121,510 matches
-
ci un spațiu magic obligat să foreze în interiorul fiecăruia dintre noi. Un dialog disperat înăuntrul ființei umane acesta poate fi teatrul următoarei perioade. Totul e să nu cedăm în fața facilului, comercialului, vulgarului... Mediocritatea poate fi avantajată în climatul ce ne trăiește acum și în care trebuie să rezistăm cu demnitate și să naștem trasee de creație. M-am bucurat când am fost numit director la Teatrul Mic, dar m-am îngrozit când am înțeles câte sunt de făcut! Singura soluție? Nu
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
asunse într-o operă, să asculte vocile încă nedeslușite. A răspunde timpului nostru și debandadei nu înseamnă întotdeauna a ataca frontal. Nu sunt atât de tânăr încât să renunț la profesie, nici atât de bătrân ca să o ignor. Am învățat să trăiesc prin teatru și mi-e greu acum să mă dezvăț. Eschivele pe care le-am încercat, nelucrând din '90 nimic acasă, dar montând în SUA și Suedia (Richard al II-lea SUA; Sub coroana regilor scenariu după Shakespeare Suedia, Woyzeck
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
lipsei de semnificație a actului teatral. Teatrul a devenit un comerț elegant, un loc unde se propun valori pentru a fi parafate, cultivate și lansate pe piața mondială, unde idealurile se adaptează la modă, unde nu mai are rost să trăiești intens viața, pentru că a trăi intens pe scenă înseamnă a-i obosi pe cei care trăiesc intens chiar viața adevărată. înlăuntrul meu s-a produs un șoc, o surpare, între ceea ce înseamnă teatrul pentru a trăi prin el și ceea ce
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
teatral. Teatrul a devenit un comerț elegant, un loc unde se propun valori pentru a fi parafate, cultivate și lansate pe piața mondială, unde idealurile se adaptează la modă, unde nu mai are rost să trăiești intens viața, pentru că a trăi intens pe scenă înseamnă a-i obosi pe cei care trăiesc intens chiar viața adevărată. înlăuntrul meu s-a produs un șoc, o surpare, între ceea ce înseamnă teatrul pentru a trăi prin el și ceea ce este teatrul acum, pentru a
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
propun valori pentru a fi parafate, cultivate și lansate pe piața mondială, unde idealurile se adaptează la modă, unde nu mai are rost să trăiești intens viața, pentru că a trăi intens pe scenă înseamnă a-i obosi pe cei care trăiesc intens chiar viața adevărată. înlăuntrul meu s-a produs un șoc, o surpare, între ceea ce înseamnă teatrul pentru a trăi prin el și ceea ce este teatrul acum, pentru a putea fi important. E un moment dureros. Și e dureros pentru că
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
mai are rost să trăiești intens viața, pentru că a trăi intens pe scenă înseamnă a-i obosi pe cei care trăiesc intens chiar viața adevărată. înlăuntrul meu s-a produs un șoc, o surpare, între ceea ce înseamnă teatrul pentru a trăi prin el și ceea ce este teatrul acum, pentru a putea fi important. E un moment dureros. Și e dureros pentru că nu se mai urmăresc creațiile, ci creatorii. Pentru că viziunea regizorală la ora actuală, nu vorbesc numai de noi ci peste
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
de mare, încât teatrul trebuie să devină și el martor. Nu e suficient să fie inculpat sau judecător. Nu avem dreptul ca artiști să acuzăm din nou lumea, când vine în sala de spectacol, pentru degradarea vieții pe care o trăim. Nu trebuie să impunem, la modul respectiv, mizeria, ca expresie. Mă doare din ce în ce mai tare sufletul că artiștii se epuizează în orgolii, într-un top inexistent, fanfaron. Cel mai important lucru pentru cel care dorește să aibă această comunicare prin teatru
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
concretă și pe de altă parte dorința de a face ceva prin teatru. Iar a face ceva prin teatru înseamnă a elibera arta teatrului de momentan. Până acum nimeni n-a putut să elibereze teatrul de conjunctură. Actualitatea încearcă să trăiască hrănindu-se din Caragiale. Viziunile pieselor bune, împlinite în ultimii ani, simplifică sumar destinul, îi dau o rezoluție. Sunt viziuni care pun în prim plan răspunsul. Pe mine mă interesează întrebarea. Interviu realizat de Magdalena BOIANGIU 1995 Spectacolul ascuns Cum
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
pentru viața mea. Eram așa de plăpând când m-am nascut, că toată lumea spunea că mor până seara. Și atunci, mama, tânără și neștiutoare, a început să sufle aer cald asupra mea așa îmi povestea ea mai târziu... Și am trăit. Toată copilăria mea a fost o alertă continuă. Tata a avut vreo trei condamnări succesive condamnare pe hârtie 50 de ani de pușcărie, din care executați vreo 15. în timpul primei lui detenții, mama a primit o telegramă cum că tata
