121,510 matches
-
-ți trăi viața trebuie înainte de toate să te cunoști sau să încerci să te cunoști. Și eu știu foarte sigur că vreau să muncesc, că e foarte important să lucrezi în America, dar că întotdeauna cel mai important este să trăiesc aici, să spun ceea ce zace în mine, ceea ce îmi dă pinteni și nu mă lasă nici o clipă să respir. Să mă mărturisesc AICI! Dar haideți toți, știind acest lucru, să și cultivăm REAL această stare, să nu schimbăm o necesitate
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
perioadă de timp, ci raportul omului contemporan cu perioada acelor ani. De fapt, totdeauna, a analiza o perioadă revolută înseamnă a ne pune în față șansa noastră de evoluție, șansa noastră de a înțelege viitorul, prin prisma a ceea ce am trăit. Cum vă apar atunci opțiunile noastre în raport cu recolta literară? Cred că opțiunile regizorilor pentru cărțile importante există. Ar exista și oameni capabili să transleze aceste cărți în filme. Singura piedică în dezvoltarea pe ecran a literaturii noastre de bună calitate
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
multe posibilități ale cinematografiei noastre. Dar sunt foarte mulți regizori adevărați, aproape jumătate din producția noastră de filme s-ar putea realiza cu ei. Pe acești oameni ar trebui să-i lăsăm să ne spună tot, să-i simțim cum trăiesc, fiindcă e sigur că, născuți și crescuți în mijlocul unei vieți pe care o cunosc, n-o vor trăda. Felul lor de a crede în viață și în om e poate diferit de felul de a crede în viață și în
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
artistică. Ei, aceste lucruri se uită foarte des. Nu că se uită, nu se înțeleg! Sau nu vrem să le știm. Interviu realizat de Valerian SAVA 1984 Puterea, curajul și candoarea unui dialog tranșant... Ai copilărit și la țară, ai trăit și cunoscut și experiențe pe care școala, universitatea, orașul, nu ți le-ar fi putut oferi. Cum ți-au stimulat ele imaginația, fantezia artistică? ... trăiesc și din amintiri. A fost o copilărie bogată, nu fericită, plină de tentații, de spaime
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
SAVA 1984 Puterea, curajul și candoarea unui dialog tranșant... Ai copilărit și la țară, ai trăit și cunoscut și experiențe pe care școala, universitatea, orașul, nu ți le-ar fi putut oferi. Cum ți-au stimulat ele imaginația, fantezia artistică? ... trăiesc și din amintiri. A fost o copilărie bogată, nu fericită, plină de tentații, de spaime, de dorinți. Contactul cu natura cu pădurile, cu revărsările apelor, cu lupii ce întârziau în sat, flămânzi, în nopțile lungi de iarnă -, cu oamenii, a
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
ce întârziau în sat, flămânzi, în nopțile lungi de iarnă -, cu oamenii, a căror viață păstra valorile tradiției, m-a marcat. Mi-a rămas imaginea vitalității satului. Ritmul vieții, melancolia și încrâncenarea, contrastele provocate în oameni de schimbarea vremurilor. Am trăit alături de ai mei atât pe apa Moldovei, între Rădăuți și Dărmănești, la Milcov, lângă Focșani, în revărsările Șomuzului, la Arghira, aproape de locul unde Sadoveanu a plăsmuit Nada florilor sau în Botoșaniul cuprins de dorul eminescian... Pădurea Raiului, cu legendele haiducului
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
plăsmuit Nada florilor sau în Botoșaniul cuprins de dorul eminescian... Pădurea Raiului, cu legendele haiducului Pantelimon, cu straniile apariții ale lui Coroiu... Încercam să sesizez ceea ce se întâmplă înlăuntrul meu prin deschiderea mare a ochiului la tot ceea ce simțeam sau trăiam... Horele se terminau violent. Am văzut cum pentru o dragoste se răsucește cuțitul în carnea unui om, cum se așteaptă ani în șir prilejul unei răzbunări, cum se iubește noaptea sub lună plină și cum obștea își pregătește sărbătoarea pentru
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
singurătatea noastră comună, atunci când ieșeam în lume pentru a ne relaxa. Multe etape ale copilăriei mi s-au sădit în memorie, cum altele m-au însoțit lungi perioade, până când s-au liniștit în amintiri. Am văzut cu ochii mei cum trăiau oamenii și cum îi trăia viața și abia apoi, citind despre ei, am putut înțelege de ce arta nu-i lasă să moară. În ce împrejurări ai ales regia de teatru și care a fost rolul Institutului în formarea ta artist
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
