121,510 matches
-
parcă) scoate din sipetul memoriei sale, ca dintr-o burdușită cutie a Pandorei, fel de fel de minuni. Printre ele, și, poftim, vecinătatea gard în gard a domniei sale cu... cu... Ana Pauker, după ce fostul zbir cu fustă fusese mazilit. Și trăind, mde, ca oricine. Ca oricine, dar la parterul unei frumoase vile al cărei proprietar, fost ofițer de elită al armatei române, ocupa acum subsolul propriei case. Se înțelege, doamnă hipermanierată, hipercolocvială, cu timoratul expropriat. Ca să vezi! Alt șarpe cu clopoței
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
depistăm în persoana vizată tot ce decurge din proasta-i alcătuire (în fond, cîți semeni de-ai noștri nu-și duc viața în veselă netrebnicie!), dacă alcătuirea n-ar fi una exponențială, determinantă în răstimpul de istorie pe care-l trăim. Nu ne-ar interesa nici cît negru sub unghie persoana unui I. Iliescu mișcîndu-se anonim în masa indistinctă, dar ne interesează, dramatic, în momentul în care individul își arogă o predestinare. Că predestinarea aceasta e una decisă nu de pronie
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
și oase de faptele ei (intervine imediat determinismul meu de serviciu). Numai făptura asta putea face ce face. Dar nu omul acesta, ca individ în masa indistinctă românească, mă/ ne interesează, ci exponențialitatea lui în răstimpul public pe care-l trăim. Mă rog, dacă n-ar fi existat el, altul, la fel de harnic, ar fi fost inventat de regimul instaurat în urma tancurilor rusești. Că, slavă domnului, nu de "harnici" duce lipsă țara asta levantin-leneșă. Și mai e ceva, încerc să dau consistență
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
că trio-ul Dinică, Beligan, Moraru atentează la integritatea ligamentelor mandibulare: rîsul e continuu și contaminant (chiar și, iată, la distanță, pentru cel ce-și imaginează cam ce se-ntîmplă acolo). Așa că să-l țină Dumnezeu sănătos pe Fișel, dacă mai trăiește, ceea ce-mi doresc și mie (dacă mai trăiesc...). Printre cele cîteva repere din fulgeratul meu traseu sentimental dorohoian se află, evident, și școala primară de pe fosta Carmen Sylva (azi, mde! Republicii). Clădire impozantă și-acum, dacă n-ar suporta
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
ligamentelor mandibulare: rîsul e continuu și contaminant (chiar și, iată, la distanță, pentru cel ce-și imaginează cam ce se-ntîmplă acolo). Așa că să-l țină Dumnezeu sănătos pe Fișel, dacă mai trăiește, ceea ce-mi doresc și mie (dacă mai trăiesc...). Printre cele cîteva repere din fulgeratul meu traseu sentimental dorohoian se află, evident, și școala primară de pe fosta Carmen Sylva (azi, mde! Republicii). Clădire impozantă și-acum, dacă n-ar suporta, și ea, apetitul boitului la modă. Urc la primul
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
sărută, el e deja un cadavru viu. "Odihnește-te, dragule, îi spune, mă întorc imediat, după partida de tenis, foarte curînd". În urma ei, soțul, jubilînd către public: "Ea habar n-are că i-a mai rămas doar o săptămînă de trăit". E genul de anecdotă după care se topește monstrul academic Ravelstein, apelînd pentru asta la nesecata mină a prietenului său, naratorul din recentul roman omonim, alias Saul Bellow (Nobel, 1976). Asta, așa, ca să mai schimbe un pic ștaiful de campus
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
două halbe, că omul n-a fost în stare cu toate sculele lui de ultimă oră să prevadă un biet cutremur de pămînt, d'apoi viitorul. Și încă: dacă n-a fost în stare, pînă și din trecutul lui, oricum trăit, să tragă o biată lege de conduită în folosul prezentului, cum Dumnezeu să tragă una pentru același prezent din nebulosul viitor! Credem că Malraux a vrut, pur și simplu, să se amuze. Și, ca orice modern ce se respectă, și-a
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
unde, măcar ideal, confruntării i-ar sta bine în lumină azurie, de eden terestru. Dacă n-ar exista convingerea că pictura sa e una de indubitabilă calitate, atunci agresivitatea cu care, periodic, îmi "cere părerea", m-ar indispune. Așa însă, trăind de-o viață în această grădină cu de toate ale Domnului numită suav climat supliciul contemplării la care sînt supus, deși repetîndu-se, mă amuză. Tot așa, cu ani în urmă, la vernisajul unuia din maeștrii sculpturii ieșene, simțindu-mă obligat
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
cu al fraților din marea vecină și prietenă de la răsărit). Ce-i nefiresc, pot spune unii, în evidențierea patronajului (de partid și de stat) unei expoziții jubiliare de breaslă? Aparent nimic. Dacă n-ar fi vorba de România. Care a trăit drama totalitarismului. Și, vigilentă, nu trebuie să mai îngăduie reapariția derapajelor. În fond, același lucru îl pot face și Juan Carlos, și Chirac, și Berlusconi, și Blair, dar asta, nota bene, în democrații durabile și consecvente cu ele însele. Să