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
să spună că sunt copil din flori, nicidecum că tatăl meu era deținut politic. Mama m-a crescut muncind ca un salahor, găsindu-și diferite slujbe și mutându-ne, de aceea, în diferite locuri. Eu eram un copil năstrușnic, care trăia din imaginație, din visuri, din fantezie: am dat foc la un butoi cu resturi de benzină, am fugit de acasă m-au găsit la vreo șapte kilometri depărtare, mi-am pierdut săndăluțele noi, cumpărate de mama pentru Paști. O iubeam
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
ceva și, cu imaginația mea înfierbântată, voiam să fac revoluție, să-l scap din închisoare și să-l aduc acasă. Atunci când l-am văzut, în schimb, am avut un șoc și ne-a fost greu, aproape toată viața, cât a trăit, să ne apropiem, lipsindu-ne baza relației, copilăria. Cum v-ați îndreptat către teatru? Trăind într-o permanentă balansare între ceea ce îmi doream să fac și ceea ce mă obliga viața să fac, tentația de a depăși această limită impusă, de
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
și să-l aduc acasă. Atunci când l-am văzut, în schimb, am avut un șoc și ne-a fost greu, aproape toată viața, cât a trăit, să ne apropiem, lipsindu-ne baza relației, copilăria. Cum v-ați îndreptat către teatru? Trăind într-o permanentă balansare între ceea ce îmi doream să fac și ceea ce mă obliga viața să fac, tentația de a depăși această limită impusă, de a intra în zona de miracol, de aventură, era foarte puternică. Poate și datorită acestei
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
Stimate domnule Alexa Visarion, v-ați născut la Botoșani, în anul 1947. Ce semnificație are, în biografia, în devenirea, în destinul dvs., spațiul natal? Aveți "amintiri din copilărie" mai bine reliefate, mai puternic conturate? Copilăria determină destinul fiecăruia dintre noi. Trăim povestind ceea ce suntem, iar matca fiecărei vieți se dezvoltă și se definește dinăuntrul copilăriei. Am trăit între două lumi, cea a satului, plină de taină, rezistând prin umor, încărcată de tentații și vânzolită de timpuri potrivnice ființei și rostului... și
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
biografia, în devenirea, în destinul dvs., spațiul natal? Aveți "amintiri din copilărie" mai bine reliefate, mai puternic conturate? Copilăria determină destinul fiecăruia dintre noi. Trăim povestind ceea ce suntem, iar matca fiecărei vieți se dezvoltă și se definește dinăuntrul copilăriei. Am trăit între două lumi, cea a satului, plină de taină, rezistând prin umor, încărcată de tentații și vânzolită de timpuri potrivnice ființei și rostului... și cea a orașului Botoșani, cu farmecul și amestecul lui de culturi. Universul Eminescu, matricea magică a
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
n-aveam s-o întâlnesc vreodată, fiind plecată dincolo și a început să sufle aer din corpul ei pentru a mă încălzi. N-am murit până seara și relația mea cu mama a dat copilăriei tensiune și poezie deopotrivă. Am trăit amândoi, eu, singurul bărbat al familiei și mama, atacată de pretutindeni, o relație de necuprins în cuvinte, care în mod sigur m-a format și m-a obligat să trec peste toate răspântiile așezate înaintea mea. Care au fost primele
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
fascinat de Cehov și Kafka, de Lampedusa și Pirandello, de Caragiale și E.A.Poe. Am ieșit în lume atunci când trebuia, cu spectacole și filme, iar familia mea artistică cuprinde generații de iluminați... de la Sofocle la Nietzsche, de la Büchner la Bruegel. Trăiesc admirând arta colegilor mei Andrei Șerban, Cătălina Buzoianu, Silviu Purcărete, Mihai Măniuțiu... În rest, momente, locuri și întâlniri care scrijelesc... "Teatrul îți dă voie să visezi", spuneți într-un interviu. În ce fel? E teatrul o formă de libertate, de
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
norocului meu. Știu să mă surp, pentru a reuși apoi ridicarea deasupra prăpastiei. Gândesc cu sufletul, iar mintea mă înțelege și dă deplinătate faptelor. Frica are leac în arta mea. Gonesc pe nisip, dar deșertul de sub mine îmi întreține imaginația. Trăiesc într-o țară pe care o iubesc, dar unde, atunci când se spune adevărul, nu este nimic adevărat. Farmec și destin tragic deopotrivă... Solitudinea sau comuniunea/ solidaritatea cu ceilalți? Care dintre aceste două ipostaze existențiale este mai adecvată pentru un creator