în lume pentru a ne relaxa. Multe etape ale copilăriei mi s-au sădit în memorie, cum altele m-au însoțit lungi perioade, până când s-au liniștit în amintiri. Am văzut cu ochii mei cum trăiau oamenii și cum îi trăia viața și abia apoi, citind despre ei, am putut înțelege de ce arta nu-i lasă să moară. În ce împrejurări ai ales regia de teatru și care a fost rolul Institutului în formarea ta artist? Mi-am dorit să fiu
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
la regie... Eram tânăr, aveam 19 ani, experiența mea de viață se lovea de o nouă realitate. Mă simțeam străin, stingher... Apoi, aveam doi copii, o familie... Am intrat ultimul și am terminat primul. Am luat bursă republicană... trebuia să trăim. Eram puternic, vital, cu o forță nebună de a merge mai departe. Copilăria mă fortificase. Experiențele au început să semnifice în mine. Îmi aduc aminte că Lucian Pintilie, în căutarea de actori pentru Reconstituirea, zărește decorul Năpastei în examenul meu
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
atât de mare simplitate pentru un student?"... Erau două bănci și o masă și multă singurătate și pereții albi ai clasei, o bardă... semn al crimei și așteptarea... Câteva momente aveau puritatea necunoașterii. Nu știam cum să le fac, le trăiam. Acum am început să mai știu, să "rezolv", și asta mă sperie. În Vrăjitoarele din Salem, text pe care doresc să-l lucrez din nou, încercam o sugestie a stării de detenție într-un spațiu eliberat și de data asta
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
și încă mai este aceea de a "decupa" momentele care definesc într-un text viziunea asupra existenței. Revin la "temele temei", pentru că dialogul cu opera nu este altceva decât începutul comunicării. Și apoi, de multe ori, spectacolul te ajută să trăiești. Și, vrând să trăiești, trebuie să scormonești în tine, căutând noi resurse. Textele "vorbesc" mai mult în minte decât poate cuprinde o singură materializare scenică a lor. Aș încerca o dată un spectacol pe tema Vinovatului, sau a Năpastei, sau a
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
aceea de a "decupa" momentele care definesc într-un text viziunea asupra existenței. Revin la "temele temei", pentru că dialogul cu opera nu este altceva decât începutul comunicării. Și apoi, de multe ori, spectacolul te ajută să trăiești. Și, vrând să trăiești, trebuie să scormonești în tine, căutând noi resurse. Textele "vorbesc" mai mult în minte decât poate cuprinde o singură materializare scenică a lor. Aș încerca o dată un spectacol pe tema Vinovatului, sau a Năpastei, sau a Unchiului Vanea, cu toate
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
voia să înțeleagă modalitatea mea de lucru, dar astăzi întrebarea " Cum e la domnul, cu starea?" mă irită. Cu starea, domnule, e ca și cu viața. Se poate răspunde oricând în afara problemei și nu ai altă șansă decât s-o trăiești pentru a ști că ești implicat în propria ta viață. Starea e a viului nevăzut. În presă, la cursurile pe care le predai la I.A.T.C. sau în instituții de învățământ din străinătate pledezi pentru importanța arsenalului teoretic în
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
concept. Satisfacția e mult mai mare. Ai în stăpânire o lume, altfel, e o profesie subjugată, la cheremul capriciilor și conjuncturilor... Deși teatrul și filmul sunt arte în care ai parteneri, până la urmă însă împlinirile și decepțiile sunt personale. Artistul trăiește singur. Investiția se face într-un domeniu al singurătății. Sub egida unui concept, flancat de un arsenal teoretic, creatorul poate să-și asume aventura creației. Faci parte dintr-o generație de directori de scenă în plină maturitate artistică. Cu cine
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
că-i pot privi și asculta. M-a exaltat contactul cu ei. M-au ajutat să-mi forțez viața. Eu nu pot să exist decât dacă mă ofer până la capăt. Citesc Dostoievski și am senzația că sunt acolo, că-l trăiesc, că sunt unul dintre presonaje sau că trec prin mai multe... Mă implică, neliniștin du-mă și potențându-mi bucuria. Exist. Sunt o natură obsesivă. Lucruri și fapte rămân sădite în mine, sanzații și stări mă domină. Ele, sigur, vor
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
sau de comedia moralizatoare. Vreau și trebuie să-mi urmez drumul. Nu știu cum. Și nu vreau să aflu care sunt răspântiile care mă așteaptă. Am mizat pe drumul întreg și de aceea, împotriva mea chiar, trebuie să exist, să lucrez, să trăiesc. Aș vrea o școală de teatru pe care s-o gândesc și s-o realizez cu experiența mea de acum, cu ceea ce știu că poate menține entuziasmul într-un climat creator. Mă pregătesc să continui deslușirea lui Cehov, montând "Trei