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
se despartă de civilizatul stat de pînă atunci. Havel nedramatizînd patriotard momentul, ci acceptîndu-l înțelept-democratic. Și mai e ceva, iată, încîntător, în gestul său politic: retragerea simplă și demnă din nou democratică de la putere, lăsînd astfel țării iubite să-și trăiască ritmul impus de istorie. Cît de trist-departe sîntem de realitatea țării vecine! Nevoiți a suporta "șahul" în care ne ține personajul politicianist, ajuns la capătul mandatului/mandatelor, dar întreținîndu-ne psihoza unei încă neîntrevăzute retrageri definitive. Trebuind să afle în firescul
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
degrabă lorzilor, decît tombaterelor dejism-ceaușismului. Desigur, e de înțeles detașarea (aproape) totală a istoricului chiar și față de relatările atarilor... martori, mai mult, politețea desăvîrșită a unui om care s-a format într-o lume, alta decît cea în care au trăit părinții săi. Apropo: cît de neplăcută rămîne amintirii noastre o mai veche emisiune televizată, în care un dezarticulat poet contemporan, secondat de o oarecare hahaleră t.v., l-a supus pe rasatul intelectual octogenar Dan Amedeu Lăzărescu unei terori pînă
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
mă îmbie să-i fac măcar un desen. Îi și mărturisesc, după ce mă-ntreabă de ce-o... analizez așa. Acceptă să vină la atelier, nu înainte însă de a-și arăta mirarea: Cum, se mai pictează după model??; pictura nouă trăiește doar din propriile-i seve, nu? Pronunță seve cum ar pronunța osînze. Își mai joacă, o secundă, inocența: și ce trebuie să fac, dacă vin? Cum ce trebuie? vii (după fiecare detaliu ea spune așa, adică înțelege totul), te dezbraci
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
omologării. Sosit imediat/ sosit în timp: nu prea contează. De observat, imediat, că specia e rarisimă, dacă nu chiar lipsind cu desăvîrșire. Să-i semnalăm totuși existența, de ce nu, doar ca virtualitate. Cum însă și exemplarele acestea rare trebuie să trăiască, să mănînce, să se îmbrace, să plătească taxe, să se distreze, e absolut necesară întreținerea unei oarecari relații cu un public oricum predilect, dinspre care ar trebui să vină și vitalele stipendii. Pentru că nu pe artistul-paria îl avem aici în
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
BAFTA, cu Globul de Aur, cu teribilul trio Judy Dench, Jim Broadbent, Kate Winslet, ce mai!, era de văzut. A, după primul Bartender's, se sărutaseră amuzați: adică, gata, nu mai vorbim, urmărim, da? Da. Ce poveste dureroasă! Ființa care trăise spectaculos de vital, se bucurase din plin de viață liberă (și libertină) dăduse romane capitale, Castelul de nisip, Clopotul, Timpul îngerilor, Marea, Discipolul, predase filozofie la Oxford, iat-o acum, într-un amurg de neimaginat, băbuță cu minte rătăcită, alături de
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
le vîndă, să fie numai ale ei. Etc. etc. Urmărind momentele naufragiului, Marina avea să noteze concluziv în cartea ei: "Ar trebui ca și eu să fiu printre aceste victime. Dacă mă aflu încă aici, este datorită furiei de a trăi și de a lupta cu un bunic la care eu visam. Și care nu era aici." În fond, ce se mai putea spune despre Picasso, devoratorul secolului său? Iată însă că... atipica lui nepoată a strecurat în raftul suprasaturat o
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
literat, un scriitor, un prozator de formulă intelectuală, un scriitor subtil, dar care nu recurge la strategiile vizualității pentru a-și argumenta enunțurile și pentru a convinge în text. Am admirat/ admir la el în continuare această capacitate de a trăi în două planuri, cu elementele specifice ale limbajului în care se exprimă și nu amestecă în mod fraudulos disponibilitățile pe care le are. Apoi îl prețuiesc foarte mult din pricina singularității lui: într-un climat ieșean oarecum inform, Val Gheorghiu a
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
vîrsta pe care o împlinește acum, el este/ rămîne un artist singular, un scriitor care nu contaminează plasticianul, un plastician care nu se hrănește din imaginarul retoric al scriitorului și un intelectual care înțelege foarte bine climatul cultural în care trăiește, îl hrănește și îl animă într-un mod absolut onorabil." 31 ianuarie Dacă realitatea nu ar arăta așa cum arată, atunci recentul comunicat austriac privind construirea unei închisori (austriece) în România ar suna ca-n opereta Liliacul, a unui Johann Strauss
