. Schimburile, legăturile cu exteriorul sînt reduse la strictul necesar (Să mai amintim oare că în Proiectul său de constituție pentru Corsica, Rousseau recomandă
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
la oraș, o face și pentru a nu introduce într-o ordine ce se vrea imuabilă prin echilibrul și prin armonia sa factori de ruptură, destructivi, de disoluție. Starea naturală a omului este aceea de cultivator al pămîntului, afirmă Saint-Preux. Liniștitul locuitor al satelor nu trebuie să-și trăiască decît propria fericire... Istoria la care se referă atîtea legende ale Vîrstei de aur este o istorie imobilă, mai bine zis imobilizată. Istoria în mișcare, generatoare constantă de modernități succesive, care face
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
fiind epuizată, cumplit decimată, cu aparatul tehnico-științifîc distrus. Totuși, un grup de supraviețuitori s-a adunat în valea Nilului. Societatea pe care au reconstruit-o este unică, omogenă, condusă de "obiceiuri și ceremonialuri". Modul lor de viață este "pastoral și liniștit", dar la unii renasc gustul și dorința de a crea. Aventura omului poate reîncepe... Această viziune a unei umanități revenite la izvoarele copilăriei sale originare, rărită, dar împăcată, este, fără îndoială, banală în condițiile absenței oricărui mesaj ideologic. Dincolo de numărul
by RAOUL GIRARDET [Corola-publishinghouse/Science/1114_a_2622]
-
ocupă de educația tinerilor. Ei încearcă să păstreze intacte aceste obiceiuri care caracterizează satul, să le reînvie ca nu cumva acestea să se piardă de-a lungul anilor. Satul Muntenii de Sus este un sat în apropierea Vasluiului, cu oameni liniștiți, gospodari și cu o deschidere la nou datorită contactului cu orașul. Pentru a afla detaliat tradiția de Paște, am discutat cu unul din bătrânii satului el încercând să își reproducă în memorie una din sărbătorile de Paște la care a
Filosofia şi istoria cunoaşterii by Bianca Cărăuşu () [Corola-publishinghouse/Science/1124_a_2080]
-
în ființa lui, dar și cu un spirit capabil să ajungă la contemplație. Se prefigurează, încă de pe acum, ceea ce s-ar putea numi natura moromețiană: ironică, subtilă, imaginativă, în stare de o reprezentare complexă despre lume. Pațanghel din O adunare liniștită e un exemplu. Este, apoi, stilul epic, construit după modelul lui I. L. Caragiale, prozator al lumii urbane. Stilul se bizuie pe subtilitățile limbajului oral. Sunt cel puțin trei categorii de povestiri în Întâlnirea din Pământuri, în funcție de tema dominantă (și viziunea
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289000_a_290329]
-
vară o țărancă aude mașina de cusut mergând singură, e înspăimântată, nu înțelege nimic. Vocea aspră a bărbatului sosit de la câmp (vocea lucidității) destramă această vrajă plină de teamă. Este, în fine, a treia categorie (Întâlnirea din Pământuri, O adunare liniștită) unde P. înregistrează subtilitățile sufletului rural. Adolescentul Dugu o vede goală pe Drina și se îndrăgostește fulgerător de ea. Pentru a o cuceri, se bate cu Achim, un măgădău care își revendică prioritatea asupra fetei. Lupta pentru inima Drinei sugerează
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289000_a_290329]
-
dragoste, potrivit canoanelor lumii rurale, dar și trecerea adolescentului în vârsta bărbăției. După ce câștigă bătălia cu Achim, Dugu are alt comportament, calcă altfel - observă părinții. Toate acestea sunt bine prinse într-un text strâns, de o excepțională finețe. O adunare liniștită indică deja un mare prozator. Tehnica narativă este mai complexă și mai profundă, știința de a povesti e vizibilă. Nuvela - o capodoperă în felul ei - prefigurează stilul ironic din Moromeții. Pațanghel a făcut o călătorie la munte și povestește, acum
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289000_a_290329]
-
îl compromită pe Adam Fântână, responsabilul morii din sat, însă operațiunea eșuează prin trădare. Învingător în cele din urmă iese Vasile al Moașii, om dur, simbol al violenței politice care pătrunde în viața tradițională a satului. Satul autentic, satul adunărilor liniștite și al dialogurilor socratice, pe scurt - civilizația moromețiană nu mai poate supraviețui. Simbolul acestei civilizații în asfințit, Ilie Moromete, are, după un moment de revitalizare (dragostea pentru Fica), o agonie lentă, lipsită de măreție. Fără cai, el este purtat în
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289000_a_290329]
-