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
va decide asupra scenariilor pe care le-am propus ("Meșterul Manole", "Farurile", "Vinovatul"), mă apropii, pentru a fi prezent cu temele mele în filmul românesc, de viața lui Timotei Cipariu. Încerc să o cuprind în vârtejul epocii pe care a trăit-o și în austeritatea lăcașului de cultură de la Blaj. În perspectiva școlii de teatru pe care o construiesc doar în minte, țin cursuri de regia la I.A.T.C., continând în același timp alte programe universitare. Nu fac altceva decât
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
sfârșit de mileniu confuz, în care o bună parte a omenirii pășește pe un făgaș necunoscut. Neliniștea care mi-a guvernat existența s-a amplificat. O luptă disperată se dă în mine, între ceea ce trebuie și ceea ce simt. Trebuie să trăiesc, să onorez acel sâmbure de viață care a rodit și pentru care s-au sacrificat atâția părinți, nevastă, copii, prieteni. Simt că picioarele îmi sunt legate de ghiulele de plumb, că e greu de mers înainte. îmi spun că demnitate
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
profesiei. Există în mine și o vitalitate care mă înghiontește permanent, o forță posesivă, care e una din sursele neliniștii. ... N-aș vrea să mor degeaba... Aș vrea ca epuizarea să fie făcută la o tensiune reală și să mă trăiesc până la capăt, în suferință și încredere, pentru o cauză în care nu mai cred de mult dar care trebuie totuși onorată cauza fiind găsirea sensului evoluției noastre între cei doi poli, nașterea și moartea. Ca și un personaj shakespearian îndrăgit
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
prin solitudine, ar fi de discutat despre încredere în momentele de cumpănă ale disperării. Am nevoie de oameni nu pentru a-i cunoaște și analiza ci pentru a ne oferi reciproc singurătățile, în această tensiune fantastică a timpului care ne trăiește, pentru a obliga arta să nu cedeze în fața vieții. Teatrul a fost un fenomen al conștiinței, teatrul a însemnat ceva și cred că nu poate să moară nici măcar atunci când instrumentele și instrumentiștii sunt într-o stare de alertă. Echipa de
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
Teatrul a fost un fenomen al conștiinței, teatrul a însemnat ceva și cred că nu poate să moară nici măcar atunci când instrumentele și instrumentiștii sunt într-o stare de alertă. Echipa de care vorbeai înseamnă pentru mine șansa de a putea trăi în iluzie neabdicând de la realitate, dar sfidându-i violența opresivă. Șansa unei întâlniri cu prietenii este poate ultima încredere în ceea ce tăinuim în noi, și, tăinuind, trebuie odată să și împărtășim. Lumea n-are nevoie de o confesiune de moment
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
nevoie de o confesiune de moment, lumea simte și așteaptă acel ceva misterios care ar putea trimite din nou viața spre o matcă a încrederii. Acel ceva nu există, dar teatrul, arta, cultura, spriritul pot să-l nască. Adică, putem trăi, putem să obligăm mintea și sufletul la reacție numai atunci când recunoaștem forța vieții, dar în același timp știm că arta e singura care semnifică această viață. Singura, pentru că nu răspunde ci chestionează și suferă. Acestă suferință e ceea ce mă leagă
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
normal, ați fost unul dintre primii regizori care s-au întors la"uneltele" lor. Întâi în teatru și acum în film, intrând în producție cu un scenariu la care țineți mult. Cum a fost întoarcerea în domeniul ficțiunii după ce ați trăit atât de intens o realitate bulversantă? Cred că în seara de 22 Decembrie toți oamenii care doreau să participe la această descătușare a ființei românești, a sufletului, a minții, a forțelor fizice și intelectuale, au simțit că, această explozie a
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
întoarcă la"vatră"pentru că acolo putem exprima mai bine ceea ce gândim. Am socotit că pentru mine e mai important să încerc să continui un drum (început în urmă cu exact 20 de ani) care îmi dă o șansă de a trăi și de a mă înțelege... Deci nu va exista un moment de ruptură...? Nu, în ultimii șapte-opt ani am fost întrebat, mai prietenește sau mai violent, de ce am lucrat mai mult în străinătate. Unii au socotit asta o evadare, alții
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]