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Agurid-Agrișule, dar, rogu-te, lasă-mi intact apetitul pentru cele veșnice, neștiutoare de politicale. Lasă-mi-l. Fii atent, Agură, să știi că danezul de mijloc, prosperul, nu face politică, dom'le. Pe danez nu-l interesează decît cum să trăiască bine și civilizat. Malaxorul politic nu intră în meditațiile lui. Da, e invitat la vot, se duce, votează în legea lui și cu asta basta. (Civilizație veche, așezată, neclintită.) În schimb, noi, esticii, peste care a trecut buldozerul bolșevismului, anulîndu-ne
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
parafrazele noastre glumețe la întîrziatul leninism iliescian, ceva se vede totuși cu ochiul liber. Și numește exact actuala stare de spirit impusă de puterea criptocomunistă instalată după '89. Dacă imediat după lovitura de stat (alintată leninist revoluție), staffurile securist-partinice au trăit momente de spaimă și derută, iată că după cincispreze ani de asiduă lucrare subterană lucrurile intră în normal. În normalul avut în vedere de staffuri. De ce, așadar, nu ar veni acum și punerea moțului?! Asta și face acest personaj fără de
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
Copland, Bernstein, Gershwin (Un american la Paris, evident). Pe trotuar, sînt ajuns din urmă de o doamnă cu husky. Un husky roșu? Îmi și exprim, în moldo-francă, mirarea. Da! husky roșu, dar cu ochi albaștri, vedeți? Indiscreția doamnei: Sînteți american? Trăiesc împăunarea lui Gershwin. De revăzut, spre amiază, bazilica Sacré Coeur și (juxtapunere, vai, blasfematoare...) Moulin Rouge. Dezamăgire. În 1989, le admiram prinzînd, surprinzător, o dimineață degajată. Acum, toate neamurile pămîntului sînt aici și mișună, mișună. Îmi amintesc, subit, pasajul din
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
L. intră, exaltat, în atelier să mă anunțe că lucrează la o pînză pe care a plasat... mărgele. De ce nu! Neștiind, scumpul de el, că truvaiul lui e fumat deja de vreo sută de ani, din faza primelor exacerbări moderniste. Trăiește simpatic exaltarea descoperirii. Precum numeroșii săi congeneri de azi. Coincidență: tocmai decupasem un pasaj din Jurnalul lui Jünger, în care autorul Falezelor de marmură se surprinde privind atent un tablou cu peisaj de iarnă: "... Culoarea dispersată în cristale plate, în
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
eu trec foarte rar pe acolo. Nu știu ce aș fi putut face. De obicei, premiile pentru plastici se dădeau la propunerea scrisă a Uniunii Artiștilor Plastici, de cele mai multe ori susținută de membrii plasticieni ai secției: Jalea, Caragea, Ciucurencu, pe cînd mai trăiau. Dacă ați fost propus de Uniune, aveți toate șansele să luați premiul care nu înseamnă absolut nimic. Fiți bucuros că aveți talent. Nu e nevoie să-mi răspundeți la această scrisoare. Nu știu cît voi rămîne în Predeal. Adresa de pe
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
ea singură, un război mondial.) Chiar în medii îndestulate, perceperea artei e una extrem de precară, diferența dintre cele două paliere, al artei superioare (care determină canonul mondial) și al celei de consum, e tacit acceptată. Un episod pitoresc, deja pomenit, trăit recent în spațiu francez, îmi vine în apărarea tezei. Talciocul vizitat într-o însorită zi de mai, în Tours, oraș mare, foarte civilizat, reflecta chiar într-un grad doi ce au/ ce au avut în case tourinezii. Obiectele scoase la
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
nu numai la Eternitate sînt locuri de veci: fotoliul meu 1 din rîndul 28 de la Filarmonică îl concurează, sublim-euforic, pe cel care m-așteaptă dincolo... • termin chiar în clipa asta marea pînză (o voi numi Lacul albastru); semnînd-o dreapta, sus trăiesc, a cîta, a cîta oară, inegalabilul frison al fericirii, dar și stenica tristețe că pînza deja nu-mi mai aparține. Așa că, alături de atîția alții în ciuda veșnic încruntatei butelii cu venin de sub lombroziana calotă dați-mi voie să mă bucur că
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
cîta, a cîta oară, inegalabilul frison al fericirii, dar și stenica tristețe că pînza deja nu-mi mai aparține. Așa că, alături de atîția alții în ciuda veșnic încruntatei butelii cu venin de sub lombroziana calotă dați-mi voie să mă bucur că țara trăiește acum un moment irepetabil și că, în sfîrșit, jubilația-mi (bine temperată) are justificată motivație. 8 martie Candoarea cinstitelor fețe. E interesant (pînă la un punct; de unde totul devine previzibil și deci plictisitor), de văzut cum reacționează pesediștii la una
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]