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
triada EL-CELĂLALT-CREAȚIA. Actorii mari joacă, actorii obișnuiți interpretează, actorii mediocri ilustrează searbăd textele. Avem din ce în ce mai mulți interpreți și ne pleacă Actorii... Dacă ar fi să vă (auto)definiți, în câteva fraze, propriul parcurs biografic și artistic, cum ați face-o? Trăiesc, gândesc, lucrez. Trăiesc, visez, aștept... trăiesc, încercând în Noaptea bufonilor, text de Cehov și Shakespeare, gândit pentru Teatrul Național "Radu Stanca" din Sibiu, pentru Ilie Gheorghe și Marian Râlea să trăiesc cu adevărat teatrul... Ana scenariul de film prin care
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
mari joacă, actorii obișnuiți interpretează, actorii mediocri ilustrează searbăd textele. Avem din ce în ce mai mulți interpreți și ne pleacă Actorii... Dacă ar fi să vă (auto)definiți, în câteva fraze, propriul parcurs biografic și artistic, cum ați face-o? Trăiesc, gândesc, lucrez. Trăiesc, visez, aștept... trăiesc, încercând în Noaptea bufonilor, text de Cehov și Shakespeare, gândit pentru Teatrul Național "Radu Stanca" din Sibiu, pentru Ilie Gheorghe și Marian Râlea să trăiesc cu adevărat teatrul... Ana scenariul de film prin care trec mitul Meșterului
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
obișnuiți interpretează, actorii mediocri ilustrează searbăd textele. Avem din ce în ce mai mulți interpreți și ne pleacă Actorii... Dacă ar fi să vă (auto)definiți, în câteva fraze, propriul parcurs biografic și artistic, cum ați face-o? Trăiesc, gândesc, lucrez. Trăiesc, visez, aștept... trăiesc, încercând în Noaptea bufonilor, text de Cehov și Shakespeare, gândit pentru Teatrul Național "Radu Stanca" din Sibiu, pentru Ilie Gheorghe și Marian Râlea să trăiesc cu adevărat teatrul... Ana scenariul de film prin care trec mitul Meșterului Manole pe ecran
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
propriul parcurs biografic și artistic, cum ați face-o? Trăiesc, gândesc, lucrez. Trăiesc, visez, aștept... trăiesc, încercând în Noaptea bufonilor, text de Cehov și Shakespeare, gândit pentru Teatrul Național "Radu Stanca" din Sibiu, pentru Ilie Gheorghe și Marian Râlea să trăiesc cu adevărat teatrul... Ana scenariul de film prin care trec mitul Meșterului Manole pe ecran, cu suferința că nu am putut face până acum filmul dorit... Ce bine că trăiesc astfel... trebuie să ai suflet ca să poți gândi limpede, ai
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
Stanca" din Sibiu, pentru Ilie Gheorghe și Marian Râlea să trăiesc cu adevărat teatrul... Ana scenariul de film prin care trec mitul Meșterului Manole pe ecran, cu suferința că nu am putut face până acum filmul dorit... Ce bine că trăiesc astfel... trebuie să ai suflet ca să poți gândi limpede, ai nevoie de o dimensiune interioară, care vine prin tine, trece în ființa ta, o iluminează, dar nu îți aparține... te călătorește... Suntem într-o preumblare în care inutilitatea are rang
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
în zgomotele și sunetele care tăinuiesc realitatea... Mergeam pe stradă și vedeam un domn bătrân care era însoțit de o doamnă în vârstă, în capul meu se năștea o poveste, o poveste care n-avea încă finalitate, dar o priveam trăind, scormonind înauntrul a ceea ce nu știam... O inventai... A inventa face parte din realitatea care te definește. Da, nu poți să trăiești fără să imaginezi. De multe ori ți se întâmplă, tuturor ni se întâmplă, a treia, a patra, a
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
vârstă, în capul meu se năștea o poveste, o poveste care n-avea încă finalitate, dar o priveam trăind, scormonind înauntrul a ceea ce nu știam... O inventai... A inventa face parte din realitatea care te definește. Da, nu poți să trăiești fără să imaginezi. De multe ori ți se întâmplă, tuturor ni se întâmplă, a treia, a patra, a zecea oară același lucru și după aceea te întrebi: Dar oare s-a întâmplat? Dar oare chiar așa s-a întâmplat? Și
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]
-
încercat o rezolvare, inventând variante de concept regizoral... În unele dintre ele, Ana, ca personaj fizic, nu exista deloc.. .era în schimb o prezența care determina întregul film... fără să o vedem vreodată. Și așa treceau anii, trecuseră anii... și trăiam ceea ce trăiam în România acum... Apoi m-am gândit la o rezolvare în care să nu existe niciun personaj, ci numai locuri pustii, expresive... și doar necesitatea ființării bisericii. Iluzii, utopii...idei pentru un viitor pe care nu știu dacă
[Corola-publishinghouse/Science/1453_a_2751]