121,510 matches
-
septuagenara Nora Iuga a răspuns generic amuzat că a existat 2 Mai. Scurt. Comunismul adică nici nu a existat pentru cei tineri și frumoși (și mai puțin frumoși), care, vară de vară, se despuiau acolo și, atemporali Adami și Eve, trăiau într-un Eden doar al lor. Dar, am adăuga imediat obligatoriu, departe de mirabila plajă, regimul își consuma dur urîțenia lui de împrumut asiatic. Zi-noapte, generalizat, în acompaniamentul lozincilor bolșevic găunoase, urlate de la tribunele lui 1 Mai și îngînate fals
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
dat îmi întinde o pagină fanată cu Cîntecul cernit al lui George Lesnea (la moartea monstrului). Observați, vă rog, cinismul galanteriei mele de-atunci: ofeream cîte unei grațioase făpturi pînă și ritmate panegirice funerare... Ce vreau să spun. George Lesnea trăia în țara plină de umor, în care el însuși era de-un haz teribil: epigramele lui în triluri de soprană erau de-o spontaneitate delirantă la mesele noastre neîntrerupt hlizite. Dar... dar... O strofă, doar una, din îndoliatul poem din
by al Gheorghiu [Corola-publishinghouse/Science/1091_a_2599]
-
o numim convențional "conotativă"), cu simbolul și cu structurile pe care acestea le formează. Ideologia este una din aceste structuri, înțeleasă și ea drept proiecție a unei realități dezirabile, plecând de la așteptările colective, ca o ofertă de modificare a celei trăite efectiv. Sistemul imaginarului, oricum stabilizat de un nivel major, paradigmatic − al arhetipurilor, al ideilor primordiale legate de geneză și de întemeiere −, primește dinspre gândirea practică și dinspre cea intelectuală "soluțiile" de transformare a lumii, pe care le integrează în rețeaua
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
recurge la o altă imagine a ei, "laicizată" treptat, până când va descoperi, prin demers propriu, conceptele de cetățenie și de ordine socială. Începutul secolului XIV este considerat în occident ca fiind pragul dintre medievalitate și lumea premodernă. Orientul ortodox mai trăiește - dacă este să ne raportăm în principal la imaginarul său colectiv - încă patru secole sub semnul aceleiași "ordini" medievale. O dovedesc lucrările de analiză a gîndirii politice manifeste în decizii și fapte, dar și a textelor care o oglindesc, o
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
tip metaforico-simbolic, sunt: ritualice sau ceremoniale (dacă au și o relevanță politică); de asemenea, ele includ regulile și normele sociale ("eticheta de curte"), politice (codul vasalității), culturale și spirituale (canonul ortodox). Un alt exemplu îl constituie "complexele": pentru că sunt stări trăite în situații-limită, fundamentale pentru definirea unor comportamente existențiale, dar oglindite și de anumite narațiuni cu caracter mitologic, sunt definite de metonimie (o formă derivată a metaforei). Bestiarele animaliere, pe care ni le putem reprezenta precum glosarele, au ca formulă-cheie simbolul
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
în anul 1204 în capitală. Acest "reflex" al apărării moștenirii constantiniene va trece în imaginarul medieval post-bizantin, cel puțin în preluarea românească, dublat de deciziile reale, istorice, de auto-apărare statală sau de negociere a pseudo-vasalității cu Poarta otomană. Medievalii românii trăiesc așadar în plin paradox, chiar din primul secol al constituirii statelor lor medievale: sunt considerați de către catolici "latini" prin descendență și li se cere trecerea la o credință care i-ar readuce alături de Roma, de care sunt legați prin trecut
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
definitiv, acest tip de civilizație și drumul ales de români în perioada lor medievală, chiar dacă nu i-au dus către numeroase performanțe culturale laice sau de civilizație, le-au asigurat totuși continuitatea. Imaginarul medieval românesc este, așadar, povestirea propriei istorii, trăite și asumate la confluența unor credințe și discursuri identitare uneori divergente. Critica și motivațiile nu fac până la urmă decât să lumineze și mai exact soluțiile găsite de această etnie - descendentă a populației mixte dintr-o fostă provincie romană de graniță
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
cel dintâi l-a menținut între Ungaria, Polonia și Turcia, iar cel de-al doilea între Imperiul Otoman, Rusia și Imperiul Austriac, iată exemple faimoase ale unei diplomații care, de fapt, nu avea de ales. Astfel, românii au trebuit să trăiască și să creeze în spațiul îngust rămas liber între state și culturi puternice, uneori opresive. Pentru a rămâne ei înșiși, au trebuit să mizeze întotdeauna pe o multiplă diferențiere și pe o multiplă apropiere. Iată de ce a fi și a
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