Pentru o sută de oameni, o manieră complicată de a spune lucruri simple. După noi, o manieră foarte simplă de a spune lucruri complicate. ION CARAION SCRIERI: Întâlnirea din Pământuri, București, 1948; ed. pref. Nicolae Manolescu, București, 1973; O adunare liniștită, București, 1949; Ana Roșculeț, București, 1949; Desfășurarea, București, 1952; ed. pref. Dumitru Micu, București, 1964; Moromeții, [I], cu ilustrații de Jules Perahim, București, 1955; ed. 7, București, 1964; Moromeții, I-II, București, 1967; ed. pref. Ov. S. Crohmălniceanu, București, 1968
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289000_a_290329]
-
Mai condusese și altele, mai ascultătoare sau mai îndărătnice, mai curajoase sau mai leneșe: niciodată nu uita de faptul că fiecare avea caracterul ei... așa cum spui despre femei în realitate: o iubești datorită calităților ei deosebite de femeie adevărată. Era liniștită, ascultătoare, avea mersul egal și constant, datorită motorului cu abur, aflat în cea mai bună stare. [...] Întocmai unui bărbat recunoscător femeii sale, o iubea pe Lisona, care pornea și se oprea cu ușurință, ca o iapă puternică și ascultătoare. Mai
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
să ardă pe zăpadă, într-o stepă rusească"19. Sînt intra-diegetice procesele comparative care utilizează drept element comparant imaginea spațială anterioară sau posterioară comparației, în text, deci metonimic legată de aceeași diegeză. (72) În jurul lor se așternea o noapte liniștită; perdele de-ntuneric umpleau frunzișurile. Cu ochii pe jumătate închiși, Emma trăgea în piept, ca-ntr-un oftat adînc, adierea vîntului răcoritor. Pierduți cu totul în visarea care-i cotropea, nu scoteau nici o vorbă. Simțeau iarăși în inima lor duioșia
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
a unui picior care pășește. Pe jumătate ascunsă, abia de se zărește o stîncă de forma unei căpățîni de zahăr, aproape la fel de înaltă precum faleza, dar parcă ruptă de ea, precum un far sau turn de pază. Departe, pe marea liniștită, desenată în linii fine, paralele, se zăresc două pînze albe de formă triunghiulară. Astfel, se construiește un roman ale cărui "povestiri" răsfirate, din compoziția sa, își au originea mai puțin într-o "viziune a lumii" cît într-o "monitorizare atentă
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
răsfrîngînd zarea, părea o pată de sînge. (p. 187) Cînd trecură podul de la Asnière și văzură rîul plin de vaporașe, de pescari și de luntrași, îi cuprinse bucuria. Soarele, un soare puternic de mai, lumina pieziș luntrile și apa fluviului liniștit, care părea nemișcat, fără curenți, fără vîltori, încremenit în căldura și lumina amurgului. În mijlocul apei, o corăbioară cu două vele albe, mari, întinse de o parte și de alta a bordurilor, ca să prindă cele mai slabe adieri de vînt, părea
by Jean-Michel Adam, André Petitjean în colaborare cu F. Revaz [Corola-publishinghouse/Science/1084_a_2592]
-
ȘERBAN, Ion D. (21.V.1933, București - 10.IX.1986, București), dramaturg. A debutat în 1957, la Teatrul Armatei, cu piesa Casa liniștită, salutată de I. M. Sadoveanu și Ion Șahighian. În anii următori i-au fost reprezentate piese într-un act, ca Adevărul din zori (1977), Anotimpuri (Niște pramatii de îngeri) (1977), Busola (1979), Călătorie în doi (1980), O chestiune de onoare
Dicționarul General al Literaturii Române () [Corola-publishinghouse/Science/289629_a_290958]
-
După ce am scris prologul din paginile precedente, am mai fost de două ori la Berlin, în 1987 și în 1988. Cu toate că mai era din cînd în cînd tulburat de manifestații studențești, orașul mi s-a părut surprinzător de calm și liniștit. Eram cazat într-o mică pensiune în apropiere de Kurfürstendamm. Pe durata acestei șederi, am încercat o senzație stranie și încîntătoare. Aici nu existau circulația intensă, ambuteiajele, mulțimile compacte și deplasările grăbite, ritmul epuizant pe care le întîlnești în multe
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]
-
dement. Cu toate că își are propria comunitate de destin, ea nu poate să ocolească destinul comun al omenirii. Pentru moment este pașnică, dar deasupra capului său a atîrnat vreme de aproape zece ani sabia lui Damocles atomică. Ea este asemenea centrului liniștit care se deschide în spirala ciclonului. Dubla metamorfoză Europa s-a micșorat. Ea nu mai este decît o bucată de Occident, în vreme ce acum patru veacuri Occidentul nu era încă decît o bucată de Europă. Ea nu se mai află în
Gîndind Europa by Edgar Morin [Corola-publishinghouse/Science/1421_a_2663]