Meșterul Manole o concluzie pe care și istoriografia, și imaginarul medieval românesc o confirmă, și anume că în orice cultură există un mit central care o reprezintă și care se găsește în toate marile sale creații (43). Dintr-o istorie trăită sub semnul amenințării și al instabilității, imaginarul istoriografic preia în principal din folclorul local motivul jertfei, integrând astfel și un important element comun al mitologiilor balcanice. Eliade scrie în același loc despre Monastirea Argeșului că românii au ales-o pentru că
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
noul spațiu statal, aflat într-un timp al fondării instituțiilor de drept), corelat cu o nouă tipologie voievodală, a apărătorului creștin. Fixarea în memoria colectivă a atâtor ipostaze ale regalității poate fi pusă tot pe seama faptului că medievalii români au trăit sub presiunea permanentei amenințări venite dinspre puterea otomană, asimilată în imaginarul popular, în cel istoriografic și în programele iconografice ale lui Petru Rareș cu imaginea (anti-modelul) diavolului. A transforma un chip voievodal într-un mit, a concentra o întreagă arie
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
ipostază dragă bisericii − și femeia răspunzătoare de viața casnică este dată de faptul că, în timp ce prima își reprimă sensibilitatea, pentru a sluji, impersonal, unei singure iubiri - dragostea întru Christos -, cea de-a doua optează în fața divinității pentru o altă viață, trăită în păcat, dar în care își poate asuma tocmai frumusețea naturii sale umane (surprinse de romanele populare importate din alte culturi). Atât această în-trupare, cât și ipostaza sfințeniei se regăsesc într-o lume controlată de dogma care, în fond, apropie
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
voința divină). Această alungare din perimetrul edenic în cel terestru, aflat doar parțial sub semnul divinului, va fi dublată și de ruperea relației cu Tatăl. Din această cauză, bărbatul medieval va reproșa femeii drama pe care este condamnat să o trăiască până la momentul Judecății. În încercarea de a accede din nou în spațiul-matrice, avatarii cuplului adamic vor parcurge un itinerariu labirintic într-un plan strict orizontal, căutând, prin de-profanarea umanului, să reintre sub zodia sacrului, mai ales prin incinta casei
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
Logos-ului, imaginarul creștin este tutelat de formele derivate din esența divină și de valoarea sacrificiului lui Christos − menținut permanent ca suprem judecător și ipostază unică a arhetipului puterii celeste. Dată fiind valoarea jertfei lui Iisus, omul medieval și-a trăit credința îndoliat și profund smerit. La un alt nivel, al imaginarului puterii laice, deși a rămas în toată perioada medievală simbolul spiritual incontestabil, Iisus a fost dublat în chip necesar de modelele clericilor sanctificați și de cele ale împăraților creștini
[Corola-publishinghouse/Science/84959_a_85744]
-
etc.). Vorbim despre "scheme senzoriale", "structuri perceptive", "scheme imaginative", "pattern-uri experiențiale", "forme judicative", "modele teoretice" etc., înțelegând prin toate acestea, într-un mod natural, firesc, rolul pre-formativ pe care ele îl au în cunoașterea lucrurilor din mediul în care trăim și chiar în cunoașterea de sine. Dar natura acestor "forme" nu mai reprezintă un "adevăr" de la sine înțeles și tocmai din acest motiv "formele" devin obiecte de cercetare sistematică: științifică sau filosofică. Cercetarea filosofică lucrează de la bun început cu o
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
reprezentărilor" despre "lucrurile însele", în așa fel încât să fie cu putință o reconstituire a acestora pe baza propriei lor "arătări de sine". În Etica nicomahică, dar și în Politica, Aristotel susține că omul ar fi dator nu doar să trăiască, ci, de asemenea, să ducă o viață bună, frumoasă, virtuoasă.1 După același filosof, scopul "ultim" al omului în toate activitățile sale prin esență omul fiind activ este, totuși, binele. La o primă vedere, binele, frumosul, virtutea sunt, formal, același
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
asupra lumii este dovada cea mai clară a reflexivității sale constitutive. Faptul de a gândi, devenit formal și constrângător pentru faptul de a rosti și pentru făptuire, dar și pentru gândirea însăși, care concentrează întreaga fenomenalitate subiectivă, corespunde unui eveniment trăit ("suportat", "văzut ca atare") de ființarea umană. Ceea ce înseamnă că aceasta din urmă nu este epuizată, în potențialul său de existență, de un asemenea fenomen constând în autonomia formală a gândirii, constrângătoare pentru practici fel de fel (chiar și pentru
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
dată fiind rațiunea sa evaluatoare, a se instala și într-un spațiu omenesc mai convențional, dominat de un scop "practic", acela de "a ști despre lume", pur și simplu; de a ști, mai bine zis, despre mediul în care omul trăiește, în scopul utilizării (manipulării) acestuia potrivit motivațiilor (trebuințelor, dorințelor, intereselor, idealurilor, convingerilor etc.) omenești. El reprezintă astfel, împreună cu demersurile care îl susțin, o structură epistemică și practică legată din înseși motivațiile de supraviețuire a omului în lumea vieții sale, crescută
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
Mircea Florian). Dar care este soarta acestei forme filosofice trecută în fundal? Care este rostul ei și ce șanse de reactivare mai are? Dacă a fost posibilă la un moment dat în spațiul semnificativ al filosofiei, nu înseamnă că ea trăiește și că a trăit în toată istoria filosofiei, putând reprezenta chiar partea autentică a acesteia, totuși ascunsă vederilor interesate doar de arhitectura "sistemului" filosofic, de fețele sale "expuse" rațional, nepătrunzătoare, așadar, în privința adumbririlor "obiectului" ce le poartă, neînțelegătoare în ceea ce privește "luminișurile
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
este soarta acestei forme filosofice trecută în fundal? Care este rostul ei și ce șanse de reactivare mai are? Dacă a fost posibilă la un moment dat în spațiul semnificativ al filosofiei, nu înseamnă că ea trăiește și că a trăit în toată istoria filosofiei, putând reprezenta chiar partea autentică a acesteia, totuși ascunsă vederilor interesate doar de arhitectura "sistemului" filosofic, de fețele sale "expuse" rațional, nepătrunzătoare, așadar, în privința adumbririlor "obiectului" ce le poartă, neînțelegătoare în ceea ce privește "luminișurile" filosofice, ascunse, uneori, sub
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
inerente unei vederi din chiar orizontul judicativului constitutiv poate susține și pe a gândi, și pe a rosti, și pe a făptui, dovadă modelele ontologice ale celor doi filosofi presocratici amintiți mai sus. Dar între momentul (istoric) în care au trăit ei și timpul lui Aristotel s-a petrecut, cum știm deja, un fapt care a trecut principiul identității în tărâmul formalului pur, iar enunțul S este P a devenit, pentru un timp nedefinit (căci nici astăzi nu știm care îi
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
un întreg orizont, așa cum se întâmplă și cu survenirea timpului, care, timporizând, deschide o adevărată "lume": aceea proprie dictaturii judicativului. Dar în acest moment noi nu experimentăm un asemenea fenomen, al retragerii timpului cu atât mai puțin îl suportăm, îl "trăim" sau îl expiem -, ci doar îl proiectăm, ca și cum ar putea surveni "aici", între zidurile dictaturii judicative. Dacă el s-ar produce ca atare, atunci non-judicativul ar fi în ființa sa, iar logos-ul și-ar anula "suferința" împărțirii sale, a
by VIOREL CERNICA [Corola-publishinghouse/Science/975_a_2483]
-
locuință, prevăzută la art. 3 alin. (2) din Legea nr. 416/2001 , se înțelege persoanele care nu dețin o locuință principala sau, după caz, o locuință secundară, în condițiile legii. Articolul 6 (1) În vederea asigurării evidentei persoanelor fără locuință, care trăiesc în adăposturi improvizate cu destinație de locuințe și nu îndeplinesc exigențele minimale pentru locuința prevăzute în anexa nr. 1 la Legea locuinței nr. 114/1996 , republicata, cu modificările și completările ulterioare, denumită în continuare Legea nr. 114/1996 , serviciile publice
EUR-Lex () [Corola-website/Law/179933_a_181262]
-
persoanelor fără domiciliu sau reședința și fără locuință, cererea însoțită de documentele prevăzute la alin. (1) se înregistrează într-un registru special la primarul comunei, orașului, municipiului sau, după caz, al sectorului municipiului București în a cărui rază teritorială solicitantul trăiește și se află în evidență serviciului public de asistență socială. ... (3) În situația în care un membru al familiei sau persoană singura care solicită ajutorul social are domiciliul sau reședința în altă unitate administrativ-teritorială, cererea va fi însoțită de o
EUR-Lex () [Corola-website/Law/179933_a_181262]
-
12%, necesară zilnic unui animal dintr-o anumită specie, categorie de vârstă și cu o anumită producție, pentru satisfacerea tuturor necesităților acestuia; ... j) animale - animale aparținând speciilor crescute în mod curent pentru producție sau consum și hrănițe, precum și animale care trăiesc liber în sălbăticie, în cazul în care le sunt administrate furaje; ... k) punere în circulație sau circulație - deținerea de produse destinate hrănirii animalelor, în scopul vânzării, inclusiv oferirea pentru vânzare sau orice altă formă de transfer, liber ori nu, catre
EUR-Lex () [Corola-website/Law/185378_a_186707]
-
probe și de specii. ... (3) În privința standardelor de calitate pentru biota din tabelul 1 al anexei B, autoritatea responsabilă selectează speciile de pești care trebuie luate în considerare ca indicatori pentru analiză; pentru apele sărate speciile selectate dintre cele care trăiesc în ape litorale și care sunt capturate local pot cuprinde codul, merlanul, plătica, macroul, eglefinul și cambula. ... -------- Art. 10^1 a fost introdus de pct. 5 al art. I din HOTĂRÂREA nr. 783 din 14 iunie 2006 , publicată în MONITORUL
EUR-Lex () [Corola-website/Law/182798_a_184127]